20 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2447 (met teekeningen voor de Amsterdammer" door B. van Vlijmen) De Machtige in den voorzittersstoel. Volgens de geruchten is de Burgemeester met den Hoofd commissaris naar Parijs om op Montmartre in Ie Caucassien" en Ie Dróle de TM" den dans te bestudeeren en tevens kwartier te maken voor Wibaut, die straks in de Sorbonne als spreker zal optreden met als onderwerp: Amsterdam en zijn woningpolitiek." Het heeft voor hem een punt van langdurige overweging uitgemaakt in welk costuum hij zich aan de Parijzenaars zal vertoonen. De Miranda had hem aangeraden als Napoléon te gaan, maar hij wilde voor geen geld van de wereld zijn rare, ronde hoedje voor den dnekantigen steek verwisselen, terwijl Wierdels hem het liefst zag optreden vermomd als PEminence grise. Maar met het grijs vloekte des Machtigen politieke kleur te zeer n ook ter Haar's aanbod om van dominéde Visser een gekleede jas ter leen te vragen, werd afgeslagen. De keus is nu gevallen op een statie-costuum Louis Quator?e, dat zeer practisch is als er, na de laatste tram op Mont martre, nog een tram moet worden gehaald. En is bovendien Lodewijk de XIV niet de man van PEtat c'est moi", wat in het Hollandsch vertaald is: de Machtige, dat ben ik." Er was rumoer in den Raad, want er stonden liefst vier communistische interpellaties op de agenda en in zoo'n geval zit de fractie met ge zwollen hoofden op haar beurt te wathten om los te barsten. Doorenbusch, aan wien we geen kind hebben, zoolang hij niet spreekt en die in elkaar gedoken zit als een slak in haar huisje, geeft dan vuur van zich af. Zijn kop begint op dien van Danom aan te zien. Zijn geluid is dat van een schorren Nieuwmarktventer en verwant aan dat van Sachie Jansen, zijn palingcollega. In c'e lage tonen is het verscheurd en zijn ch's gaan als botte messen door je trommelvlies en als hij het over het recht heeft hij heeft het altijd over het recht van den arbeider klinkt het als een verroeste zaag op een stuk knoesterig hout. En om den haverklap velt zijn vuist een onschuldige vlieg, die op zijn inktpot zit. Was het recht? Bestaat een recht, dat niet bestaat? En kan een recht, als het niet bestaat, toch bestaan? Hoog-juridische kwesties, waarin de niet juridische werkmansafgevaardigden vroolijk rondplpeterden. Dank zij het Georganiseerd Overleg blijven de eenmaal vastgestelde loonen geldig tot l Juni a.s. Maar de vacantie-toeslag eindigde op l Januari j.l. en werd niet opnieuw vastgelegd. Hoefde ook niet, zeggen de com munisten. Het is een brok loon al heet het anders en daarom mag er niet aan getornd worden." Neen, zeggen B. en W. Het is een afzonderlijk geregeld onderdeel en waar de regeling gold tot l Januari van dit jaar, is er na dien datum dus geen regeling meer." Wel geven zij toe dat er een fout gemaakt is, doordat er geen nieuwe regeling voor 1924 is vastgesteld en nu waren er verschillende zienswijzen. De een wilc'e den vacantie-toeslag kalm doorbetalen en afwachten wat het nieuwe Overleg daaromtrent zou bepalen. Een ander wenschte opschorting en komt t r een regeling, dan eerst betalen en er waren er die heelemaal niet wilden betalen en heelemacl geen vacantie-toeslag. De Raad werd met eiken nieuwen spreker rumoeriger, want hier was voor de communisten de schoone gelegenheid de drie sociaal-democratische wethouders in al hun marxistische naaktheid ten toon te stellen en tot den gemeente-werkman te zeggen: daar heb je de verraaiers !" En telkens moest de Machtige weer eens ver duidelijken wat de eenvoudige boekdrukker, in zijn eenvoud en onschuld, niet duidelijk genoeg ' had laten uitkomen dat er in B. en W. twee stroomingen zijn: een voor handhaving en een voor vermindering, een verklaring welke Wijnkoop er telkens als een sarrende sater tusschen deed schreeuwen. De sociaal-democraten zaten er lichtelijk mee. Eerst kwam er een geiterig speechje van Pothuis en daarna een koolerig van Vader Vliegen, welke laatste den Raad een besluit wilde doen nemen, in de hoop aldus de roode wethouders uit den klem te helpen, maar dit ging moeilijk, want het Georganiseerd Overleg is reeds aan den gang en het einde WES dat de motie der communisten een ongekend succes had en niet minder dan negentien raadsleden zich aansloten bij haar inhoud, welke den wensch uitdrukte, dat met de betaling der vacantie-toelagen zal wc r Jen voortgegaan, alsof de niet langer bestaande regeling nog altijd bestaat. De stemmen staakten. Deze verdeeling der stemmen is een teekcn hoe het onder het gemeentepersoneel rommelt nu de vraagder loonsverlagingen in het Georganiseerd Overleg besproken wordt. Bij dergelijke stemmingen is het gewoonlijk van meer belang na te gaan wie wegloopen dan wie stemmen en er waren nog al wat, die hem in de richting der theeschenkerij ,,gesmeerd" hadden. Niets is heilig voor een sappeur en niets voor Publieke Werken. Nu gaan ze de Kalfjeslaan asphalteeren. Het is of je een bloemkoolplant de wit gesteven manchetten van Sachie Janeen aantrekt. Welke Amsterdammer heeft uit zijn kalverliefde-tijd niet aan de Kalfjeslaan de schoon ste herinneringen? Hebben we er niet allemaal gedwaald met Annie of Cootje of Dieneke, in het gras aan den berm gezeten en met het lieve kind tegen een uitgebloeide paardebloem aangeblazen? En wie onzer kon het schelen of de weg was geplaveid met gaten als kinderkoppen? jonge wijn en luidkeels doet hij de Internationale" over weide en beemd schallen, zoodat de kikkers in de sloten van den weeromstuit mee beginnen te kwaken en de melk in de melkemmers zuur wordt. En Arpad Weiss zadelt zijn vurig stalen ros als hij van de beslommeringen der middenstandspolitiek zich vrij maakt en met elegante enkel beweging glijdt hij over den weg, langs den Amstel, werpt een schichtigen blik op Zorgvlied en slaat weldra rechts af en het is op het Rembrandtplein bekend, dat de overhangende knotwilgen boven het stille water hem tot zijn diepzinnigste rede voeringen bezielen. Een enkele maal passeert hem een soort tank waarin"'de Wethouder voor de Publieke Werken gezeten is en dit is volgens de ambtenaren het eenige voertuig, dat thans nog in staat is de Kalfjeslaan zonder ongelukken te berijden. Weldra wordt de landelijke weg glad als een spiegel en dus een doorgangshuis naar het Bin nengasthuis voor al wat in Amsterflani op of achter een wie! zit en daarom wil ae bedachtzame ton te lijken voor de operatie met de guillotine natuurlijk en zijn oogen" zijn als water- ;en vuurstralen. En staat hij eenmaal recht en stoot hij de woorden uit, dan is hij waarlijk geweldig Zoo wandelt Gulden er nu 's Zondagsmorgens nog. De fijne polderlucht doorstroomt zijn longen, zijn tred is veerkrachtig en zijn blced gist als heer Spier den weg afsluiten en, als in onze'jeugd, alleen openstellen voor de wandelaars en de vrij ende paartjes hoewel.... heb ik niet dezer dagen drie minnende paartjes, alle drie op fietsen, gezien en ging het minnekoozen hen niet even gemakkelijk af als het ons ging zonder fiets en met onze voeten op den beganen grond? En ik dacht aan wat eens een buitenlandsch Gezant tegen me zei, toen ik hem vroeg wat hem in Holland het meest was opgevallen: Uw landsluiopde fiets. Daarop doen zij alles. Maar dan ook alles !" B A R B A R o s s A