DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2453 UIT DEN GEMEENTERAAD (Mei teekeningen voor de Amsterdammer" door 1 B. van Vlijmen) Dit is de ware en jammerlijke geschiedenis van Ferdinand, den eenvoudigen boekdrukker, die altijd alsmaar de waarheid en niets dan de waar heid zei en het niet laten kon. Men herinnert zich niet meer, want een kran tenlezer herinnert zich nooit iets, behalve als zijn krant er niet is,?dat zijn eenvoudige mededeeling, dat er iets in het Georganiseerd Overleg bereikt was, een weinig-eenvoudigen storm deed losbreken. Reeds het feit dat er in het Overleg" iets bereikt is, is al zoo iets zonderlings, dat het klinkt als een leugen, terwijl het de zuivere waarheid is. En zoo stond Ferdinand, de eenvoudige boekdruk ker, plotseling voor heel den Raad, voor heel het Overleg" en voor heel de stad te boek als een aartsleugenaar. Nooit daalde onverdiender blaam op den mouw van een politicus neder. Want heel deze onwaardige herrie komt slecht voort uit Ferdinand's hartstocht voor de waarheid. Reeds als kind, wonende op de Amsterdamsche Appelmarkt, wat tegenwoordig deftiger Singel" heet en achter het Spui gelegen is, brak het hem op. Daar leefde hij te midden van vele appels. Eva zag slechts n appel en beet er in en zij was een leugenachtige vrouw . . Is tief Overlegger, deed beschuldigen van te zijn een hei wonder dat Ferdinand dagelijks zijn zakken vol had en meermalen gesnapt werd? En steeds sprak hij de waarheid als hij plechtiglijk ver klaarde, dat hij de appelen niet gestolen, doch gekregen had zelf gekregen, gelijk hij er bij amendement bijvoegde, waaruit reeds toen zijn politieke aanleg bleek, die hem later zoo geschikt zou maken voor het beroemde Overleg." Daarna wierp hij zich aan den boezem der Amsterdamsche Alma Mater en hij studeerde dag en nacht en was bekend om zijn mineralogische onderzoekingen in zake de Amsterdamsche schelleknoppen en zijn verzameling uithangborden was beroemd. Men noemde dat in die dagen min of meer wetenschappelijk moeren". En toen eindelijk de dag daar was dat hij had afgestudeerd huurde hij een sjees en reed zoo vrienden en bekenden a j om aan hen het resultaat van zijn veel omvattende studiën mede te deelen. Den volgenden morgen miste men aan het Paleis de schelleknop . . . En thans staat hij in zijn volle glorie als wet houder en niets zou den smaak bederven, ware het niet opnieuw zijn onverdelgbare zucht naar waar heid, die hem den geachten burger Schilp, federaonbelioorlijk mensen, wat de heer Schilp zeer behoorlijk meende recht te zetten door iets aangenaams te zeggen van Ferdinand's waarheidslievende waarheidsliefde. Doch de waarheid stijgt ten slofte toch uit het graf omhoog al verliest zij in den strijd al haar kleeren en zoo zal eenmaal Ferdinand omhoog stijgen en plotseling in volle glorie in den Raad staan en hij zal poedelnaakt zijn . . En Juffrouw Crielaars en Carry zullen de oogen neerslaan . . Moet een autobus uit een omliggende gemeente rijden tot het eerste het beste beginpunt van een tramlijn of tot het eerste knooppunt? Belang rijke vraag, die de twee gezworen kameraden Wibaut en Vliegen scherp tegen elkaar deed staan. Ze hadden natuurlijk allebei gelijk. Wibaut, die het om de dubbeltjes te doen is, wil de passagiers dwingen zooveel mogelijk dubbeltjes uit te geven en zet ze dus zoo gauw mogelijk af en Vliegen, wiens beenen den last van vele politieke gevechten dragen, is liever dichter bij huis en zoo bekampten zij elkaar, tot dat de Machtige het won, ondanks een waaraclitig-heldhaftigcn tegenstand van den heer Sulkesz, die in het zand verscheen en verklaarde zijn hart verpand te hebben aan alles wat particu lier is, van den particulieren nachtwaker tot aan den particulieren autobus-houder toe en hij riep de gemeentelijke goedertierenheid in voor den eigenaar der bussen, die geen andere fout gemaakt had dan dat hij de Gemeente een jaar of wat voor is geweest met zijn onderneming. Nu begint de Gemeente eindelijk zelf en als dit geschiedt met dezelfde snelheid, waarmede de tegenwoordige autobus-lijn uitgebreid wordt, kan de man net binnen zijn, als de eerste bus van de nieuwe lijn D naar het betondorp rijdt. En toch verklaarde de Machtige, terwijl de Raad hem met een lodderoog aankeek, dat de tram, in deze stad voortreffelijk bediend en beheerd wordt. En hij deelde mede dat hij nog zeer onlangs in Parijs zijnde, een diepgaand onderzoek instelde naar het banden-vraagstuk en in zijn rapport tot de slotsom gekomen is dat een lichtrose met een zwarte strik het best staat . . Meev ootitleeaaoogaanlingallegcdaasbuischoostaat". Aldus begon de heer Klaas de Vries een zeer interessante rede over de vraag of Curatoren van het Gymnasium zich met de overgang-examens Algem. Nederletndsche Automobiel Mij. FRANKENSTBAAT 37-831, ?sOXtAVENllAOE hebben te bemoeien. Demosthenes liep langs het strand en kauwde op een kiezelsteen om zich ver staanbaar te maken. De heer Klaas ging in zijn wel sprekendheid nog iets verder en slikt de kiezel in. Aangezien de Curatoren van 1200 gevallen zich slechts met 19 bemoeid hebben, zou men zoo zeggen dat ze van die 19 ook wel af konden blijven. Maar dat gedoogt de eer van het Ciiratorium niet en het was een schoon schouwspel de sociaal-democrati sche wethouder Eitje Polak, nog vol van de dauw van het marxistisch boschfeest, het eerbiedwek kend college te hooren verdedigen en warm op te komen voor een o u d r e c h t . . De boschnimf Carry griezelde hoorbaar, toen de Vrijheidsbondsc/ic Mevrouw KoekMnlder, evenals zij een maal een sieraad van het Onderwijs, er op wees dat dezelfde Polak, toen het voor de onderwijzers eenzelfde soort kwestie gold,voor het oude recht der hoofden net niets voelde. Doch Mevrouw vergat dat een hoofd maar een hoofd is en geen Curator. Het is schattig zoo als deze nog jeugdige wethouder reeds de manieren van het gemeentelijke Departement van Onderwijs zich heeft eigen gemaakt. Hij staart zeer geleerd en somber voor zich uit, strijkt moede over het hooge voorhoofd, spreekt nonchalant en als in de verte en behandelt de tegenpartij als eigenlijk de moeite niet waard. Precies als al zijn voorgangers, die ook als was waren in de handen van den al te knappen hoofd-commies, die allengs een titel gekregen heeft die zoowat gelijk staat met dien van den Dalai-Lama. En hij is even onzichtbaar. Na de pogingen om de gemeente-werkliedenloonen te verlagen, een beter geslaagd voorstel om de College-gelden voor de Universiteit te verhoogen. Wijs mij het verschil tusschen Colijn en Wibaut, zoo als de vrienden roepen. Maar er is verschil. De een doet het calvanistisch-steil in de leer, de ander marxistisch-soepel en houdt den tegenstander zoet met het openen van allerlei achterdeurtjes die, als zij werkelijk open blijven, de geldelijke voordeden een tikje denkbeeldig maken. En weer waren het de onderwijs-specialiteiten Klaas en Koek die Eitje te lijf gingen. De knappe Dalai-Lama won het weer. B A. R B A R o s s A MEEREN-SCHOEISEL BERNARD ELIAS. 51 LEIDSCMESTRAAT A'DAM