DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2445 BIJKOMSTIGHEDEN CXXII Neen, het was ontegenzeggelijk waar, hij werd oud, hij -was op, en nooit had hij dat zoo onher roepelijk beseft, als nu hij, na een avond van uitbundig vertellen, ineens alleen in zijn stille, muffe hotelkamer stond, voor zijn valen spiegel, en vertwijfeld staarde in zijn vaal en muf gezicht. God, wat een leven ! lederen ochtend je dag beginnen in die holle eetzaal, met slaperige reizigers, brouwende kellners en slechte thee; altijd weer om negen uur op de secretarie binnen komen, langs den operetteachtig rrartialen veldwachter en den bode met zijn krantje en'dan je zelf installeeren óók met je krant, en een beetje schrijven en een beetje wachten, en dan weer naar je hotel voor de luns"; en 's middags nogeens zitten en je nagels model eeren en naar de lucht kijken, en een praatje maken met den burgemeester en misschien een loopje naar de sociëteit; en dan het middagmaal met zijn vijven, allemaal notabelen" van de kleine provinciestad; allemaal vergrofd en geeste lijk verschooierd door de langdurige eentonigheid; en dan tenslotte een bridgespelletje onder de lampen om half elf tusschen de vochtige lakens En dan te denken aan de jaren, die achter hem lagen, jaren van niets dan vreugdevolle dwaasheid en dartel jolijt! Te denken, hoe brillant hij geleefd had, hoe hij zijn grappen en verrassende invallen rond zich had gestrooid, tot vreugde van zijn omgeving. En nu een hond, die gebukt een kar voortzeult, zonder ooit meer den kop te rechten; of eigenlijk neen, dat beeld was nog te mooi, hij zeulde niet; hij spande zich niet in; hij lag stil onder de kar in het donker;enwat het allerverwerpelijkste was: hij begon op te snijden van zijn vroegere prouesses ! Bah, had hij vroeger zelf ooit verteld van zijn schitterende trouvailles ! Toen zorgde de faam vanzelf er voor, dat die rond kwamen; saaie knullen, die zelf geen oolijkheidje hadden kunnen bedenken, maakten zich in damesgezelschap aan genaam, door over zijn piramidale gekheden uit te pakken, als gebeurd in hun kring; dienst meisjes gichelden, als hij langs kwam, omdat hij juist weer, een reuzebak" had uitgehaald; maar hij liep onschuldig over de wereld, alsof hij zich van niets bewust was; hij dacht nooit, aan wat voorbij was, maar voelde zijn binnenste rijpen voor een nieuwen, genialen zet, zooals een dichter een gedicht in zich voelt groeien. O, wat hield hij van de zotheden, als hij ze nog niet had bedreven; met hoeveel toewijding en sceneerde hij de vondsten, die hem plotseling, op visionaire wijze, als een openbaring waren geschonken ! Nobel had hij geleefd; rijk had zijn bestaan hem toegeschenen, omdat hij zorgeloos als een god er doorheen ging, de weldaad van zijn dwaasheid regenend over goeden en boozen, die zonder hem, uit dorre plichtmatigheid het lachen zouden hebben verleerd Maar nu wat had hem toch bezield, om tegen die kruidenierszieltjes te gaan opsnijden over de constructie, die hij aan het skelet op de kamer van een van zijn medische vrienden had gemaakt, zoodat het, voor het raam gezet, daar een sigaret zat te rooken, tegenover de opgewonden belang stelling van de samengestroomde menigte Hoe kwam hij er toe hun het nachtelijk bezoek prijs te geven, dat hij eens aan een deftigen, ouden heer had gebracht, die reisgezelschap vroeg, om mee naar Egypte te gaan; om half drie, bij 'teerste ochtendgloren, had hij zich aangemeld, om te informeeren, of hij toch wel de meneer van die advertentie was; en op het verbaasd, maar welwillend antwoord, hem uit een slaapkamerraam toegeroepen, had hij hoffe lijk teruggetoeterd, dat het hem erg speet, maar dat hij niet mee kon Pas toen de notaris en de ontvanger zijn verhalen waren gaan beantwoorden met grappen van hun neven, hun broers, hun oomes, van het soort van een mooi doosje met groenteafval bij den hoek van het huis leggen; of een brief aan een draadje gebonden op straat laten zakken en dan ineens optrekken, om van poezen met aan-elkaar-gebonden poolen nog te zwijgen, begreep hij, hoe geweldig zijn misrekening was geweest, en nu, in eenzaamheid, kon hij er alleen maar dankbaar voor zijn, dat hij die fijne en gecompliceerde grap van het concert waar hij had zullen spelen, tenminste voor zich alleen had bewaard; een liefdadigheidsconcert was het geweest, waarvoor een nieuwe clou" noodig was Goed", had hij tegen zijn nichtje gezegd, een bekoorlijk nichtje met een zacht hart; ik zal spelen, nieuwe muziek op een nieuw instrument, je kunt de prijzen alleen daarom verdubbelen; want 't zal buiten gewoon zijn, al is 't maar een heel kort. De Keuze Uwer Toiletzeep dient met zorg te geschieden. Het mag geenszins de luxe verpakking zijn die U doet besluiten, maar uitsluitend de hoogfijne kwaliteit. Het groote succes onzer PALMITINE-ZEEP is allén te danken aan hare weten schappelijke samenstelling uit de fijnste grondstoffen. Zij heeft daardoor niet alleen een heilzame uitwerking op de huid, maar zij maakt het wasschen tot een genot. Overtuigt U daarvan en ge zult ondervinden dat zij iedere andere zeepsoort overtreft. Koopt nog heden een doos van 3 stuks bij Uwen winkelier en bewaar zorgvuldig de strookjes. Ze geven recht op mooie premies. Soeptabletten geven voedzame, goede soepen. Als soep vooraf bereiden zij de maag voor, voor de opname van vaste spijzen, en bevorderen zij de afscheiding van de verteringssappen. Een soep vooraf is daarom geen luxe, vooral, daar zij met Maggi's soeptablet ten vlug en met weinig kosten kan bereid worden. den Ulier redactie nummertje". Nooit waren er zooveel kaarten genomen als voor deze onderneming; de buidel van de penningmeesteresse puilde naar alle kanten; de zieltoogende vereeniging ging een nieuw bloeitijd perk tegemoet, want alle notabelen wilden beleven, wat die dwaas, die niets-nutte gek op een concert zou weten te presteeren.... Toen het uur van de uitvoering naderde, had hij, uit Amsterdam, een plechtig telegram gezonden: Tot mijn groote spijt trein gemist. Volgende vertrekt 8.10." En hij had aan het station zitten gnuiven bij de gedachte, hoe in de berstens-volle zaal de jobstijding zou zijn voorgelezen en hoe men toen maar begonnen zou zijn met de zenuwachtige juffrouw, die reciteeren moest en met den jongen violist, die iets van Vieuxtemps zou spelen Uit Haarlem had hij een nieuwe, aanmoedigende dépêche verzonden: Ik nader snel" en hij zag het bestuur zich al opgelucht de voorhoofden afdrogen en het lieve nichtje weer trotsch worden op haar glorieusen neef In Leiden had hij maar drie minuten gehad; hij was buiten adem den trein uitgerold, had den verbouwereerden chef twee kwartjes en een papier in de handen gedrukt en had zich onmiddellijk weer de hooge coup ingeheschen; zijn groet aan het concertpubliek luidde: Ben zooeven Leiden binnengekomen." En hij wist, hoe ze nu allemaal zouden uitrekenen: als hij een taxi nam, kon hij er in zes minuten zijn en met een rijtuig toch binnen het kwartier.... Hij zou het laatste nummer voor de pauze kunnen geven of het eerste er na; ja, dan waren de menschen weer frisch en toegankelijk voor nieuwe indrukken. In den Haag had hij plechtig en ernstig den trein verlaten, had zich naar het telegraafkantoor begeven en daar zijn afscheidswoord tot het auditorium gericht: Ben er nu alweer voorbij." En weken erna waren er nog menschen geweest, die, als ze hem zagen, opeens boos hun hoofd omdraaiden of in een onbedwingbaren lach schoten. Want de aardigsten moesten natuurlijk erkennen, dat ze dien avond toch waar voor hun geld" hadden gehad, door zijn altijd weer onverwachtsche dwaasheid; de braven zeiden, dat ze er uit hadden geleerd, dat het zondige ijdelheid was, om uit eenig ander motief naar een liefdadigheids concert te gaan, dan om die liefdadigheid te betrachten.... En het nichtje had zich eerst erg geschaamd en het toen eenig" gevonden. (Slot volgt). A N N i E SALOMO N s UTEKBU1C J FDLMEI DenHaio ??? Huijganspirfc II SPECIALITEIT: Verhuizingen onder Garantie Bergplaatsen voor Inboedels