Historisch Archief 1877-1940
DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND
11 Aug. '23. - No. 2407
Ja!" ZEI WIJTEMA
Eindelijk een Burgemeester
En een beste.... let maar op !
Want hij heeft ..o., groote uitkomst,
Geen verpolitiekten kop.
Hij behoort ..o., groote vreugde,
Tot geen enkele partij,
Hij kan allen dus besturen
Zonder politieke rij.
Zwarten zijn voor hem als rooden,
Aan geschift zal hij niet doen,
Als hij kleur moet gaan bekennen
In zijn keuze .... wit en groen.
Als hij vaart, dan zal hij komen
Met de Rotterdamsche vlag,
En hij zal de wereld toonen
Dat die vlag er wezen mag.
Wit: de kleur van eerlijk-streven,
Groen: de kleur van jonge kracht,
Wit en groen te saam gedundoekt
Zijn de Rotterdamsche macht.
Welkom, welkom op het Raadhuis,
Welkom, Meester Wijtema....
Oldenbarnevelt kijkt vroolijk,
Als hij kon, dan zei hij Ja".
Welkom Wijtema!"
Liep hij niet in Dordt college
In het havenstad-beheer?
Ging hij daar in drukke scheepvaart
Niet zeer ernstig in de leer?
Van Appingedam gekomen,
Via Haarlem naar Schiedam,
Ging hij dammend voort met dammen
Tot hij kwam in Rotterdam.
Welkom, welkom aan den Singel,
Burgemeester Wijtema,
Zimmerman bleef veertien jaren,
Doe hem dat maar rustig na !
J. H. S i' E E N n o r \:
RÏJM-KRONYCK
VERLICHTING
Ter gelegenheid van het aanstaande
Regeeringsjubileum zullen de Rijksge
bouwen sclioon versierd en verlicht
worden.
De centrale leiding berust bij de
afdeeling rijksgebouwen van het DEPAR
TEMENT VAN FINANCIEN.
Als ik langs Rijks-gebouwen ga,
Het eene voor, het andere na
een kunstwerk zonder wederga
van de moderne richting,
Dan zucht ik, denkend aan 's lands kas:
Eén ding waar' wónder-wel van pas:
Verlichting ....
De staat, gevoerd door onzen Staat
en die ons met verrukking slaat
wanneer men langs die huizen gaat,
brengt menige verplichting...
En 'k roep a! sinds den droeven dag
waarop ik Bruins' artikel zag:
Verlichting'....
De Geer, bezweken door den last
die om hem heen werd opgetast
en niet kon worden bij-gepast,
vertrok.... tot veler stichting.
Thans volgt de natie in zijn spoor
En slaat illuminatie voor:
Verlichting ....
iitiiiiiilimillliilliiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiii
UNIE BAHK
voor NEDERLAND en KOLONIE*
AMSTERDAM
en ROTTERDAM
Agentschappen in Nederland:
's-GRAVENHAGE, TILBURG,
LEEUWARDEN, GISTER YVIJh,
UDENHOUT, LOGHEM en BORGULO.
Agentschappen in Indië:
BATAVIA, SOERABAYA,
8EMARANG, BANDOENG, HEDAN en
WELTEVREDEN
Welhaast baadt in een rossen glans
voor 't volk in zijn millioenendans
het Rijks-gebouw van voet tot trans.
En, ondanks de ontwrichting
van scheepvaart, handel industrie
wordt werkelijkheid de profetie:
Verlichting
Verlichting van den dienst des Staats!
Thans blijkt dit schoon devies geen praats.
Ik dicht er van op deze plaats,
maar het is geen ver-dichting ....
Ge ziet het zplf .... In korten tijd....
De schoone droom wordt werkelijkheid:
Verlichting ....
MELIS STOKE
iiiiiiiiiiimiMi
GEMENGDE BERICHTEN
TJTT
KTuAPSOKCRrFT "VA.JN J A3SI T J
GEVAARLIJKE TAKKEN VAN SPORT
Men is het er over eens, dat er sporten
zijn die levensgevaar opleveren en den
hartsstochtelijken beoefenaar blootstellen aan ,;
levenslange invaliditeit, en ook weer andere
sporten die men ongestraft kan rangschikken
onder de onschadelijke verstrooiingen des
levens.
Tot de eersten behooren het vliegen en het
alpinisme, en tot de laatsten het verzamelen
van postzegels en het vetmesten van konijnen.
Onze taal is niet zoo rijk, dat zij een onder
scheid weet te leggen in deze beide uiteraard
zoo uiteenloopende cathegoriën van methoden
om dit dorre leven te veraangenamen.
Maar dat behoeft ook niet. Geen mensen
zal zich een postzegelverzamelaar voorstellen
als iemand met sportkousen en een renkap
op, en geen levensverzekeringmaatschappij
zal er over denken om iemand die konijnen
vetmest hooger aan te slaan dan iemand
die ze alleen eet.
Hoe gaat het echter met de. dingen die zoo
langzamerhand zijn ingeburgerd, zonder ooit
vastgelegd te zijn in wetboeken of anders
zins?. ...
De omstandigheden gaan ze wijzigen. Er
behoeft zich maar een enkel incident voor te
doen, om de heele indeeling in elkander te
laten storten. Indien plotseling blijkt dat de
lijm van eenige zeer kostbare postzegelsoorten
eene doodelijke uitwerking kan hebben op
dengene die er te dicht bij komt, dan zullen
ongetwijfeld de
levensverzekeringmaatschappijen een extra-betaling vergen van de ver
zamelaars.
Iets dergelijks doet zich thans voor niet de
hengelsport. Tot voor korten tijd gold deze
sport als een der goedaardigste, behoudens
enkele uitzonderingen, voor menschen met
aanleg tot vet- of drankzucht.
Werkelijk direct levensgevaar was er echter
niet aan verbonden. Zoo meende men althans.
De practijk toont het anders aan.
De Vijverberg te 's-üravenhage weinigen
uwer zullen dit wéten - is een rijk
vischwater. Rondom het koepeltje van den
minister van binnenlandsche zaken kronkelen
zich vette palingen in de modderige diepte,
en leiden daar een even rustig en aangenaam
leven als de ambtenaren in de omringende
regeeringsge bouwen.
We weten niet of deze vette palingen,
evenals de ambtenaren een rustige, door
pensioen verzekerde toekomst hebben, maar
wél is het bekend dat ze gedurende hun leven
niets te vreezen hebben, aangezien het
visschen in den vijver natuurlijk met een
uitzondering voor de Haagsche Ooievaar
streng verboden is.
Onlangs nu heeft zich het ongehoorde feit
voorgedaan cl at een burger hartstochtelijk
beoefenaar van de hengelsport in den
vijver is f;aan visschen.
Niemand lette er op, zelfs niet de voorzitter
van den minister-raad die verklaard moet
hebben dat hij gedurende zijn geheele
ministerieele carrière nog geen vrij oogenblik
gevonden heeft om van het onvergelijkelijke
uitzicht van zijn toren te genieten.
Maar een agent in burger-kleeren die aange
steld is om over de veiligheid der vette palin
gen te waken socialisten, welk een
aanfluiting van het kapitalisme ligt hierin ver
borgen ??gelastte den visscher om er mede
op te houden. De sportbeoefenaar toonde
zich weinig eerbiedig, maar verdween toen
de geheime agent zijn revolver vertoonde.
Hiermede was het drama nog niet ten einde.
Een gepensioneerd Indisch officier nam
het voor den troebelwatervisscher op. lu
iiiiiiiiiiiiiiiniiiiiin
%2%&*^
zijn sportief-militaire hart gevoelde hij deze
gewapende sport-verstoring als een
beleediging.
Bij gebrek aan een sabel wreekte hij zich
met zijn wandelstok op den agent.
Deze loste een schot in de lucht.
De gepensioneerde officier bleef ook ditmaal
ongedeerd, maar een soldaat, die niets met
het geval te maken had, sneuvelde met een
kogel in het been.
Dit alles bewijst hoe gevaarlijk de hengel
sport kan zijn voor omstanders.
Het bewijst ook dat iemand die den
vuurdoop ontvangen heeft, in een voordeelige
positie verkeert in vergelijking met een
recruut.
En tenslotte bewijst het dat de Haagsche
politie de veiligheid der aan hare hoede
toevertrouwde palingen boven die van liet
publiek stelt.
EEN BESCHAMEND VOORBEELD.
In Artis is op het oogenblik iets te zien,
dat men tevergeefs zou mogen zoeken op
het tooneel der internationale politiek.
Daar leven namelijk drie kolossen vredig
met- en naast elkander voort.
Het zijn de nijlpaarden Betsy, Mtoto en
Bibi. Te land en te water gedragen deze drie
eersterangs gcwichtigheden zich in volkomen
harmonie, en het Genootschap speculeert
reeds op allerlei huwelijksmogelijkheden.
Vooral is .dit merkwaardig, wanneer men
weet dat Mtoto pas een jaar in ons land is,
en het grootste deel van zijn leven heeft
doorgebracht in Koningsbergen, dus vlak
bij den Oost-Pruisischen haard van het
gcduchtste Junker-militarisme. Hij is ver
leden jaar tegelijk met een groot aantal
Duitsche dienstmeisjes in ons land aangeko
men, en sindsdien door de gezonde en over
vloedige voeding zoo dik geworden als een
nijlpaard behoort te zijn.
Betsy is een nijlmerrie op rijperen leeftijd,
en Bibi schijnt een voordeelig nijlveulen
te zijn.
Tusschen deze beide dieren nu leeft de
Duitsche nijlhengst Mtoto. Tot nu toe heeft
hij zich niet uitgelaten over de mogelijkheden
van een huwelijk met Betsy, wier humeur
het een en ander te wenschen over moet
laten.
,,'t Kan zijn moet Mtoto gezegd hebben
dat ik wat zwaar op de hand ben.. maar
zoo'n huishouden wil ook wat zeggen. De
tijden zijn zoo zwaar, dat het voor een nijl
paard al haast niet te trekken is.."
Betsy zelve hult zich in eene
sphynxachtige geheimzinnigheid en zit uren lang
in de bainmixte.
Het is overigens interessant om Mtoto
te hooren vertellen van zijne Duitsche er
varingen. Hij beweert dat hij nog familie
is van Hindenburg.. n via de
hippopotamussen n via de amphibieën.
Deze laatste familietrek zegt hij
kan men nog constateeren in de sportieve
redevoeringen van mijn neef...."
Mtoto is zeer onder den indruk geweest
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiHiiiiiimi iiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiimiiiiiimi
van de ontvluchtingspoging van den
Rotterdamschen zeeleeuw.
Dat had een van ons Duitschers
in Nederland eens moeten probeeren heeft
hij gezegd dan zou men eens wat gehoord
hebben.. Wat had de Daily Mail verleden
week al een drukte over die geruchten van
den ex-kroonprins...."
Dezer dagen hebben de honderd studenten
van de Haagsche Academie voor Internatio
naal Recht een studie-reis ondernomen naar
Artis.
Ze werden rondgeleid onder leiding van den
heer Loder, en bij de nijlpaardenkooi heeft
de oppasser voor hen uiteengezet, hoe men
er in geslaagd was deze kolossen in vrede
naast elkaar te laten leven.
Het is feitelijk heel eenvoudig ver
klaarde deze autoriteit als ze maar allemaal
genoeg te eten hebben, dan loopt het vanzelf
wel los, en dan denken ze er gewoonweg niet
over om stiekeme verbintenissen aan te
gaan...."
Och., dat is interessant., zeide een
Belgische aanwezige.. en als ik vragen mag..
hoe komt u dan aan dat voldoende eten.. ?"
Dat betalen de leden van het Genoot
schap. ..."
Dat is een denkbeeld zeide professor
Schücking, die zich onder de aanwezigen
bevond.. Indien de Volkenbond eens...."
Mtoto spitste de ooren. Nou komt er wat
over de Internationale leening.." dacht hij.
Maar de heer Loder zeide: Kom heeren..
we moeten eens een eindje verder.."
Hij leidde hen naar de olifantenkooi, en
begon daar te spreken.
Deze merkwaardige dieren zeide hij
zijn zóó sterk, dat ze, wanneer men ze
tesamen in n tuig spande, de zwaarste lasten
uit den modder zouden kunnen trekken..
Zij zouden in staat zijn te doen wat gén
menschelijke kracht vermag., zij...."
Maar waarom laat men ze dat niet
doen..?" vroeg iemand.
Tja., antwoordde de oppasser., de
quaestie is dat ze niet willen, ziet u...."
Kom., heeren.. zeide de heer Loder..
we moeten weer een eindje verder...."
MELIS STOKE
WEEKBOEK VAN 'N
AMSTERDAMMER
Duin en Daal"
Centraal verwarmd. Vasta waachtafalt, koud- en warm water
Opgedragen aan het Gemeentebestuur van
Amsterdam
f,,Neen mijnheer, u kent Amsterdam nog niet.
U hebt alleen maar wat door de Kalverstraat,
de Utrechtsche- en Leidsche gekuierd, U
zat eens op het Rembrandtsplein en op het
Leidsche, maar laat ons eens in die niet ver
staakte taxie stappen en naar het Stadion
tuffen; daar ziet u Amsterdam en wel jong
Amsterdam. Daar kunt u wat leeren; al is u
een Rotterdammer".
't Was warm weertje; we snakten naar een
tochtje wind en wat graslucht.
We kwamen voor het Stadion en stapten
binnen. Er stond op een bord: Toegang vrij
voor kinderen en ouderen betalen wat ze
missen kunnen".
Om te beginnen:het midden-terrein. Daar
was een dijkje omgelegd en men had een
deel er van vol water gepompt tot een
halven en een meter hoogte. De kinderen
plonsten en plasten uitgelaten van pjezier
rond.
Iets verder, op een ander terreindeel, wer
den vliegers opgelaten reuze-hoog." Er werd
touw-getrokken en zak-geloopen.
We zagen een wedstrijd op stelten en een
in het ver- en hoogspringen.
Mijn gast glimlachte bij al dat
kindervermaak. Het deed zijn hart goed.
Op eens klonk een jongens-orkestje. Har
monica's en kleppers. Honderdenmoed maar
in!"
Daar werd een vlag als sein geheschen. Een
galm daverde over het veld. Nu begon 't pas
goed.
Kinderen en ouderen vulden de tribunes.
De boterhammen kwamen er aan te pas en
die ze niet hadden, of vergaten, of al op hadden,
konden er gaan halen aan de groote tafels.
De toegangsgelden werden daarvoor besteed.
We kregen een wielerwedstrijd te zien
van jongens op de baan. Haal op Manus !
Hop Kees !" klonk 't van de tribunes. Daar
was liefhebberij voor; net zoovel als voor de
beroepsrenners.
Prijzen werden uitgeloofd. Taartjes, koek
jes, vruchten, vliegers en andere heerlijke
dingen.
Daar begon de hoepel-wedstrijd. Die was al
even spannend. Ook de meisjes deden mee.
Toen iets alleraardigst. Een wedstrijd op
die op straat zoo verwenschte.... scooters.
Het was een lachen en een juichen dat het hart
goed deed. Al die schitterende oogjes, die
roode koontjes en die klappende handjes.
Op eens een stooÉnis: een jongen zat een
sigaret te rooken. Dat werd niet geduld. Hij
moest voor den jongensraad komen en werd
gestraft met Niet meer mee doen". Het roo
ken was er door de jeugd zelf streng verboden.
Toen kwam de groote voetbalwedstrijd.
Dien middag kwamen de Ruyterstraat en de
Gerard Dou uit.
Mijn Rotterdamsche gast was verbluft.
En dat is hier lederen morgen en middag
zoo" zei ik trotsch. Juist kwamen de
collectanten rond met de zakjes aan lange stokken.
We zagen er centen, guldens en zelfs biljetten
van tien gulden graag in stoppen. Alles
voor spelen en kauwen.
De heele vacantie gaat dat zoo door. De
kinderen raken onder geen trams en auto's.
Ze zijn goed bewaakt".
't Is prachtig," zei mijn gast.
In de loge zaten de Wethouders te glunderen.
't Was dan ook om tranen van geluk bij te
schreien.
J. H. S i' E E N u o F r
12 oer*
12cant
Sunotro
iffHmi'iiffmitiiitmiiiiifiiiiJiiiiimimrillliiniiiiiiiiJiiiiiitiiiiiiiiiriiiiifiimi nffiinfiitiiiMiiliritiiiiiiitiiiMitfiiiiiiiiiiirtrittiiiiitiiiiiitrfiillfltifliMiiiiiiiiiiiMrrfliiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiftiitiiiiiiiiiniiiiiiiiiliiilliftiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiui
(London Opiiüon)
(Punch j
(liystander)
Pa, waarom draagt die oude mijnheer zijn geld op
zijn jas?"
De kei In e r: Hebt u vanille- of
aardbeienijs gehad, dame?"
Het meisje: ,,'t Smaakte naar gom."
De kellner: O, dan was 't aard
beien-ijs. Vanille-ijs smaakt naar stopverf."
Caféau lait, asjeblieft juffrouw
zonder melk."
Wil u er wel koffie in hebben ?"
De afschaffer: Kunt u me zeggen, hoe
laat 't is?"
De agent: Over tien minuten gaan ze open."
Typ. Atnst Boek- en Steendrukkerij. voorheen Ellerman. Harms de Co.