Historisch Archief 1877-1940
DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND
NöJ.2440
BOUWT IÏM HET
OOSTERPARK
TE
BUTHOVEN
IILJCHTIKEI IEKSTIEKT DE DHECTK
TEL. INT. :?No. 6538
DÉZEN ZOMER NAAR DE
BriU Empire EÉttÉH
Vraagt gratis Programma
THOS- GOOK & SON
/AMSTERDAM
Vljgendam 10 t n In het Amstel Hotel
DE AMSTERDAMMER
Weekblad voor Nederland
kost slechts f 10.?per jaar
TABAK
B06STKBS
KUST!
CHARLES NORDMANN
HET BUK DER HEMELEN.
Iets van het Geheim der Sterren.
Neder), bewerking van Dr. S. L. VAN OSS.
Prys f 4.?; gebonden f 4.75.
Een even pakkend als wetenschappelijk overzicht, van wat de sterren
kunde in de allerlaatste jaren heeft kunnen bereiken en wat nog in geen
ander werk, zelfs niet in de nieuwste leerboeken, is te vinden.
Van denzelfden schrijver verscheen eerder:
Eins»ein »*n liet "ET e e l a 1.
Prijs f 3.75; gebonden f 4.50.
N. V. Uitgeversmaatschappij v/h. P. M. WINK, Zalt-Bommel.
geheel Compleet
10/15 P.K.. 4 pi. 15/20 P.K. 6 pi.. 20/30 P.K.. 6 pi.
f 3500.?f 5200.?f 6200.
J. LEONARD LANG, AMSTERDAM
BIJKOMSTIGHEDEN
CXVII
Een vriendelijke dame in een bekoorlijke stad
in Noord-Holland heeft mij uitgenooaigd daar een
lezing te komen houden over deze
bijkomstigheden". Ik heb haar geantwoord, dat het al mooi
was, als ik ze elke week schreef en als u ze elke
week las; dat een verhandeling er over bepaald te
veel zou worden; ik heb deze opmerking aangevuld
met een rij van zeer exquise onderwerpen, waarover
ik eventueel wél zou willen spreken, maar zij is
in haar eerste verlangen blijven volharden. Ik,
even principieel, volhard in mijn weigering, of
schoon ik in bovenbedoelde stad een zeer dierbare
tante bezit (ik moet bekennen, dat de speciale
animo, waarmee ik sommige lezingen aanvaard,
bijna altijd zijn oorsprong heeft in familiale of
vriendschapsrelaties) en ofschoon ik, alleen door
er spelend omheen te denken, heel goed zag, dat
er een dwaze, jolige lezing zat" in het opgegeven
onderwerp.
Maar wat had de mevrouw, die »-r mij om vroeg,
er zich onder voorgesteld? Waarschijnlijk had ze
het eerst van alles antwoord verwacht op de vraag,
die de meeste belangstellenden me onmiddellijk
doen: of het niet lastig is elke week een onderwerp
te vinden? Waarop ik alleen dit sfynxige antwoord
zou kunnen geven: dat dat pas lastig wordt, als
je een onderwerp moet zoeken. Zoolang je kunt
kiezen: zal ik deze week nu 's over dit, of liever
over dat schrijven; nee, laat ik daar nog maar even
mee wachten; dat misschien de volgende keer;
ik heb nu mér lust om eerst hiermee te beginnen,"
zoolang regenen de onderwerpen je toe van alle
kanten,merk je voortdurend, dat het leven eindeloos
veel dwaas' en moois en treurigs en
verbazingwekkends oplevert, eigenlijk vél teveel voor iemand,
die daar maar eens in de week over uitpakken
mag, en loop je soms maanden met een aardig
plannetje in je hoofd zonder ooit een leege" week
te vinden, om het in uit te storten. Maar als het
oogenblik nadert, dat je stof op" is; als je moet
gaan zoeken en de wereld om je heen gaat bekijken
met de bedoeling om te trachten »rgens copy" uit
te slaan, dan komt er onmiddellijk een vacuüm
in je hoofd, de dingen om je heen verliezen hun
gezichten van natuurlijke opmerkelijkheid of
aantrekkelijkheid; alles lijkt gewoon"; bij elke
gebeurtenis denk je, dat je daar toch niets van
maken kunt", het leven zit zoo dicht als een pot, en
je doet het best je pen onmiddellijk neer te
leggen en voorloopig van alle bespiegelingen af te
zien, omdat er niets lévends van je is te verwach
ten. ... Voor deze rubriek is dat fatale oogenblik
tot nu toe niet aangebroken.
En dan zou die mevrouw misschien belangrijk
vinden te hooren, wanneer ik deze stukjes schrijf
en waarop; en hoe het komt, dat ze altijd zoo wat
even lang zijn; en dan zou ik een klein lachsuccesje
in de zaal hebben, als ik vertelde, dat ik vroeger
altijd eerst in bad ging, omdat mijn gedachten dan
zoo gezellig soepel werden van het lauwe water;
maar dat ik tegenwoordig zelfs dit bijgeloof heb
afgeschaft en eiken Zondagmiddag, als ik de Groene
uit heb, in mijn bureaustoel kruip, mijn gelinieerde
bloc-note neem, een Romeinsch cijfer er boven
teeken, mijn adres voor de proef in het linkerhoekje
en dan onvervaard van wal steek en doorschrijf, tot
ook de onderste regel van de tweede pagina vol is.
Eigenaardig, dat het net altijd twee pagina's wor
den? Maar hoeveel menschen hebben door alle
eeuwen hun ontroeringen, hun gemoedsbewegingen
verklankt, juist in de veertien regels van een son
net? De menschelijke geest is van nature metho
disch, hij laat zich onderbewust gaarne binden door
wet en overeenkomst, en mijn geest heeft blijkbaar
in ondoorgronde diepte, het aantal regels van mijn
schrijfblok als zijn maat en begrenzing aanvaard.
En dan zou ik nog verteld hebben van den be
steller, die me eiken dinsdagavond tegen midder
nacht met een expresse-drukproef uit mijn bed belt
en niet eerder bereid is die rustig in de brievenbus
te deponeeren, dan nadat ik mijn hoofd uit het
raam heb gestoken in den ijskouden winternacht;
en van de brieven, die ik krijg, van vele lieve en
van vele rare menschen; en van mijn twee vrien
dinnen, die al die ongelijke, slordige, uitknipsels
in een dik, net schrift voor me plakken.... Maar
ik zal dit alles niet doen. En daar heb ik een zeer
goede reden voor.
Als Goethe ons meegedeeld had, wat hij eigenlijk
metj zijn Faust bedoelde en hoe hij er toe gekomen
was' hem te schrijven, dan zou dat heel boeiend
zijn geweest en veel commentatoren overbodig
hebben gemaakt. Maar het is een eigenaardigheid
van groote kunstenaars, d at ze nooit zoo heel veel
over hun kunst praten, omdat ze van hun werk be
zeten zijn. Het zijn de kleineren, de artisten", de
aestheten", die zich van elke beweging van hun
phantasie rekenschap geven en daar lang en uit
voerig over uitweiden. Maar van hen kan het ons nu
juist weer niet zoo erg veel schelen, of als het ons
schelen kan, dan is dat gemakzuchtige nieuwsgierig
heid. En voor het artistje zelf is die opgedreven
belangstelling een gevaar. Menigeen liep onbe
kommerd, zonder zelfingenomenheid over de
wereld en is door te veel waardeenng, door over
schatting, een ingebeelde zot geworden. Want in
ons kleine land wordt men soms te snel beroemd,en
de menschen, die er zelf toe hebben meegewerkt
om een zuiver talentje te bederven, door het
tot de wolken te verheffen, door er over te
jubileeren, het te aanbidden en er altijd weer bij te
voegen: en toch zoo eenvoudig", zijn zelf de
eersten, om, als het arme slachtoffer eindelijk ver
trouwen begint te krijgen in hun exaltatie, als het
heusch eindigt met ook te meenen, dat het wel
iets bizonders is, onmiddellijk uit te roepen: Ach
wat is dat jammer. Nu krijgt die ook al een air !
Dat zie je toch bij allemaal !" Maar eerst hebben ze
hem zelf langzaam gek gestoofd.
Want tenslotte zijn we allemaal geneigd ver
trouwen te stellen, in wie ons prijzen, en als ons
gezonde verstand zich eerst nog wat verzetten
mag, tien tegen een, dat, op den langen duur, onze
ijdelheid het toch wint. Op het oogenblik heb ik nog
net genoeg helder inzicht om te begrijpen, dat het
wezenlijk niet interessant genoeg is voor een lezing
om te vertellen, hoe deze bijkomstigheden plegen
te ontstaan; maar als er maar genoeg menschen
komen, die doen, alsof ze dat wél vinden, dan za.l
ik zeker nog eindigen, zelf als een wetenswaardig
heid te beschouwen, waar ik mijn inkt vandaan
heb en hoeveel doorhalingen er plegen voor te
komen in elk artikel.
De hemel beware ons voor onverstandige vrien
den ! A N N I E S A L O M O N S
Slapeloosheid
Slapeloosheid is een direct
gevolg van nerveusiteit. De
zenuwen zijn verslapt door
een teveel van zorgen, werk
of genoegens. Wanneer gij
Sanatogen neemt, geeft gij
Uw zenuwen extra phosphorus
en eiwit en stelt gij ze in
staat hun vroegere kracht
weer terug te krijgen.
Neem iederen avond vlak
voor het naar bed gaan
Sanatogen in een glas warme
melk en gij zult reeds spoedig
weer kunnen genieten van een
rustigen verkwikkenden slaap.
SANATOGEN
«^ STERKT ZENUWENENLICHAAM B"
Verkrijgbaar bij alle Apothekers;
en Drogisten