De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1924 2 februari pagina 8

2 februari 1924 – pagina 8

Dit is een ingescande tekst.

DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2433 'il i' t WHtTE Het speciaal omnlbuschassls, model TE B O, met extra lange veeren, luchtkoordbanden 36 x 6 of 38 x7. voorzien van electrisch licht en starter, doet iedereen verbaasd staan. Prijs concurreerend. ALLE onderdeelen voorradig. ALLEENVERTEQENWOORDIQINQ VOOR NEDERLAND: N.V. Gebrs. NEFKENS' Automobiel MaatschapprJ AMSTERDAM, UTRECHT. Jacob Obrechtstr. a6, Tel. 29507 Tel. 3061 Motor- on Zeiljachten TE KOOP, in diverse grootten en prijzen. Lijst van In commissie staande vaar tuigen gratis en franco toegezonden. B1NGIWI S LUOT AFD. JACHT AGENTUUR Slepersv*st 1 Rotterdam fl. 20 LEIDSCHESTRAAT 22 AMSTERDAM TELEFOON 45812 HEMDEN HAAR HAAI _. EENIGE SPECIALITEIT KB g" ^ in ,c i gg KRlMPVRljE £S Si GEZONDHEIDS- |S QNOERGQEDEREN {fg Nederlandsch Fabrikaat ^g "" RH K B» Srt Bk L'TRICOTHUIS REG.BREESTRAAT.35 TEL. 5066 N. SB B IBOHDI CARNAVAL Gezelschapsreis onder bekwame leiding: 14 dagen NICE 16 en 23 Febr. 4 PARIJS l Maart. 4 BRUSSEL l Maar . Prosp. en cond. Intern. Verkeers Bureau Amstetdam Kal verstraat 168?170. Den Haag Noordeinde 31. DE AMSTERDAMMER Weekblad voor Nederland kost slechts f 10.?per jaar l Verschenen: VERJAARKALENDER! £ e geteekend door , JO VAN OOSTEN SLINGELAND, | een juweeltje op het gebied der lithografie. \ = Prijs f f.50 == ; Verkrijgbaar in eiken boekhandel j Uitgave van Van Holkema & Warendorf, AmsterdamBIJKOMSTIGHEDEN cx Ik geloof, dat er geen gevoel is, waartegenover de menschen een zóó verschillende houding aan nemen als tegenover verdriet. Men beweert zelfs wel, dat men de waarde van een karakter pas dan kan taxeeren, als men heeft gezien, hoe het zien onder de slagen van het lot houdt, maar ik geloof, dat men die waarde evengoed zou kunnen meten naar iemands houding bij voor spoed en geluk, en misschien nog beter bij een onverwachtsch gevaar. Wanneer het hun goed gaat, worden de bekrompen naturen hard en eigengereid, en de oppervlakkigen egoïst en vadsig; maar de nobelen gaan door het leven met een stille straling, en ze schijnen, naarmate ze mér heil ontvangen, den drang te hebben ook altijd mér weg te geven aan zachtheid, aan belang stelling, aan aardsche goederen.... Maar bij een plotselinge schrik, bij een eensklaps opduikende dreiging dan ziet men misschien het allerbest, wat iemand waard is. Dan is er geen tijd ons op onze houding te bezinnen; dan kunnen we niet onze redelijkheid, onze goede wil, onze opgelegde meeningen te hulp roepen; wat in dat ne supreme moment, als ons bestaan op het spel staat, voor ons beslist en kiest, is de som van goede en kwade eigenschappen, die we ons door den loop der jaren hebben vergaderd; is de uit komst van een leven van strijd of een leven van laksheid, .... wie in die ne verbijsterende secon de intuïtief terugtreedt en de hand uitsteekt om een andere, een kind, een zwakkere te laten voor gaan hij haalt daarmee den oogst binnen van al zijn moeilijke dagen en nachten; maar wie, al was 't maar n oogenblik, de anderen op zij heeft geduwd, en in blinden wil voor zijn eigen redding alles heeft vergeten, (hij mag zich vlak er na nog zoo schamen,) hij moet zich niet de minste illusie maken, dat hij op den weg der ware menschelijkheid zelfs maar de eerste stappen heeft gedaan. Maar dit alles slechts tusschen haakjes. Ik wilde deze week over het verdriet schrijven, waarvan Romain Rolland heeft verklaard, dat het de ruggegraat, de spil Van het heelal is, en het normaalste", dat een mensch kan overkomen. Inderdaad zullen er velen van ons zijn, die, midden in hun smart, dat gevoel van rust, van echtheid over zich hebben voelen komen, omdat hun leven nu dan tenminste weer op den bodem van de werkelijkheid stond, omdat ze nu dat beangs tigend zwevende, dat aan alle menschelijke vreugde eigen pleegt te zijn, (waarbij men voort durend weet, dat de daling rnoet volgen,) ten minste weer kwijt waren, en in een staat waren gekomen, die duren kon. Ik geloof, dat deze levenshouding een voorrecht is, en dat we beter zouden doen elkaar bij feestelijke gelegenheden kracht en bereidheid om verdriet te dragen toe te wenschen, dan altijd maar koppig vast te houden aan dat geluk-wenschen, terwijl we overal om ons heen zien, dat noch de menschelijke samenleving, noch het gemiddelde menschelijke hart op geluk zijn ingericht Want ach, de armen, die niet weten, hoe ze verdriet" moeten hanteeren; voor hen wordt het leven eerst recht een hel. Er zijn er, die er zich altijd en altijd weer voor verstoppen; die zich geen rustig oogenblik gunnen, om er maar niet aan te hoeven denken, en zich liever opteren in vermoeiende afleidingen;" dan ernstig neer te zitten, hun lot in het gezicht te zien en voor zich zelf de rekening op te maken. Hoe eindeloos veel gelukkiger zijn dan zij, die zich laten slaan, die zich desnoods laten breken; maar die dan erna weer kunnen beginnen op te bouwen uit de ruïnen, want wie zijn smart op natuurlijke wijze aanvaardt, krijgt ook na eenigen tijd een natuurlijk herstelvermogen. En hier komen we dan aan de derde kategorie: de menschen, die met hun rampen coquetteeren, en die nog lastiger te genezen zijn, dan zij, die ze willen ontloopen, omdat deze daarentegen ge zworen schijnen te hebben de gedachte aan hun ongeluk tot aan hun dood geen minuut lang te zullen loslaten. Ze vergallen hun eigen bestaan en dat van hun omgeving door op elk blij oogen blik, bij iederen lach met een soort kwaadaardige somberheid op te merken: Als ik dan denk, hoe...."; ze nemen iedereen, die het leven aan kan, dat in zekeren zin kwalijk, en stellen er een eer in, dat zij met de wereld, den hemel en hun lot op de allerjammerlijkste wijze over hoop liggen. Op hen is het woord van Shaw toepasselijk, dat alle verdriet, dat langer dan drie weken duurt, niets anders is dan een slecht aanwensel. U begrijpt, hoe Shaw dit bedoelt: ook hij zal als ieder heftig mensch, wel bij onder vinding weten, dat er leed bestaat, waarvoor zelfs een lang leven niet genoeg is om het te effenen; maar bij bedoelt, dat na het eerste laaiende stadium, als we het wezenlijk niet helpen kunnen, als we onzen medemenschen tot last zijn, de smart zijn normale plaats vindt in ons leven, en we weer door onze dagen kunnen gaan zonder aanstoot te geven of iemand te hinderen, omdat we dan de uitbarstingen er van beter kunnen regelen en verbergen. De menschen, die echt zijn, verrassen ons dan ook telkens, dat ze, vlak na het hevigste leed, kunnen denken aan kleinigheden, aan belangen van ande ren; 217 hebben niet noodig hun verdriet te koes teren; ze weten dat het hun nooit meer verlaten zal, dat het hun makker blijft tot hun einde, en daarom verdiepen ze zich graag in andere menschen, met een eigenaardige, deernisvolle zachtheid, alsof ze dachten: o, jullie armen, die nu nog vrij blijmoedig leeft; als jtólie toch eens zoo iets afschuwelijks als mij moest treffen !" En dan zijn er de ongelukkigen, die zich niet kunnen uiten over hun verdriet, nooit, niet in de eerste weken, niet na maanden of jaren; het blijft een open wond, hun gezicht wordt hard, als het gesprek maar in de verte deze rich ting neemt, en als iemand er aan raakt, zouden ze kunnen jammeren van pijn; het bloed vliegt naar hun wangen; maar ze zeggen een fel-afwerend woord en de ander waagt het nooit meer; de fijngevoelige omgeving wacht geduldig, of ze er zelf over zullen beginnen, maar ze kunnen niet beginnen; het zwijgen wordt een ziekte en een straf zonder einde. Tot soms' een argelooze ziel, die zijn woorden niet wikt, maar die een voudig uitspreekt, wat hem zelf het hoogst ligt, zonder het zelf te beseffen den muur van 'ver eenzaming van jaren doorbreekt, en dedoodelijk gekwetste op den weg der genezing terug voerr.... A N N I E S A L O M O N S TURNT Mij. H O L LA H D", Weesperzijde 94, AMSTERDAM Telefoon 24271. Tel.-Adres Transport" VERHUIZINGEN, ook per gesloten auto verhuiswagens met aanhangwagen. Binnen een rayon van 8O Km. bespaart men Hotel kosten. BEHANGERIJ en STOFFEERDERIJ Machinale Stofreiniging. Bewaarplaatsen voor inboedels

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl