De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1923 11 augustus pagina 10

11 augustus 1923 – pagina 10

Dit is een ingescande tekst.

DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 11 Aug. '23. - No. 2407 Ja!" ZEI WIJTEMA Eindelijk een Burgemeester En een beste.... let maar op ! Want hij heeft ..o., groote uitkomst, Geen verpolitiekten kop. Hij behoort ..o., groote vreugde, Tot geen enkele partij, Hij kan allen dus besturen Zonder politieke rij. Zwarten zijn voor hem als rooden, Aan geschift zal hij niet doen, Als hij kleur moet gaan bekennen In zijn keuze .... wit en groen. Als hij vaart, dan zal hij komen Met de Rotterdamsche vlag, En hij zal de wereld toonen Dat die vlag er wezen mag. Wit: de kleur van eerlijk-streven, Groen: de kleur van jonge kracht, Wit en groen te saam gedundoekt Zijn de Rotterdamsche macht. Welkom, welkom op het Raadhuis, Welkom, Meester Wijtema.... Oldenbarnevelt kijkt vroolijk, Als hij kon, dan zei hij Ja". Welkom Wijtema!" Liep hij niet in Dordt college In het havenstad-beheer? Ging hij daar in drukke scheepvaart Niet zeer ernstig in de leer? Van Appingedam gekomen, Via Haarlem naar Schiedam, Ging hij dammend voort met dammen Tot hij kwam in Rotterdam. Welkom, welkom aan den Singel, Burgemeester Wijtema, Zimmerman bleef veertien jaren, Doe hem dat maar rustig na ! J. H. S i' E E N n o r \: RÏJM-KRONYCK VERLICHTING Ter gelegenheid van het aanstaande Regeeringsjubileum zullen de Rijksge bouwen sclioon versierd en verlicht worden. De centrale leiding berust bij de afdeeling rijksgebouwen van het DEPAR TEMENT VAN FINANCIEN. Als ik langs Rijks-gebouwen ga, Het eene voor, het andere na een kunstwerk zonder wederga van de moderne richting, Dan zucht ik, denkend aan 's lands kas: Eén ding waar' wónder-wel van pas: Verlichting .... De staat, gevoerd door onzen Staat en die ons met verrukking slaat wanneer men langs die huizen gaat, brengt menige verplichting... En 'k roep a! sinds den droeven dag waarop ik Bruins' artikel zag: Verlichting'.... De Geer, bezweken door den last die om hem heen werd opgetast en niet kon worden bij-gepast, vertrok.... tot veler stichting. Thans volgt de natie in zijn spoor En slaat illuminatie voor: Verlichting .... iitiiiiiilimillliilliiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiii UNIE BAHK voor NEDERLAND en KOLONIE* AMSTERDAM en ROTTERDAM Agentschappen in Nederland: 's-GRAVENHAGE, TILBURG, LEEUWARDEN, GISTER YVIJh, UDENHOUT, LOGHEM en BORGULO. Agentschappen in Indië: BATAVIA, SOERABAYA, 8EMARANG, BANDOENG, HEDAN en WELTEVREDEN Welhaast baadt in een rossen glans voor 't volk in zijn millioenendans het Rijks-gebouw van voet tot trans. En, ondanks de ontwrichting van scheepvaart, handel industrie wordt werkelijkheid de profetie: Verlichting Verlichting van den dienst des Staats! Thans blijkt dit schoon devies geen praats. Ik dicht er van op deze plaats, maar het is geen ver-dichting .... Ge ziet het zplf .... In korten tijd.... De schoone droom wordt werkelijkheid: Verlichting .... MELIS STOKE iiiiiiiiiiimiMi GEMENGDE BERICHTEN TJTT KTuAPSOKCRrFT "VA.JN J A3SI T J GEVAARLIJKE TAKKEN VAN SPORT Men is het er over eens, dat er sporten zijn die levensgevaar opleveren en den hartsstochtelijken beoefenaar blootstellen aan ,; levenslange invaliditeit, en ook weer andere sporten die men ongestraft kan rangschikken onder de onschadelijke verstrooiingen des levens. Tot de eersten behooren het vliegen en het alpinisme, en tot de laatsten het verzamelen van postzegels en het vetmesten van konijnen. Onze taal is niet zoo rijk, dat zij een onder scheid weet te leggen in deze beide uiteraard zoo uiteenloopende cathegoriën van methoden om dit dorre leven te veraangenamen. Maar dat behoeft ook niet. Geen mensen zal zich een postzegelverzamelaar voorstellen als iemand met sportkousen en een renkap op, en geen levensverzekeringmaatschappij zal er over denken om iemand die konijnen vetmest hooger aan te slaan dan iemand die ze alleen eet. Hoe gaat het echter met de. dingen die zoo langzamerhand zijn ingeburgerd, zonder ooit vastgelegd te zijn in wetboeken of anders zins?. ... De omstandigheden gaan ze wijzigen. Er behoeft zich maar een enkel incident voor te doen, om de heele indeeling in elkander te laten storten. Indien plotseling blijkt dat de lijm van eenige zeer kostbare postzegelsoorten eene doodelijke uitwerking kan hebben op dengene die er te dicht bij komt, dan zullen ongetwijfeld de levensverzekeringmaatschappijen een extra-betaling vergen van de ver zamelaars. Iets dergelijks doet zich thans voor niet de hengelsport. Tot voor korten tijd gold deze sport als een der goedaardigste, behoudens enkele uitzonderingen, voor menschen met aanleg tot vet- of drankzucht. Werkelijk direct levensgevaar was er echter niet aan verbonden. Zoo meende men althans. De practijk toont het anders aan. De Vijverberg te 's-üravenhage weinigen uwer zullen dit wéten - is een rijk vischwater. Rondom het koepeltje van den minister van binnenlandsche zaken kronkelen zich vette palingen in de modderige diepte, en leiden daar een even rustig en aangenaam leven als de ambtenaren in de omringende regeeringsge bouwen. We weten niet of deze vette palingen, evenals de ambtenaren een rustige, door pensioen verzekerde toekomst hebben, maar wél is het bekend dat ze gedurende hun leven niets te vreezen hebben, aangezien het visschen in den vijver natuurlijk met een uitzondering voor de Haagsche Ooievaar streng verboden is. Onlangs nu heeft zich het ongehoorde feit voorgedaan cl at een burger hartstochtelijk beoefenaar van de hengelsport in den vijver is f;aan visschen. Niemand lette er op, zelfs niet de voorzitter van den minister-raad die verklaard moet hebben dat hij gedurende zijn geheele ministerieele carrière nog geen vrij oogenblik gevonden heeft om van het onvergelijkelijke uitzicht van zijn toren te genieten. Maar een agent in burger-kleeren die aange steld is om over de veiligheid der vette palin gen te waken socialisten, welk een aanfluiting van het kapitalisme ligt hierin ver borgen ??gelastte den visscher om er mede op te houden. De sportbeoefenaar toonde zich weinig eerbiedig, maar verdween toen de geheime agent zijn revolver vertoonde. Hiermede was het drama nog niet ten einde. Een gepensioneerd Indisch officier nam het voor den troebelwatervisscher op. lu iiiiiiiiiiiiiiiniiiiiin %2%&*^ zijn sportief-militaire hart gevoelde hij deze gewapende sport-verstoring als een beleediging. Bij gebrek aan een sabel wreekte hij zich met zijn wandelstok op den agent. Deze loste een schot in de lucht. De gepensioneerde officier bleef ook ditmaal ongedeerd, maar een soldaat, die niets met het geval te maken had, sneuvelde met een kogel in het been. Dit alles bewijst hoe gevaarlijk de hengel sport kan zijn voor omstanders. Het bewijst ook dat iemand die den vuurdoop ontvangen heeft, in een voordeelige positie verkeert in vergelijking met een recruut. En tenslotte bewijst het dat de Haagsche politie de veiligheid der aan hare hoede toevertrouwde palingen boven die van liet publiek stelt. EEN BESCHAMEND VOORBEELD. In Artis is op het oogenblik iets te zien, dat men tevergeefs zou mogen zoeken op het tooneel der internationale politiek. Daar leven namelijk drie kolossen vredig met- en naast elkander voort. Het zijn de nijlpaarden Betsy, Mtoto en Bibi. Te land en te water gedragen deze drie eersterangs gcwichtigheden zich in volkomen harmonie, en het Genootschap speculeert reeds op allerlei huwelijksmogelijkheden. Vooral is .dit merkwaardig, wanneer men weet dat Mtoto pas een jaar in ons land is, en het grootste deel van zijn leven heeft doorgebracht in Koningsbergen, dus vlak bij den Oost-Pruisischen haard van het gcduchtste Junker-militarisme. Hij is ver leden jaar tegelijk met een groot aantal Duitsche dienstmeisjes in ons land aangeko men, en sindsdien door de gezonde en over vloedige voeding zoo dik geworden als een nijlpaard behoort te zijn. Betsy is een nijlmerrie op rijperen leeftijd, en Bibi schijnt een voordeelig nijlveulen te zijn. Tusschen deze beide dieren nu leeft de Duitsche nijlhengst Mtoto. Tot nu toe heeft hij zich niet uitgelaten over de mogelijkheden van een huwelijk met Betsy, wier humeur het een en ander te wenschen over moet laten. ,,'t Kan zijn moet Mtoto gezegd hebben dat ik wat zwaar op de hand ben.. maar zoo'n huishouden wil ook wat zeggen. De tijden zijn zoo zwaar, dat het voor een nijl paard al haast niet te trekken is.." Betsy zelve hult zich in eene sphynxachtige geheimzinnigheid en zit uren lang in de bainmixte. Het is overigens interessant om Mtoto te hooren vertellen van zijne Duitsche er varingen. Hij beweert dat hij nog familie is van Hindenburg.. n via de hippopotamussen n via de amphibieën. Deze laatste familietrek zegt hij kan men nog constateeren in de sportieve redevoeringen van mijn neef...." Mtoto is zeer onder den indruk geweest iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiHiiiiiimi iiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiimiiiiiimi van de ontvluchtingspoging van den Rotterdamschen zeeleeuw. Dat had een van ons Duitschers in Nederland eens moeten probeeren heeft hij gezegd dan zou men eens wat gehoord hebben.. Wat had de Daily Mail verleden week al een drukte over die geruchten van den ex-kroonprins...." Dezer dagen hebben de honderd studenten van de Haagsche Academie voor Internatio naal Recht een studie-reis ondernomen naar Artis. Ze werden rondgeleid onder leiding van den heer Loder, en bij de nijlpaardenkooi heeft de oppasser voor hen uiteengezet, hoe men er in geslaagd was deze kolossen in vrede naast elkaar te laten leven. Het is feitelijk heel eenvoudig ver klaarde deze autoriteit als ze maar allemaal genoeg te eten hebben, dan loopt het vanzelf wel los, en dan denken ze er gewoonweg niet over om stiekeme verbintenissen aan te gaan...." Och., dat is interessant., zeide een Belgische aanwezige.. en als ik vragen mag.. hoe komt u dan aan dat voldoende eten.. ?" Dat betalen de leden van het Genoot schap. ..." Dat is een denkbeeld zeide professor Schücking, die zich onder de aanwezigen bevond.. Indien de Volkenbond eens...." Mtoto spitste de ooren. Nou komt er wat over de Internationale leening.." dacht hij. Maar de heer Loder zeide: Kom heeren.. we moeten eens een eindje verder.." Hij leidde hen naar de olifantenkooi, en begon daar te spreken. Deze merkwaardige dieren zeide hij zijn zóó sterk, dat ze, wanneer men ze tesamen in n tuig spande, de zwaarste lasten uit den modder zouden kunnen trekken.. Zij zouden in staat zijn te doen wat gén menschelijke kracht vermag., zij...." Maar waarom laat men ze dat niet doen..?" vroeg iemand. Tja., antwoordde de oppasser., de quaestie is dat ze niet willen, ziet u...." Kom., heeren.. zeide de heer Loder.. we moeten weer een eindje verder...." MELIS STOKE WEEKBOEK VAN 'N AMSTERDAMMER Duin en Daal" Centraal verwarmd. Vasta waachtafalt, koud- en warm water Opgedragen aan het Gemeentebestuur van Amsterdam f,,Neen mijnheer, u kent Amsterdam nog niet. U hebt alleen maar wat door de Kalverstraat, de Utrechtsche- en Leidsche gekuierd, U zat eens op het Rembrandtsplein en op het Leidsche, maar laat ons eens in die niet ver staakte taxie stappen en naar het Stadion tuffen; daar ziet u Amsterdam en wel jong Amsterdam. Daar kunt u wat leeren; al is u een Rotterdammer". 't Was warm weertje; we snakten naar een tochtje wind en wat graslucht. We kwamen voor het Stadion en stapten binnen. Er stond op een bord: Toegang vrij voor kinderen en ouderen betalen wat ze missen kunnen". Om te beginnen:het midden-terrein. Daar was een dijkje omgelegd en men had een deel er van vol water gepompt tot een halven en een meter hoogte. De kinderen plonsten en plasten uitgelaten van pjezier rond. Iets verder, op een ander terreindeel, wer den vliegers opgelaten reuze-hoog." Er werd touw-getrokken en zak-geloopen. We zagen een wedstrijd op stelten en een in het ver- en hoogspringen. Mijn gast glimlachte bij al dat kindervermaak. Het deed zijn hart goed. Op eens klonk een jongens-orkestje. Har monica's en kleppers. Honderdenmoed maar in!" Daar werd een vlag als sein geheschen. Een galm daverde over het veld. Nu begon 't pas goed. Kinderen en ouderen vulden de tribunes. De boterhammen kwamen er aan te pas en die ze niet hadden, of vergaten, of al op hadden, konden er gaan halen aan de groote tafels. De toegangsgelden werden daarvoor besteed. We kregen een wielerwedstrijd te zien van jongens op de baan. Haal op Manus ! Hop Kees !" klonk 't van de tribunes. Daar was liefhebberij voor; net zoovel als voor de beroepsrenners. Prijzen werden uitgeloofd. Taartjes, koek jes, vruchten, vliegers en andere heerlijke dingen. Daar begon de hoepel-wedstrijd. Die was al even spannend. Ook de meisjes deden mee. Toen iets alleraardigst. Een wedstrijd op die op straat zoo verwenschte.... scooters. Het was een lachen en een juichen dat het hart goed deed. Al die schitterende oogjes, die roode koontjes en die klappende handjes. Op eens een stooÉnis: een jongen zat een sigaret te rooken. Dat werd niet geduld. Hij moest voor den jongensraad komen en werd gestraft met Niet meer mee doen". Het roo ken was er door de jeugd zelf streng verboden. Toen kwam de groote voetbalwedstrijd. Dien middag kwamen de Ruyterstraat en de Gerard Dou uit. Mijn Rotterdamsche gast was verbluft. En dat is hier lederen morgen en middag zoo" zei ik trotsch. Juist kwamen de collectanten rond met de zakjes aan lange stokken. We zagen er centen, guldens en zelfs biljetten van tien gulden graag in stoppen. Alles voor spelen en kauwen. De heele vacantie gaat dat zoo door. De kinderen raken onder geen trams en auto's. Ze zijn goed bewaakt". 't Is prachtig," zei mijn gast. In de loge zaten de Wethouders te glunderen. 't Was dan ook om tranen van geluk bij te schreien. J. H. S i' E E N u o F r 12 oer* 12cant Sunotro iffHmi'iiffmitiiitmiiiiifiiiiJiiiiimimrillliiniiiiiiiiJiiiiiitiiiiiiiiiriiiiifiimi nffiinfiitiiiMiiliritiiiiiiitiiiMitfiiiiiiiiiiirtrittiiiiitiiiiiitrfiillfltifliMiiiiiiiiiiiMrrfliiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiftiitiiiiiiiiiniiiiiiiiiliiilliftiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiui (London Opiiüon) (Punch j (liystander) Pa, waarom draagt die oude mijnheer zijn geld op zijn jas?" De kei In e r: Hebt u vanille- of aardbeienijs gehad, dame?" Het meisje: ,,'t Smaakte naar gom." De kellner: O, dan was 't aard beien-ijs. Vanille-ijs smaakt naar stopverf." Caféau lait, asjeblieft juffrouw zonder melk." Wil u er wel koffie in hebben ?" De afschaffer: Kunt u me zeggen, hoe laat 't is?" De agent: Over tien minuten gaan ze open." Typ. Atnst Boek- en Steendrukkerij. voorheen Ellerman. Harms de Co.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl