20 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2451 (Met teekeningen voor de Amsterdammer" door B. van Vlijmen) De antirevolutionnaire fractie is er in de laatste jaren niet op vooruit gegaan. Er was een tijd, dat zij aan den Raadshemel schitterde in eerste groote. Daar was een Theo Heemskerk, geestig en van den tongriem gesneden als geene en een sieraad in het college van B. en W. Van hem werd verteld, dat hij nooit een stuk inkeek, nooit wist waar het debat over ging, uit de discussie zich van het voor en tegen op de hoogte stelde en al spelend met zijn lorgnet en genoeglijk keuvelend, zich een opinie vormde of iets dat er voor door ging. En hij zal voortleven als de Wethouder voor de Financiën, die in deze kwaliteit aan zich zelf, als Wethouder voor de Publieke Werken hij bekleedde beide functies gelijktijdig ??een brief schreef, waarin hij zich beklaagde dat hij zijn collega voor de Openbare Werken zoo weinig op het Stadhuis zag, zoodat vele zaken niet afgedaan konden worden ! Het waren gezellige tijden. Burgemeester van Leeuwen lachte altijd tranen als Theo weer eens zijn tegenstanders had afgepoeierd en hij genoot niet minder van het sarcasme van Simon de Vries, die als anti-revolutionnaire Wethouder het wist klaar te spelen het lager onderwijs zoo te beheeren, dat zelfs de dierbaarste liberale vrienden van gezegd onderwijs hem niet te pakken konden krij gen. En dan was er nog Schut en ook de Vlugt, degelijke raadsleden, mannen uit de praktijk, die zich niets door de ambtenaren van Publieke Werken behoefden te laten wijsmaken. Nu zit de fractie met de gewelfde achterhoofden naar de pers en het publiek gekeerd. Broeder Douwes is er nog, de goede oom, die geen herrie om zich heen kan velen en steeds weer als vredestichter optreedt en hij leidt de geslonken schare, maar ook hij is stiller geworden en men zou zeggen dat hij langzamerhand genoeg krijgt van een Raad, die steeds meer een staalkaart wordt van allerlei vakvereenigen van gemeente-werklieden. En zonder den bewegelijken heer Spier,die geen twee minuten stil op zijn stoel kan zitten en wiens practische adviezen het oor van den Raad hebben, zou de fractie weinig meer in de melk te brokken hebben, want de heer Baas is een vakvereenigingsman en ondanks zijn blikken domineesgeluid, gelooft men hem wel,, al ge looft hij dit zelf niet. Evolutie. <a®i Aanschouwde en zijEr zat onweer in de lucht.Ijl begreep met n oogHet schipbreukgeleden Geor-'Jf opslag, dat er nog niet ganiseerd Overleg wierp zijn -' gestemd was en deed schaduw op den Raad en al» »een schuchtere poging begon Klaas de Vries te huilen* {om door den grond te over de Opera van Pauwels, j ..zakken.-*» de Vos en nog eenige heeren,l j Voordat er gestemd die toch zulke mooie voorstel-] -f werd, deed de Eenvoulingen gegeven hadden' >het was^na' defa/dige*Boekdrukker met Koopman-debacle, een loffelijke' poging'om der^f al den eenvoud, die boel te redden, maar het bleven wrakstukken, < hem eigen is, een een zonder behoorlijke muzikale leiding en met artisten, die zich, voordat het scherm op ging aan elkaar en aan den dirigent moesten voor stellen, omdat ze elkaar nooit van te voren gezien hadden ! en die derhalve op subsidieering en op een avond in den Stadsschouw burg aandrong, maar niemand had eenig oor voor den redenaar, die pathetisch uitriep: Amsterdam kan niet! Amsterdam mag niet! maar Amsterdam wil wel!! Wat hij er eigenlijk mee zeggen wilde, kon niemand schelen, want iedereen keek naar Samuel Pothuis, die de soepelheid van het gelaat was te lezen en die, sinds de mislukking van het Overleg, zich geoefend heeft in het zich wringen in allerlei bochten, waarin hij, dank zij zijn marxistischen ruggestreng, een ware virtuositeit bereikt heeft, en daarna naar den Machtige, die er vandaag ver schrikkelijk om te zien uitzag. Zijn machtige aanschijn gloeide als de ondergaande zon en zijn wispelturige haren stonden er omheen als donderkoppen. Hij was onrustig. Hij wierp zich van zijn linkerkant naar rechts en dreigde den Burge meester te bedelven onder zijn gewicht en draaide geschreven en keek da11 weer plotseling grimmig naar de restanten van zijn fractie, waarvan de helft was weggebleven. En hij had oogenblikken dat hij denken deed aan een kwaden Waakhond, die de laatste overblijfselen van den ongelukkigen belasting betaler verdedigt tegen het hongerig Georgani;y^v seerd Overleg. *xX Het onweer naderde " onheilspellend. Klokslag drie uur zou er gestemd worden over het voorstel der communisten om de vacantie-toeslagen ad 30 gulden dit jaar door te blijven betalen. En dies was de helft der soepele soc. dem. fractie afwezig. Wel kwam Mevr. Carry Pothuis om half vier, maar zij verbleekte bij haar binnenkomen, toen zij eslangenmenschhouding, van haar echtgenoot c zich van recht naar links, zoodat de Miranda nog kleiner leek dan hij al is. Dan weer smeet hij zich achterover in zijn stoel, staarde naar het plafond, als stond daar een marxistisch mene tekel" voudige mededeeling: er was overeenstemming bereikt in de Commissie voor het Georganiseerd Overleg omtrent den vacantie-toeslag, dien men had vastgesteld op 20 gulden. Daar lag de bom. De heer Spier snuffelde er aan, de heer Bossevain schopte er tegen en Wijnkoop nam hem op en begon er mee te zwaaien. Het werd ouderwetsch, als in de dagen toen de jonge sociaal-democratie een streek van de liberalen meende te ontmaskeren. Wijnkoop noem de de eenvoudige verklaring \ van den eenvoudigen man \ een doodeenvoudige leugen, ? want in het Georganiseerd Overleg is geen overeenstem ming bereikt en hij ging zoo te keer, dat de Burgemeester met zijn twee armen begon te zwaaien als een bokser die groggy" is, waarop hij zijn hamer nam en op de tafel een klap gaf alsof hij n heiblok op den kop van Wijnkoop deed neerkomen. Maar David bleef de tegenpartij uitschelden met linksche hoeken en rechtsche opstooten zoodat de Burgemeester ten tweeden male het heibiok greep en den Raad voor tien minuten schorste. En nauwelijks was dit woord gevallen of uit alle sigarenkokers kwamen de sigaren te voorschijn, juffrouw Crielaers haalde een schildpadden-étui voor den dag met gouden inscriptie geschenk van de dankbare Roomsche kiezeressen voor haar optreden in den Raad en Zacharias Jansen rechte afstammeling van den uitvinder van den verrekijker en van het glaasje zonder voet?bood Solkes zijn tabaksdoos aan en nam zelf een versnapering. En wolken tabaksrook trokken door de zaal en verdreven de onweeerskoppen en ziet, na tien minuten begon men opnieuw en iedereen scheen gekalmeerd. Maar het was slechts schijn. Want de communis ten hadcen een voorstel ingediend om heelemaal niet aan de loonen te tornen en de Voorzitter wilde dit voorste! laten drukken en ronddeelen, waarop Wijnkoop opnieuw begon te brullen en opnieuw werd de zitting geschorst. En weer daalde de vrede neder en iedereen scheen gekalmeerd. En onder algemeen gelach benoemde de Burgemeester Wijnkoop tot stemopnemer en ze lachten zoetjes en witjes tegen elkaar als twee sportsmen, die hun krachten gemeten hebben en ieder met een blauw oog in een hoek zitten.... BARBAROSSA MEEREN-SCHOEISEL BERNARD E L l AS. 51 LEIDSCHESTRAAT XX'DAM