DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2455 * / > 'ffc H; MORPHINE-, HEROÏNE- EN COCAINE-MISBRUIK IN AMERIKA MOEILIJKHEDEN BIJ HET VERWERKEN VAN STATISTISCHE GEGEVENS In n van de laatste nummers van het tijd schrift der Amerikaansche artsen komt een interes sante mededeeling voor over morphinisme, hero nisme en cocaïnisme, geschreven door een ambte naar van de New-Yorksche politie, die speciaal met het onderzoek van deze vraagstukken is belast. Deze ambtenaar, de arts Carleton Simon, heeft aan alle artsen «n tandartsen in den staat NewYork vragenlijsten toegezonden en naar aanleiding van de ingekomen antwoorden geeft hij een over zicht van den stand van het vraagstuk. Eén van de punten, waaromtrent hij klaarheid wilde brengen was de vraag, of het misbruik van narcotica in hoofdzaak een medisch- dan wel een politievraagstuk is. Het spreekt vanzelf, dat dit punt van groot gewicht is. Een tiental jaren geleden was de toestand nog zoo, dat de meeste morphinisten (heroïnisten en cocaïnisten waren er toen nog minder) aan hun narcoticum verslaafd waren geraakt door de schuld van een arts of verpleegster, die uit slordigheid of uit onbekendheid met het gevaar hun de morphinespuit in handen had gegeven. Daarover is zeer veel. gepraat en geschreven in Amerika, en het schijnt dat sindsdien de artsen en verpleegsters verstandiger en voorzichtiger zijn geworden, want thans is het percentage der morphinisten, die door de schuld van den arts tot het misbruik zijn gekomen, gering. Van de ICO personen, die wegens het misbruik van een narcoticum de politie in handen vielen, deelden 98 a 99 mede, dat zij zonder tusschenkomst van een arts en buiten alle ziekte om tot hun slechte gewoonte waren gekomen. Uit de vragenlijsten, die aan de artsen waren toegezonden, berekent Simon, dat in 1922 ruim 1500 morphinisten, heroïnisten enz. bij artsen in New-York in behandeling waren. Het'juiste getal der drug addicts" in New-York is niet bekend, sommige statistieken vermelden getallen als 250.000, of zelfs 500.000. Simon meent, dat deze getallen te hoog zijn, maar in ieder geval schat hij toch het totaal aantal der addicts zoo hoog, dat het cijfer van 1500 voor de door de medici behandelden daarbij vergeleken uiterst klein is. De conclusie is dus: ruim 98 % dergenen, die misbruik maken van een narcoticum (morphine, heroïne, cocaïne) doen dit geheel buiten den arts om en slechts een klein gedeelte van deze menschen komt bij den arts ter behandeling. Derhalve: het vraagstuk van morphine-, heroïne-, coca ne-misbruik is hoofdzakelijk een politievraagstuk. Hoewel ik meen dat Simon's conclusie juist is, kan ik niet nalaten er op te wijzen, dat de argumen tatie waarop ze steunt zeer aanvechtbaar is. Indien Simon had geschreven: Mijn ondervinding van zoovele jaren heeft mij geleerd dat het drug addicf'-vraagstuk hoofdzakelijk een politie vraagstuk is, dan had die mededeeling voor mij veel meer waarde gehad, dan nu hij ze met cijfers tracht te bewijzen. De methode, die hij aangewend heeft, wordt dikwijls gebruikt bij het bestudeeren van medisch-sociale en andere vraagstukken en het kan zijn nut hebben bij deze gelegenheid nog eens op de volkomen onbetrouwbaarheid van deze methode te wijzen. Simon zendt vragenlijsten aan 14.715 artsen en kreeg antwoorden van 7559 artsen, dat is dus van iets meer dan de helft. Deze 7559 artsen deelden mede, dat ze 775 addicts" in behandeling gehad hadden gedurende 1922. Simon past nu de reken methode toe, die we op de lagere school leerden: Als 7559 artsen 775 addicts" behandelden, dan hebben 14715 er 1509 behandeld. Deze rekenarij is niet alleen eenigszins onjuist, maar ze is geheel zonder waarde. Het komt mij voor, dat al het werk, dat Simon heeft verricht om de antwoorden van deze 7559 artsen te rangschikken en te verwerken geen enkel betrouwbaar gegeven bevat,om de eenvoudige reden, dat we niet weten waarom die andere helft van de artsen niet heeft geantwoord. We weten allen, dat er in New-York en elders artsen zijn, die aan elk morphinist net zooveel morphine voorschrijven als hij meent zonder gevaar te kunnen doen. Juist om dat tegen te gaan heeft men zulke strenge bepalingen voor de artsen en apothekers in Amerika gemaakt. Nu ligt'het toch voor de hand, dat dergelijke artsen niet zoo dom zullen zijn om de aandacht op zich te vestigen door op Simon's vragenlijst een hoog getal behan delden" op te geven. Dit is n reden waarom de lijst eventueel niet is ingevuld, maar er kunnen nog wel tien andere redenen zijn. Wanneer Simon niet aan alle artsen, maar slechts aan de helft of aan een vierde deel van hen (en dan geheel willekeurig gekozen) lijsten had gestuurd en dan al deze lijsten ingevuld had teruggekregen, dan had hij aangenomen dat geen enkel arts een onwaar heid had neergeschreven de uitkomsten met 2 of 4 mogen vermenigvuldigen. Nu echter mag dat niet, omdat we niet weten waarom de helft geen antwoord gaf. Ook een ander door hem gegeven cijfer heeft minder waarde dan hij er aan toekent. Hij geeft op, dat ruim 98 % der addicts" vrijwillig meedeelen, dat ze niet door pijn of ziekte of door tusschenkomst van een arts tot het misbruik maken van hun narcoticum zijn gekomen. Dit percentage is berekend naar de antwoorden die 10.000 ondervraagde personen gaven. Tien duizend is een respectabel aantal, maar het zegt niets als men weet dat het totaal aantal addicts" in New-York zeker meer dan honderdduizend bedraagt. De tienduizend, die door Simon ondervraagd werden, waren niet een willekeurig gekozen tiende gedeelte van het geheel, maar het was een zeer bijzonder tiende gedeelte, het bevatte n.l. de personen, die met de politie in aanraking waren gekomen. Men kan dus zeggen, 98 % van de misdadigers, die tevens misbruik maken van een narcoticum, zijn tot deze gewoonte gekomen buiten den dokter om, maar van de 100.000 of meer addicts" die niet tevens misdadigers zijn, weten we niets. Zoo hebben deze statistieken van Simon niet veel waarde en zooals gezegd als hij zonder cijfers zijn indrukken had neergeschreven, was het betoog voor mij geloofwaardiger gewor den. Op sommige anutrc pu.nen verschaffen Simon's cijfers voorzoover ik het beoordeelen kan wel bruikbare .aanwijzingen. Zoo heeft hij van 8174 personen, die misbruik maakten van een narcoticum en tevens in handen van de politie vielen de voorgeschiedenis nagegaan en vond dat deze 8174 personen te voren 32,696 maal wegens misdrijven gearresteerd waren geweest, dat is dus gemiddeld ruim 4 maal per persoon. Deze getallen werpen een eigenaardig licht op het verband tusschen misdrijf en gebruik van narco tica. Het is trouwens mogelijk dat een specialist op het gebied van politiezaken zou opmerken, dat ook bij onderzoek van een groote groep van gewone misdadigers (d.w.z. misdadigers die niet misbruik maken van narcotica) zou gevonden worden dat zij gemiddeld reeds 4 maal tevoren gearresteerd waren geweest. Merkwaardig is, dat onder de door Simon ondervraagde personen haast geen morphinisten voorkwamen en het bijna uitsluitend heroïnisten en cocaïnisten waren. Dit is een belangrijk punt, omdat heroïne en cocaïne volgens het oordeel van de meeste artsen niet onontbeerlijk zijn en men dus de mogelijkheid onder de oogen zou kunnen zien om deze vergiften geheel te verbieden, waardoor men wellicht het misbruik maken er van aanzien lijk zou kunnen beperken. Heroïne is een morphine-derivaat, het is een product van de chemisch-pharmaccutische indu strie en een product waarop deze industrie eigen lijk niet heel trotsch kan zijn. Het komt in werking met morphine overeen, het zou volgens sommigen in enkele gevallen wat gunstiger werken dan morphine, maar het is veel gevaarlijker, heeft in Amerika veel meer aanleiding tot misbruik gegeven, heeft veel meer onheil gesticht dan morphine. Zouden de artsen niet kunnen besluiten om het heroïne geheel te verbannen? vraagt Simon, die liever wil dat de artsen vrijwillig een dergelijk besluit zouden nemen dan dat de Staat hun een dergelijken maatregel zou opdringen. Het cocaïne wordt in de geneeskunde tot plaatse lijke verdooving gebruikt, het is echter in de praktijk grootendeels verdrongen door andere producten, o.a. novocaïne. De neus-, keel- en oogartsen hebben het nog noodig, omdat zij door het leggen van een in cocaïne-oplossing gedrenkt watje op een slijmvlies, gemakkelijk een goede gevoelloosheid krijgen. De andere artsen zullen op enkele uitzonderingen na het cocaïne wel willen missen en vermoedelijk zou de groote meerderheid ook van de neus-, keel-, ooren oogartsen wel willen besluiten om geen recepten met cocaine meer aan den patiënt af te geven, waardoor dus de patiënten zelf nooit cocaïne in handen zouden krijgen. Deze zaak is, behalve in Amerika, ook in andere landen onder de oogen gezien en als men er moeite voor deed zou men vermoedelijk wel van de groote meerderheid der artsen gedaan krijgen, dat zij met het oog op het groote gevaar van deze ver giften en dus in het algemeen belang er in zouden toestemmen om noch heroïne, noch cocaïne meer voor te schrijven, waarbij dan het cocaïne door bepaalde artsen wel zou worden gebruikt om het E. J. VAN SCHAICK MAKELAAR Korte Jansstraat 25b" - Utrecht WONINGBUREAU ASSURANTIES TELEFOON 125 zelf bij hun patiënten toe te passen. Het mis bruik maken van heroïne en cocaïne zou dan veel gemakkelijker te beletten zijn en aangezien deze beide vergiften de gevaarlijkste en meest gebruikte zijn, zou volgens velen dan een belangrijke schrede ter verbetering gedaan zijn. Het vraagstuk van het misbruik maken van narcotica is echter een zeer gecompliceerd vraag stuk en het moet worden betwijfeld of door zulke eenvoudige maatregelen veel kan worden bereikt. In hetzelfde nummer van de Journal of the Americ Med. Assoc. waarin Simon's stuk is opgenomen, vinden we de ervaring vermeld van twee andere. Amerikaansche artsen, die 5000 morphinisten hebben behandeld te Chicago. De vraag, welk vergift door de drug addicts" zal worden gebruikt, zeggen zij, wordt hoofdzakelijk bepaald door de vraag, welk vergift op een bepaalde plaats het gemakkelijkst te verkrijgen is. In de zuidelijke staten gebruiken de negers bijna uitsluitend cocaïne in New-York neemt 96% der addicts" heroïne, maar in Chicago gebruiken ze bijna allen morphine en slechts ca. 4 % neemt heroïne. Er is, zeggen Sceleth en Kuh, een zeker percen tage van menschen, die vooral wanneer een ander hen daartoe overhaalt een of ander narcoticum zullen nemen, omdat zij meenen dat zonder dat het leven voor hen te zwaar of te onaan genaam is. Is cocaïne voorhanden, dan ne"10" -e cocaïne, is dat er niet dan nemen ze hero: ' morphine, of opium, of alcohol, of nog iets anders. Volgens hun opvatting, een opvatting, die zeker overdenking waard is, helpt het wegnemen van twee vergiften niets. Alle vergiften wegnemen, kunnen we niet en dus is het eenige wat werkelijk helpt: tracht den man, die misbruik maakt (of zal gaan maken) van een narcoticum, zoodanig te beïnvloeden, dat hij de behoefte daartoe niet meer voelt, of ze althans kan weerstaan. Gelukt dit, dan is de man gered, gelukt dit niet, dan is hij verloren en dan kunnen wettelijke voorschriften hem niet veel helpen. Hiermee wil natuurlijk niet gezegd zijn, dat wettelijke bepalingen niet ook nuttig kunnen zijn. Ze kunnen dat zeer zeker zijn b.v. ter voorkoming van het gebruik van narcotica door kinderen. Maar de groote strijd tegen het misbruik maken van het vergift zal volgens genoemde artsen moeten worden gevoerd door te beïnvloeden den man of de vrouw, die het vergift zal gaan nemen. STORM VAN LEEUWEN ACHT DAGEN IN LONDEN f 168.50 van Asd.en hooger, volgens ranghotel,met 4 autotocrendoorstad, naar tentoonstelling en naar Windsor. Gratis program THOS. COOR & SON, Vjjgendam 10 A'dam en Amstcl Hotel. Spoor s Mosterd V/A spoorjr_ Culemborc NAAR MAAT Fr. SINEMUS 20 Leldschestraat 22 - Amsterdam