5 Aug. '22. - No. 2354 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND REGENDAGEN Mijn vacantie begint in Baden-Baden. Het hotel waar ik verblijf, ligt op den berg. Als ik voor mijn open venster sta, zie ik omlaag in 't liefelijke Badische land. Ik ben hoog boven de stadshuizen, zelfs de kerk torens zijn ver onder mij. Een onbeschrijfelijk schilderachtig vergezicht ! Groepen boomen, pyramidale sparren, bloeiende wilde kas tanjes, bruine beuken breken het te een tonige van de daken; op den achtergrond lijnen in bochten omhoog de wouden van het Schwarzwald. De atmosfeer is vochtig, witte nevelwolken vlijen zich zacht tegen de bargen aan en dekken ze met haar sluier. Ze zijn speelsch die teere nevelvlokken. Straks komt de zon, dan vluchten ze ijlings en heel het landschap verkwikt zich in dien zonneschijn. De zon ! Heden schijnt zij niet. Bij tijden klettert en plast de regen als telegraaflijnen omlaag. Wat te beginnen? Een slechte reizigster die zich door regen laat ontmoedi gen. Zoo wordt over de dunne zomerblouse het dikke wollen manteltje aangetrokken. Wij gaan een bezoek brengen aan Palais Stourdza. Volgens Qrieben's Reiseführer leefde in de vorige eeuw een familie Stourdza, die was van vorstelijken bloede. Zij liet zich een aanzienlijke woning bouwen in klassieken stijl, zooals dit betaamde. Doch de tijden verkeerden, de familie kon de adellijke woning niet meer behouden, deze kwam in handen van de firma Friedmann en Weber die er in stichtte een: Galerie für Kunst undAntiquitaten, Mode und Kunstgewerbe. In 't Hollandsch gezegd, een kunstzaal van oude en nieuwe kunst, op den verkoop berekend. 't 'Is een gebouw van verfijnde smaak en weelde. Beneden zijn de antieken opgesteld, de Renaissance interieurs; er staan mooie ingelegde meubelen, kasten, tafels, alle in een passend milieu; er zijn kostbare oude bor duurwerken en stoffen, porcelein, miniaturen, schilderstukken en al wat met een luxueuse inrichting uit vroeger tijd samengaat. Boven is de moderne kunst. Een allergenoegelijkst bibliotheek-leeszaaltje noodt al dadelijk tot rusten uit. Ik duik in een gemakkelijken zetel, laat de regen maar lustig klet teren en grasduin in de smakelijkste boekenschat, die men zich denken kan. Van alles wat, ,,nur Diutsch natürlich" Albert Verweij, Kloos, Upton Sinclair, Dostojefsky en met hen vele Duitsche jongeren prijken in een hoogst modern kleed van batik-, stempelWassen pop van Lotte Pritzel Wassen pop van Lotte Pritzel en mannerbanden. 't Is de jonge kunst die zich hier uitleeft boven al de oorlogsellende. Langs de wanden staan lage boekenkasten vol literatuur op verschillend gebied en er zijn tal van gezellige tafeltjes met boeken in ? frissche boekbandjes, alle ter inzage noodend. De vorige regendagen, want er zijn er helaas vele, bracht ik door in het Stadtlïches Verkehrsamt met zijn kaarten en boeken over plaatselijke en landswetenswaardigheden. Ook in de Kurhausleeszaal met haar menigte couranten waaronder ook onze Nieuwe Rot terdammer een plaats vindt. Doch deze onverwachte vondst in Palais Stourdza was verrassend. Aan het bibliotheekzaaltje grenst de in tieme theesalon en het vertrek mei de ten toonstelling van moderne grafische kunst Verdere bovenzalen zijn gevuld met nieuwe Duitsche kunstnijverheid in de ruimste uiting. Veel Oostenrijksch werk is er op dit oogenblik, alles van een uiterst fijn en ge voelig gehalte: batikwerk, kantbreiwerk, rietwerk, porcelein, glaswerk. Lotte Pritzel heeft voor haar waspoppen een apart salon netje. Elke pop staat in een electrisch be licht nisje. 't Zijn werstukken van gratie en zwier, teere waskinderen mooi van lijn, doch broos van wezen in hun wazige, fijne kleedij. Deze popjes steken in opvatting en standen gunstig af bij de decadente juffers en pierrots die overal op stoelen en kussens zijn geploft. De porceleinen poesjes, die zich op de donzen voetkussens een heerlijk warm slaapplaatsje kuilden, kunnen er nog mee door, maar liet poppenvolkje dat met holle oogen de overlange beenen omlaag over de sofaranden slingert, kon geen aan doening van kunstgenot bij mij opwekken. Voor de mondaine vrouw zijn de toiletzalen in Pf.lais Stourdza het eldorado bij uitnemend heid. Men ziet er liet allerinodieuste door Duitsche of Weensche modehuizen gecreëerd. Ze vragen een goede beurs die japonnetjes, maar.... Marken.... niet waar? Treurig! Blijkbaar heerscht hier overal groote zorg om het bestaan. De dalende geldswaarde veroorzaakt stijging der prijzen van levens middelen en spaarzamer distributie. Regendagen doen daarover wel eens na denken ! E i. i s. M. R o c n i: BIJKOMSTiGHEDEN XXXV Er is zeker geen seizoen, waarin zooveel onbenullige, overbodige en onware woorden worden g .'sproken, als in het gezegende reisseizoen", waarin we op het oogenblik verkeeren. De lucht suist van: Wat zijn je plannen voor dezen zomer?" ,,Is je zuster al bij jullie geweest?" Wanneer komen je ouders uit Zwitserland terug?" ,,Heeft n al berichten van uw kinderen?" Heeft de zeelucht hem goed gedaan?" Hebt u al de toestemming uit Beieren?" en het ergste is, dat, als de aangesprokene naïf genoeg is, om wezenlijk ernstig op die vragen in te gaan, en uitvoerig uiteen gaat zetten, dat zijn plan is, om van 2?26 Augustus in Wiesbaden te gaan logeeren, in het Kaisershof, dat, naar hij van betrouwbare zijde gehoord heeft, heel goed moet zijn; of: dat Marietje 14 Juli had zullen komen logeeren, maar dat haar kleine jongen toen juist de mazelen kreeg, zoodat het nu maar uitgesteld is tot de tweede helft van Augustus, omdat het anders niet goed uitkwam met de vacantie van het keukenmeisje; de ander dan al lang niet meer luistert, omdat hij zelf propvol zit met data, en ook allerlei dingen in elkaar heeft moeten passen, voordat hij met een gerust hart zijn kaartjes kon gaan koopen.... Daarom zijn al deze gesprekken zoo zinneloos en van zoo'n slechte onein digheid". Want ieder mensch heeft moeite genoeg om den weg te vinden in zijn eigen reis-schema; zoo houden we ons binnenste hermetisch gesloten voor de gecompliceerde projecten van onze medemenschen, terwijl onze oogen belangstelling veinzen, en onze lippen automatisch: ach, dat doet me plezier;" prevelen; en daarom kunnen ze ons altijd opnieuw uitleggen, wanneer hun schoone wasch thuis komt, en hoe /;««D-trein aansluiting heeft op de boot, wij weten toch alleen maar van de briefkaart aan onzen waschbaas en de besproken plaatsen in onzen trein. Er is maar n nienschensoort, dat zich in al die van-hnn-reis-bezetenen; in al die in-eigen - plannen - vast-gebeten maniakken moeten verdiepen, alsof iedere onderneming op zich zelf hun ter harte ging, wie ihr eignes Haar." Dat zijn de mannen van de reisbureaux: laten we hen in eerbied en sympathie gedenken.... " Dat begint 's ochtends al om negen uur, als een gehaaste Amerikaansche, die juist aangekomen is, aanwijzingen voor een reis naar de middernachtzon wil hebben; dat wisselt tusschen vragen over de beste ver binding met Wladiwostok en een kaartje derde klas naar Zoetermeer-Zegwaard. Nu eens is het e-en dood-zenuwachtig Duitsch dienstmeisje, dat met haar mevrouw ge kibbeld heeft, en daarom coiïte que coüte onmiddellijk naar de Heimat teiug wil; dan een sportieve, jonge man, die Zwitserland afgezaagd vindt, en het binnenland van Bosnië' wil gaan verkennen. Oude heeren leunen lijzig tegen de toonbank en hebben vijf minuten noodig, vórdat ze zich ge decideerd hebben, ol ze naar enéve rooken of niet-rooken willen reizen; voortvarende jongeren beginnen in dien tijd te schelden, dat het hier ook gén inrichting is, en dat je e r ui en van je kostelijker! tijd aan verdoet... . Ondertusschen kunnen de trouwhartigen niet nalaten in het relaas van hun tocht het een of ander persoonlijk detail te vlechten: , Ja,in Frankfort trekt mijn man metdekinderen verder naar Nürnberg, maar daar zou ik nog een paar dagen bij m'n vriendin blijven." Of: neen, liever achteruit rijden ; mijn vader kan zoo slecht tegen tocht"... Waarna de zakelijken, die dat femelende geleuter vór zich tandenknarsend hebben moeten aanhooren, als reactie hun verlangens zoo energiek kort-af te berde brengen, dat het denken doet, aan de oude Duitsche kazerne-toon. Al deze gemoedsstoornissen, al deze reisgejnagdhLid, deze (in meerdere beteekenissen) dringende en opdringerige begeerten naar voorlichting en biljetten moeten de mannen achter de toonbank verstaan en bevredigen van den vroegen ochtend tot het late mid daglicht, en als het sluitingsuur heeft ge slagen, staan de drommen vertrek-lustlgen soms nog in dichte rijen om hen heen geschaard. Ik weet niet, wat die menschen voor zenu wen hebhen en hoe hun :.achten er uit moeten zien, als ze in hun droomen van Koo'.wijk naar Tun.s worden geschommeld; maar als ergens het woord kracht naar kruis" toepasselijk is, dan is het op deze helden, die zich met een glimlach van de beste verbinding met Spanje op de prijs van een retour naar Valkenburg werpen; die iederen dag nieuwe menschen met nieuwe plannen langs zich zien circuleeren, die alle maal weg willen, terwijl zij zelf alleen onwrik baar blijven staan als een pilaarheilige. |a, we willen allemaal weg; dat is het, waar ons vacantiegevoel op neerkomt; wie aan de zee zit, wil naar het bosch; wie in het vlakke land woont, verlangt naar bergen, en omgekeerd; de stadsbewoner zoekt de stilte buiten; de buitenmcnschen komen zich aan den praal van de groote stad vergapen; en als er hier en daar eens een enkele uit zondering bestaat, die z'ch toevallig juist behagelijk voelt bij de zee, die hij heeft; of bij het bosch, waaraan hij woont met mi>\\ afwijkend sentiment kan geen rekening worden gehouden ; het huis moet worden gesloten; de dienstmeisjes moeten hun vacantie hebben, de hond moet naar het asyl, de portefeuille bij de buren; alles rolt, alles wordt door elkaar geschud, zooals een flesch, waarin bezinksel is gekomen. Maar ik verheug me in stilte op September, als iedereen het weer heel van-zelf sprekend en bevredigend vindt in zijn eigen huis tewonen en bij zijn eigen stad te behooren, terwijl we dan eindelijk weer eens over andere dingen zullen kunnen praten, dan over elkaar's zomerplannen, die ons, als we heelemaal eerlijk zijn, toch eigenlijk maar bitter weinig kunnen schelen. ANNIE SA i. o M ONS DE MODE IN 'T BUITENLAND Teekening voor de Amsterdammer" van P. Haigliton iiiiMiiiiiiimimiiMiintii ?iiiimiillill AAN DEN VELUWERAND Van aankoop tot aankoop is ons Natuur monument aan den Veluwerand nu bijna duizend hektaren groot geworden. Het strekt zich uit van den Geitenberg tot de Kaap, van Maupertius tot aan den Imbosch. De Onzalige Busschen behooren er niet toe, ze vormen een enclave met een vrijen kant naar de Worth-Rliedensehe Mark, maar zijn even goed vrije wandeling als die Mark zelf en als 9(1 pCt. van de heele buurt, uren in het rond. Er is hier zooveel gewandeld en sinds zoo langen tijd, dat zich allengs vaste banen hebben gevormd naar enkele beroemde punten en buiten die banen zie je haast nooit iemand. De Rijwlelbijnd heeft er nog alweer een vast gelegd; er loopen nu ook weer geriicksackte toe risten van pijltje tot pijltje. Dat is nu alle maal goed en wel voor iemand, die ns in zijn leven eens een ,,wandeling" wil afloopen, maar wie werkelijk wandelen wil en zijn land lief heeft, doet het toch heel anders en zwerft graag wat op avontuur. Dat kan men hier aan den Veluwerand veilig doen, wan f het landschap zelf wijst den weg met zijn afwisseling van bouwland, heide en bosch, met Kaap en Rouwenberg en koepel van Viruly, den karakteristieken top van den Elsnerg, het blinkend zand van Signaal Imbosch, het witte gras van de Soaunsche dennen en nog zoo menig andere peiling. Je hoeft er maar tweemaal te verdwalen, om er voorgoed den weg te weten. Ik houd er van om ineens te loopen van den IJseloever naar den Imbosch, de rijwegen schuwend, 't Is heel plez'erig om hij den Engel het poortje onder de spoorlijn te nemen en dan te beginnen met het voetpad langs Rhederoord, dat zoo mooi beplant is met lijsterhessen. Links heb je clan den tuin en boomgaard van het landgoed en dat alles maakt het laantje in Juli en Augustus tot een geliefkoosd verbluf van allerlei vogels. Natuurlijk zit het er vol met merels, veel jongen in hun eersten rui, die nu het vlekkig pak verwisselen met een effen kleed. Wat kunnen ze er potsierlijk uitzien als hun romp al in deftig gewaad is gestoken, terwijl de kop nog heelemaal kinderachtig is. Maar wat ik het liefst iu dat laantje vind, dat zijn de goudvinken, vogels, c ie we in Holland zelden zien, maar die voor ons een van de grootste aantrekkelijkheden vormen van Gelderlanu. Ze zitten in den nazomer bij hcele families in die lijsterbessen, de mannetjes nog in volle pracht van pikzwarten kop, steenrooden borst, prachtig grijzen rug. En allemaal, oud en jong, vertoonen bij het opvliegen een groote spierwitte rugvlek voor een donkeren staart Ze pikken de lijster bessen van den boom, schillen bast en vleesch er af en vreten de pitjes op. Zij verschaffen dus aan den boom geen voordeel. Dat doen de lijsters en spreeuwen wel, want die vreten het vleesch en zaaien de onverteerbare zaden. De groenvinken en de schildvinken BABBELTJE KLEINIGHEDEN OM ONS HEEN De kleinigheden om ons heen, zijn ook al aan mode onderhevig. Wie zou het nog wagen, met grootmoeders-parapluie, een hedendaagsche tram te betreden, of met oitd-tante's reticule plaats te nemen in een spoorweg.coupé, speciaal wanneer u van uit deze tram, of van uit deze spoorwegcoupé, een aantal moderne vrouwengezichtjes aanstaart? Ver andering bezoekt alle dingen. En wanneer wij Engelsche kunstmenschen gelooven mogen, zal de uitdrukking: oogen opzetten als thee schoteltjes" eerlang uit onze spreektaal ver dwijnen. Om de eenvoudige reden, dat de ronde vorm der theeschoteltjes veranderen zal; en plaats zal maken voor het vierkant. Het vierkant" zoo schrijft een be vriende en artistieke hand ons uit Engeland : het vierkant is buitengewoon populair tegenwoordig. Ik lette eens op, hoe veel vierhoekige en vierkante dingetjes ge alom thans te zien krijgt. Waar u vroeger een rond tafelmiddenstuk, een ronde d'oyley, een rond waschtafeldek verblijdde, daar ontwaart ge thans den vierhoek, of het vierkant. En in het vorstelijk uitzet van prinses Mary, be vindt zich een stel tafel-dekjes, voor een lunch bestemd; geheel vervaardigd uit fijnlinnen met Cluny-kant afgezet; en alle vier kant i u plaats van rond. Vierkante kussens, en peluws winnen het in alle meubels en bed den-winkels van de ronde, en ronde thee bladen bestaan er in 't geheel niet meer! Men vraagt u, of ge uw theeblad uit een besjes-huis geleend hebt, wanneer ge het waagt, op een rond blaadje thee te servee ren. Vierkant, precies, aan alle vierde kanten gelijk, zoo moeten ze er uitzien, en een man met artistieke zenuwen zal nog liever zijn kopje thee zien aankomen" op een geïmpro viseerd " theeblad, dat de omgekeerde deksel van een biscuit-blikis, dan op een ouderwetsch zilver ovaal of rond model. De allernieuwste thee-bladen zijn van laqué, van groen of bruin vernisd hout of van wit riet, terwijl zeer vele thee-bladen, die zich respecteeren, over dekt verschijnen met glazen plaatjes, welke gemakkelijk schoon te houden zijn, en geen ..brand merken" verraden ! Lach niet ; men doet in Engeland alreeds aan vierkante borden ook, en het heeft er veel van, of een troepje zoete schoolkinderen van schoone leien voorzien worden, wanneer dt tafeldienende knecht, zoo voor een schare van gasten een aantal van die nieuwe vierkan tjes of vierhoeken, die borden zijn, op tafel neerlegt. Dankbaar moet ik nog vermelden, dat de soepborden gelukkig nog rond zijn , maar overigens, is de upper ten hier al lang zamerhand aan de vierhoekige-borden gewend! Het is natuurlijk allervoornaamst, om de'o middags en des avonds thee te drinken uit vierkante kopjes, staande op vierkante schoteltjes, en de trekpotten van het oogenblik zijn machtige kubus-achtige gebouwtje i, in zeer levendige, felle kleuren. Moet iknogzeggen dat de allernieuwste voetkussen ook al vier kant zijn. De ronde vriendelijke kussens,die zoo soepel zich onder den vermoeiden voet voegden, zijn verbannen, naar de kinder kamer, waar Jantje en Pietje ze bij hun indianengcvecht mogen gebruiken! Het nieuwe voetkussen is niet meer rond, of langwerpig, het is vierkant, hard en stevig, en gehouden in een houtkleur, welke met dien van het ameublement overeenkomt, en waarvan het bovenstuk in zeer felle kleuren (met zijde) geborduurd is, of wel geheel met kralenhandwerk is bedekt, zoo als dat in den ouden tijd veel gezien werd. Aldus wordt het antiek weer modern. Het allerlaatste voetkussenmodel is meer een voetbankje een schemel" en men zou bijna zeggen, dat we naar de tijden terug gaan , waarin minnezangers en eerbiedige pages aan de voeten der hooge vrouwen op dergelijke bankjesnederdoken.... Of de moderne sportsman zich evenwel op dien nederigen zetel thuis zal voelen? Onder de kleinigheden-om-ons-heen ver schijnen nog twee noviteitjes, waarvan we iets vertellen willen. De eerste nieuwe kleinig heid is de mascotte-kurk, afkomstig uit AmeDe groote berken van Rhederoord (Toto A. Oepkes) in het laantje doen al net ais de goudvinken. We houden het hek van Rhederoord links en komen dan al gauw aan een openstaande witte barrière met daar op geschilderd.... Natuurmonument Rhederoord". Dat ding staat altijd open, want iedereen is hier welkom, maar we hebben het er geplaatst om iedereen, die hier wandelt, er aan te herinneren, dat hij fatsoenshalve lid behoort te zijn van de Vereeniging tot Behoud van Natuurmonu menten, Heerengracht 200, Amsterdam. Het roggeveld op den voorgrond behoort reeds aan de Vereeniging en ook de prachtige berken aan de overzijde, die wel mogen tellen onder de grootste van Nederland. Straks zal blijken, dat wij hier zijn in een berkenlandschap bij uitnemendheid. Maar de natuur is niet aan zichzelf overgelaten, men heeft hier dennen geplant en beuken, die opperhest gedijen en juist als wij het huisje Maupertius voorbij zijn, kunnen we ons verlustigen in den aanblik van hooge dennen, zooals er niet veel in Nederland te vinden zijn. Nu verlaten we het hek en gaan de hoogte in, het komt er niet op aan, langs welk pad. Als we niet meer hooger kunnen kijken we even in het rond naar peilingen en zien dan naar rechts een vierkant beukentaosch, dat is de Groene Bedstee, waar je je altijd mooi op kunt oriënteeren. Wij houden echter links en komen dan vroeg of laat, steeds het hoogste punt zoekend, terecht onder de zware beuken op den top van den Rouwen berg. 't Is jammer, dat dit hosch zoo open ligt want nu heeft de wind vrij toegang tusschen de stammen en schudt en strooit en droogt de dorre bladeren, zoodat die niet kunnen vergaan, wat voor een beukeblad toch altijd nog heel moeilijk is. Nu heeft de heuvel geen humusdek en Zomerjapon van citroengele zijden crépe met zwart laklint versierd. llllllllllltlllllllltllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltlMIIIIIIIIIIIIII g ZONEN NIEUWE DESSINS CRETONNE vanaf f O.85 per Meter Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltlllllllllllllllllllll rika. Grappig, vroolijk en bont versieren deze kurken een gedekte tafel, en zetten" den disch vol met een vertooning van kleine, bont-gecostumeerde pierrots, geisha's, matro zen, bad- en bal-juffertjes, chineesche en japansche afgods-beeldjes. Op elke kurk zijn twee of drie van die fleurige figuurtjes vereenigd. Handige, smaakvolle vingers kunnen ze zelf maken. Eenigszins herinneren de poppetjes aan de Nenette en Rintintins die in den oorlogs-tijd zoo populair waren. De laatste noviteit is.... het weer in de mode komen van schutten en tochtschermpjes in alle grootten en fatsoenen. Zeer in de gunst is een groot, drie- of vierdeelig schut,?dat men dan laat overtrekken met sits, cretonne, of meubelstof in harmonie met stoffen, die in de kamer aanwezig zijn. Hoevele oude kamerschutten op eens, dank zij die mode-noviteit van zolder zullen worden gehaald en over trokken? O, 't zal zoo gezellig staan. Men ver haalt zelfs reeds wonderen van een kamerschiit overtrokken op de manier van een bonte, zijdelapjes-deken,enelders vaneen kamerschiit, dat eenvoudig overtrokken wordt met een eenvoudige neutrale linnenstof, waarop dan kleur-borduursels worden aangebracht, die men slechts met een strijkijzer op de stof aan te brengen heeft. Zeer kleine schutjes voor tafel-gebruik, of in een gezellig hoekje bij een lamp, zijn van glas met een tusschenvoegsel van kant, of uitgeknipte bloemen van cretonne. Bont-kleurige hógopgewerkte vo gel-patronen. ... zijn voor de zijden scher men het allernieuwste. Werkelijk.... de antieke tijden schijnen zoo een heel klein weinig te herleven !.... Y V N N E DE T E S S A N Drinkt SIPKES' Limonades. Smeken zuiver en verfrisschend. we stappen hard en nuchter over zand en kiezeltjes. Lager wordt het wat beter, daar komen mos en varens en paddestoelen, (ie moet hier aan de noordzijde van den berg ook eens uitzien naar een valleitje, begroeid met berken en adelaarsvaren. Op het laagste punt is een klein vijvertje lang geleden aan gelegd voor de jacht, want deze lieele streek is nog altijd zeer arm aan water. We ver schuilen ons in de varens en binnen tien minuten komen de vogels al opdagen, want den heelen dag verkeeren hier de drinkers en de baders en we krijgen al heel gauw den indruk, dat er hier toch nog al veel vogels zijn, al kan de Veluwerand ook lang niet halen bij het binnenduiii van Keiinemerfand. Op een heeten Augustusochtend zag ik aan het vijvertje van den Rouwenberg in n uur tijds drie soorten van lijsters, drie soorten van vinken, vijf soorten van meezen, een heggenuisch, een paapje, een groenen specht, rood borstje, boompieper en braamsluipertje. De Vereeniging heeft op verschillende plaatsen nog meer van die drinkvijvers aangelegd, want hoe meer vogels wij in onze bosschen krijgen, hoe voordeeliger en aangenamer. Het heeft reeds geholpen. Aan de westzijde van den Rouwenberg ligt een zeer schilderachtig roggeveld, dat ons naar rechts de richting geeft naar een breeden,nieuwen, geelwitten, kalen weg met al weer eenlustigen opslag van adelaarsvarens en berkjes. Aan gene zijde van dien weg ligt een laag bosch van eiken- en berkenhakhoiit met wat hooger sparren en dennen er in. Dat is het Asselt of Anselt, ook een bezitting der vereeniging en daar moeten wij nu door heen. (Wordt vervolgd.) J A c. P. T n ij s s r