No. 2436 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 11 GEKLEEDE JAPON Teekening voor de Amsterdammer' door S. Desaga EEN OUDE LEUZE, MAAR EEN RECHTVAARDIGE? Als ik zal schrijven over vrouwenbelangen, na juist het ochtendblad gelezen te hebben met de forsche rede van minister Colijn, hoe kan ik dan anders schrijven dan wat ons vrouwen allén boven het hoofd hangt: meer bezuinigingen, minder in komen, meerdere belastingen, meerdere kosten voor onderwijs? Nu er zoo genepen zal worden van alle kanten, nu er gesproken wordt van algemeene salarisvermindering, die geen algemeene nivelleering zal zijn, is het plicht, onder de oogen te zien, of dat, waarvoor door vrouwen gestreden is, in het leven wel blijkt eerlijk te zijn. Het klonk zoo mooi, het was een leuze, in staat door zijn eenvoud zoovelen te fascineeren, gelijk loon voor gelijken arbeid. Zóó mooi en rechtvaardig klonk het, dat het niet zonder aarzeling en pijn gaat, deze leuze, eens zoo bewonderd, openlijk aan te vallen. Het leven leert, dat deze leuze onwaar is, nergens bestaat en ook niet bestaan kon. Presteeren ooit twee menschen precies hetzelfde, is de man, die aan zijn pensioen toe is, in den regel evenveel waard voor zijn werk als de flinke dertigjarige? Toch verdient de eerste veel meer, en het is billijk. Gelijk loon voor gelijken arbeid, gold dat ook voor de gehuwde ambtenares, die zwangerschap verlof had met behoud van vol traktement, soms zelfs dubbel traktement gedurende dien tijd? Hier werd salaris gegeven, dubbel soms, voor gén ar beid. Zal de zwakke, die veel verzuimt, hetzelfde presteeren als de gezonde? Toch voelen wij het billijk, dat het salaris door elkaar gelijk is. En zoo zouden er honderden gevallen te noemen zijn, dat wel het salaris gelijk is, doch niet de arbeid. Dat hindert ook niet, en evenmin behoeft met meerder salaris, verhoogingen bijv., meerdere arbeidsprestatie samen te gaan. Er is dus geen sprake van, dat een salaris naar de werkprestatie mogelijk is, wel misschien in het particulier bedrijf, of bij een Tailorsysteem. Door elkaar genomen zal de flinke werker te weinig, de zwakke te veel verdienen. Bij alles, wat geschreven werd over een salaris met kindertoeslag, over gezinsloon of wat dan ook, werd er steeds op gewezen dat wij hebben een sala? ris naar werkprestatie, niet naar behoeften, dat de staat, als werkgever, niet te maken had met het al of niet een gezin vormen van zijn ambtenaren en buitendien, dat het heelemaal niet bewezen is, dat n gehuwde beter werkt dan een ongehuwde. Dit is natuurlijk allemaal waar, maar raakt niet de kern der zaak. Een salaris naar werkprestatie is niet mogelijk, bestaat ook niet, een naar behoef ten alleen kan misschien ook niet bestaan, maar middenwegen zijn mogelijk. Daar komt nog iets bij, dat hoe langer hoe meer door allerlei vrouwen als een gruwelijke onbillijk heid wordt gevoeld. Werk in je huis wat je wilt, zoo hard je wilt, je kunt er hoogstens iets mee be sparen; werk als vrouw aan de andere zijde van den drempel, en ge kunt een salaris verdienen. Er is theoretisch wel eens zoo'n beetje gepraat over moederloon, of wat ook, het prijkt wel als parade paard op het program van verschillende politieke partijen, maar meer dan een paradepaard is het niet, kan het ook in deze moeilijke tijden onmoge lijk zijn. Maar dan moet men toch van feministische zijde billijk zijn en erkennen, dat hier een groote onrechtvaardigheid begaan wordt, dat door de meeste vrouwen aldoor en aldoor maar gewerkt wordt zonder loon, en niet alles wat wordt voor gesteld, om aan deze onrechtvaardigheid een beetje tegemoet te komen, in den vorm van een of andere vermeerdering van het salaris van den man, zoo hevig bestrijden, als ging het van het hare af, wat Fohi goeds aan anderen gaf". Hoeveel stemmen staan achter de vrouwen, die opkomen voor de rechten der vrouw? Tot nu toe was de zaak niet zoo dringend, doch nu moet er bezuinigd worden aan alle kanten. En dan moet dat gebeuren, waar het het beste kan. De lasten van het gezin zijn sinds den oorlog ontzettend gestegen. Vroeger kreeg men een groot maal groente voor weinig meer dan nu een klein maaltje kost; de wasch kostte f.2.?, de eene keer wat grooter, dan wat minder. Nu gaat alles en alles bij het pond. Het gezin betaalt 5, 6 of 7-maal de dure spoorwegtarieven, heeft zooveel trefkansen als er leden zijn voor dokters- en tandartsenrekeningen. En dat laatste wil tegen woordig wat zeggen. Eenvoudige, gekleede japon van pauwblauw crêpe Georgette, versierd met open naaisel. De hals loopt op de schouders wigvormig toe. De lange, over de hand vallende mouwen zijn van boven open en zijn voorzien van kleine knoopjes. Ceintuur met slip van dezelfde stof. Wie zal de bezuinigingen het hardst treffen? De vrouw. Waar een dienstbode is, moet nu vol staan worden met een werkster; waar deze was, wordt nu alles zelf gedaan. Kinderen houden is een luxe, wordt van zekere zijde gezegd, laat de menschen dat dan niet doen. Als ieder er zoo overdacht, kon onze aardbol over vijftig jaar totale uitverkoop houden wegens likwidatie, en konden wij nu al vast alle poging tot verbeteringen wel opgeven. Doch men behoeft nog niet eens een nieuwigheid binnen te halen als kindertoeslag of gezinsloon. Er is een beginsel in onze wet, die kinderattrek toestaat bij de belastingen. Op het oogenblik is deze aftrek van zoo weinig beteekenis, dat men er niet eens een kinderjasje voor koopen kan. Doch wil men billijk zijn, dan zal men deze kinderaftrek moeten maken tot iets van beteekenis, zoo, dat een gezin met een paar kinderen geheel vrij is van belasting. Vanzelf zullen dan de lasten zwaarder neerkomen op de kinderloozen en de ongehuwden, maar, wat het zwaarst is, moet het zwaarst wegen. Het groote maatschappelijke belang, dat achter dit alles zit, laat ik nu wegens plaatsruimte geheel onbesproken. Dat dit er is, zal ieder voelen. J. RIEMEN s-R E u R s L A o GEVEN OF NEMEN ? II Het kind is een kleine hoogheid, een kleine onaantastbare ikheid, volkomen overtuigd van zijn goede recht, wat het ook doet of denkt. Het wil om zijn goede eigenschappen niet geprezen worden die spreken immers vanzelf? maar evenmin hoeven we zijn minder goede te onder strepen door vermaningen of straf het kind zal zijn. gedrag niet anders dan uit eigen inzicht wijzigen. Den laatsten tijd heb ik mijn kleine meisje soms van hebzucht verdacht en vooral verontrustte mij een voorraad opgespaard lekkers, die, veilig achter kastdeuren geborgen, soms even door haar werd bewonderd, maar waarvan door haarzelf maar enkele minieme stukjes tot hun ware bestemming waren gebracht, zonder dat n der huisgenooten had mogen deelen in dit culinair genot. SAMOA KARPETTEN (FIJN COCOS) Voorradig in 35 verschillende dessins en kleurstellingen, in onderstaande maten : 250 X 350 F. 34.50 140 X 200 F. 10.25 200 X 300 23 50 - 125 X '80 7.20 180 X 240 .. l?-?45 X 85 .. 2.75 Tot zij op een goeden dag het huis doorloopt met een trommeltje, volgeladen met groote stukken chocola, 't Eerst komt ze bij mij, gaat vóór me staan en wijst me zwijgend het grootste stuk aan, wat ik graag en zonder aarzelen neem. Ik voel haar spanning en hap dus dadelijk toe, waarop ze volkomen voldaan verder gaat, om ook de anderen te verblijden. Even later komt ze verontwaardigd binnenstormen: haar gulheid heeft in de keuken protest gevonden en zij is diep gekrenkt door het vermeende gebrek aan waar deering. Ik waag mij eraan, vergoelijkend te zeggen, dat een kleiner stukje toch ook even lekker zou zijn geweest en bereid me reeds voor op een angstig-verwonderden blik omdat ook ik durf twijfelen aan de absolute juistheid van haar daad. Maar neen: mijn verborgen goedkeuring 13 haar niet ontgaan, want als ik opkijk zie ik in de stra lende diepte van twee blauwe lachende oogen en een uitdagend stemmetje roept mij toe: maar, als ik 't nu toch 't allerprettigste werk van de wereld vind, om jullie allemaal vél te geven !'.' O, schromelijke ontoereikendheid van menschelijke overwegingen ! Hoe weinig blijft onze traagvoortschrijdende geest erop verdacht, dat een kind, in plotselingen overmoed om een opflitsende vreugde, over onze verstandige gevolgtrekking heen, den sprong doet midden in het land van geluk, om onze beschaamde gedachten van daaruit toe te lachen, in gracelijke onwetendheid van onze schuw-rondtastende verbazing. Mijn verbazing, die ee.rt veel later in het kinder lijk woord de diepe wijsheid erkent, dat enkel de vreugde waarmee wij geven, waarde verleent aan onze daad ja zelfs de eenige rechtvaardiging is van haar bestaan. Omdat de drang tot geven geboren wordt uit het zuiverste egoïsme : het egoïsme der liefde, die ??? als loon voor haar onbe redeneerde overgave den weerklank eischt eener even enthousiaste menschenziel. Later, ja later, zal mijn kind moeten leeren, dat het geven niet altijd kan zijn het prettigste werk van de wereld". Dat niet enkel zij zelf ge krenkt kan worden in haar onbaatzuchtige vreugde, rnaar haar onschuldige bedoeling een vernedering kan worden in de oogen van een ander, die haar opvat als een plicht, een moeilijke noodzakelijk heid.... omdat hij vreemd bleef aan het hunke rend verlangen, een materieel bezit te mogen inruilen tegen de vage, vluchtige vergankelijkheid van een vriendelijke gedachte, een glimlach, een zucht van verlichting: deze kostelijke oogst voor een argeloos gemoed, dat geheel vervuld van liefdevollen ijver zich nochtans in zijn zegen rijke winst verblijdt.... MARTA CARLIN VERZOEKE ALLE STUKKEN VOOR DE RUBRIEK VOOR VROUWEN" IN TE ZENDEN AAN HET SECRETARIAAT VAN DE AMSTERDAMMER" KEIZERSGRACHT 333, AMSTERDAM. Pijnen na kouvatten Pijnlijke en verstijfde spieren en rheumatiek volgen onver mijdelijk op kouvatten, ten zij U zonder dralen Sloan's Linhnent gebruikt. Brengt het op 'ruime wijze in toe passing op de gewrichten en spieren het dringt door zonder inwrijven. Verkrijgbaar bij aile Apothekers en Drogisten. Prijs ? 1.