DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2444 VOOR HET DAGBOEK VAN DEN ZUIGELING door ANDREAS LATZKO. Teekening voor de Amsterdammer" door V. E. van Uytvanck De knuistjes omhoog gestoken als een antieke legeraanvoerder die zijn mannen oproept tot den slag, het kleine gezicht rood van toorn of ongeduld, laat je je schelle stem door het huis galmen, zoo vaak je voedsel of reinheid ontbeert. Een nauwelijks vier weken oud menschje, weet je al gebiedend te eisenen en een bijklank van verwijt en verontwaardiging trilt mee in je luide fanfare's als men je laat wachten. Wij hebben je er immers aan gewend, dat je behoeften aan stonds bevredigd worden;?moet je dan niet den ken dat het altijd voldoende is om het verlangen naar voedsel en reinheid te uiten en dat dan di aangeboren behoeften, zoo natuurlijk en vanzelf sprekend als zij zijn, ook natuurlijk en vanzelf sprekend bevredigd worden in deze wereld? Je ligt zacht in je witte bedje, met lintjes getooid, je ledemaatjes rekken zich zalig uit in het warme bad, helder linnengoed ligt gereed en zuigt de kachelwarmte in dat alles aanvaardt je als een verplichten cijns, juist zooals andere kinderen van jouw leeftijd het gebrek leeren aanvaarden. Van allen tegenspoed die je had kunnen treffen vermoedt je niets en vanzelf sprekend", gelijk verzadiging en reiniging thans, zal het je langen tijd nog schijnen, dat voor elk afgedragen buis, voor elk broekje waar je uit gegroeid of doorgeravot bent, steeds een nieuw aanwezig is Je zal vragen stellen en je weet gierigheid zal gestild worden: je zal klagen en elke geringe storing van je gezondheid zal zorg zaamheid en medelijden wekken. Als voor een plant in de broeikas zal licht, zon en warmte voor je opgevangen, vruchtbare aarde voor je aange dragen worden. Zoo zal je opgroeien en gestaald worden, om later, als de broeikas van je kindsheid afgebroken wordt, je bevoorrechte plaats te kunnen handhaven aan den zonnekant van den steilen bestaansberg, wiens rauwe noordelijke helling bedekt is door de schrale dwergplanten, die nooit door een vollen zonnestraal bereikt worden. Voor dien tijd, wanneer je, aan bescherming ontwassen, de werkelijkheid zult binnentreden, zelf een stem zult worden in het groote koor der levenden, voor dien tijd schrijf ik je nu reeds deze regelen in het dagboek, dat ik voor je bijhoud, tot je rijp geworden bent om het zelf over te nemen. Voor den ingang naar je volwassenheid moeten deze bladzijden staan als een waarschuwings bord en je vermanen de schuld te delgen die ik op mij genomen heb toen ik voor je bijeendroeg wat ik bijeengrijpen kon aan warmte.en weten, verpoozing en voedsel. Want weet, mijn kind, niemand kan in de 20 n staan zonder zijn achterman in de schaduw te zetten. In hetzelfde oogenblik dat mij gèheil igd werd door je eersten schreeuw, werd op dezen aardbol aan tienduizend heillooze menschjes een leven geschonken", dat thans reeds in vuil vergaat en den jammer van den ongestilaen honger moet lijden. Even vanzelfsprekend als jou je voorspoed, wordt dien menschjes aan de schaduw zijde de verdorde moederborst, de halfgevulde flesch, die voorbarig aan het gretige mondje ontrukt wordt, om nog eens den honger van den zuigeling te misleiden. Naarmate zij zelve n groeien, groeit de hardheid der hen omgevende wereld, groeit hun onwetendheid, om hen af te leveren aan het slavenwerk dat hen voedt en tevens verteert. Maar voor jou, mijn zoon, omdat je in een broei kas opgekweekt bent, mag nooi't je Ik zoo tot het doel, je eigen lot zoo tot den inhoud van je leven worden, wil niet de zorgzaamheid die ik aan je besteed, door jouw schuld tot een vergrijp worden. Weet: men zal je willen wijsmaken dat alles, wat je beschermde jeugd je gaf, een recht is, dat steeds nieuwe voorrechten voortbrengt. Veel erge en kwade dingen zal men je willen leeren ! Rondom je zal het woud ruischen van de sterken die aan den zonnekant opgegroeid zijn, evenals jij, en hun wortels telkens nog dieper in het aardrijk willen graven, hun kronen telkens nog dichter naar de zon willen heffen, zonder acht te slaan op de breede schaduw die zij werpen, zonder zich te bekommeren om de karige levens sappen die zij uit de steenlaag der dervenden zuigen. Geloof hen niet, als zij je zeggen, dat de menschen van den schaduwkant slechts bestemd zijn om het dorre rijs te worden in den haard, die jou, verwend zonnekind, tegen kilheid beschermt. Maar geloof ook die anderen niet!.... Sluit ook je ooren voor de hatelijke wijs, die de noordenwind daar ginds in de schaduw door het verkwijnde zielenwoud der eeuwig huiverenden fluit! Het kan je roeping niet zijn, je zelf uit de zon te ver bannen, omdat niet alles wat leeft mag bloeien als jij. Om mensch te zijn ben je geboren, menschenwerk slechts kan je doen, maar niet richter zijn over de kracht die alles om je en in je schiep. Zoo razenden de bergen konden keeren, toch zou steeds een helling naar het noorden gericht zijn; en slechts schennige handen zouden heel de menschheid naar den ijsnacht der Eskimo's willen verbannen, opdat een gelijkheid zou heerschen, die niet de wil der Schepping was Daar, waar het lot je geplant heeft, magje staan en gedijen, mijn kind, als een menschenboom, die uit de sappen en zonnestralen die hij drinken mocht, de vruchten opbouwt, die hij uitstrooit in de dagen zijner rijpheid.... Laat ze neerrollen naar den kant die ontberen moest, opdat zij tot voedsel of verkwikking worden van hen die jou omhoog moesten voeren met hun ellende ! Laat je door deze bladzijden van je dagboek terug voeren naar je kindsheid, naar deze kamer, die je wasdom alleen daardoor met warmte kan beschermen, omdat menschen, blind als mollen, hun ademende longen met kolenstof vullen, met lijfsgevaar de boomstammen over besneeuwde hellingen slee pen. Elk stukje van je groei was gekocht met de onvrijheid van anderen en je. vader kon je wortels slechts begieten met zweet van andaren, hopend aldus een nuttigen boom op te kweeken. Midden uit het struikgewas der zelfzucht, uit het dichtwoekerende warnet der slingerplanten, die zich mesten van anderer kracht, rijzen boomen op, reiken hun kronen over den scherpen bergkam die noord en zuid scheidt. Elk naar zijn aard en naar zijn kracht verblijden zij met de geuren en kleuren van de bloesems aller zin, zij buigen hun drachtige takken om honger en dorst te stillen, of zij offeren zich, nog nadat hun eigen bestaan verbloeid is, als dragende balken en binten in het dal. Mocht jij zulk een schuldendelger worden, mijn kind, zonder je te storen aan de traagheid en den hoon van parasieten en onverzadelijken, aan den nijd en den haat der afgunstigen, zonder ook gedrukt te worden door eigen kleinmoedigheid, die je zou kunnen influisteren dat je luttele Ik te zwak zou zijn om een nacht te verhelderen, die de scheppende almacht aan millioenen tot hun lot aangewezen heeft Het is je gegund een scheppend mensch te zijn; te midden van het onvoltooide wonder der schep ping ben je geplaatst om het verder te helpen voltooien. De almacht strooide ons uit, den een in de gezegende schaduw der dadelpalmen en banaanboomen, den ander in den naakten jammer der poolstreken. Maarmenschengeestenmenschenhand hebben den stoom beteugeld en schepen gebouwd, en in de bedompte visschershut van het starre noorden brengen thans reeds koffieboonen en theebladen een zweem van den geur en den gloed der tropenwereld. Wij staan pas aan het be%in van dezen weg. Alle pracht en alle rijkdom der wereld zijn ons GEORG HERMANN i. De Nacht van Doctor Herzfeld ii. SNEEUW Vertaald door ALICE VAN NAHUYS Prijs in 2 deelen compleet ingenaaid f 6.75; gebonden f7.90 Prijs per deel afzonderlijk ingenaaid f3.75; gebonden f 4.50 OORDEEL DER PERS: Prof. KERNKAMP in De Amsterdammer: . . . Van alles wat Georg Hermann geschre ven heeft, is de cyclus De Nacht van Dr. Herzfeld" en Sneeuw" mij het liefst. Uitgaven EM. QUERIDO ? Amsterdam toevertrouwd om ze te verdeelen, de bliksem leent ons zijn kracht en de ether draagt onze stem om den aardkloot. Wij ontnemen den nacht zijndu'ster, geen afstand kan ons meer scheiden. Onze verduizendvoudigde krachten zijn toereikend om het geluk te vermeerderen, als middelaars tusschen de schatten der schepping en haar stiefkinderen. Een helper te zijn in dit menschenwerk,.daartoe, mijn kind, roept je mijn zegen. Waarheen je blik ook dwalen zal, overal zal je de gaven der aarde zien opgehoopt, en dicht daarnevens de ontbering en de verscheuring. Mocht dan alle nood dien ik je besparen kon, alle goeds dat ik je deel kon doen worden, in jou tot kracht en tot wil worden. Verrijs dan op mijn graf, als rechtvaardiging van mijn vaderliefde, o menschenboom der toekomst, met den geest dezer bladzijden gesneden in de schors van ]s hart, als richtlijn op de eeuwigheidsbaan, die de Schepping ons voor onzen opwaartschen gang voorgeschreven heeft. Stralende gezondheid en kracht. Sterk en energiek, heeft hij evenveel plezier in zijn werk lis in zijn genoegens, en wanneer de nacht komt, slaapt hij als een baby. Geen wonder dat hij er zoo geluk kig uitziet. En zijn geheim is het geregelde verbruik van Sanatogen Wanneer gij U dikwijls vermoeid gevoelt, wanneer iedere kleine taak een berg van zorgen schijnt, dan vraagt Uw gestel om Sanatogen Sanatogen voert het lichaam juist die elementen toe,?phosphorus en eiwit die de gezondheid blijvend opbouwen. Het is een onovertroffen krachtgevend voedsel voor zwakken, herstellenden en nerveusen Besluit Sanatogen te probeeren. Het is verkrijgbaar in alle Dro gisten en Apotheken. SANATOGEN %^ ' STERKT ZENUWEfteHLlCHAAM - ?