10 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 16 Sept. '22. - No. 2360 UIT IHIIET FT -A.ÜT CT .A. IsT T J HET BEDANKJE De vrouwen hebben zoo geheel ten onrechte de reputatie dat ze liegen. Toch liegen ze niet meer of erger dan mannen. Alleen doen ze het te onhandig, te gecompli ceerd en te onwaarschijnlijk. Daardoor komt het meestal uit. Mannen zijn in dat opzicht verstandiger; die liegen beter, en werpen, bovendien, nog de verantwoordelijkheid van zich af. Wat dol wat innig-dól, dat jullie komen!" riep Truus met schelle stem; terwijl er een glimlach van enthousiasme op haar gezicht kwam, draaiden hare oogen wild links en rechts, verschikten hare handen dit-en-dat , kortom, maakte zij den indruk van iemand die zeer onaangenaam overvallen is. . , . En weet je wat", juichte ze, na de inlei dende conversatie, nu blijven we allemaal samen gezellig thee-drinken l". Ja " gaf haar man weifelend toe. Nietwaar Qerrit?" vergewiste zij zich nog eens. Hij lachte een beetje zenuwachtig, keek naar de klok, en zei verlegen: De Van Dalens ! " De van Dalens! " herhaalde ze wan hopig. Het is niet om jullie", wendde Gernt zich tot ons, maar, zie je.... het was al een week zoo vastgesteld we zouden van avond bij ze komen bridgen !" Nou maar " weerden wij af, laat het niet voor ons, zeg! We kwamen zoo maar eens aanloopen !" We maakten ons gereed om te vertrekken, maar Truus protesteerde luid. We hebben er niet eens zin in, nietwaar Qerrit?" Wat zal ik je zeggen?" zuchtte hij wei felend. , Als je d'r eenmaal zit, kom je d r haast niet weg!" Dat is zoo", gaf hij toe. En bovendien stortregent het! Daarmede was hare overwinning volkomen. Toen nam ze de telefoon, en loog. Ze loog, zooals alleen een vrouw dat doen kan, zonder maat en zonder waarschijnlijkheid. Zeg dat ik hoofdpijn heb !" bood Oernt goedig aan. .. Of dat er kennissen van buiten zijn ! adviseerden wij. . . Maar Truus was al in gesprek, en juichte: Dag Bep dag lief kind Hoor eens.'.'.. ik moet je iets vreeselijks vertellen .. Gerrit heeft plotseling kennissen mee-gebracht om te eten en nu kunnen we niet weg Ja ! . Ellendig gewoon Wie het zijn?.. Och.... je kent ze niet.... Je weet wel.... dinges.... uit Utrecht.... Professor de Man met zijn assistent.... Ja.... met zijn assistent waarom niet? Ze waren hier voor een gevaarlijke operatie o , , t iiiiiiiiniii miiiimcilii HIIII '" HET MOEILIJK O OGENBLIK Drie stukken in n bedrijf, uit het Zweedsch van Per Lagerkvist. J. H. DE BOIS - PRENTKUNST Magazijn: HAARLEM, Kruisweg 68. Depot: DEN HAAG, Bazarstraat 20. doodgriezelig Ik weet niet wat ze allemaal vertellen.... van beenen en armen afzagen.. Brrr ! Wat een vak toch, hè? Afschu welijk .... Nou.... lieve Bep.... hoor nou.. En toen kwam Gerrit ze tegen, en ze liepen zoo zielig door de stad te boemelen.... Ze waren al van plan met zijn beiden naar het circus te gaan.... Wat zeg je?.... Ja.... na die operatie.... Waarom niet?.... Natuurlijk, juist na zoo'n operatie. Professor de Man zegt dat hij altijd uit moet na zoo'n operatie.... Om de bloedlucht te laten weg waaien .... Ja... .jakkes ! Dat heb ik ook al gezegd !.... Nou ! Enfin.... Bep.... en nou zitten ze hier, en ze zijn met geen stok hiervandaan te krijgen.... Nou.... k een pretje voor mij zeg !.... Ja.... die assistent gaat wel.... Hoe die heet?.... Van Vlissingen!.... Juist.... een zoon van dien ouwe! O.... heeft die geen kinderen dan een neef zeker.... Dag Bep.... tot spoedig hé? Wij zijn er allebei zoo naar over ! Groeten van errit.... Daag.... daag.... !" * * * Ze legde de haak neer en keek ons zege vierend aan. Daar zijn we van af!" riep ze juichende uit. Kind", zei Gerrit bedaard, had dat niet wat soberder gekund?" Wat.... soberder?" vroeg ze verbaasd. Ik bedoel", ging hij voort, zijn nagels aandachtig bekijkend, dat je je d'r wel wat heel diep ingewerkt hebt !" En je wou zelf thuis blijven !" verweet zij, verontwaardigd. #?« Ja maar.... je kan nooit weten.... waarom moest je nu juist zulk een zonderling, ingewikkeld verhaal improviseeren.... Was dat nou wel noodig.... van dien Professor de Man en zijn assistent.... en dat circus.. Elk van die détails is om zoo te zeggen een gevaar te meer !" Vinden jullie het zoo onwaarschijnlijk?" vroeg Truus. Wij verklaarden, dat de smakelijke voorIllllllllllll IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII11IIIIIHIII11IIIIIIIIIIIIIIIIIIIH1IIIIIIIIIIIIIIIIHIIII III1IIIIIIIIII1IIIMIIIIII1II dracht van het geval er eene groote waarschijn lijkheid aan gaf, en om elf uur belde Truus haar vriendin nog eens op, om te zeggen dat haar gasten juist vertrokken waren naar Utrecht. Later bleek dat de laatste trein daarheen reeds om 10.12 vertrokken was. * * Den volgenden dag schreven wij, eigenlijk rneer uit medelijden niet Oerrit, een brief kaart aan zijn vrouw. Deze luidde als volgt: Hooggeachte Mevrouw. Ik wilde niet nalaten u en mijn goeden vriend Plate nog eens hartelijk te danken voor den gezelligen avond ten uwent. Ook namens mijn assistent, dr. van Vlissingen, deel ik n mede dat de prettige uurtjes, in uw gastvrij huis aan twee reizigers geschonken, niet licht door ons vergeten zullen worden. Met de meeste hoogachting uw zeer dw. dnr. De. Man. Met groote zorg vulden wij vervolgens nog het adres van den afzender in, luidende: Prof. Dr. D. De Man, 17 Oorsprongpark, Utrecht. Wij waren er van overtuigd dat wij op deze wijze bijgedragen hadden tot de reputatie van geloofwaardigheid die Truus /ich onder hare kennissen en vrienden gemaakt had. * * * Maar hoe groot was nu onze ontsteltenis, toen wij, veertien dagen later, Gerrit ont moetend, van dezen moesten vernemen dat het geval aller-onaangenaamste gevolgen had veroorzaakt. Gerrit had een briefje van Professor de Man gekregen. Hij kende dezen slechts zeer opper vlakkig. Het briefje luidde als volgt: Hooggeachte Heer, Bijgaande kaart werd, voorzien van het stempel: Aan dit adres onbekend, terug afzender, in'mijn bus geworpen. MASSIEVE VERLOVINGSRINGEN NIEUWSTE MODELLEN SPILLNER vijzelstraat N?83 Amsterdam IIIIIIIIIIMI1I1IIII Op het donkere tooneel verschijnt (als transparent): geheel rechts een blauwe huis gevel, diep gebogen naar de toeschouwers toe; hooger links een slagboom, die het gansche tooneel schuin doorsnijdt; op den achtergrond een brokstuk van een gewelf, naar voren hangend, van onderen beschenen door een dikken, lichtgevenden rook, die de boogronding indwarrelt en verdwijnt; daarboven in het donker een wild aanspringende hond; rechts daarvan twee reusachtige, als in ontzetting uitgestrekte handen; links een groot bleek hoofd zonder haar, en nog hooger op, met groote letters: K-S. 8007. Al deze beelden staan op verschillende af standen van den toeschouwer, dwars dooreen; het geheel vormt een verwarden hoop. De kleuren zijn fantastisch, doch mat. Het tooneel ligt in violet-blauw half donker. Een heer: (in lange cape en daaronder avondtoilet, komt van rechts op. Hij waggelt als een slaapwandelaar en schijnt met iemand te praten.) Jawel, begrijp je, het was juist toen wij den tunnel binnenreden. In volle vaart, begrijp je! een gekraak, dat vat je, of de hemel op de aarde viel! .... o God .... doodsbleek van schrik ! Doodsbleek !?dat kun je begrijpen ! \HEen gebochelde, magere man, door ziekte verschrompeld, steunend op zijn stok, ver schijnt op den achtergrond en begeeft zich naar den ander, dien hij als een schaduw volgt, (het hoofd tot luisteren voorovergebogen en bij eiken stap zijn stok op den grond stootend). Zeker, zeker De heer in rok, ziet hem niet aan, doch vervolgt: Ik zat vooruit bij het raam en tuurde naar boven naar den slagboom en de straat.... hond daar, die maakte beenen!.... ja, dat doet er nu niet toe .... Mooi weer, zonnig en lekker.... Maar de menschen daarboven schrikten allemaal op van het hevig gekraak.... zó! begrijp je .... En toen.... keurig overigens, werkelijk keurig, 8007 K-S. 8007. Och, ik haal dat alles door elkaar .... die auto, begrijp je.... keurig, hoor !.... Nu, maar het was of die wagon waar wij in zaten midden doorging, en daarna in duizend stukken !.... En ik werd er ver uitgesmeten, vooruit, of ik uit een kanon geschoten was, vér den tunnel in. Donker, begrijp je ! Donker 5//Vfdonker! En iets dat brandend over je gezicht streek....en iemand die zoo verschrik kelijk schreeuwde !.... O, o.... (hij steunt.) Hij wankelt. dan herstelt hij zich). Nou, voor mij was het in alle geval zoo gevaarlijk niet, ik ben er goed afgekomen.... Ik heb alleen mijn hoofd wat gestooten.... hier, van achteren, neen, dat beteekent niets.... Gewoon merkwaardig zoo gemakkelijk ik er af ben gekomen.... je zou haast aan een genadige Voorzienigheid gaan gelooven.... ,,Gods goede eng'ien hielden wacht".... (hij lacht.) Alleen wat pijn in mijn achter hoofd. ... De anderen, zie je, ja, dat weet (jod, wat daar van geworden is !. . . . Maar ik stond na een poosje op, zie je.... eerst wel wat duizelig.... En toen ging ik verder den tunnel in. ... Want aan dien kant, begrijp je, aan dien kant kon ik er niet uitkomen. . . . neen, zie je, niet geen mogelijkheid, daar is alles verstopt ! De gebochelde. Hm. Zeker. De heer in rok, Neen, weet je, geen gat om door te kruipen ! gewoon als dichtgemetseld. Toen moest ik wel den anderen kant op. . . . De gebochelde. Helle. De lieer in rok. Maar zeg eens, George, ik wist niet, dat die tunnel zoo vreeselijk lang was. Hoe lang is die eigenlijk wel? De gebochelde. Nou dat kan men niet zoo precies zeggen. De lieer in rok. Goed, dat ik jou ontmoet heb! ik voel me ineens zoo raar. . . . het is of alles om mij heen draait.... En ik zie zoo vee! verwarde dingen hier in het donker.... De gebochelde. Zoo. De heer in rok. Jij ook? De gebochelde. Neen, ik zie niets. De heer in rok. Wat ! zie je niets? De gebochelde, Neen. De heer in rok. Dat is zonderling. Ja, begrijp je, ik heb mijn achterhoofd wat gestooten, daarom ben ik een beetje duizelig.... De geboclielde. Hm. Zeker. De heer in rok. En dan is er in mijn brein nog zooveel blijven hangen van dat gruwe lijke ongeluk.... Het is heerlijk, dat ik je ontmoet heb, George.... Maar .. hoe komt dat eigenlijk, dat je hier bent? De gebochelde. Ja, dat mag (jod weten. De heer in rok. Vriendelijk van je in ieder geval.... Wil je mij je hand geven, ik voel me zoo.... - Hu, wat ben je vreeselijk koud ! De gebochelde. He hèhè. De heer In rok. Vriendelijk van je, hoor ! Ik wilde je juist zoo graag ontmoeten. Ik dacht toevallig juist aan je, 'k weet niet waarom, en kreeg zoo'n fust om je weer te zien.... Hoor eens, ben je boos op mij? De gebochelde. Malligheid ! De lieer in rol;. Ja, zie je, ik kon er niets aan doen, ik kon er werkelijk niets aan doen. . . . Zij werd nu eenmaal verliefd op mij, hoe kon ik dat eigenlijk helpen? Ik deed er niets bijzonders voor. Maar ik was jong en zoo, dat was het zeker. En jij.. . . jij. . .. ja, kijk eens die boehei van je, hè?. . . . De gebochelde. Ja, dat begrijp ik immers wel. De heer in ruk. Ja.. Zie ie, ze hield ook heel veel van jou .... op een bepaalde ma nier. . . . Maar toen kwam ik, hè? en toen moest ze natuurlijk direct op mij verlie ven.... IL'eregod, je weet toch hoe ze zijn, zoo zijn ze allemaal! De gebochelde. Hé? ging dat zó? De heer in rol;. Zeker ! Ze was gewoon dol verliefd. De gebochelde, (dïe hem den heelen tijd volgt terwijl hij heen en weer waggelt). Zoo. Ik dacht, dat jij het meer was, die. . . . GOEDKOOP WOHEII gim. HEEMSTEDE, bultin di innixttliplanninBouwt op Leeuw en Hooft" d/d Haarlem merhout gemeente Heemstede Lage belastin g, billijke prijzen. Watersport; uitsteken d on d erwijs ; Centrum van 't land, onder den rook van Amsterdam. Vraagt geul. brochure, die gratis wordt toegezonden. Bouwtirrtlnon LEEUW ft HOOFT", H»IU Blauw»Bruo. Tü.f..»18039 iiiiïniiiliiiilllliiillliiiiillliiiiiliiiiiiM'llillilMtlllllilllllllliillllllliiiiilNi Gaarne zou ik nadere explicatie van dit zonderling geval van valschheid in geschrifte ontvangen. Hoogachtend De Man. ....Nou.... en?" vroegen wij ademloos. ,, Non.... niks. ..." ging Gerrit voort ik zei natuurlijk dat het een aardigheid van jullie was !" En, toen we hem met groote oogen aan keken : Natuurlijk.... zeg.... wat moest ik anders doen? Stel je voor dat er herrie van was gekomen.... Wat een figuur zou Truus geslagen hebben voor de van Dalens !" Dienzelfden avond nog hebben wij den volgenden brief geschreven aan de familie van Dalen: Hooggeachte Heer en Mevrouw Van Dalen, Dezer dagen zat ik met mijn assistent, dr. van Vlissingen, zoon van den kinder/oozen v. V. dien gij kent, in de stad komen, ten einde eene operatie te verrichten en tegelijk van de gelegenheid gebruik te maken om liet nieuwe circiisprogi'uniina te zien. Aangezien onze vrienden Plate ons ditmaal helaas' niet zoo gastvrij kunnen ontvangen als dat voor veertien dagen geleden liet geval was, vragen wij n belet, om gezellig den avond ten uwent door te mogen brengen. Hoogachtend, en in afwachting van uw "iinstig antwoord. Prof. De Man. Dezen brief hebben wij aangeteekend ver zonden. Laat er nu maar van komen wat er van komen wi! ! Met de Piates hebben we afgedaan ! M i; i. i s S T o K i'. IIIIIIIIIIIIIIIIIII11H1IIIIH De gebochelde. RIJM-KRONYCK LUCHTVAARDERS. Eene I. C. A. R. -impressie. Daar staan ze, in een lange file, te wachten voor een klein loket, en trappen tusschen vrees en pret geslingerd - op elkanders hielen. Straks slaken zij n oogcnblik de banden met dees' aardsche dreven, en, nauw opeengestapeld -- zweven ze, als sardines in een blik.... En zien ze neer, uit hooger sferen, op 't klein en zielig aardsch gedoe.... Straks zijn, - heel even Pa en Moe ontrukt aan 't dagelijkse!! disputeeren .... ....Straks zweven ze, in zaligheid, ontslagen van de aardsche zorgen, en zijn de angst voor 't dreigend morgen" in hooge vrijheid even kwijt. ....Zózat ik stil te inediteeren.... Toen zei n, die d'r uit kwam, Uit: ..'t Is krek of je-in de kamer zit...." ..Ook ik viel uit mijn hooge sferen.... MELIS S T o K i: IJ. inloprap Wipe 's Gravenhage RUIME KEUZE Gebruikte Automobielen voor Verhuurinrichtingen. Dat dacht ik ook. Want ik hoorde iemand zeggen, dat zij.. . . ja, dat het haar niet veel kon schelen. De heer in rok. Wie heeft dat gezegd ! De gebochelde. Nou, nou, word zoo driftig niet; dat was iets, dat zij zoo eens terloops zei.... De heer in rok. Zij ! De gebochelde. Ja. De heer in rok. Dat is een leugen ! De gebochelde. Dat is mogelijk, maar ze zei het toch. De heer in rok. Neen, dat zij het gezegd zou hebben, dat is een leugen ! De gebochelde. Weineen, mijn beste, dat heb ik zelf gehoord. Ze zei het juist tegen mij. Maar, Heeregod, dat is nu al zoo langgeleden. De' heer in rok. O.... o, lang geleden, ja, dat kan ! want sindsdien, zie je, sinds dien is dat heel anders geworden.... De gebochelde. Ja, waarlijk? De heer in rok.' Ja, ja ! maar je mag me niet zoo uithooren. Ik kan het niet uit elkaar halen.... ik heb nu toch ook al dat andere in mijn hoofd (grijpt hem plot seling bij den arm). Pas op, daar ! nu breekt alles in stukken ! Help ! help ! Mijn borst wordt in elkaar gedrukt, ik kan geen adem krijgen ! Trek me los ! trek me los ! God, god ! Ik stik ! (hij wordt kalmer. Hij lacht omzijn eigen schrik). Nu.... nu.... zoo erg is het niet ik kom er eigenlijk best af.... alleen heb ik mijn achterhoofd wat gestooten. .. . neen, dat beduidt niets. . . . -- Zeg! hoor je ze daarginds schreeuwen! |a, zie je, dat is daar heelemaal verstopt ....net alsof je een kelderluik hadt dicht geslagen, zie je.... daar kan geen Jmensch doorheen glippen.... Daarom moest ik den ie.... chambre séparée, begrijp je .... niet 'haar ! /)c gebochelde. Met haar? zó....? De heer in rok. Ja, ja, mei haar. Wat zeg je daarvan? (hij doel, fluitende, eenige on zekere danspassen). . . . Kun je een geheim bewaren? Dan zal ik je in vertrouwen ver tellen De gebochelde. Wat dan? De heer in rok. Van avond. . . . van avond, zie je, ben ik zeker van mijn zaak ! De gebochelde. Hm. Wat voor zaak? De heer in rok. Nou, dat begrijp je wel. . . . Zeker van haar gunst. Degebocheldc. Maar dat ben je altijd geweest. De heer in rok. Nou ja. . . . ja zeker. Zeker ben ik dat altijd geweest ! - Maar, je be grijpt.... er is gunst en gunst.... De gebochelde, l Ie hè! De heer in rok. Waarom lach je? Zie je, een dame laat zich niet op die manier inviteeren.... je begrijpt me wel.... En dan dat bijna onmerkbare glimlachje toen we scheidden, toen ze mij de hand reikte. . . . een beetje spottend, half provoeanl.. . . nee, nee, daar vergist een man zich niel in. De gebocheld". Hahaha ! De lieer in rok. Wat kun jij toch hol lachen ! Het lijkt wel of je een gat in je borst hebt ! En dat heb je immers ook, stumper ! En daarom kun je, begrijpelijkerwijs, niet velen dat een ander gelukkig is. Dat kunnen zulke lui als jij nooit ! De gebochelde. Nu, uu, gaan we nou kibbelen? Wil je liever dat ik weg ga? De lieer in rol;, (hem bij een arm grijpend). Neen, neen, ga niet weg, laat me niet alleen, George!.... Ik voel me zoo wonderlijk.... zoo zonderling moe. ... Ik stootte mijn hoofd anderen kant uit, zie je.... Is het nog ver, zie je.... hier.... hier achter. de hond, begrijp je, die smerige IMIIIIIIITII ........... mum ........ iiiniii ........... iiinniii ........... in VOORHEEN EN THANS. De heer in rok. Ja. ik k, natuurlijk'. ja, natuurlijk. . zeg?.... o neen, dat is zoo ver niet.... Maar nu moet ik hier eerst wat rusten, ik ben zoo doodmoe.... Maar dat gaat gauw over.... ja, ja, ik ben er fijn afgekomen, hoor. . . . En dat is goed ook, want ik moet van avond uit. Je ziet, ik heb me mooi gemaakt.... ik" heb me toch niet hier of daar gescheurd? O neen, o neen.... Een klein soupertje, zie je.... bij Phoenix, weet ga niet weg, George ! Ik ben zoo bang ! De gebochelde. Bang? De heer in rol;. Ja ik ben bang. ... ik kan je niet zeggen, hoe bang ik hen.... o, God in den Hemel ! De gebochelde. Maar wat heb je dan toch? ? De heer in rok. Ik weet niet.... ik voel me zoo doodmoe.... ik kan haast niet.... ( Vervolg op pag. 3 omslag) ..... i?n ............ i Vroeger, toen tenni: (Wieiief S/nin- u/ul A'lortucs-Zi'itiii'g) DE BEAMBTE O, moesje, we hebben U cli zoo'n pret geluid ! Daar Ing 'n ouwe meiiei r te slapen, en toen heblvn we 'm begraaft." nu het Wanneer hij staakt. Wanneer hij arbeidt. Typ. Amst. Boek- en Steendrukkerij, voorheen Ellerman, Harms & Co.