f VANJCHAICKT !? MEUBELTRANSPORT MI BERGPLAATSEN v. INBOEDELS BINNEN-EN BUITENLANDJCME j TRANSPORTEN \ OVERBRENGEN v.MEUBILAIR OOK PER AUTO TAPISSIEBE BOOTHSTPAAT. UTRECHT TEL 163 slËIIËIËlHl DE AMSTERDAMMER Weekblad voor Nederland fkost slechts f 10.?per jaar ,f J-GORINCHEM DDIf FRIESCHE 'DDlYHEERENBAA SIFOIRT XXXXXXXX Wil je roeien, wil je visschen, Wil je mee uit zeilen gaan Wil je fietsen, voetbalspelen ? Jongens, trekt je truien aan. Kiest ze uit de allerbesten, Zonder jeukerige naad, Zonder warrige manchetten Of een boord die tornen gaat. Lang behoef je niet te zoeken, Stap maar elke winkel in, Jongenstruien zal je vinden, Naar je smaak en naar je zin Elke winkelier zal zeggen: Jan of Piet, ik heb je keus" "Trek jij maar eens gauw dat truitje" Over je verkouden neus". Jongens wil je loopen, springen, Wil je doen aan gymnastiek....? Vraag dan om de Jongenstruien Van de Fantasie-fabriek. J. H. SPEENHOFF. UITSLUITEND m DEN HANDEL. IËllHlIalHl0lHl]°I®0IsI0lHlIsIIÊI0Sl°I0Sl£llHlIiIIiIIiIlHllËIlDi SUPERIOR PATRIA BISCUITS GROOTE VERSCHEIDENHEID VAN SOORTEN VOOR lEDEREN SMAAK, VOOR IEDERE BEURS. Doch slechts in n qualiteit DE BESTE! a a Lsl EI EI [g[ fp] a a a Ef E E E E E a a a a a a [3 STEUNZOLENf, HET OPSTAANDE* 61 HERSTELT AUTEUR zoekt medewerking aan dagbl. en periodieken. Brieven onder Letter Z.Z. aan het bureau van dit blad. BIJKOMSTIGHEDEN cxxv 't Had toch ook best allemaal anders kunnen loopen. 't Had best gekund, dat de zwervers" het hadden gewonnen van de sédentaires; dan zou de bevolking der wereld nooit gestold zijn in verschillende rassen, in verschillende stammen, in verschillende volken; dan zou niet een Bra bander zich alleen bij zijn vennen gelukkig voelen en een Amsterdammer alleen in de Kal verstraat; dan zou deeene mensch niet zeggen: how d'you do? en de ander: comment vous portez-vous? dan zou de heele menschheid altijd zijn blijven rouleeren; dan zouden al onze persoonlijke eigen aardigheden altijd door elkaar gekamd zijn, zoodat het niet mogelijk was, dat de eene groep zich zienswijzen aanwende, die de andere groep loochende; zoodat het niet had kunnen gebeuren, dat een lieve, verstandige vrouw, die haar heele leven op een Rittergut had doorgebracht, opeens tegenover een goeden, verstandigen S. D. A. P.er was komen te staan, en eenvoudig niet kon begrij pen, wat de man bedoelde, als hij sprak over dingen, die hem volkomen vanzelfsprekend leken. .... Dan zouden we geen eigen huizen, geen eigen persoonlijke" interieurs, geen leesportefeuilles en geen vasten melkboer hebben; we werden (toevallig) geboren in Frankrijk; we stierven in Japan; en alles wat daar tusschen ligt waren we in sneller of langzamer tempo door getrokken. De geboren sédentaires zouden dat steeds veranderende aspect natuurlijk erg on rustig hebben gevonden; ze zouden er onder hebben geleden, dat ze nooit eens breed-uit konden blijven zitten, waar ze zaten, dat ze de oogst niet zouden binnenhalen van wat ze hadden gezaaid, maar altijd werkten voor anderen, en altijd zelf van het werk van anderen profiteerden Ze zouden hebben geleden; maar hoe moeten nu, in onze welgeordende, aan n plaats gebondene, op n plaats opbouwende samenleving, de arme zwervers lijden !! Zij die het onderspit hebben gedolven, zooals de niet-op-én-ding geconcentreerden, de impulsieven, de onrustigen het altijd af zullen leggen tegenover beheerscht geduld, practischen zin en soliede uithoudings vermogen; zij, met hun brandende harten, die de heele wereld nog te klein zouden vinden, om hun mateloozen droom in uit te leven, en die nu door ons worden verankerd in een bekrompen huis, in een bekrompen baan met vaste kantoor uren en een vast salaris, met een gecompliceerde pensioenregeling en een levensverzekering voo» vrouw en kinderen. Soms in het banale leven van alle dag, tusschen banale, niets-zeggende gezichten, die slechts belangstelling hebben voor de gewone dingen om hen heen en die zelfs de herinnering aan een verloren paradijs hebben vergeten, zien we opeens een kop, die zijn omgeving als het ware doet wegvallen door de hunkerende felheid, waarmee de oogen voor zich uitstaren, door de weeke vertwijfeling van den mond Dat is iemand die zijn boeien voelt schrijnen; die nooit wennen kon aan den tredmolen; die in zijn omgeving den naam heeft boeiend en geestig, vol onverwachtsche invallen en altijd nieuwe en bekoorlijke vondsten te zijn; maar die ondertusschen zijn hart verteert in verlangen naar die andere landen, naar die onbekende wereld, die hij toch zien moet voor zijn dood; die hem roept, die hem wacht; en die hij altijd opnieuw zal moeten verlaten voor altijd ander avontuur. De groote charme van het boek van t' Serstevens ,,Le vagabond sentimental" is, dat het ons aan de enge, ernstige, plichten-rijke wereld onttrekt en er ons aan herinnert, dat, naast de dagen, die als spoorboekjes zijn, een lange rij van precies genoteerde uren, er toch ook dagen kunnen komen, die ontluiken en vergaan als bloemen, en dat die, vaag, wijd en zonder feitelijk gebeuren om ze aan vast te houden, onverflensbaar staan in onze herinnering. .... Baccio se laissait aller vers l'horizon. Il savait bien que les plus longues distances finissent par tre franchies si l'on pose réguli rement un pied devant l'autre; c'est ainsi, moralement, que les oeuvres les plus interminables sont crées, et que l'on vient a bout d'un roman ou d'un répertoire. Il espérait aussi d'étonnantes rencontres, car il n'avait jamais parcouru les campagnes sans voir paraitre des pigées, naiades ou mélies, et d'autres créatures lementaires. 11 croyait en elles parce qu'il n'avait pas de raison de n'y point croire et qu'il faut bien qu'elles répondent a tant de rèves anciens. Les hommes d'aujourd'hui n'étaient pas dignes de leur tendresse, car les tres surnaturels qui peuplent les bois, aiment les troncs des arbres, gïtent dans les cavernes, ondulent sur la vague, murmurent dans les sources, et dansent, Ie soir, sur les collines violacées par Ie couchant, toutes ces personnes merveilleuses que Baccio connaissait bien, pour les avoir souvent rencontrées sur la route, ne se montrent qu'au solitaire et a celui qui aime la via des choses panouie dans Ie silence." In dit boek zijn vele geestige passages, (zooals b.v. het gesprek tusschen den vagabond senti mental", die een geleerde en een droomer is, en den echten, zorgeloozen, levenswijzen en levenslustigen vagebond, als ze samen in een duister cachot zijn opgesloten;) er zijn veel opmerkingen in van verrassende psychologische fijnheid, bijv. over den schuchteren, te blooden minnaar: Alors, il s'était résolu a lui parier sans cesse de son amour, afin qu'elle en fut comme ensorcelée. Mais au lieu de s'abandonner a sa tendresse, il y mettait de la persuasion, une loquence empruntée, il cherchait a lui prouver ce qu'il ressentait auprès d'elle, i! soulignait avec insistance chacun de ses mois: il arrivait ainsi a lui donner l'image d'un sentiment factice, alors qu'il tait vrai jusqu'au sang." Of, nog treffender, over het idea liseerend vermogen van den mensch na de schei ding, deze zinnetjes: ....depuis qu'il l'avait perdue, il oubüait les tristes heures ou leur amour allait en s'éteignant. Tant l'homme a pen de constance, me me dans la satieté". Maar het dierbaarste ervan en waarom het een aparte charme behoudt in onze herinnering, dat zijn toch de lange, zonnige wegen van het Italiaansche land, die we zich eindeloos zien strekken van dorp tot stad; dat zijn de jolige filosofieën, die allemaal ruiken naar wind en buitenlucht; dat is de wijde, wijde wereld van de harten, die zich vrij van aardsche beslommeringen en aardsch bezit hebben weten te houden, en die eiken nieuwen dag met zijn leed en vreugd af plukken als een rijpe vrucht. A N N l E S A L O M ONS