De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1924 28 juni pagina 8

28 juni 1924 – pagina 8

Dit is een ingescande tekst.

DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2454 BOUWT IN HET OOSTERPARK TE BILTHOYEN HIICOTIKEI IEISTIEKT DE DIRECTIE TEL. INT. :?No. 6538 Vraagt toez. gratis program van De Ideale Zwitsersche Reis" BIJ THOS. COOK & SOM AMSTERDAM Vijgendam 10 en in het Amstel Hotel RAVENSWAAY GORINCHEIt D Dl/' FRIESCHE DDlYHEERENBAA ,?There is .* Satisfaction in the smoke of a Cabanas. They are per fect inflavour, aroma & mak e. Order some of the following sizes: BOUQUETDESALON (as illustrated) REGALIA DE CUBA EXTRA (length 120 m.M.) COLONELS (117 m.M. CABANAS (122 m M.) GENERALS (132 m.M.) IMPÉRIALES (144 m.M.) All packed in boxes of 25 J. G. HASEKAMP Importeur van Havanasigaren ROTTERDAM 23 GLASHAVEN TELEF. 7347 f VANJCHAICKr MEUBELTRANSPORT-M? BERGPLAATSEN v. INBOEDELS BINNEN-EN BUITENLANDJCHE TRANSPORTEN OVERBRENGEN v.MEUBIlAIR OOK PER AUTO TAPISSIEBE BOOTM5TPAAT, UTRECHT TEL 163 10 gihiil Cmnpliit '/IS P.K.. 4 pi. 15/20 P.K. 6 pi., 20/30 P.K.. 6 pi. f3500.?f5200.?f6200. J. LEONARD LANG, AMSTERDAM l Kinderptnsion ZONHEHOEK" INSTITUUT OVERTOOM Amsterdam Rotterdam Overtoom 57 en 93. - Kralsstraat 40 Tjpen ? Steno ? Talen ? Boekhouden J- KIEFT,Tafelberg, Laren N.-H. BIJKOMSTIGHEDEN CXXXII Ik heb ns iemand ontmoet, die, nadat ze twee maanden in Amerika was geweest, toen ik haar vroeg, wat ze van de Amerikanen vond, alleen antwoordde: Wat kan ik daar nu van zeggen? Ik heb er maar enkelen ontmoet en dan nog heel oppervlakkig in treinen en op booten.... En het is zoo'n reusachtig land...." Vele boeiende en spannende verhalen, die menschen mij over hun reizen en de volken, die ze bezochten, hebben gedaan, ben ik volkomen vergeten. Dit woord z?l ik altijd blijven gedenken, omdat het van zoo'n zeldzame ernst en waarheid was. Ik behoef er nauwelijks bij te voegen, dat de nobele persoonlijkheid, die het uitsprak, heelemaal niets met journalistiek had uit te staan. Bij mij is het anders; ik heb na die paar weken natuurlijk allerlei meeningen over den Weener", den Tsjech," misschien zelfs over den Zwitser", en die zullen waarschijnlijk niet onjuister zijn dan de meeste reis-indrukken, omdat men in een vreemd land in een spanning van verscherpte gevoeligheid leeft en daardoor veel feller waar neemt en vooral intuïtief fijner voelt, (mag ikdezen eenen keer aanvoelt" zeggen, Charivarius?) 1) dan in 't gewone leven. Bovendien kom je ten slotte toch wel met allerlei uiteenloo pende soorten van menschen in aanraking, omdat ie den heelen dag niets anders doet dan je openstellen voor Land und Leute"; niets anders dan met je oogen en ooren en al je zintuigen bezit nemen van die onbekende wereld, waar je korten tijd bij behoort, en die je misschien nooit terug zult zien.... Want het is vreemd te bedenken, dat nu nog steeds, net als toen wij er logeerden, de eetzaaltjes van ons hotel zich zullen vullen met fleurige gasten; dat de lange ober nog altijd bij de deur zal staan te buigen en küsz die Hand" te prevelen; dat het zwakke blonde kellnertje, dat er een eer in stelde te raden, wat we uit de lange spijslijst zouden uitverkiezen, iederen avond nog van roze tot wit, en van wit tot groen zal verschieten; dat er in het statie-ledikant tusschen de twee pompeuze spiegels een ander de kristallen hangers aan délichtkroon zal liggen tellen, en het kwieke kamermeisje voor een ander 's ochtends de zware 1) Ga uw gang. CHAR. jaloezieën zal komen optrekken, en het warme water in de kom gieten.... Wat van den Weener als een van de aantrekke lijkste eigenschappen in de herinnering blijft, is, dat hij niet klaagt en niet knort. Ofschoon in de sobere uitrusting van de meeste eethuizen, in de verveloosheid en de vuilheid der gebouwen de nog maar nauwlijks doorstane ellende wel zeer pijnlijk tot uiting kwam, hebben we van niemand een klacht of zelfs maar een verontschuldiging gehoord; ze vertoonen den vreemdeling graag het beste wat ze hebben en wat er aan ontbreken mocht, moet hij zelf maar ontdekken. Bizonder trof ons deze grandezza, toen we de schilderijen verzameling van graaf Harrasch gingen bekijken; de toegang was vrij; de zaalwachter bracht ons zelfs nogvriendelijkeen ouden katalogus Echterna, waarin we ons een beetje over de bezittingen konden oriënteeren; verder liet hij ons in goed vertrouwen alleen door de zalen gaan. De schil derijen stonden er tot op den grond; langs de schotten, tegen de kasten, nergens was een plaatsje vrij Dat deze overvuldheid bevorderlijk was voor het kunstgenot, zal niemand kunnen zeggen, en we vroegen dan ook voorzichtig, of de ver zameling zich in den laatsten tijd zoo had uitge breid, dat alles zoo op elkaar gepakt was.... Om die veronderstelling moest de oude man lachen: Bewahre ! nein." Maar vroeger hadden de kunstschatten ook in de zalen beneden gehan gen; die hadden ze nu moeten verhuren. Toch: gratis entree, gratis katalogus, en een blijmoedigtrotsch gezicht. We dachten aan heteindelooze gepraat over malaise" in ons, om onnaspeurlijke redenen, bevoorrechte land; we dachten aan de zeurige verslagenheid van onze winkeliers, die eerst, zondereen woord, hun gouden eieren hebben binnengehaald, en nu dadelijk op hun bedienden willen gaan beknibbelen, en aan den winkeliersgeest, die ook in heel andere kringen schijnt door te werken, en we zuchtten een beetje, omdat we zoo onredelijk veel houden van Holland, en ons, bij het zien van onze oude Hollandsche meesters, met reden, telkens zoo trotsch hadden gevoeld. Want was niet, na uren van eerst opgetogen, en langzamerhand steeds vermoeider bewondering, bet plotseling staan voor de moeder van Rembrandt het moment geweest, waar al het andere hij wegviel, de stille en diepe ontroering, die ons van belangstellende, kunstlievende dames, opeens tot bewogen menschen omtooverde De groot heid van Rembrandt is gén bijgeloof, maar ieder moet dat op zijn beurt opnieuw uilvinden, als een museum vol van a'e kostbaarste schatten wegzinkt bij den aanblik van een gerimpelde huid en een paar droeve, doffe oogen. ..Zooals de Weener nobel en beheerscht blijft in zijn ontberingen, zoo getuigt hij ook beheerscht van zijn nieuwe politieke overtuiging. Het mocht er op l Mei even een beetje anders uitzien, toen ze tot op het bordes van de Votivkirche met roode vaandels demonstreerden, en de Marseillaise speelden, (de Marseillaise !) zoodra wij vroom de kerk in wilden, werd er zeer bereidwillig plaats voor ons gemaakt, en onder de tonen van de Internationale bewonderden we het schoone, Oothische gewelf. Tijd van verscheuring, van onverzoenbare tegenstellingen ! 's Middags in Schönbrunn, het oude paleis van den keizer, vonden we de zalen als restaurant ingericht en de Weeners op de rood-satijnen sofa's achter hun Kaffee mit tbers" en hun weensche gebak.... Maar al weer: welkeen zelfbeheerschingbij deze-inbezit-neming: hoe rustig-plezierig, zonder eenige uittarting was hun houding; hoe spaarden ze het gras in het park; hoe correct speelden tl e kinderen over de paden Ik geloof dan ook, dat het keizerschap in Oosten rijk niet de minste kans meer heeft; het wordt er niet bediscussieerd, vergood, verguisd, zooals in Duitschland, maar de herinneringen eraan worden in de paleizen bewaard als zeer kostbare releo,uiën, van iets dat schoon was en dat heeft uitgediend, en ik geloof, dat de houding van het volk het best wordt gekarakteriseerd door de woorden van een eenvoudig vrouwtje, dat, toen we in een park voor een mooi standbeeld van de oude keizerin stonden, uit den grond van haar hart zei: ,,'t Is maar goed, dat ze dit niet meer meegemaakt heeft; ze heeft toch al zooveel verdriet gehad. Maar hun tijd is voorbij." A N N I E S A L O M O N S 'fauApocrnft?bE-BI JEN KORF GEZELSCHAPPEN 20-200 PERSONEN _ 5^estaurant a la carfce _ * gekende keuken !

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl