f J 6Oet 23. - No.2415 CHARIVARIA " ? «M)n M* " 'l i tr ' * "s DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 9 ; t V $>eutfcf)lanb, 3>eutfcl)lanb uebet 3tHe§! De schrijvers zijn niet inzichtig." (Telegraaf) Geneesmiddel tegen voetbalbezwaren." (Adv. O. H. C.). Contramark." (R. E. T. M.) Het lijkt de reisvereeniging in het hoogseizoen." (Telegraaf) Verrassende mededeelingen In een vischfuik van den heer Sterk te Zuid-Beierland, die te drogen hing, hadden zich 47spieeuwen en 4 musschen verborgen." (Rott. Nbl.) Het jubileumfeest te Roelofarendsveen. ^ Na afloop van de volksspelen kwam het glansnummer: De ont hoofdingvan Landru.?? RoelofarendsL veen heeft zeer zeker op passende en waardige wijze het jubileum van Hare Majesteit herdacht." (L. D.) Heeft de gemeente Roelofarendsveen het in 't sensationeele gezocht, de gemeente Noordwijk-binnen dankte haar succes aan de komische tint, die zij aan de feesten wist te geven, te oordeelen naar wat het L. D. er van schrijft: De feesten voor deze ge meente zijn werkelijk grotesk te noemen."^ Onze Teekenaars De Haagsche versiering stond heclemaal in het <? der tijdsomstandig heden." (O. H. C.) ? De herdenking van het zilveren Regeeringsfeest stond in het r? van de avondverlichting." (O. H. C.) Onze meesters, De meest gelukkige oplossing." (Tijd) De meest blijmoedige." (N. R. C.) Meemaaksels Hij maakte de omzetting van paardekracht tot electrische tractie mede." (L. D.) Zij die den oorlog werkelijk mee maakten." (N. R. C.) De nominatief-accusatief constructie Ik zou voor geen schatten ter wereld den handschoen van het meisje, . dat ik liefhad, edoch de mijne niet mocht worden, willen missen." (Gr). Een dergelijk toestel heeft spr. ontworpen en gemaakt en heeft sinds dien goed voldaan." (N. R. C.) De nominatief-datief constructie Den naar Maassluis vertrekkenden leeraar werd toegezongen Ps. 121:4, en werd toegesproken door ds.Gravendijk en voorts door ds. Fokkens". (Rott. Nbl.) Dr. Kuyper's geest leeft Deze moet tot samenwerking (lees: saamwerking Char). gedwongen. De rechtsorde dient verdedigd." (N. R. C.) Ten slotte zou onze landgenoot prof. Lorentz het slotwoord gesproken hebben." (N. R. C.) Aan het eind, vermoeden wij, tot besluit. iiiiiiiiitiiiiiiiiiitmuintttmnitttittnnuiimimiiiintttiiuimiHitiiiiiiui SCHILDERKUNSTKRONIEK TENTOONSTELLING VAN EENIGE MODERNE FRANSCHE SCHILDERIJEN. Bij. J. F. van Deene, Prinsengracht 792. De heer van Deene houdt voet bij stuk. Hij exposeert geregeld en uitsluitend werk van jonge Fransche kunstenaars. De Hollan ders wier werk bij laat zien wonen in Frankrijk of staan onder franschen invloed. Als de namen van Henry de Waroquier, Marcel Gromaire, Lucien Albert Moreau, Boussingault, de Segonzac, meer dan klanken voor ons geworden zijn, danken wij het hem. Eén ding kan hij ons niet verschaffen: een kijk op het oeuvre of op een deel van het oeuvre van ieder dier schilders. Wij moeten tevreden zijn met wat hij ons voorzet en al twijfelen wij niet aan den smaak waarmee hij kiest, zijn terrein kan be perkt zijn. Het beste, het werkelijk represen tatieve kan hij ons, uit den aard der zaak, niet altijd geven. Ik was hem daarom ditmaal bijzonder erkentelijk voor eene aanvulling. De fransche uitgaven die de Segonzac en Boussingault illustreerden en waarvan de heer van DeenÉeenige exemplaren exposeert, geven een vollediger indruk van hun talenten dan enkele schilderijen. Dit is vooral voor Bous singault van belang. De litho's die hij maakte voor een monografie over het paard, zwart met een enkel kleurtje zijn opmerkelijk. De techniek doet denken aan die van vroege fransche voorbeelden; het grein is grof en korrelig, de tint doordringend grijs. Het naïeve der voordracht schijnt op bekende Engelsche sportprenten geïnspireerd. Maar de wat ironische kijk op mensch en dier en de samenweving van voorstelling en landschap zijn modern. Deze litho's schijnen een fijne be spotting van wat zij irt beeld brengen, maar releveeren er toch de cultureele waarde van. Met jockeys en paarden neemt de teekenaar niet minder dan met het publiek dat hij met blijkbare voorliefde typeert een loopje; maar het belachelijke onderstreept hij met echt Fransche bescheidenheid; aan den schoonen indruk schaadt het niet. Een boek om te ont houden. Onderde schilderijen trof mij vooral een stil leven van Moreau, een der meest complete werken van de expositie, belangrijk om den fijnen toon. de klare voordracht, de kleurschakeering, de zuivere schildering. Het beschaaf de" dat de Barbizonners wel als een préboven de Hagenaars werd aangerekend, vindt ge ook in dit werk. Het is fijn en toch niet verfijnd. Het is stil en zedig en toch niet zwak. Het vraagt de aandacht en dringt zich niet op. Het is vol van die deugden van goeden huize die ik in een stilleven van onzen landgenoot Kickert, hier, mis. Men zegt dat deze invloed oefent op zijn fransche tijdgenooten. Het stil leven van Moreau bewijst dat er ook dingen zijn waarvoor hij bij hen in de leer kan gaan. H E N N u s RINGERS iiniiitiiiiniiiiiiiiiiiiii H INDISCHE GESCHENKEN Bij duizenden hebben de menschen zich verdrongen op de tentoonstelling van ge schenken van de Koningin. Het was ook een alleraardigst idee om deze cadeautjes te kijk te stellen. Er ligt zulk een naief kinderlijk blijk van tevredenheid in; zooals een kind, dat gelukkig is met wat het met St. Nicolaas heeft gekregen en uitstalt op een tafeltje voor het het speelgoed in gebruik neemt en het snoepgoed aanraakt, heeft ook onze koningin willen toonen dat ze blij was met wat ze had gekregen. Een ieder, die iets krijgt waar hij gelukkig mee is, laat het graag zien, al zet hij het daarom nog niet op een tafeltje te kijk. En dat het een dringen zou worden voor het paleis was te verwachten. Met welk een spoed toch haasten op een receptie de bezoekers zich gemeenlijk naar de achtersuitekamer, waar in den regel de geschenken, aan bruid en bruigom vereerd, staan uitgestald. Om te zien ook of het eigen cadeautje er een eereplaats heeft ge kregen, en wat de anderen hebben gedaan. Van de bezoekers zullen er tallooze zijn ge weest, die aan het een of ander meegedaan hebben, en daarom juist eens wilden kijken. En zooals gewoonlijk heeft ook de koningin een heele boel gekregen waarvan je als een voudig mensch vraagt, wat de jubilaresse er eigenlijk wel mee zal moeten doen. Ten minste, wanneer we dit niet al te ceremonieel beschouwen. Zou H.M. b.v. de portretten van den Soesoehoenan met twee zijner vrouwen in de huiskamer hangen? Dit op zich zelf lijkt me vreemd, want wanneer koning Haakon dan weer eens op bezoek komt, en vraagt wie dat zijn, terwijl hem als vorst van een land zonder Indische bezittingen het begrip polygamie wat vreemd is, moet het toch een beetje lastig voor de hooge gastvrouw zijn, om een verklaring te geven. En dan vind ik die met goud en diamanten versierde lans en die schitterende kris eigenlijk ook zulke merkwaardige geschenken. Ze zijn zoo uiterst ondoelmatig en zoo weinig geschikt in dit verband. Ze zullen natuurlijk mooi en kostbaar zijn, maar dat is wel vaak zoo met de kostbaarste dingen, die je krijgt bij zulk een gelegenheid, dat je er maar weinig aan hebt. Want wat moet onze vredesvorstin daar toch mee aanvangen. In de gang hangen is het eenige en dat is wat een gewoon sterveling er mee zou doen. Ik vind het een van de grootste nadeelen van onze koloniën, dat menschen, die je vandaar een souvenir willen meebrengen, het eerst aan een moordtuig denken. Als ze het goed met je meenen, krijg je een kris, anders een dolkje of een bewerkte sabel in ivoren schede, maar toch steeds iets om te steken en te slaan. En dat komt in onze be schaafde wereld zoo zelden te pas ! Afgezien nu nog van het bijgeloof, dat dit soort scherpe zaken de vriendschap afsnijden, is er iets precairs in zulk een cadeau. Het is zoo weinig gastvrij, vind ik, als je ergens komt en het eerste wat je ziet, zijn speren, pijlen, krissen, dolken, lansen, en andere iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiim JAC. URLUS HAVANA l* Ct. SI6AAK by HJlTTillKICoMIeffll)raniitpl.UflistBlstr, RINGERS MELK-CHOCOLAOE <nt\ Anwrdden in Honing zaken, die geen andere bedoeling hebben dan je naasten om te brengen. Ik ken hier huizen, waar de vestibule volgehangen is met pijlen, met en zonder giftige punten, als of het tandenstokers in een bakje op een restauranttafeltje zijn. Soms hangt er een oud geweer of een zwaar pistool met twee loopen boven. Indische menschen zijn dol op zulke moordwerktuigen, die buiten dienst gesteld worden en op een rek gehangen. Ze halen ze er af, als je er met een zekere verwondering naar kijkt, en wijzen je op de fraaie bewerking en de moeite en kunstigheid die toch eigenlijk beter aan een nuttiger zaak besteed konden zijn. Of H.M. reeds een collectie in de vestibule heeft weet ik niet, maar ik betwijfel het. Maar zoo dit zoo wezen moge, want het is mogelijk dat de Indische onderdanen haar reeds eerder met een of ander gevaarlijk wapen getracht hebben te verblijden, dan kan ik me niet voorstellen, dat ze daarin dat onverklaarbare vermaak schept, dat jeugdige uit de Oost stammende studenten er in scheppen, en de mooie speer er af zal nemen orn b.v. een der familieleden uit Mecklenburg op het goud en de edelsteenen te wijzen. Ook kan ik me onze vorstin moeilijk indenken in de geste, die elk trotsch wapen bezitter heeft, om de kling uit de schede te trekken ten einde te wijzen op de figuurtjes op het lemmet, en nog minder kan ik me voor stellen, dat, wat elk trotsch wapenverzamelaar doet, H.M. er een beetje mee in de lucht zwaait, en zegt tegen een haar bezoekend staatshoofd; Voel eens hoe lekker zwaar het is en wat een fijne slag er in zit." Vooral voor menschen, die geen zwak voor schiet- en steekwerktuigen hebben, zijn deze cadeaux extra ongeschikt, ondanks al het goud en edelgesteente, dat er op zit. Er zijn menschen die ze toepassen en er zoo nog van trachten te genieten wat ze kunnen. Ik heb een student gekend, die een japansch of chinees zwaard, in ieder geval een scherp en noodeloos versierd snijinstrument, in een. witte schee met poppetjes, als papiersnijder gebruikte, en die een klein handig dolkje om iemand mee overhoop te steken, voor hij gezien heeft dat je gewapend bent, bij zijn kandelaar en zijn lak had liggen om touwtjes door te snijden, als hij inpakte. Een hoogst bohème schilder in Laren, die zelf voor zijn eten zorgde, had een soort slagzwaard in de keuken, en benutte dat voor hakmes. Maar verder heb ik deze zaken nooit nuttig zien toepassen, en alleen maar als bedreiging in de gang of vestibule zien han gen of op een studentenkamer. Het is me echter opgevallen, dat deze zaken bij studeerenden het eerst aan de beurt kwamen, wanneer er plotseling geld moest zijn, en dat wapenrekken bij studenten sterk dunnen, naar gelang de studie duurt. Met geen dezer dingen echter valt onze koningin te troosten, wanneer het geschenk en dat zullen we toch eigenlijk maar hopen van de Indische vorsten haar heeft be vreemd en haar een weinig ondoelmatig is voorgekomen. Er is echter nog een troost. Het is een schrale, maar de meeste troosten zijn mager, vooral in dezen malaisetijd. Die troost is, dat ze nog een veel erger geschenk had kunnen krijgen uit Indië. Onderde men schen die de merkwaardige mentaliteit hebben hun Leste vrienden in Europa van wape nen te voorzien, zijn er ook, en zoo hadden toch de Indische vorsten ook kunnen zijn, die apen meebrengen. En dat is het allerergste. Die worden gewoonlijk met vreugde ontvangen, maar die takelen het huis in een paar dagen zoo afschuwlijk toe, weten het zelfs soms geheel onbewoonbaai te maken, dat de gelukkig bedachte vriend van den vriendelijker! heer, die uit Indi komt, binnen een maand genoodzaakt is het dier aan den Dierentuin aan te bieden, Wanneer men nu bedenkt, dat onze Koningin een geschenk van Indische vorsten niet binnen een maand zelf kan weggeven, want dat dit de gemoederen in de tropen zeer zou verbitteren, geloof ik dat H.M. eenige reden heeft om toch maar tevreden te zijn met de lans en de kris. Een aap toch zou aan de kroon luchters zijn gaan schommelen, in de gordijnen zijn geklommen, zou vazen hebben omge worpen en heel veel ellende meer hebben aangericht, die allemaal had moeten worden verdragen ten paleize, omdat het een aap was van een Soesoehoenan afkomstig. LLOYD GEORGE ALS EERE-INDIAAN Teekening voor De Amsterdammer" door Joh, Braakensiek Als ik dat vroeger geweest was, zouden wij den oorlog zeker eerder hebben gewonnen!" lllltllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll Wintei en Zonrn vliegt de K. L. M. op LONDEN, PARIJS en BRUSSEL ? 48. Veiligheid vóór alles!! ? 22,50 Raadpleegt den Winterdienst Toch is er een ding, dat me verbaasd heeft, en wel, waarom een jubileerend vorstin niet als ieder ander jubileerend mensch, een soort verlanglijstje maakt, want dit toch lijkt me de eenige manier om aan ongeschikte en voor een dame zoo uiterst weinig doelmatige geschen ken als speren en krissen te ontkomen. ONZE PUZZLE Oplossing puzzle: Men legt de centen of fiches aldus: 2 l l l 2 l l l 2 Puzzleprijs werd gewonnen door G. en H. A R i. Jonker te H. IIIIIIIIMIIIIIII iiiiiiiiminiili iiiiiiiiiiiiitiiiiliiiiii iliiiiitiiuiiiiiiiiiititiii iiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiii (Punch). (Punch). (Passing Show). (London Opinion). Je hebt vergeten Grootmama goeden dag te zeggen, Marietje." Goed, laat ze maar hier komen." Krijgt u ook een kindermeid?" Nee, kindje. Waarom vraag je dat?" Omdat Ma zegt, dat u, u zoo slecht kleed. De dokter (tot patientje): En de kleine man kan zeker wel lief 'n poeiertje innemen?" j aap j e-. As u me d'r een geeft, zooas Ma ze gebruikt, die ik op me neus kan smeren!" Ik heb mijn glazen van mijn lorgnet gebroken, moet ik me nu weer heelemaal opnieuw laten onder zoeken?" O, nee alleen uw oogen."