24 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VÓÓR NEDERLAND No. 243? = .... ze wendde haar gezicht van hem' af, later leek 't mij of ik alleen iets heelinngls van mezelf, ....iets heel eerlijks.... iets waarin ik mezelf openbaarde, er mee kon verzegelen.... ook al omdat 't nog altijd jou lak en'mijn lievelingskleur is maar juist toen had ik.... zooveel te verbergen." Zwijgend legde hij zijn sterke hand om haar handje, met moeite z'n ontroering bedwingend. Toen rustten hun beider oogen op delakkleuren, herleefde vosj beiden, met fel-wreede duidelijkheid de herinnering aan toen.... bij de heg.... En in hem als met smartelijken spot klonk weer haar levensblije stem: goud, als ik dol gelukkig ben, en rose als ik gewoon-daags gelukkig ben." .. Leed kropte in z'n keel.... o, dat hij die kleuren nooit.... nooit weerom hoefde te zien!.... Toen vermande hij zich. Luister Elsie, onthou 't goed....-als je als 't gewoon bij je is, dan lak je met blauw of met groen.... Als je verdriet hebt, dan met zilver; dan kom ik bij je, begrijp-je? Je zal nooit meer in je leven alleen staan met je leed." Hij keek naar haar op; ze had nu haar handen over haar borst gekruist, stond slank overeind, met een wonderlijk vergeestelijkten glans in haar oogen, en toen .haar blik in den zijnen zonk, zei ze haast extatisch: Er zijn nog twee moge lijkheden, Eddy! 't Kan zijn dat hij berouw krijgt, en bij mij terug komt O Eddy, als hij de zonde van zijn leven leert inzien, en die wil komen uitboeten bij mij.... dan.... o groote God.... dan zal mijn geluk heerlijker zijn dan ik ooit, ooit ontving, want dan weet ik, dat hij niet verloren is, en nooit meer verloren zal gaan.".... Ze boog zich over hem Eddy!.... een ziel te mogen terugwinnen uit zoo diepe ellende! O, als ik je dat berichten kan ! Eddy." Laat mij dat dan weten door 't teeken van je paarse zegel, Elsie".... zei hij zacht, en zij herhaalde Ja ! dat.... door m'n paarse zegel !" En toen ze in haar extase zwijgen bleef, Wat is de andere mogelijkheid, Elsie".... Haar vreemde blik kwam als uit een andere wereld tot hem terug. De andere mogelijkheid". zei ze langzaam, als ....als ik vrij zou zijn.... en jou mogen toebehooren ! Maar dan zou ik je mogen schrijven, en geen lak zou meer noodig zijn !" Ze hief 't hoofd ver achter over en haar half open mond ademde diep Toen greep ze z'n beide handen Ga nu van mij weg Eddy.... 't moet.... Maak 't mij niet moei lijker dan 't al is ! M'n lieveling! God zegen je".... Maanden van stille, kleurlooze eentonigheid waarin de lichtpunten alleen daar waren als zij 't onbeschreven papier in de envelop schoof en haast met teere zorgvuldigheid in 't groene of blauwe lak, haar zegel stempelde. Dan vroeg soms 't opgeheven snoetje van een kindje naast haar Voor Oom Eddy, Maatje?" En 't andere kindje, glorieënd in zijn ouder-zijn en meerderweten: Natuurlijk!.... Maatje maakt altijd zoo'n mooi dingetje voor oom Eddy.waar Maatje?" Dan kuste ze hartstochtelijk de kleine gezichtjes, die haar lief waren,.... de mondjes die zijn naam uitspraken. Maar ook kwamen maanden van moeizaam doorleefde ellende,.... van afkeer, ....van 'vernedering,.... van niet te dragen schaamte over wat eens haar liefde had, haar leven beheerschte. Maar nooit verraadde zij haar leed in een zilver-gelakten brief.... Toen gebeurde dat hij terugkwam.... ziek, ontredderd, verdierlijkt; norsche vijandigheid lag over hem omdat hij zich schuldig wist, en zich schrap zette tegen mogelijke verwijten. Hoe ziek en verzwakt, toch toonde hij zich den meester in huis, smijtend zijn bevelen voor de voeten van elk ook van Elsie.... Ze huiverde. Z'n blik vol wrok en heerschzucht felde haar tegen,.... neen, er was geen berouw.... 't Scheen of alleen 't bestiale nog in hem leefde.... de begeerten van z'n poover lichaam,.... en doodshaat zaaide tegen haar in wie hij slechts verachting voor hem vermoedde. Ze ontweek hem, vol afschuw voor wat ze in z'n oogen las. Eindelijk brak haar kracht, en diep in den nacht schreef ze: 't Is gekomen, Eddy, en ik kan 't niet langer dragen. God weet dat ik meer droeg dan mijn kracht toeliet; ik bezwijk er onder. Hij heeft mij niet noodig, Eddy; hij haat me omdat hij denkt dat ik hem veracht. Hij heeft geen berouw; wat hij noodig heeft kan elke pleegzuster en elke dokter hem geven; en als hij weer sterk genoeg is gaat hij weerdenzelfden weg. Ik kan niet, o, ik kan niet langer blijven ! Er is niets meer dat mij aan hem bindt en, o, Eddy, mijn hart, mijn ziel hongert naar jou. Ik ben vrij, ik ga weg met de kinderen. Niemand kan van mij vergen dat ik in deze hel blijf. Eddy, nu mag ik je schrijven; als je deze envelop krijgt, weet je al dadelijk aan 't ontbreken van 't lak dat die niet maar een onbeschreven papier bevat, en je haar zooals jiUijd, in 't vuur kunt gooien. O, tiddy, 't is nu mijn gefolterde ziel en mijn hunkerend hart dat ik je zend ! aanvaard hen.... ik heb je zoo lief...." Langzaam las ze 't over, wegend woord voor woord; ja, 't was goed zoo. Ze deed den brief in de envelop, sloot die, deed er een postzegel op, schreef 't adres. En hem neerleggend waar altijd de meiden gewoon waren de post weg te halen, gleed haar hand nog even, streelend, over z'n naam.... Toen ging ze op haar bed liggen, de oogen wijd open in 't nachtduister.... Vrij ! ze was vrij !.. En de weelde van haar toekomst joeg als een felle gloed door haar denken. Totdat zij, over vermoeid, tegen den morgen, in looden slaap viel. Zacht trippelend, op de teentjes, liepen de kinderen door 't huis; Maatje sliep immers nog. O, kijk eens !" fluisterde 't meisje, ,, 'n brief van Maatje aan oom Eddy ! die moeten we gauw op 't busje gooien.... dat heeft Maatje zoo graag!" 't Iets oudere jongetje bekeek den brief, 't Is nog niet af", fluisterde hij eveneens, gewichtig; ga mee naar Maatje's schrijftafel !.... d'r moet nog zoo'n mooi dingetje op.".... Samen trokken ze weg, grepen blij-bezig, lakdoos, stempel, lucifers Ze wisten alles precies van Maatje.... hadden 't immers haar zoo vaak zien doen ! 't Jongetje zocht uit.... Die paarse", zei 't meisje, die is nog heelemaal heel." Ja.... daar kan ze 't meest van missen". En aandachtig togen ze aan 't werk; 't jongetje stak de kaars aan, 't meisje lakte.... lakte, lakte 'n dikke ronde plakaat;.... 't jongetje perste er. 't stempel in.... Precies als van maatje !" gloriede de jongen; en 't meisje zei zacht-blij: Wat zal Maatje nu in haar schik zijn !" Toen holden ze weg, de gracht af, 'n hoek om.. . .lieten den brief in de postbus glijden.... Met 't hoofd in z'n handen zat Eddy dien avond nog over de envelop gebogen, waarop 't groote paarse lak hem als onder een lugubere betoovering, verstarde. Dus toch! toch!.... de verzoening!.... Voor hem de scheiding van wat hem 't liefste was geweest, z'n gansene leven lang ! de scheiding ... .voor eeuwig !.... Hij knelde z'n hoofd tusschen de sterke, nerveuse handen.... God, God.... nu niet.... klein worden,.... gemeen-jaloersch.... alleen de grootheid zien van haar geluk Wat plomp en scheef was 't lak uitgevallen ! haastig natuurlijk .... en bevend van ontroering! En al maar bleef hij staren op die paarse plakaat die hem haar geluk verkondigde Langzaam vloeide traan voor traan langs zijn wangen, druppelde op den brief. Toen, met een ruk stond hij op, greep hem, gooide hem in 't vuur. Dagen gingen voorbij, voor Elsie een niet te zeggen afgrijselijke, booze droom. Waarom kwam hij niet, schreef hij niet. Ze hokte in haar kamer, bijna den gansenen dag, moe en ontzenuwd. Ze meed de ziekenkamer.... Daar was immers hij, van wien ze zich had Josgemaakt; hij had geen rechten meer over haar Ze was nu van een ander.... Van hem dien ze liefhad.... .... Zooals ze hem ook eens had lief gehad En die de vader van haar kinderen was. Ze legde de handen over haar oogen O, dat er toch een eind kwam aan haar strijd.... dat er dan toch een eind mocht komen Toen, voorzichtig achter elkaar, slopen ze DKN nAAU Lunchroom do Bijenkorf", Wagenstraat 45 Complete dagschotels met Soep f 1.50 Diners a f 2.90 Dagelijks Concert - Zondags Matinee naar binnen, de kleintjes, die maatje zoo weinig meer zagen.... Heb je pijn?" vroeg 't jongetje, .... ben je ziek?" Waarom huil je?" drong 't meisje. Ze trok hen allebei in haar armen. Weetje".... zei 't meisje, ,,we hebben nog heel,emaal geen lekker zoentje van je gehad .... en we hebben toch zoo mooi oom Eddy's brief afgemaakt.... met zoo'n mooi paars dingetje er op,... en toen hebben we 'm gauw, gauw in de bus gegooid.... en jij lag nog te dutten.... krijgen we nou 't zoentje?" 't Kind vleide zich hunkerend tegen haar aan, en werktuigelijk sloeg ze haar armen om haar en 't jongetje. Alle gevoel, verwachting en hoop, alles, alles in haar, stierf weg, scheen op eens weg te vloeien als 't warme levensbloed. uit haar aderen.... En gansch verstard zat ze zag 't kindergedoe, 't kaarslicht de stempel.... 't lak.... Anangke 't Jongetje wikkelde zich uit haar armen los; Paatje vroeg naar je,.... hij wou dat je kwam.." Ze bleef wezenloos zitten en 't kind zei nog eens: Ga je niet, Maatje?, hij wou dat je kwam". Moeizaam stond ze op, zwaar en loom als een afgeleefde oude vrouw. Toen ze de ziekekamer binnen was gegaan en ontoeschietelijk staan bleef, was 't een oogenblik heel stil in 't vertrek. De man, door kussens overeind gehouden, hield 't slappe lijf vadzig in elkaar, alleen de wijdgestrekte armen hielden een uitgespreide courant vast, en 't ziekelyk-bol gelaat rekte zich in uiterste aan dacht naar voren. Opeens was 't of hij toen pas haar tegenwoordigheid wist; z'n blik ging lang zaam naar haar, en in z'n oogen begon fel, spot en treiterzucht te lichten. Toen klonk minachtend: Die vriend van je, die Eddy is ook 'n vent van niks ! je zou zoo zeggen, de verknochtheid zelf.. och ja Maar nu is hij weg hoor.... Naar Australië! Van betrekking geruild met van Dedem ! Hij staat op de passagierslijst van de Ben Johnson.... eergisteren vertrokken. En.. pas Ie mot tot afscheid, 't is netjes hoor!" ??} En luguber grinnekend zonk hij nog wat meer in elkaar, dieper in de kussens.... 'n onoogelijke faun, de felle sater-oogen niet wegvanderoerlooze, zwijgende vrouw.... MINCA VERSTE R?B o s c n R E i T z INHOUD: De beteekenis van de Kroon, door Prof. Dr. G. W. Kernkainp 2. Tijdgenooten, door Dr.W.G.C. Byvanck 3. De arme(n) onder de(n) trap,teekening doorJoh.Braakensiek?BijWilson's graf, door Dr. H. W. van Loon Oud Batavia, door H. B. 4. De Universiteitsbibliotheek, door Prof. Dr. H. Brugmans 5. Spreekzaal Onze Koloniën: Bali, teekening door J. G. Sinia 6. Vol au Vent, door Hendrik Sputterlief Dzn. 7. Uit de natuur, door Dr. Jac. P. Thijsse 8. Bijkomstigheden, door Annie Salomons --? 0. Astronomische fragmenten, .door Aërobates 11. Voor Vrouwen: Vrouwenleven in Duitschland, door Mine Minnema Geven.... of nemen?, door Marta Carlin 12. Dramatische Kroniek, door Top Naeff - 13. Schilderkunstkroniek, door A. Plasschaert 15. Van twee rijken, door Mr. H. iltay Ambachts- en Nijverheidskunst, door Otto van Tussenbroek l (j. Nieuwe Fransche broeken, door dr. Joh. Tielrooy 17. Romeinsche geschiedenis in biografieën, door Prof. Dr. H. Bolkestein Toch een baanwachter, teekening door George van Raemdonck 19. Opden Economischen Uitkijk, door Jhr. M. H. Smissaert Dierstudie, teekening door H. Verstijnen 20. Van Marionetten en sprookjes, door S. Falkland De onderwijsverslechtering uitgesteld, teekening ,door Jordaan 21. Uit den Gemeenteraad, door Barbarossa, met teekeningen d. B. van Vlijmen 22. Charivaria, door Charivarius Muziek |in de Hoofdstad, door Constant van Wessem 23. Feuilleton: Anangke, door Minca Verster?Bosch Reitz, met teekeningen door Is. van Mens. . Bijvoegsel: Poincaréen de stemming in den Senaat, teekening door Joh. Braakensiek. Nodorl. Munt Hollmndm bomt o IO oont» mlg»*r Typ. Amst. Boek- en Steendrukkerij, voorheen Ellerman, Harms oi Co.