DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 9 Dec. '22. - No. 2372 EEN TENTOONSTELLING VAN VEILIGHEIDSBILJETTEN Het I. V. V. wil den oorlog bestrijden door het verspreiden van anti-oorlogsbiljetten. Het Veiligheidsmuseum" wil op soort gelijke wijze ongevallen bestrijden Reclame, reclame ! Maar dan ook ver spreiding op ruime schaal! Ten einde belangstelling voor dit soort van reclame op te wekken,organiseerde Het Veiligheidsmuseum in het vorige jaar eene tentoonstelling van (hoofdzakelijk) Amerikaansche Veiligheidsbiljetten (zie De Groene van l October 1922) Tijdens die tentoonstellingen ook bij andere gelegenheden mocht het Museum ervaren, dat velen het Veiligheidsbiljet als een van de goede middelen ? beschouwen, om de belangstelling in het nemen van maatregelen ter bevordering der veiligheid te vergrooten. Sommige fabrikanten gingen er toe over de buitenlandsche biljetten te reproduceeren en den daarbij behoorenden text te vertalen. Maar een vertaalde text is lang niet altijd pakkend voor den Hollandschen belang hebbende. De R. V. B. liet op haar enveloppen, waarin de Raden van Arbeid de rentekaarten verzenden, kleine prentjes drukken, die de aandacht vragen voor de veiligheid. Hulde en dank ! Dank, omdat er ook nog een klein plaatsje openbleef voor een opwekking het Veiligheidsmuseum te bezoeken. Dat is natuurlijk nog slechts een begin. Velen liepen en loopen met plannen rond. Bevorderlijk aan de verwezenlijking van die plannen zal waarschijnlijk de tentoonstelling van Veiligheidsbiljetten zijn, welke gedurende de maand December in het Veiligheidsmuseum wordt gehouden. Daar zijn thans 100 van die biljetten opgehangen, welke zijn ingezonden door de mededingers naar een door het Bestuur van het Veiligheidsmuseum uitgeschreven Prijsvraag Veiligheidsbiljet 1922". De Amerikanen kunnen het heel wat beter! Dat is de eerste indruk dien men van deze tentoonstelling krijgt. En.... de artistieke" biljetten zijn niet de meest geslaagde. Maar toch wordt, naar ik hoop, het doel van het uitschrijven van deze prijsvraag bereikt. Dat doel was tweeledig: in de eerste plaats, meer bekendheid aan het bestaan van deze biljetten te geven, maar ook de verspreiding daarvan in ons land te bevorderen. Het Museum hoopt, dat verzekeringsinstellingen e. d. bij de groote verzameling inzendingen iets van haar gading zullen vinden, dat voor verspreiding op ruime schaal geschikt is. De door de Jury bekroonde inzendingen worden hierbij afgebeeld. Daaruit kan men zien, dat teekenaars en fotografen nog niet het rechte idee te pakken hebben, al zijn hun ontwerpen, als eerste proeve" zeker wel geslaagd. n onder de niet-bekroonde inzendingen zijn verscheidene uitstekende ideën voor werkelijk goede Veiligheidsbil jetten. Jammer, dat velen daarvan zoo primi tief ge teekend waren. Maareen goede gedachte zit er wel in en een goede teekenaar zal die gedachte wel beter in beeld kunnen brengen. Waarschijnlijk zal er nog wel eens zulk een wedstrijd worden uitgeschreven. Daarom hoop ik, dat velen in deze maand die tijdelijke 2E PRIJS tentoonstelling zullen bezoeken; teekenaars to get a suggestion", directies van ver zekeringsinstellingen, om een biljet ter ver spreiding aan te koopen voor hunne ver zekerden. Ook gemeentebestuurders kunnen door dergelijke biljetten op de gemeentelijke aanplakborden te doen aanbrengen, de veilig heid (van den weg) bevorderen. Een begin is gemaakt. Tal van middelen blijven nog over, die de belangstelling in het nemen van maatregelen ter voorkoming van ongevallen, moeten vermeerderen. Misschien brengen we het in Amsterdam nog eens zoover, dat hier een Safety Week" wordt georganiseerd. Lust daartoe heeft het Veiligheidsmuseum zeker, maar.... geld daarvoor heeft het nog niet. Deze tentoonstelling is geopend gedurende de maand December: op alle werkdagen (behalve op Woensdag) van 1(1?4; op Woensdagavond van 7?9 en op Zondag van l?4. Toegang en inlichtingen kosteloos. IR. R. A'. G o R r v. u IIIIIIIIMIIIIIIIIIIIlll ONTVANGEN BOEKEN IE PRIJS Duur de Tropen naar de Zuidelijke Ijszee ter walvisclivangst, door AAGE KRARI:INIEI.SEN. vert. Mary Schlüter Horrix. Uitg. EM. QUERIDO, Amsterdam. Dr. Nielsen lv,:eft als scheepsarts een cam pagne van de Noorsche walvischvaarders meegemaakt. Hij weet daarvan frisch en genoegelijk te vertellen en hij heeft zijn ver haal met mooie foto's verlucht. Mevrouw Schlüter ,die, naar ik meen, eenige jaren in Denemarken gewoond heeft, geeft het reisver haal in vlot Nederlandse!! weer. Een ge/onde avonturen-roman waarin gelukkige tegen stelling met fantasieproducten op dit gebied slechts walvisschen ten slachtoffer vallen aan verraderlijke moordaanslagen. Spaatische Legenden en romances, door Luwts SPENCE F. R. l.. lilustr. van Otway Mc. Canell R. B. A, vert. S. Vos?(ïoudsmit. Uitg. W. J. THIEME & CIE, Zutphen. Een nieuw lid in de Legenden-familie van de heeren Thieme, en een van ras en tempe rament. Spanje vraagt meer en meer onze litteraire belangstelling. Het zou mij niet verwonderen, wanneer een letterkundige Spaansche epidemie voor de deur stond. Bij een onzer tonneelgezelschappen ligt de verta ling van een der werken van den tooneclsch rij ver-Nobel p rijs winner Benavente voor opvoering gereed. De moderne Spaansche letterkunde is ons nog voor een gioot deel verborgen. Wat wij haar aan belangstelling verschuldigd zijn, 'leert ons het oeuvre van enkele klassieken; en ook dit voortreffelijke boek, dat de essence draagt van het ridder lijke Spanje, waar nog iedere schoenpoetser een Senor in zijn hart is, zal daar ongetwijfeld toe bijdragen. De 9-de November. Roman door BICRNIIARD KELH:RMANN. Vert. J. Lourens Czn. Uitg. E.M. QUERIDO, Amsterdam. iNiiimii n IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII N. V. HET HOFSTAD-TOONEEL. Muziek, door Frank Wedekind. Wat den jongeren" als dramatisch ideaal voorden geest zweeft, laat zich altijd nog het best raden en schatten aan het werk van Wedekind. Strindberg, decadent, doch met geniale flitsen, waarachter onmachtigheid schuil gaat, slaat zijn werk een brug tusschen den onnavolgbaren en als theater-dichter niet te benaderen Meester en hen, die in den vorm van dit meer en minder doorgevoerd expressionisme hun geluk zoeken, en toont van dien vorm de betrekkelijk gunstige voor waarden zoowel als het afdoend gevaar. Laat de inspiratie, waarop alle hoop gevestigd js, los en hoevelen schrijven er zonder ! dan wordt dit bandeloos maakwerk onverdragelijk, omdat het den eenvoudigsten eisch van goede trouw jegens het leven, met voeten treedt, en de onwaarschijnlijkheid (niet te verwarren met onwerkelijkheid) provoceert; en omdat er de beheersching, die, reddend in den nood, een, alle zwakke onderdeelen aan het geheel onderwerpenden, stijl schept, aan ontbreekt. De vier tooneelwerken, welke Wedekind, in weerwil zijner gruwelijke ge breken, een soort opzettelijke valschheid in geschrifte en een sensationeele pathetiek, handhaven op deneerstcn rang, zijn: Fr hlingserwachen", Der Marquis von Keith", Erdgeist" en Die Büchse der Pandora". Bij zijn overige stukken (een enkele schit terende Einakter als Der Kammersanger" uitgezonderd) slaat de schaal ten siotte over naar den verkeerden kant-artistiek, wel-teverstaan, als moralist moet men Wedekind hoog stellen zoodat een opvoering mij nauwelijks nog luunend lijkt. Waarom twee Nederlandsche gezelschappen, die het om de moraal toch wel niet te doen zal zijn, nu juist op d e zedenschildering Muziek" zijn gevallen, die in vier bedrijven minder van waarde biedt dan, in deze zelfde musik:ile branche, Der Kammersanger" in n, laat zich niet raden, Dat men in de rol van Klara Hühnerwadel, de caricaturale Gretchen van dit stuk, nog een ontroerend beeld van vrouwelijke vertwijfeling zou zien.... Wedekind zelf heeft daartegen nadrukkelijk gewaarschuwd. En welk een bezwaarlijken eisch stellen dan, rondom deze bespotte mater dolorosa, de vier tafcreelcn, waarvoor men, tastend naar den oppersten wil van den auteur, op het tooiieel een speelstijl zou moeten uitvinden, die, wankelend tussehen bloedigen ernst en rauwe scherts, tussehen drama en groteske, den toeschouwers het algeheel beeld naar n bepaalde visie, over tuigend, toont. Met het exposé: ziet, zoo'n rommeizooi is nu het leven, maakt een kunstenaar er zich voor mijn gevoelen niet af, hij dient deze dan nog'te lieffeii in de sfeer, waar de materie oplost en de stap van Ie siiblime au ridicule", en omgekeerd, ons licht valt. Bij Muziek" blijven we vragen: wat heeft Wedekind beoogd niet deze opsomming van wat een onnoozel meisje, dat onvoorbereid en onbegeleid van haar Zwitsersch dorp naar een wereldstad verhuist om er een beroemde kunstenares" te worden - alzoo overkomen kan? Eene, aan het essentieel verschil tussehen de liefde van een liefhebbende viouw en den ,hartstocht van een passagierenden man ten gronde gaande, heeft hij van Klara---men lette op haar stompzinnigen naam van Hühner wadel" - geenszins gemaakt, van het momenteel onweerstaanbare merkt men tus schen haar en den verleidelijken zangleeraar niets; het staat den spelers vrij het er in teleggen, doch dit neemt niet weg, dat de indicaties in deze richting uiterst schaarsch zijn en de gelegenheid zich nauwelijks biedt. In noch achter den tekst, geeft Wedekind in de figuur van Klara meer dan een meisje, voorbestemd om in zeven slooten tegelijk te loopen. In haar verhouding tot Josef Deze roman van Kellermann is de ove rigens onberispelijke vertaling minder waard dan de vorige boeken van den schrijver. Het kan liggen in het groot en nog nauwelijks bezonken materiaal waaruit dit verhaal van de Duitsche revolutie is opgebouwd, dat het geheel een ademloozen, chaotischen indruk wekt. Het is als te-versch brood, dat sensaties van benauwenis geeft. Er is nog geen klaarheid en orde in de wijze waarop ons, in verbijsteren de veelheid, de symptomen van politieke en maatschappelijke ontbinding onder hetlaatste Keizerrijk worden voortgezet. Het jaagt en jaagt maar naar het einde: de catastrophe, iangs situaties die met een respectabel talent beschreven worden.... langs beschouwingen die, nauwelijks ontwikkeld, weer losgelaten worden voor andere. . . . het is. ... men ver geve ons hetwoord . . . . bijna scenario. En met zware stappen en rinkelende sporen gaat door de bladzijden van dezen roman, de generaal van Hecht- Babenbergdie langzaam aan, om zich heen, in zijn dienst en in zijn huiselijk leven, de ontbinding en demorali satie zich ontwikkelen ziet. Bij het verschijnen van dit boek heeft men naar den sleutel er van gezocht. Dit is bijna teekenend. Het is een stuk onrijpe geschiedenis, een document de l'époque, ook voor hetgeen de politieke tendensen er van betreft. Het is een mengsel van Stillgebauer's zeden-romans en van goede oorlogs-journalistiek, hoewel, onmiskenbaar, in dit alles is de meesterhand van den massa regisseur Kellermann die echter zelf, en dit is het tragische van dit boek, verlorenjis ge gaan in de geweldigheid en on-overzichtelijkheid van zijn stof. Ren :oon der Muzen, t-'.en roman uil het leven van Scluibert door HANS BARTSCH, vert. van?? Uitg. J. VAN OIRSCIIOT, Breda. De genoegelijke verteller Hans Bartsch heeft in zijn ,,'Schwammerl" van hetl leven van Schubert verhaald. Ontegenzeggelijk wordt het privé-leven van den held in de laatste jaren nogal-eens voor het voetlicht gebracht. De operette waarin we den schiichteren conipiinist kunnen zien minnen en treuren heeft een triomf-tocht de wereld rond gemaakt. Zulk een intieme publiciteit moge u, lezer, en mij, wat betreft onze efdesaangelegeiiheden bespaard blijven. M'iar Schubert's oeuvre is nu eenmaal van zeer nabij verwant niet zijne particn'iere l i ef d es-a a 11 ge lege ulieden. iiiitiiiin minimin 'T WOON DIRECTEUR.[:J.ZEEGERS i LEIDSCHESTR. 73 PRINSENGRACHT 7O9 - 711 - 713 AMSTERDAM ?JJLL1LUM MODELK.AMER5 VRIJE BEZICHTIGING. SMEER OF POETS JE MACHINE WANNEER IN IS KEMA & WARENDORF, Amsterdam. Een gezellig, vlot geschreven meisjes-boek. Er is zelfs een kinder-tooneelvoorstelling in opgenomen waarvan men kan mee-genieten om vervolgens aan het applaus der toe hoorders. . . . mede ter eere van de schrijfster, deel te nemen. H. S A i. o M o N s o N VRAGENRUBRIEK voor Algemeene Wetenswaardigheden 3E l'RIJS En wat dil boek betreft, lezer.... nu.... ais het er dan toch eens van komen moet, dan kunnen we ons geen gevoeliger verteller wenschen dan den heer Bartsch. De vertaling is correct, maar wat stroef voor zulk een genoegelijk verhaal. Het Permanente Hui van Internationale Justitie te 's (iruvenliage door H. Cn. G. J. VAN DEK MANDEKE. A. W. SYTHOFF'S Uit geversmaatschappij, Leiden. Een centrum van Internationaal verkeer zuoals den l laag was.... is .... en wel immer zal blijven, kan zich gelukkig rekenen met een ijverig burger als den heer van der Man de re.' Hij is geheel thuis in hetgeen men zoo gewend geraakt is te noemen het werk van den Haag", waartoe de vestiging van het Internationale Hof een welkom supplement mag heeten. De heer van der Mandere heeft i 11 dit boekje de wordingsgeschiedenis van het Volkenbouds-instituut geschetst. Hij bedoelt in een liistorisch-critische schets van Arbi trage en rechtspraak in internationale ge schillen en van de pogingen om tot een internationaal hof te komen den weg te schet sen waaraan thans, als een mijlpaal, het per manente hof gesticht is. Het boekje is even overzichtelijk en practiseh als een ander over het tractaat van Versailles, dat ik mij van den schrijver herinner en dat uiterst handig is voor het naslaan van allerlei gegevens. In het schiften en ordenen van stof als deze verricht de schrijver een nuttig werk. Wij mogen hem dankbaar zijn voor zijn moeite. Techniek, Uitvinding en Octrooi, door S. VAN HOOGSTRATEN. Ui'tg. Wereldbibliotheek. Wie ooit uit dorre cijfers en berekeningen de opinie geput mocht'hebben dat ingenieurs drogc^bolleboozcn zijn,die ver/.ekere zich haas tig he't bezit van dit' alleraardigste boekje van een Ingenieur bij den Octrooiraad. Wanneer men zou durven spreken van de psychologie van de techniek dan zou men dit mogen be schouwen als een heldere en populaire bij drage er-toe. Ik zou haast verder willen gaan en zeggen dat de psychologie van den uit vinder er in behandeld is. Bovendien is het, en bedoelt het te zijn, eene verklaring van onze Nederlandsche Octrooi wetgeving. Kees Morel, door A. VREKKEN. Gouda, (i. B. VAN GOOR ZONEN. Indien dit boek voor gezamenlijke rekening der vereeniging voor draiikbestrijding, van de Nederlandsche tiidiUtnic en Hro-juventute uitgegeven ware ter stichting en bekeering van onze misdadige jeugd, dan zou mij slechts dit verbazen'! ...': dat men den heer Vreeken dit werk opgedragen had. Het is geen jongensboek maar een moreel pleidooi in vervelenden, conventioneclen stijl. Het gebeuren is vrij onbeduidend en Miet is niet onwaarschijnlijk dat een brave Hendrik, bij het lezen er van', een ruit van zijn moeders poreeleinkast zal breken met een ingebonden exemplaar. Het liuis hij tien turen, door LOUISE FEITII, geill. door Netty Heyligers. Uitg. VAN HOLReissner, die haar misbruikt en iiitplundert, in haar bereidheid zijn kind, waarvan zij moeder moet worden, \ór de geboorte te dooden, en ook na het onteerenii vonnis, dat in een, van huis uit beschaafde vrouw, mits niet door een ziekelijke passie bezeten, toch wel eenig besef van eigenwaarde en nienschelijk verweer nu est wekken, in geen enkel stadium blijkt zij de moeite waard tot middelpunt zelfs van een parodie te worden verheven. Na haar gevangenschap nestelt zij zich opnieuw in het huis van den Instigcn zangleeraar om zich, als het ezeltje, ten tweede male te stooten aan denzelfden steen. En in het laatste bedrijf, nadat de dood, het wrekend noodlot? haar uit tweede kind heeft ont nomen, keert zij mei haar mama naar Zwit serland terug, zonder dat wij ons door deze toonladder van droeve en domme ervaringen, welke, met een rustkuur, een nieuwen zang leeraar en wellicht een braven Zwitser, die van den Burgerlijken Stand niet afkeer'; is Klara is nog jong mogelijk eenmaal in een majeur-aecoord zal oplossen. . . . hebben laten verschalken. Heeft Wedekind, met in liet algemeen weinig gevoel voor het honger verband der dingen, hier uitsluitend willen aanspelcn op de betrekkelijkheid van alle lief en leed, hoe ter wereld moet dan de actrkv, die de geheele rol toch niet als een ledepop kan geven, zich in deze, ook in het lager verband der dingen, onloochenbaar deerniswekkende omstandigheden, gedragen V De vloek der belachelijkheid", noemt hij dit slot-tafereel, doch de belaclielijkheid moet hij zoeken.... in bijonistandigliedcn, persoons verwarring en misverstand (Klara's moeder ziet den verkeerde, den idealist Lindekuh, voor den verleider harerdochteraan en bedankt den zangleeraar voor zijn toewijding) doch deze grappen liggen op zulk een geheel ander niveau, gaan zoo ver om buiten de sfeer van een meisje, dat naast de wieg van haar dood kind zit hetgeen toch zeker nooit als een grap kan worden beschouwd dat wij de uitwerking daarvan op Klara slechts voor een misplaatst en weerzinwekkend etfect houden, een laag-bij-deii-grondsclle persiflage op het verheven Fanst-visioen. Neen, deze heldin lijkt me op geen enkele wijze, en door geen enkele actrice te redden, omdat geen vio'uw het over haar hart zal verkrijgen het mysterie van het moederschap voor de grap-v'an-eeii-avond te ontwijden. Dit voor opgesteld, heeft Marie Holtrop, met het uiterlijk voor een ideale Gretchen, bewonde renswaardig de bijna misdadige labiliteit" uitgebeeld, niet de vloek der belaclielijkheid maar de vioek der halfslachtigheid, waarop de samenleving met al haar grillen en gemeene streken vat heeft, en die het leven, de natuur, de ziel tot risee maakt, zonder dat wij haar nederlaag als waar en onafwendbaar gevoelen. Overtuigend was, bij alle twijfelachtigheid, hier het talent der actrice, gegroeid van een lieve looneel-jongedame tot een mensch-ophet-looneel, in staat een groote rol, in de lijn harer opvatting, met haar geheele wezen te dourk'Vcn en te vullen. Tegenover deze, op zichzelf volkomen \\eerluosheid" stond het echtpaar Reissner, de tegenpartij, te zwak. Door hen (de heer en mevrouw ChrispijnMulder) en door Lindekuh, de waarhei'Jsma.niak (Piet Bron) moet de caricattiraal mis vormde wereld voor ons opleven, waarin de goede trouw, die niet op Maar tellen weet te passen, als offer valt. Deze figuren maken, met de moeder van Klara, de Mama- Ingénue, welke il e heimelijke hoofdrol in dit stuk speelt, de satyre. Gegeven deze verhoudingen en afmetingen, vond ik Chrispijn veel te weinig door de wol der elementaire rechtschapenheid heen, te weinig: de ras-ploert in virtuose houding. Piet Bron niet onbeholpen-éthisch genoeg (hij vertegenwoordigt den schrijver), mevrouw Schwab (de moeder), niet de ridicule fakkeldraagster der vrouwelijke onnoozelheid, en verschil ik niet mevrouw Chrispijn-Mulder van inzicht omtrent de rol van'mevrouw Reissner. Mevrouw Chrispijn speelde haar als een door het huwelijk murw geslagene, bitter bereid tot elke concessie in het algemeen belang, en niet zonder moeder lijke goedheid voor het slachtoffer van haar mans temperament. Voor mij is deze vrouw eer. dame, die maar J. W. V. te H. Wat verstaat men onder een leege naamlooze vennootschap, en waar kan ik in de \vet daarover iets vinden? De wet bevat over deze soort van vennoot schap niets. Zij is een product van den allerlaatsten tijd en een gevolg van de algemeene malaise, waardoor het voor meerdere vennoot schappen niet mogelijk is zaken te doen. Waar nu het oprichten van nieuwe N. V. met be langrijke kosten gepaard gaat, tracht men, door het overnemen van den naam van een bestaande N. V. daaraan gedeeltelij^ te ont komen, en wordt daartoe connectie gezocht met een bestaande vennootschap, welke geen zaken meer doet en bij liquidatie ook de geheele oprichtingskosten kwijt zou zijn. De nieuwe rechthebbenden kunnen daarna wijzigingen in de Statuten aanvragen, voor hun bedrijf pasklaar gemaakt, hetgeen in elk geval met veel minder kosten gepaard gaat. Natuurlijk zal men veelal trachten een leege N. V. over te nemen van dezelfde branche. A. B. te L. De juistheid van ons antwoord op uw vraag over de aansprakelijkheid van de leden van coöperatieve vereenigingen wordt ons bevestigd door een onzer bekwaamste juristen, die nog schrijft: Het standaardarrest van den Hoogen Raad in deze is het arrest van 24 April 1908, te vinden in het Weekblad van het Recht No. 8699, terwijl de jurisprudentie nog niet is gewijzigd en is conform het gevoelen van Pro fessor Molengraaff. Diens meening is, met zijn goedvinden, geheel overgenomen door Mr. J. Déking Du ra in een artikel over dit onderwerp, opgenomen in de Economist van April 1913, waarin de zaak van alle kanten bekeken is, terwijl het geen bestrijding ondervond, be halve van wijlen Mr. J. A. Levy op een onder geschikt punt in hetzelfde tijdschrift van Juni 1913, terwijl deze er zich overigens geheel mede vereenigen kon." GEBRUIKT '-Offt'< VEILIGHEID5BWL n gedachte kent: het familiefatsoen, en liever in een poel van vernedering en gekonkel leeft, dan haar positie van MevrouwReissner" prijs te geven. Mij dunkt, Wedekind zui Wedekind niet zijn wanneer hij, niet de/e Klara Kip-zonder-kop als iniddelfigiuir, dit echtpaar niet als steler en heler had bedoeld. Mevrouw Reissner's wanhoop over de valsche schildpadkammen, waarmee men haar in een wfnkel bedrogen heeft, lijkt mij dan ook niet de lang weerhouden smartelijke uit barsting van een in den grond peilloos vrouwenleed, maar wel het toppunt eener persi flage op mevrouwen, die een oogje dicht drukken omdat ze gaarne echte haarkammen dragen en met haar man vacantie-reizen maken, en het kleine bedrog (van den winke lier) momenteel zwaarder tellen dan de algeheele huwelijksbedriegerij, waarin ze zich, om overwegingen, hebben geschikt. Naar haar inzicht gaf mevrouw Chrispijn, met haar navrante stem, intussclien boeiend spel en, waar wij zoozeer verschillende ver moedens tegenover elkaar kunnen stellen, daar gaat het meer om het genoegen der discussie dan om een of ander, altijd aan vechtbaar, gelijk. Ook ,,Coinoed.ia" speelt dit stuk en, naar de opvatting van den regisseur Lobo, die in de ,,Mededeelingen" spreekt van Muziek", een gaaf kunstwerk uit medelijden geboren", neemt men het geval daar rechtaf tragisch, en den schrijver au sérieux waar hij Klara laat ontboezemen: Musik ! Musik ! was habe ich um tieinetwillen auf Gottes Welt schon erstandcn !" Inderdaad. Doch wat deze Klara aan het klavier overkwam, zou haar naast een knappen chef-kok aan het fornuis juist zoo zijn gepas seerd. En ik vermoed, dat Wedekind wel vór alles daarop den nadruk wilde, en dat het geheele stuk met inbegrip van den titel het duidelijkst wordt, gezien in den hollen en in den bollen spiegel, een treurig uit haar kracht geschoten jonkvrouw te midden eener grotesk verwrongen en opgeblazen wereld.