Historisch Archief 1877-1940
24
DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VÓÓR NEDERLAND
No. 243?
=
.... ze wendde haar gezicht van hem' af, later
leek 't mij of ik alleen iets heelinngls van mezelf,
....iets heel eerlijks.... iets waarin ik mezelf
openbaarde, er mee kon verzegelen.... ook al
omdat 't nog altijd jou lak en'mijn lievelingskleur
is maar juist toen had ik.... zooveel te
verbergen."
Zwijgend legde hij zijn sterke hand om haar
handje, met moeite z'n ontroering bedwingend.
Toen rustten hun beider oogen op delakkleuren,
herleefde vosj beiden, met fel-wreede duidelijkheid
de herinnering aan toen.... bij de heg.... En in
hem als met smartelijken spot klonk weer haar
levensblije stem: goud, als ik dol gelukkig ben,
en rose als ik gewoon-daags gelukkig ben." ..
Leed kropte in z'n keel.... o, dat hij die kleuren
nooit.... nooit weerom hoefde te zien!....
Toen vermande hij zich. Luister Elsie, onthou
't goed....-als je als 't gewoon bij je is,
dan lak je met blauw of met groen.... Als je
verdriet hebt, dan met zilver; dan kom ik
bij je, begrijp-je? Je zal nooit meer in je leven
alleen staan met je leed."
Hij keek naar haar op; ze had nu haar handen
over haar borst gekruist, stond slank overeind,
met een wonderlijk vergeestelijkten glans in haar
oogen, en toen .haar blik in den zijnen zonk,
zei ze haast extatisch: Er zijn nog twee moge
lijkheden, Eddy! 't Kan zijn dat hij berouw
krijgt, en bij mij terug komt O Eddy, als hij
de zonde van zijn leven leert inzien, en die wil
komen uitboeten bij mij.... dan.... o groote
God.... dan zal mijn geluk heerlijker zijn dan
ik ooit, ooit ontving, want dan weet ik, dat hij
niet verloren is, en nooit meer verloren zal
gaan.".... Ze boog zich over hem Eddy!....
een ziel te mogen terugwinnen uit zoo diepe ellende!
O, als ik je dat berichten kan ! Eddy."
Laat mij dat dan weten door 't teeken van je
paarse zegel, Elsie".... zei hij zacht, en zij
herhaalde Ja ! dat.... door m'n paarse zegel !"
En toen ze in haar extase zwijgen bleef,
Wat is de andere mogelijkheid, Elsie"....
Haar vreemde blik kwam als uit een andere
wereld tot hem terug. De andere mogelijkheid".
zei ze langzaam, als ....als ik vrij
zou zijn.... en jou mogen toebehooren ! Maar
dan zou ik je mogen schrijven, en geen lak zou
meer noodig zijn !" Ze hief 't hoofd ver achter
over en haar half open mond ademde diep Toen
greep ze z'n beide handen Ga nu van mij weg
Eddy.... 't moet.... Maak 't mij niet moei
lijker dan 't al is ! M'n lieveling! God zegen
je"....
Maanden van stille, kleurlooze eentonigheid
waarin de lichtpunten alleen daar waren als zij
't onbeschreven papier in de envelop schoof
en haast met teere zorgvuldigheid in 't groene
of blauwe lak, haar zegel stempelde. Dan vroeg
soms 't opgeheven snoetje van een kindje naast
haar Voor Oom Eddy, Maatje?" En 't andere
kindje, glorieënd in zijn ouder-zijn en
meerderweten: Natuurlijk!.... Maatje maakt altijd
zoo'n mooi dingetje voor oom Eddy.waar Maatje?"
Dan kuste ze hartstochtelijk de kleine gezichtjes,
die haar lief waren,.... de mondjes die zijn naam
uitspraken.
Maar ook kwamen maanden van moeizaam
doorleefde ellende,.... van afkeer, ....van
'vernedering,.... van niet te dragen schaamte
over wat eens haar liefde had, haar leven
beheerschte. Maar nooit verraadde zij haar leed in
een zilver-gelakten brief....
Toen gebeurde dat hij terugkwam.... ziek,
ontredderd, verdierlijkt; norsche vijandigheid
lag over hem omdat hij zich schuldig wist, en
zich schrap zette tegen mogelijke verwijten.
Hoe ziek en verzwakt, toch toonde hij zich den
meester in huis, smijtend zijn bevelen voor de
voeten van elk ook van Elsie....
Ze huiverde. Z'n blik vol wrok en heerschzucht
felde haar tegen,.... neen, er was geen berouw....
't Scheen of alleen 't bestiale nog in hem leefde....
de begeerten van z'n poover lichaam,.... en
doodshaat zaaide tegen haar in wie hij slechts
verachting voor hem vermoedde.
Ze ontweek hem, vol afschuw voor wat ze in
z'n oogen las. Eindelijk brak haar kracht, en diep
in den nacht schreef ze: 't Is gekomen, Eddy,
en ik kan 't niet langer dragen. God weet dat ik
meer droeg dan mijn kracht toeliet; ik bezwijk er
onder. Hij heeft mij niet noodig, Eddy; hij haat
me omdat hij denkt dat ik hem veracht. Hij
heeft geen berouw; wat hij noodig heeft kan elke
pleegzuster en elke dokter hem geven; en als hij
weer sterk genoeg is gaat hij weerdenzelfden weg.
Ik kan niet, o, ik kan niet langer blijven ! Er is
niets meer dat mij aan hem bindt en, o, Eddy,
mijn hart, mijn ziel hongert naar jou. Ik ben vrij,
ik ga weg met de kinderen. Niemand kan van mij
vergen dat ik in deze hel blijf. Eddy, nu mag ik
je schrijven; als je deze envelop krijgt, weet je al
dadelijk aan 't ontbreken van 't lak dat die niet
maar een onbeschreven papier bevat, en je haar
zooals jiUijd, in 't vuur kunt gooien. O, tiddy,
't is nu mijn gefolterde ziel en mijn hunkerend
hart dat ik je zend ! aanvaard hen.... ik heb je
zoo lief...."
Langzaam las ze 't over, wegend woord voor
woord; ja, 't was goed zoo. Ze deed den brief in
de envelop, sloot die, deed er een postzegel op,
schreef 't adres. En hem neerleggend waar altijd
de meiden gewoon waren de post weg te halen,
gleed haar hand nog even, streelend, over z'n
naam....
Toen ging ze op haar bed liggen, de oogen wijd
open in 't nachtduister.... Vrij ! ze was vrij !..
En de weelde van haar toekomst joeg als een
felle gloed door haar denken. Totdat zij, over
vermoeid, tegen den morgen, in looden slaap viel.
Zacht trippelend, op de teentjes, liepen de
kinderen door 't huis; Maatje sliep immers nog.
O, kijk eens !" fluisterde 't meisje, ,, 'n brief
van Maatje aan oom Eddy ! die moeten we gauw
op 't busje gooien.... dat heeft Maatje zoo
graag!"
't Iets oudere jongetje bekeek den brief, 't
Is nog niet af", fluisterde hij eveneens, gewichtig;
ga mee naar Maatje's schrijftafel !.... d'r moet
nog zoo'n mooi dingetje op."....
Samen trokken ze weg, grepen blij-bezig,
lakdoos, stempel, lucifers Ze wisten alles
precies van Maatje.... hadden 't immers haar
zoo vaak zien doen ! 't Jongetje zocht uit....
Die paarse", zei 't meisje, die is nog
heelemaal heel."
Ja.... daar kan ze 't meest van missen".
En aandachtig togen ze aan 't werk; 't jongetje
stak de kaars aan, 't meisje lakte.... lakte,
lakte 'n dikke ronde plakaat;.... 't jongetje
perste er. 't stempel in....
Precies als van maatje !" gloriede de jongen;
en 't meisje zei zacht-blij: Wat zal Maatje nu
in haar schik zijn !"
Toen holden ze weg, de gracht af, 'n hoek om..
. .lieten den brief in de postbus glijden....
Met 't hoofd in z'n handen zat Eddy dien
avond nog over de envelop gebogen, waarop 't
groote paarse lak hem als onder een lugubere
betoovering, verstarde.
Dus toch! toch!.... de verzoening!....
Voor hem de scheiding van wat hem 't liefste
was geweest, z'n gansene leven lang ! de scheiding
... .voor eeuwig !....
Hij knelde z'n hoofd tusschen de sterke,
nerveuse handen.... God, God.... nu niet....
klein worden,.... gemeen-jaloersch.... alleen de
grootheid zien van haar geluk Wat plomp
en scheef was 't lak uitgevallen ! haastig natuurlijk
.... en bevend van ontroering! En al maar
bleef hij staren op die paarse plakaat die hem
haar geluk verkondigde
Langzaam vloeide traan voor traan langs zijn
wangen, druppelde op den brief. Toen, met een
ruk stond hij op, greep hem, gooide hem in 't vuur.
Dagen gingen voorbij, voor Elsie een niet te
zeggen afgrijselijke, booze droom. Waarom kwam
hij niet, schreef hij niet.
Ze hokte in haar kamer, bijna den gansenen dag,
moe en ontzenuwd. Ze meed de ziekenkamer....
Daar was immers hij, van wien ze zich had
Josgemaakt; hij had geen rechten meer over haar
Ze was nu van een ander.... Van hem dien ze
liefhad....
.... Zooals ze hem ook eens had lief gehad
En die de vader van haar kinderen was.
Ze legde de handen over haar oogen O,
dat er toch een eind kwam aan haar strijd....
dat er dan toch een eind mocht komen
Toen, voorzichtig achter elkaar, slopen ze
DKN nAAU
Lunchroom do Bijenkorf", Wagenstraat 45
Complete dagschotels met Soep f 1.50 Diners a f 2.90
Dagelijks Concert - Zondags Matinee
naar binnen, de kleintjes, die maatje zoo weinig
meer zagen....
Heb je pijn?" vroeg 't jongetje, .... ben
je ziek?"
Waarom huil je?" drong 't meisje.
Ze trok hen allebei in haar armen.
Weetje".... zei 't meisje, ,,we hebben nog
heel,emaal geen lekker zoentje van je gehad ....
en we hebben toch zoo mooi oom Eddy's brief
afgemaakt.... met zoo'n mooi paars dingetje
er op,... en toen hebben we 'm gauw, gauw in
de bus gegooid.... en jij lag nog te dutten....
krijgen we nou 't zoentje?"
't Kind vleide zich hunkerend tegen haar aan,
en werktuigelijk sloeg ze haar armen om haar
en 't jongetje. Alle gevoel, verwachting en hoop,
alles, alles in haar, stierf weg, scheen op eens weg
te vloeien als 't warme levensbloed. uit haar
aderen....
En gansch verstard zat ze zag 't
kindergedoe, 't kaarslicht de stempel.... 't lak....
Anangke
't Jongetje wikkelde zich uit haar armen los;
Paatje vroeg naar je,.... hij wou dat je kwam.."
Ze bleef wezenloos zitten en 't kind zei nog eens:
Ga je niet, Maatje?, hij wou dat je kwam".
Moeizaam stond ze op, zwaar en loom als een
afgeleefde oude vrouw. Toen ze de ziekekamer
binnen was gegaan en ontoeschietelijk staan bleef,
was 't een oogenblik heel stil in 't vertrek. De
man, door kussens overeind gehouden, hield 't
slappe lijf vadzig in elkaar, alleen de wijdgestrekte
armen hielden een uitgespreide courant vast, en
't ziekelyk-bol gelaat rekte zich in uiterste aan
dacht naar voren. Opeens was 't of hij toen pas
haar tegenwoordigheid wist; z'n blik ging lang
zaam naar haar, en in z'n oogen begon fel, spot en
treiterzucht te lichten. Toen klonk minachtend:
Die vriend van je, die Eddy is ook 'n vent van
niks ! je zou zoo zeggen, de verknochtheid zelf..
och ja Maar nu is hij weg hoor.... Naar
Australië! Van betrekking geruild met van
Dedem ! Hij staat op de passagierslijst van de
Ben Johnson.... eergisteren vertrokken. En..
pas Ie mot tot afscheid, 't is netjes hoor!"
??} En luguber grinnekend zonk hij nog wat meer
in elkaar, dieper in de kussens.... 'n onoogelijke
faun, de felle sater-oogen niet wegvanderoerlooze,
zwijgende vrouw....
MINCA VERSTE R?B o s c n R E i T z
INHOUD: De beteekenis van de Kroon, door
Prof. Dr. G. W. Kernkainp 2. Tijdgenooten, door
Dr.W.G.C. Byvanck 3. De arme(n) onder de(n)
trap,teekening doorJoh.Braakensiek?BijWilson's
graf, door Dr. H. W. van Loon Oud Batavia,
door H. B. 4. De Universiteitsbibliotheek,
door Prof. Dr. H. Brugmans 5. Spreekzaal
Onze Koloniën: Bali, teekening door J. G. Sinia
6. Vol au Vent, door Hendrik Sputterlief Dzn.
7. Uit de natuur, door Dr. Jac. P. Thijsse 8.
Bijkomstigheden, door Annie Salomons --? 0.
Astronomische fragmenten, .door Aërobates
11. Voor Vrouwen: Vrouwenleven in Duitschland,
door Mine Minnema Geven.... of nemen?, door
Marta Carlin 12. Dramatische Kroniek, door
Top Naeff - 13. Schilderkunstkroniek, door A.
Plasschaert 15. Van twee rijken, door Mr. H.
iltay Ambachts- en Nijverheidskunst, door
Otto van Tussenbroek l (j. Nieuwe Fransche
broeken, door dr. Joh. Tielrooy 17. Romeinsche
geschiedenis in biografieën, door Prof. Dr. H.
Bolkestein Toch een baanwachter, teekening
door George van Raemdonck 19. Opden
Economischen Uitkijk, door Jhr. M. H. Smissaert
Dierstudie, teekening door H. Verstijnen 20.
Van Marionetten en sprookjes, door S. Falkland
De onderwijsverslechtering uitgesteld, teekening
,door Jordaan 21. Uit den Gemeenteraad, door
Barbarossa, met teekeningen d. B. van Vlijmen
22. Charivaria, door Charivarius Muziek |in de
Hoofdstad, door Constant van Wessem 23.
Feuilleton: Anangke, door Minca Verster?Bosch
Reitz, met teekeningen door Is. van Mens.
. Bijvoegsel: Poincaréen de stemming in den
Senaat, teekening door Joh. Braakensiek.
Nodorl. Munt
Hollmndm bomt o IO oont» mlg»*r
Typ. Amst. Boek- en Steendrukkerij, voorheen Ellerman, Harms oi Co.