No. 2447 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND van de two.hundred million dollar-show," zooals de Amerikanen de tentoonstelling noemen. Ca nada heeft ook het grootste bedrag beschikbaar gesteld voor zijn inzending, niet minder dan een millioen dollar. Het gebouw bevat een groote zaal met kijkramen voor panorama's, welke de haven van Vancouver met varende stoomschepen en graansilo's, uitgestrekte korenvelden, farms", spoorwegen en hun treinen en watervallen te zien geven. Er is een kolossaal raam, waarachter ge een Canadeesch Eldorado kunt bewonderen, een cottage" met grasveld, waarop de heerlijkste vruchten van Canadeeschen bodem zijn uitgestald. Maar dit alles bevestigde slechts wat men van dit wonderbaarlijke land reeds wist. De fabrikaten daarentegen moeten velen een openbaring zijn. Er schijnt niets in Europa te zijn dat in Canada niet even goed of beter wordt gemaakt. De meubels van dit land zijn van een sierlijkheid en warmte die men zelden in Londensche show-rooms" aan treft. Weefgoederen, machinerieën, verduurzaam de levensmiddelen, leerwerk en schoenen, toilet artikelen, koperwerk en bronzen, zelfs violen pro duceert Canada in hoog ontwikkelde vormen. En een aardige bijkomstigheid in dit grootsche ge bouw was de houding van de Canadeezen zelf,die er zelfbewust en vriendelijk rondliepen en u met de natuurlijkheid en de beminnelijke ongekun steldheid, zeker aan hun goeden, wijden grond ont leend, tegemoet traden en u tot gids w<.ren. In Zuid-Afrika , dat nog niet de helft van het Canadeesche bedrag voor zijn gebouw en inzendin gen heeft kunnen besteden, kan de Nederlander zich een beetje thuis voelen. Er waren namen van Hollandschen klank op de stands. Tabak en licht schenen er te predomineeren. De tabaksplanten verspreidden een aangenamen geur, het licht het moet door een fijn voelend mensen zijn aangebracht was nu eens zacht-oranje en dan weer koel groen^blauw en de charme er van hield de tnenschen binnen, ook wanneer zij den rijkdom der inzendin gen grondig hadden aanschouwd. Dikke kokosmatten, producten van het land, dempten er de voetstappen. Ik zag er antieke meubels en voor trekkerskarren, een weelde van vruchten en de groote fauna van de Afrikaansche veldt", van zebra tot steenbok, suggestief opgezet in een stuk oer-Zuid-Afrika. Er is n panorama, dat den bloei enden wijnbouw van het land voorstelt. L. M. van Moppes en Zoon (what is in a name) stellen machines ten toon voor diamantbewerking. Er is een nog maar kortelings voor het tentoonstellingsdoel aan het bedrijf der Rand-mijnen onttrok ken machine voor het wasschen van diamant. En de struisveeren, waarvan de natuurlijke eigenaars in een hoekje van het tentoonstellingsterrein zijn ondergebracht, ontbreken in deze luisterrijke Afri kaansche schuur" uiteraard niet. In Indiëhet blanke droompaleis van Wembley, met een vierkanten hof en een vierhoekigen vijver er in van blauw en mystiek water vindt men nog slechts n vleugel gevuld met inzendingen. En alles draagt er den stempel en ademt er den geest van het langzame en kunstzinnige en weelderige Oosten. Er is een deur met lijst, rijk en vol houtsnijwerk, waarvan de vervaardiging een menschen'.eeftijd heeft geëischt. Er zijn mis schien wel honderd stukken, die eeri'menschenleeftijd hebben geëischt. De zachte kleuren van tapijten en zijden weefsels, het fijne koperwerk met versieringen als spinrag zoo ijl, de kunstwerkjes van gesneden ivoor en het werk van den zilversmid liggen er in overvloed voor uw be wonderende oogen. Swaraj" is er afwezig, ook <le geest er van. De tnenschen zijn er meer Europeesch dan Europeanen. Blanke vrouwen, met prachtige zijden doeken argeloos om haar Westersch bekleede leden geslagen, poseeren er in de stands en houden er een speelsch tournooi met pluimstoffers. En acht Indische mannen, met tulbanden om, onGRANDS VI NS DE CHAMPAGNE POL ROGER & Cie Agent General: JAGER BERLINBS, Haarlem Straattooneel in Hongkong" te Wembley vervalscht Indische gelaatskleur en Europeesche colbertjes, hielden er een geïmproviseerde verga dering tusschen de zuilen* en exotische bogen, en zij spraken Engelsch. Het fijnste gebouw op de tentoonstelling is dat van Burma. Het is geheel van donker hout opgetrokken en de torens schijnen te rank en te fragiel onder Westersche luchten. Van al het kantwerk daar hoog in de lucht hangen kleine bellen, die rinkelen op den Aprilschen wind en dezen ganschen tempel van breekbare schoonheid met bekoorlijke, zilveren klanken omhullen. En het geluid vormt wel een zeer schril contrast met de mechanische muziek uit de vele luidsprekers", die jammerlijke klan ken uitblaffen over het gansche gebied der ten toonstelling. Er is een straat van Hongkong, waar beleefde Chineezen met fluweelen gebaren hun manden, doeken, vazen en mah-jong-spellen aanprijzen. Waar Chineezen zijn pleegt ook de negotie te zijn. En de straat van Honkong maakt de bewering waar. Daar ook vindt ge het theehuis, zonder geisha's maar met Chineesche muziek, gespeeld door Chineesche mannen in keurige grijze zomerpakken. Gij kunt er met stokjes eten, de wonder lijkste eetwaar; en de theekopjes hebben er geen ooren en weinig inhoud. Toen de muziek begon had ik een hevig verlangen als de theekopjes te zijn. En ik geloof dat China zulke barbaarsche muziek niet heeft en dat de Chineezen maar eens willen zien wat onze barbaarsche ooren wel willen verdragen. Wanneer de tentoonstelling geheel gereed zal zijn en de natuur er haar werk heeft gedaan aan boomen, bloemen en planten, belooft ze mooi te worden. Veel van het bekoorlijke Wembley Park is er intact gebleven. En de groote afstanden scheppen indrukwekkende vergezichten. De belangstellende bezoeker kan er een wereld van wijsheid en kennis vergaren. De arbeid, de ondernemingslust, de geschiedenis en de ontwikke ling van het grootste wereld rijk zijn er in een glorieuze schepping samengebracht. A. K- VAN RIEMSDIJK een ieder duidelijk zijn, als men in aanmerking neemt, dat een groot staatsbedrijf als de P.T.T. heel iets anders is, en wat zijne wijze van exploitatie be treft, heel iets anders moet zijn dan een particulier bedrijf. In het laatste toch zal ieder door ijver, kennis en plichtsbetrachting de kans hebben om de hoogste sporten van den bedrijfsladder te bereiken. Het belang van den ondernemer brengt dit mede, want, weet hij een boven anderen uitstekende kracht door hooger belooning niet te behouden, dan verhuist deze onherroepelijk naar een concurrent. Nu is in een staatsbedrijf, vooral in een gróót staatsbedrijf, zulk een promotie onmogelijk, omdat het beklimmen van een hoogere sport op den maatschappelijken ladder in de eerste plaats afhankelijk is van een afgelegd examen. En dat is een onvermijdelijk kwaad, omdat de hoogste chef onmogelijk elk zijner ondergeschikten per soonlijk naar hun kennis en praestatie kan beoordeelen, zoodat men wel een zekeren maatstaf i.c. een examen, moet aannemen. Maar ik zie niet in, waarom een assistent bij goede plichtsbe trachting het niet mag brengen tot assistent 1ste klasse, als b.v. een commies kan opklimmen tot commies 1ste klasse, Hoofdcommies, Directeur, Inspecteur enz. Zou de heer Westerveld ook niet zóó hebben geredeneerd? En is die l Va ton per jaar zonder het geringste nut", doch werpt de wellicht IJ millioen per jaar voor boven bedoelde promotie der commiezen wel baten af? Laat men toch aan alle ambtenaren, die zulks verdienen, de kans laten om voor hunne praestatie beloond te worden. Het zal n den dienst n daar door indirect de schatkist ten goede komen. En hiermede kom ik tot mijn tweede opmerking. Zoeklicht bepleit de benoeming van een vakman tot Directeur-Generaal. De gronden, waarop hij dat doet, zal ik na hetgeen ik schreef over de voormelde m.i. zoo ten onrechte becritiseerde daad van den heer Westerveld verder onaangeroerd laten. Alleen merk ik even op, dat toen de vakman de heer Hofstede Directeur-Generaal was en toen alles zoo goed marcheerde marcheerde alles niet goed onder den niet-vakman den heer Havelaar? de toestanden op maatschappelijk en ook op postaal gebied heel anders waren. Om mij te beperken tot dat laatste, breng ik in herinnering dat toentertijd alle commiezen door de harde en moeilijke leerschool der practijk langzaam doch deugdelijk werden opgeleid tot leiders, waartoe ze in de laatste jaren kersversch van den cursus worden gebombardeerd. Omdat bij benoeming van een vakman tot Directeur-Gene raal, deze voort zou komen uit dit zoo bevoorrechte corps, dat een feilen belangenstrijd voert tegen alle andere categorieën, ben ik van meening, dat alleen een krachtige en onpartijdige buitenstaander in staat zal zijn de personeelsorganisatie en daar door het Bedrijf der P.T.T. weer op een goede leest te schoeien. Met dank voor plaatsing: EEN POSTAMBTENAAR DEN HAAG Lunchroom de Bijenkorf", Wagenstraat 45 Restaurant a la Carte. Bekende Keuken Koude en Warme Schotels) Geopend tot 12 uur. Een deel van het Paleis van Nijverheid te Wembley Spreekzaal Geachte Redactie Veroorloof mij een paar opmerkingen naar aanleiding van het artikel van Zoek licht: Het Directie-probleem bij de P.T.T.", in het nummer van 26 April j.l. In de eerste plaats komt het mij voor dat het verwijt aan den ex-directeur-Generaal, den heer Westerveld, in wezen niets anders dan een welver diende lof uiting is. Dat zal aan Het Paviljoen van de Britsche Regeering te Wembley