16 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2436 HET ELECTRISCH VER-ZIEN (TELE-VISIE) Wanneer wij met het oor kunnen vernemen wat er op grooten afstand geschiedt, waarom zouden wij dan aan ons oog ook niet hetzelfde voordeel kunnen verschaffen? Deze vraag mag vooral daarom worden gesteld, omdat de voortplanting van den klank op hetzelfde principe berust als die van het licht. In beide gevallen ontstaan golven in den aether, in deze fijne, niet te wegen stof, die zooals bekend is het heelal vervult en ieder voorwerp doordringt. De snelheid dezer golven is echter verschillend. Zoo reageeren ook onze zintuigen er verschillend op. Ons oor is bijv. volkomen ongevoelig voor het Licht" maar daarentegen geheel geschikt om den klank" op te nemen. Wanneer wij dus in staat zijn met behulp van elektrische inrichtingen, de klankgolven op groote afstanden over te brengen, zoo volgt daaruit dat het ook mogelijk moet zijn bij het overbengen van lichtgolven dezelfde effecten te bereiken als hier, d.w.z. ze op het oogenblik van hun ontstaan op een andere plaats zichtbaar te maken. Gelukt dit tot op zekere hoogte, dan is het pro bleem van het ver-zien opgelost. Evenzoo als wij in staat zijn een concert te hooren, dat op het oogenblik waarop het ons oor bereikt, op een geheel andere ver verwijderde plaats gespeeld wordt, evenzoo moeten wij in staat zijn met het oog gebeurtenissen te zien, die zich ergens in de wereld ver buiten onzen gezichtskring afspelen. Het ver zien beteekent dus niets anders, dan naast het uitstekend opgeloste probleem van het over brengen van den klank, een evenwaardig ten opzichte van het licht te plaatsen. Dat wij dit probleem tegenwoordig in hoofd zaak als opgelost kunnen beschouwen, danken wij aan tweeërlei oorzaak: ten eerste aan de uit?Ji5M««f««3lMM«i ??»??'??«?« 'jt»»'.««»K«M»»'»» ?«*««*«??* » 5j<jj»»ijitt«MM>iMiil»«M»«» ?»»,.?«* .?*????«!»§« ????«????«? ??MM'* ****»*««£»**t«t "l*»?»*«"»«»«»?"?»? ***** '?>?»«?»?,< »»«v.«*«*?«??«»???«»???»?«??»??????? t.*'*.,*.,.,.»«««,,'?**,»*?*?»*??... ...»i«'"*?!_ti«^**.«*.*i.»*k.é*t»M*F*»«.ti,. .«.*»»*BMM* '***?*»*«?*?»«**»>??«**??«.».., *...*? l??P««B» M «?<».-*'...?»? jn»»^, »,»?>????«»»??????? "li «?? **??"*».»*??»??*???*???»???«?«»»?? ???« ..;............,.l. J............... ''* " Een afdruk van de film met het beeld wanneer dit in verschillende zeer kleine kwadraten is verdeeld. vinding der plaat-telegrafie, en toen tweede aan den vooruitgang van het draadlooze verkeer. Men herinnert zich wellicht nog de opzien barende gebeurtenis dat Professor Dr. Arthur Korn uit Berlijn een photographie uit Rome naar Amerika draadloos overbracht. Het por tret kwam, ondanks den grooten afstand, uitstekend weergegeven aan d? andere zijde van den oceaan aan, waar het onmiddellijk in een courant werd gereproduceerd. Dit systeem van draadlooze overbrenging bevat tevens de oplossing van het probleem van het ver-zien. Laten wij nu de hierbij gereproduceerde foto bekijken, die is samengesteld door afwisseling van licht en donker. Men stelle zich nu zulk een plaat voor, die door een talrijke reeks van evenwijdige en lood rechte, dicht bij elkaar liggende zeer dunne lijnen doortrokken is, alle op gelijken afstand van elkaar en parallel met elkaar loopend. Zoo krijgen wij op deze foto vele kleine belichte kwadraten in verschillende nuancen tusschen zwart en wit. In de donkere gedeelten, b.v. in het haar en in de pupillen, vinden wij veel donkere, in de Het portret van een ontsnapten gevangene. Prof. Korn bracht deze foto in 12 minuten, met behulp van een telefoongeleiding over lichte, dus b.v. op de wangen, zijn de lichte kwadraten in de meerderheid en tusschen deze uiterste zijn alle mogelijke schakeeringen. Wij hebben dus de plaat door middel van kwa draten in haar tinten ontleed. Deze plaat wordt op een doorzichtige film gephotognpheerd, en daarna om een glazen buis gerold. De glazen buis staat loodrecht en draait langzaam om zijn as. Van ter zijde komt een licht straal (die door verscheidene lenzen zoo dun en fijn geworden is, dat hij op een langen naald geijkt) en glijdt tusschen dicht bij elkaar liggende evenwijdige lijnen over de plaat heen. De verandering in lichtsterkte is door de wisseling in de verschillende vakjes ook zeer verschillend. Binnen in de glazen buis wisselt de helderheid van den lichtstraal in evenre digheid met de lichtwaarden waar hij over heen glijdt. Hij raakt ieder kwadraat esn kort oogenblik aan. Bij het eene vierkant (de lichte gedeelten van de teekening) dringt hij gemak kelijk door de film; op andere plaatsen is het hem nauwelijks mogelijk door te dringen. Dan gaat hij door de draaiende glazen buis. Het is duidelijk, dat hij binnen in de glazen buis, niet dezelfde lichtsterkte heeft als daar buiten. Hij stoot daar op een Selencel". Het ,,selen"eenzwavelachtig chemisch element heeft n eigenschap: het verandert zijn electrisch weerstandsvermogen, naarmate de sterkte der be lichting. In het donker biedt het aan den doorgang van den electrischen stroom sterken weerstand. Naarmate de lichtbron sterker wordt, wordt ook de tegenstand geringer, en lichter en ongehinderd kan de stroom door het selen" vloeien. Aan een electrische leiding wordt het kleine selenhoudend toestel, de zoogenaamde Selencel" geschakeld, en men zorgt ervoor, dat de lichtstraal, nadat hij door de om de glazen buis gerolde plaatfilm gegaan is, op deze in de glazen buis aanwezige selencel valt. Deze zal nu onophoudelijk haar electrischen tegenstand veranderen. Ging de lichtstraal zooeven door een donkere plek van de plaat, zoo is hij zelf reeds veel zwakker geworden, met het gevolg dat de selencel" dus niet of slechts zwak wordt belicht. Haar weer standsvermogen is daardoor zeer groot en zelfs een heel zwakke stroom kan door de elek trische leiding vloeien. Gaat echter de licht straal door een zeer lichte plek in de glazen buis, zoo blijft hij zelf heel licht; de selencel" wordt dus heel sterk belicht en kan slechts geringen electrischen tegenstand bieden, en een sterke Foto van een hond, draadlcros overgeseind van Berlijn naar Londen Gedeelte uit een schilderij Het groote geheim"; in 12 minuten van Berlijn naar Parijs draadloos overgeseind stroom gaat door de leiding. Daar tusschen zijn allerlei verschillen van den weerstand mogelijk, en vanzelf van sterkte van stroom. Uit de ver schillende lichtsterkten zijn dus stroomschommclingen ontstaan. Wij kunnen nu den electrischen stroom per draad of draadloos uitzenden. Hiermee is het verschil in het overbrengen van klank en licht opgeheven. Net zoo goed als wij de verande ringen van klank in den vorm van voortdurend varieerende electrische energie per draad of draad loos op groote afstanden overbrengen, evenzoo kunnen wij dit nu ook doen met de lichtschommelingen. Het komt er nu maar op aan deze stroomschommelingen voor ons oog zichtbaar te maken, ze weer in een plaat om te zetten. Dit is tamelijk eenvoudig. Wanneer wij den stroom in een electrische lamp leiden dan zullen hierin wisselende sterktegraden, in den vorm van lichtschommelingen, zichtbaar zijn. De lamp zal nu eens sterker dan weer zwakker licht geven, al naar gelang de stroom zwakker of sterker is. ledere lichte plaats zal dus een lichter worden der lamp, iedere donkere een verzwakking van het lichtvermogen doen ontstaan. Het licht van de lamp wordt door een lenzensysteem tot n fijnen straal verzameld, dien men in dicht naast elkaar liggende lijnen over een photographisch papier laat heen glijden, dat evenals de zooeven genoemde film om een glazen buis gewikkeld is. De afmetingen zoowel als de vlugheid der omdraaiing van deze glazen buis, moeten volkomen in overeenstemming zijn met die van de andere glazen buis, waarom heen de film met het origineel gelegd was. Zoo ontstaat op