DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2450 0 E E H D H E [5] [5] [5] [g] El E E E E E SUPERIOR PATRIA BISCUITS 3 3 13 |n| [3 ! 13 j t3 i rsii POR LARRANAGA FABRICA DE TABACOS HABANA. The prominent features of this particular tobacco are richness and mellowness of flavor. We guarantee these cigars to possess absolutely the finest aroma and burning qualities, obtainable in Cuba. Por Larranaga. NACIONALES lengte 133 mM. PETIT-NACIONALES lengte 125 mM. BABY-NACIONALES lengte 100 mM. Verpakt in ceder boiie nature kisten van 50 stuks. Een nieuwe partij dezer bekende sigaren heden ontvangen. J. G. HASEKAMP,23 S-Sf1*0 R'dam. GROOTE VERSCHEIDENHEID VAN SOORTEN^ VOOR IEDEREN SMAAK, VOOR IEDERE BEURS. Doch slechts in n qualiteit DE BESTE! INSTITUUT OVERTOOM Amsterdam Rotterdam Overtoom 57 en 93a Kruisstraat 40 lypen- Steno -ïalen- Boekhouden BIJKOMSTIGHEDEN CXXVII Het allerwonderlijkste op de wereld is de ziel van een mensch; ik bedoel niet speciaal de ziel van een mensch, die nieuw in ons leven komt en die opeens een andere wereld voor ons opent door de onontdekte mogelijkheden in ons zelf als met zachte hamertjes aan te raken; maar ik meen de ziel van iederen mensch, ook van hen, die jarenlang met ons omgegaan hebben, wier stembuiging, wier gebaren, wier oogopslag wij meenden te kennen, zooals we ons zelf kennen; wier meeningen we aan de onze hebben getoetst, wier levenshouding we met de onze hebben ver geleken, tot we er overtuigd van waren, dat van hen niets onverwachts meer tot ons komen kon.... En dan is er een avond, dat de merels zingen, alsof het voor het eerst lente werd; dat de struiken als 't ware opengescheurd worden door den over haasten bloei; en daar breekt dat hart, dat we zóó goed dachten te kennen, ook plotseling open voor ons: een chaos van gevoelens,die weer nooit in hadden vermoed, een apart rijk van verwarring en leed en vreugdevolle verrukkingen; en we zien het aan en denken: wat is het leven wonder baarlijk en rijk, als de zielen rond ons zulke brandende kraters van smart en zaligheid zijn, zonder ciat we er iets van raadden. Wat weten we van elkaar en van onze onderlinge verhoudingen? Waarom houden we van ieder mensch op een volkomen andere manier, en wat is het eigenlijk, dat ons aan elkaar bindt? We spreken van overeenstemming van levens opvatting", van dezelfde principes", dezelfde belangstellingen"; dezelfde kring"; maar is het misschien niet veeleer, dat onze hand in een hand druk de overeenstemming" van onze huid en van onze vingergeledingen heeft herkend, of dat onze stem zich verwant voe,t aan de stem van de ander? En ais men deze herkenningswijzen te zinnelijk" vindt, laten we dan wel bedenken, dat, op zichzelf beschouwd, het niet nobeler is de harmonie van twee zielen getoetst te hebben aan het feit, dat men tot dezelfde politieke partij behoort, dan aan het feit, dat men hetzelfde haarwater gebruikt. Het komt slechts op de qualiteit" van de harmonie aan; en nu we er nog zoo buitengewoon weinig van weten, uit welke bestanddeelen sympathie of liefde wordt samengevoegd, is het misschien zelfs wel veiliger van een gemeenschappelijk lievelingsparfum uit te gaan, dan van een gemeenschappelijken kamercandidaat. Dit blijft de eeuwige bron van nieuwe vreugden: elkaar te omhangen met een droom van volmaakt heid, elkaar te versieren met alles wat men aan schoonheid of lieflijkheid kan bedenken, elkaar te bewonderen en te vereeren, en elkaar dankbaar te zijn, omdat de ander er in slaagde zoo'n stroom van warmte en toewijding en offerzin in ons te wekken. En als die verrukking weer is neergeëbd; als de werkelijkheid" van den ander door den sluier van ons enthousiasme is heengebroken en anders blijkt dan wij hadden bedoeld, moeten we dan spreken van teleurstellingen ontgoocheling; mogen we dien werkelijken mensch dan zelfs verwijten, dat hij een ander bleek te zijn dan het beeld, waartoe ons idealisme zijn gestalte trachtte te verwringen? Neen, neen, hoe kunnen we ooit anders dan dankbaar zijn voor den tijd, dat hij de zwaarte van onze vergoddelijkende liefde heeft willen torsen, tot hij er bijna onder bezweek? Hoe kunnen we ooit anders dan dankbaar zijn voor de vele, vele uren, dat hij onze vage illusies vorm gaf, en geen gebaar maakte, geen woord sprak, dat ons niet opzweepte tot een steeds dieper bewondering. Wie zijn de menschen, die het meeste invloed hebben pp ons leven? Zijn het onze huisgenooten, onze vrienden, zijn het kinderen, die in ons ver trouwen, of oude menschen, voor wie we weten het laatste licht te zijn? Of zijn het toch veeleer die verre phantomen, die op een beslissend oogenblik aan den horizon van ons leven voorbijschoven, aan wie daarom onze vereerende genegen heid zich hechtte, en die deze band nooit zullen schenden, omdat ze ons nooit nader komen. Ze onderhouden onze droomen met een enkel niets zeggend woord, want in alles, wat van hen komt, leggen wij een diepen zin, en zoo spreiden ze, zonder er iets van te vermoeden, een glans over onze dagen en verrijken ons hart met een schoone, innerlijke bewogenheid. Verontrust iemand zich er over, of die onbekende onze toegewijde gedach ten wel waard zou zijn? Maar hij is immers niet meer dan een aanleiding; waar het eigenlijk op aankomt, is de toewijding, het gewekte gevoel zelf, dat voor onze naaste omgeving een bron van warmte en licht zal zijn. Want om iederen dag opnieuw goed en fleurig ons Asschepoeswerk te kunnen doen, om zoo moedigen frisch te kunnen zijn, als de wereld van ons verwacht, en altijd onder de asch uit, het vuur weer op te rakelen, moeten we toch in een hoekje van ons hart van den volmaakten prins blijven droomen; eerst: dat hij met ons dansen zal; dat is de tijd van stormig hopen en wanhopen; dan: dat hij toch tenminste het jammer vindt, dat hij het niet heeft gedaan; dat zijnde jaren der weemoedigheid ; en tenslotte zijn we voldaan, als we maar geiooven dat hij er is; dat hij heusch bestaat en wel eens in de verte voorbij rijdt, op zijn witte paard met zijn witte pluimenbos Als Henr. Roland Holst in haar schoone en diepe gedicht: Mensch en mensch" zich dan ook afvraagt: Drang die eenen mensch trekt tot den ander, zoete drang niet te weerstaan die de harten buigt naar elkander, wat zijt ge? waarheid? of een waan?" dan zouden we hartstochtelijk willen antwoorden: waarheid; waarheid, en de eenige, die het leven waarde geeft. Zelfs als, zooals zij het uitdrukt,.... het hart uit zijn eigen lichtmeeren misschien onbewust iets (heeft) getild", dat doet enk'len voor hem verkeeren in lichtbron die verlangen stilt," dan nog zou deze daad de schoonste uiting van het menschelijke vermogen zijn; dan zouden we nóg met Boutens blijven bidden tot de liefde, die stralender en klaarder dan alle lichten dezer wereld is: Blijf mij eeuwiglijk verblinden Tot het kind dat u beleidt." Levensverzekering Maatschappij HAARLEM" Wilsonsplein ft DE VOORDEELIGSTE TARIEVEN En dat is dan niet alleen de liefde tot n man of n vrouw of n kind, maar de liefde tot al die menschen, die we in onze schoone verdwazing tot iets beminnenswaardigs" vermogen om te tooveren. A N N i E S A L o M o N s Rookt TABA SIGAREN 't nieuwste 't fijnste Zon Een klein, knus kamertje, Wat ouderwetsch; Met rood fluweelen stoelen, Wat kaal.. . wat flets . . . Een zonstraal in het kamertje Vol dolle pret. Daar dansen stille stofjes Een menuet. Op 't ronde bruine tafeltje Staan, paars bij geel, Viooltjes in een kommetje, Zoo mooi. . . Zoo veel. . . Het zonnestraaltje teekent, Als was 't met vuur, Al' water-tintellichtjes Op donk'ren muur. En heel het kleine kamertje Begrijpt het wel, En alles schittert, en speelt mee Het zonnespd. ROSA ARBOR OMNIBUSSEN op A.F."-Chassis II ton, 18?20 personen. Bosch-licht en starter, dubbele achterwielen, rondom luchtbanden. Laatste, practische, schitterende constructie. Lage prijzen. Zendt Uwe aanvragen aan te Importrice N.V. Autogarage ARCHIPEL", 's Gravenhage.