6E 17 SCHRIJVERS EN GESCHRIFTEN 4 Jt m Het. boek : van Graves !). Zeker een van de beste. Het» was wel een beetje moeilijk voor Oraves. Maar hij is et goed uitgekomen. Ook praves is meerdere malen in Palestina geweest. "Hij heeft er als oorlogsofficier gediend. Graves had den naam, pro-Joodsch te zijn. Hij kon dus, als hij wilde, anti-Zionfctisch -schrijven. Hij was correspondent van de Times in Constantinopel en kwam daar in aanraking met een Rus, die hem de bewijzen verschafte, dat de Protocollen van de Oudsten van Zion" eene vervalsching waren. Met de ontmaskering van dit geschrift won Graves de genegenheid van alle Joden, en was het voortaan onmogelijk hem uit te maken voor een anti-semiet. Wat anders geregeld gebeurt met lederen niet-Joodschen schrijver, die tegen polkwkc Zionistische opvattingen schrijft. Graves kwam de laatste maal in Jeruzalem met wijlen Lord Northcliffe. Een donderslag door de geheele Joodsche wereld. Lord Northcliffe had tot dusverre gegolden voor pro-Zionist. De Times steunde de politieke Zionisten en gaf geen steun aan de Arabieren of aan Agudath ?Israël, dejgroote Joodsch-orthodoxe wereld organisatie buiten de Zionistische organisatie. Toen Lord Northcliffe over l Amerika naar Azi reisde, werd hij te New- York begroet door eene delegatie van Zionisten met Nahum Sokolov aan het hoofd, die hem kwamen danken voor al hetgeen hij voor het Zionisme had gedaan. Hier, te Jeruzalem, sloeg hij om. Welke redenen? De ziekte,- t^en nog verborgen, waaraanjiij kort daarna bezweek ? Of invloed van de woordvoer ders van Agu dath Israël? Dit laatste is niet aannemelijk. Het onderhoud tusschen Lord Northcliffe en de vertegenwoordi gers van d« Agu dath heeft een kwartier, twintig minuten geduurd. Misschien heeft de anti-Zionistische stemming in de Mohammedaansche landen van Indië, waar - -? ? ? hij juist vandaan kwam, invloed gehad. Lord Northcliffe was in de eerste plaats pro-Engelsch. Hij was ook tegen de Arabische politiek van de Engelsche Regeering. Hij meen. de, dat Engeland, als heerscher over tientallen milüoenen van Mohammedanen, meer pro-Turksrh moest zijn. Hij heeft dit den Emir Abdullah van Trans Jordanië, een zoon van Koning Hussein van Mekka, gezegd, bij een haastig bezoek in het winterkamp van den Emir te Schuni-Nimrin in (set Jordaandal, tegenover Jericho. Ik was 'de gast van den Emir toen Lord Northcliffe naar Jeruzalem kwam. En ik werd haastig naar .Jeruzalem geroepen, omdat de Lord ons vver.schte .Jf zien. Maar 't heugt me ! ~ " Gord* NórrMifféfiet de Palcstinensische Zio nisten in een geweldige opwinding achter. Met Mr. Graves._ Dat kwam mooi uit. Mr. Oraves tjj& ^èip^''?^ \ ' He begin van een Joodsche kolonie 1); The Land of three Faitho". was de gast van Generaal Storrs, die nauwkeurig weet, hoe de Zionisten over hem denken. Dat was in Februari, drie maanden nadat de Zionisten zeer verstandige, maar zeer mislukte pogingen hadden gedaan om Generaal Storrs als Gouver neur van Jeruzalem afgezet te krijgen, in verGeneraal Ronald Storrs, Gouverneur van Jeruzalem band met onbeteekenende onlusten te Jeruzalem, op den Balfour-Declamatie-dag te voren. De Zionisten hebben overigens wel hun best gedaan, Graves te winnen. En Generaal Storrs is een verstandig en kunstlievend man. Men moet rustig zitten in zijn salon en hooren naar Mr. Graves, die gemakkelijk praat, moeilijk luistert en toch altijd alles weet. Mr. Graves", zei de andere: onze Zionistische vrienden meenen, dat wij u nu wel voldoende hebben voorbereid." Of ze met mijn boek zeer ingenomen zullen zijn?" zeide Mr. Graves volkomen verzekerd: Ik ben tegen het politieke Zionisme van Ussiskin. Maar niet tegen het culturecle van Ahad Haam." En dit is de formule van het Boek. Voor de politieke Zionisten is het een doodslag geweest. Van Jeffries maakt men zich af. De Daily Mail. Een geel boekje. Een shilling. Anti-semiet. Maar zeg eens, dat Philip Graves anti-semiet is. Zeg eens, dat de man, die Ahad Haam prijst een anti-Zionist is. Maar wat Graves aanvaardt is geen echt Zionisme. Het Zionisme van Herzl is een politieke beweging. Men kan dat iedere week in dejewish Chronicle lezen. Het wil een Joodschen Staat. Al heeft men dat in het Bazelef Program niet zoo gezegd, om den Turken niet al te zeer onaangenaam te zijn. Dr. Weismann heeft het duidelijk gezegd voor de Vredesconfcrentie te Parijs: Een Palestina zóó Joodsch als Engeland Engelsch is." En al de menschen, die den Zionisten niet geven willen wat zij verlangen, en die toch niet vlakweg de belofte van de Balfour-Declaratie willen breken, nemen de formule van Graves over: Geen politiek, maar cultureel Zionisme." Ook de minister Churchill in zijn Witboek zegt, dat het ctiltureele Zionisme het doel is geweest van de Balfour Declaratie. Joodsche Taal, Jood sche Wetenschap, maar geen Joodsche Staat. Daar kan Mirjam Harry niets aan doen. Daar kan Sir Martin Conway niets aan doen. En soms vinden wij het niet eens zoo erg. Als de Joodsche Gemeenschap innerlijk maar evenwichtig is. Als-er maar geestelijke welvaart is en een eerlijk bescheiden bestaan. En het boek van Graves is heusch wel een aardig en eerlijk boek. JACOB ISRAËL DE HAAN NIEUWE UITGAVEN h^nfcgts&ttvfti SiftHetbeilSajnuel pp den Olijf berg *--~ rfefirtKniwd tioor deTjHiitschers. als sanatorium He! halssnoer-proces, (l'Affaire du Collier) door Frantz Funck Brentarto, vertaald door P. M. Wink.Zalt-Bommel, N,V. Uitgevers maatschappij en boekhandel voorheen P. M. Wink. Dit boek is het eerste van een serie romanti sche geschiedenissen, die voornoemde uitgevers maatschappij zich voorstelt te doen verschijnen. Het komt haar nuttig voor er met nadruk op te wijzen, dat dit boek niet is een historische roman, maar eenvoudig een brok geschiedenis. ledere 'bladzijde ervan berust op diepgaande studie, waar van de Fransche uitgave, door hare vele noten met vermeld ing van bronnenstudies, de getuigenis geef t. Om dit werk uitsluitend als ontspanningslectuur ?te doen dienen, liet de uitgeefster de noten en het eerste hoofdstuk Les Sources, waarin de schrijKunstzaal Carel van Lier naast het Postkantoor te LAREN (N.H). Antiquiteiten Oude Oostersche Kunst Schilderyen Kunstnijverheid ver rekenschap geeft van de bronnen waaruit hij putte, geheel vervallen. Het verhaal verplaatst ons in Frankrijk ten tijde van Maria Antoinette. Het Betalingsvermogen van Duitschland, een studie van het vraagstuk der schadevergoeding door Harold G. Moulton en Constantine E. Mc Guire, met hulp van den Raad van Beheer en den staf van het Institute of Economics" te Washington; geautoriseerde nederlandsche vertaling door J. J. Bruna. Leiden, A. W. Sijthoff's Uitgevers maat schappij. Het doel van dit boek is alleen geweest een zoo volledig mogelijke diagnose te stellen vanDuitschland's economischen toestand en van zijn vermogen, om door te gaan met betalingen op perstelrekening; voorts om te wijzen op de beteekenis van den toe stand in den internationalen handel en van de handelspolitiek der regeeringen voor elke regeling van het herstelvraagstuk. Het probleem van Duitschland omvat zoowel budgetaire vraagstukken als problemen van inter nationalen handel. Voor de begrootingszijde van de zaak hebben de officieele samenstellers de cijfers van de Duitsche Regeering gebruikt. Daar de Commissie van Herstel in Berlijn geves tigde organen heeft, die toe gang hebben tot de Duitsche, boekhouding en deze organen nooit melding hebben gemaakt van eenige po ging de cijfers te vervalschen, mocht men aan nemen, dat die een betrouwbaar overzicht geven van den toestand der begrooting. Ook de cijfers over den buitenlandschen han del zijn officieele cijfers van de Duitsche^Regeering. Aangezien Duitsche export als invoer in de handelsstatistieken van andere landen voorkomt en'Duitsche import als uitvoer in de cijfers van andere landen, is het duidelijk, dat een poging op groote schaal om de statistiek van den buitenlandschen handel te vervalschen, terstond zou kunnen worden ontdekt. Ook voor de gegevens over den binnenlandschen toestand zijn officieele bronnen aangeboord. Er is tevens gebruik gemaakt van ver schillende rapporten en documenten, die de auteurs konden raadplegen in de Amerikaansche Regeeringsbureaux en konden verkrijgen door de buitenlandsche relaties van het instituut. Bijzondere bronnen zijn, wanneer ze werden gebezigd, in het boek aangeduid, vooral, als het onderwerp in eenig opzicht aanleiding gaf tot verschil van mee ning. Om den eigenlijken tekst niet te zeer te be zwaren met gedetailleerd technisch onderzoek, is veel van het laatste in de verschillende aanhang sels gebracht. Lady Samtiel, Lord Allenby, De Emir Abdullah, Sir Herbert Samuel De gewezen Hacham Baschi en de Rabbijn van de Boekhaansche Gemeente