No. 2436 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND DE INTERNATIONALE PUZZLE EEN AMSTERDAMSCHE VOORZORGSMAATREGEL Teekening voor ,,de Amsterdammer" door Joh. Braakensiek Einde Februari 1924 Wat de Duitsche problemen betreft is het thans: wachten. Niets van gewicht zal worden onderno men, aleer de deskundige commissie haar rapport heeft vastgesteld, en dit bovendien door de Com missie van Herstel is verwerkt, en eindelijk grond slag van onderhandelingen tusschen de regeeringen zelve kan wordefl. Voor dien tijd kan er tusschen de gouvernementen slechts sprake zijn van voorloopige en inleidende gedachtenwisselingen, zooals ze dan ook reeds vrij levendig plaats vinden. Met name zijn Frankrijk en Belgiëbezig een nieuwe modus vivendi voor het Rijn- en Ruhrgebied uit te denken, een regeling waarin zij nheid ook met de overige geallieerden hopen te bereiken. In Duitschland is voor de meer nationalistisch ge tinte politici de Rijn- en Ruhrvraag de actuèele prestige-kwestie, waaraan men ook de economische reconstructiekwestie geheel ondergeschikt maakt. Met alle macht hoopt men aan de deskundigen commissie een verklaring te ontwringen,luidende: dat voor het economische herstel van Duitschland in de allereerste plaats ontruiming van het Ruhren Rijngebied noodig is. Het is twijfelachtig, of dit gelukken zal, en, gezien de vele verwachtigen welke men in Duitschland weer bezig is onder de bevol king te wekken, laat zich daar, büde publicatie, de coup eener nieuwe teleurstelling voorzien. Aan den anderen kant wordt er ten gunste van de Fransche politiek naar gestreefd, van het deskun digenrapport de uitspraak te verkrijgen, dat de Dultschers vergelijkenderwijze gesproken te wei nig belasting betalen. Men kan er daarbij op wij zen, dat op het oogenblik Duitschland op treffende wijze er in slaagt, zich te ontlasten. Schier onge merkt is voor het buitenland het officieele besluit voorbijgegaan, dat nu te Berlijn genomen is en waardoor de binnenlandsche staatsschulden van het Rijk zijn geannuleerd, evenals alle vorderin gen op publieke lichamen. Zoo gaat de onteige ning en de opgedrongen schuldendelging in Europa haren gang. Minder dramatisch en minder omvat tend dan bij de Soviets 't geval is geweest, hebben voor de getroffenen de feiten dezelfde gevolgen. Ooktegenoverde Franschen kan overigens nog vaak de opmerking klinken dat zij in vergelijking weinig aan den staat bijdragen; en vooral is het zeker, dat de praktijk der betaling in Frankrijk uiterst laksch is. De gauloisgeeft nu eenmaal gemakkelijker zijn leven en zijn hart, dan zijn geld voor de algemeene zaak. Getuige: de pitoyabele worsteling in het parlement, tegen Poincaré's belastingenvoorstellen. Een schouwspel van politieke kleinzielig heid, waartegenover de Premier vrijwel machte loos staat, en waarachter hij zijn eigen echec ziet gapen. Het gebeuren, of liever het kabaliseeren in het Palais Bourbon, kan van wereldhistorische beteekenis zijn. Het gaat daar om het Fransche prestige, dat van een goed deel het lot van een dalenden franc volgen zou, en om de binnenland sche orde, die voor een goed deel met de stijgende prijzen gevaar loopt. Slaagt men er niet in, die op peilte houden, dan breekt een der hechtste schoren van het oogenblikkelijke, toch al wankele, Europeesche getimmerte. En het doet zich aanzien,dat het parlement te Parijs niet veel goeds zal weten tot stand te brengen. Ook da&r valt de godensche mering van het parlementarisme in; wie zal zeggen met wat voor sensationeele ontknoopingen ! In alles dreigt dus horten en stooten. Ook de levensduur van het arbeidsministerie te Londen toont zich reeds veel onvaster, en evenzoo zijn regeeringsbekwaamheid. Mac Donald persoonlijk vindt veel bijval. Menigeen zijner geïmproviseerde medewerkers minder. En wat de Premier zelf betreft, hij wordt aan den lijve het duizelingwek kende, geestmoordende gewaar van de taak die heden ten dage een Eerste Minister van het Britsche Rijk op zich neemt, temeer wanneer hij bo vendien zijn eigen Minister van Buitenlandsche zaken wil zijn. Zoo ware 't niet te verwonderen, indien spoediger dan nu lijkt, het arbeiders-mi nisterie duidelijker overging in wat het in den grond der zaak reeds is: een /us/£-ministerie. Hetgeen voorde kracht van de Britsche politiek,en voorde gevolgen vanhaar invloed, geen ongeluk zou zijn; een /us/'e-formatie als waarop ook Mussolini met zijn verkiezingsactie weet aan te sturen, want deze merkwaardige staatsman schijnt er in te slagen van het hoogteproduct der partijpolitiek, het lijstenkiesstelsel, een middel te maken tot haar tegen deel: een gemengde regeering. Zoo blijven, gelijk wij zeiden, de problemen van West-Europa in slechts langzaam voortgaande ontwikkeling. Er is trouwens gelukkig geduld genoeg om niet weer in te springen op ideeën van voortijdige, geïmproviseerde internationale conferentie's, als waarmede indertijd Lloyd George te Genua zooveel kwaad heeft gedaan. Daarvan is thans ten eenenmale afgezien. En de economische reddingsplank van Duitschland, Dr. Schacht, wanneer men hém s.r. zoo noemen mag kan )EZE TOREN is DINSDAGS JoNDEADAGSuBEllCHTlGEN TOEGANG VFHBODENvoor BEIASTINGBETAIÉRS ,.Te Parijs is iemand van den Triomfboog gesprongen uit wanhoop over zijn hoog aanslagbiljet." (Dagbladbericht) voortgaan met het zoeken naar middelen ter uit voering van zijne plannen. Want bij alle geduld zal nooit moeten worden vergeten, dat met de financieele oplossingen eigen lijk de grootste spoed dringend noodig is ! In afwachting biedt de positie van Soviet-Rusland op het oogenblik nog het meest in het oog springende schouwspel. Twee stroomingen bruisen op 't oogenblik wat dit betreft misschien te Moscou tegen elkaar, in. In elk geval werken die stroo-mingen door geheel Europa. In alle hoofdsteden van ons werelddeel wringen de beide partijen thans om het resultaat. Daar zijn zij, die met het Engelsche en Italiaansche voorbeeld voor oogen, de erkenning van den Sovjet staat verklaren het middel te zijn, om van de Russen weer goede buren en goede leden der vol kenfamilie, en.... goede klanten te maken. Haut commerce en socialist drijven in dit op zicht hand in hand. Doch daartegenover klinken de waarschuwende stemmen der vele duizenden zendelingen die, bourgeois uit het oude Rusland, slachtoffers van het bolsjewistische regime: De oor spronkelijke fondsen zijn verbruikt. Nieuw crediet kan alleen verkregen worden op het onderpand van de onmetelijke eigendommen, waarover de Russische staat beschikt.... eigendommen welke evenwel slechts verkregen zijn door de algemeene onteigeningen, door de sovjets toegepast. Alleen de officieele internationale erkenning dier nieuwe staatseigendommen als zoodanig, en dat wil de erkenning de jure zeggen, kan ze tot in geld omzetbare waarden maken. Waarvoor dan de nieuwe staatsfondsen gebruikt zullen worden? Waarvoor anders dan voor nieuwe bolsjewiekenactie en bolsjewieken-propaganda in Europa en Azië? Erkenning de jure beteekent dus erkenning van het revolutionaire recht, der confiscatie's en annuleering van schulden. Zoo klinken de waarschuwingen, de verwijten aan Macdonald's sentimentalisme en aan Mussolini's hyper-commercialisme, in dezen betoond. Vooral in Amerika, in Frankrijk, voor een goed deel ook ten onzent, heerscht deze geest. Nog andere gezichtspunten doemen op, andere complicatie's. In Mexico kijkt President Obregon, nog steeds niet door alle landen de jure erkend, nieuwsgierig uit naar 't precedent dat Londen scheppen zal. En Europeesche regeeringen met drukkende schulden aan de Engelsche banken, denken wel eens even na bij de vraag of Moscou er in slagen zal, zoo gemakkelijk weer in den familie kring te worden opgenomen zonder zijn schulden gestand te doen. Als eens.... dan! Bovendien zijn daar omliggende Staten, als Georgië, door de Soviets tegen den wil der bevolkingen ingepalmd. Wat wordt er na de erkenning van hen? Zoo ziet men alle complicatie's van het geval. En terwijl de soviets steeds dringender worden, en in alle hoofdplaatsen van Europa officieele introductie's zoeken te krijgen, is het wel duidelijk dat de Engelsch-Russische onderhandelingen die te Londen moeten worden ingezet, een toetssteen willen zijn voor de geheele verdere Russische poli tiek. Zullen die onderhandelingen doen blijken dat men met goede trouwe en toenadering, of met aziatische slimheid te doen heeft? Ziedaar de kwestie. BRANDARIS