De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1924 5 juli pagina 8

5 juli 1924 – pagina 8

Dit is een ingescande tekst.

8 DE|AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2455 Zoowel een goed humeur als een bekoorlijk teint verhoogen de charme van . iedere vrouw. Uit de fijnste grondstoffen ver vaardigd, bezit Palmitine Zeep" de eigenschappen die onontbeerlijk zijn voor de verzorging der huid. Vooral wanneer het water hard" is, zooals in onze steden dikwijls voorkomt, is een toiletzeep van hooge kwaliteit als de Palmi'ine een vereischte. 7n GEBR.DOBBELMAMM NIJMEGEN HOFLEVERANCIER leueri ove,r- hoi ^efiecfe [and franco Zendt U gaarne fiare dtu- i?oorwaarden voor-Qanschaf f ing of JnruiC NADERE INLICHTINGEN BIJ f C VANI\/\E.C L.HOUTSTR.9 CHOORSTR.32 Vi*l .DER ^Wk^ DEN HAAG UTRECHT i^Ati^criE n^t.i^i ? ? u-^vflki-* CF.^DOES Het feit, dat er dagelijks meer WHITE VRACHTWAGENS EN OMNIBUSSEN op den weg verschijnen, spreekt voor zich zelf. De prijzen zijn concurreer end. ALLEENVERTEOENWOORDIOINO VOOR NEDERLAND: N.V. Gebrs. NEFKENS' Automobiel Maatschappij ALLEEN: AMSTERDAM, Jacob Obrechtstraat 26, Tel. 22507. UTRECHT, Nachtegaalstraat 55, Tel. 3061. Geen filialen, ook niet in andere plaatsen. BIJKOMSTIGHEDEN t lCXXXIII Ze liepen langs me heen met hun zachte, kin derlijk-klare oogen en ik bleef ze nog even nakijken, met een beetje weemoed en een neiging tot vage bespiegelingen: nu dweepten ze nog met mij en met Verkade, en met de spil van H.V.V.; nu hecht ten ze hun droom nog aan iets zóó ver-afs, dat dat verre hun niet kon tegenvallen en niet kon kwetsen; maar als ze een beetje ouderzoudenzijn, dan kwam het gevaar van de ontmoeting; het gevaar van vergeefschen, of erger van gekneusden en vertrapten bloei Dan zouden die klare, open oogen zich vertroebelen; ze zouden niet meer van binnen-uit schijnen, maar hun glans van andere oogen afbedelen; en als die andere oogen dan die van een charmeur zouden zijn... Het wezen van den charmeur is zoo geheimzinnigals van een dichtgeklemde oester van wre men onzeker isof hij een parel of tyf usbacillen herbegt; is zijn bestaan in diepste wezen tragisch, of moeten we hem haten om al dat leed, dat hij om zich heen verspreidt; is dat leed tenslotte toch beter dan leegheid, en is hij de groote léven-wekker, die dorre harten doorkerft met de smart en ze daardoor vruchtbaar maakt? Als hij dan maar alleen zich tot dorre harten richtte, maar hij schijnt door de natuur voorbestemd te zijn om een groote schare vrouwen, niet misdeeld van uiterlijke en innerlijke bekoorlijkheden, die anders zeker in het normale spoor van echtelijke liefde en kindergeluk zouden zijn geraakt, eenzaam en verschrompeld tot hun einde te voeren, omdat ze nooit den gloed konden vergeten, waarmee hij hun n bedwelmend oogenblik heeft overstraald. De charmeur heeft natuurlijk niets te maken met de mooie man." Er zijn vrouwen, die hun hart aan een mooien" man verliezen; ik geloof, dat dergelijke genegenheden weinig fataliteit in zich bergen; de mooie man is meestal ijdel en vervelend, en wordt bovendien na korten tijd leelijk; maar de ijdelheid en de verveling blijven; de vrouw van een mooien" man heeft een moei lijke, tweeslachtige rol: ze moet hem het hof maken, alsof hij de vrouw was, en ze moet tegelijk heel erg tegen hem opzien, omdat hij niet alleen haar man, maar bovendien nog zoo mooi is. Het beste is dan, als ze allebei buitengewoon knap zijn; dan gaat ieder op in den cultus van zichzelf en merkt niet, waar de ander zich mee bezig houdt. De charmeur echter is zelden mooi en hij kan zelfs bepaald leelijk zijn; hij is een enkele maal dom, en dan is er eenige kans, dat een vrouw tenslotte boven zijn bekoring uitgroeit. Maar de intelligente charmeur en een gevoelig, romantisch vrouwehart beloven een tragedie zonder eind. Niet omdat de vrouw geheel dupe is; als ze snugger is, onderscheidt ze zeer goed, dat, wat deze haar laat beleven door blik, door stembuiging, door handgebaar, tenslotte niets met het werkelijke leven en met werkelijke genegenheid heeft te maken; ze weet, dat, als hij haar op die eigenaardig spottend-weemoedige wijze aanziet, het niet haar wezen is, dat hij zoekt, maar het wezen van de vrouw", dat hem altijd weer puzzelt en boeit en roert; en ze beseft tegelijk, dat tientallen meisjes op dezelfde wijze hebben gebloosd onder zijn dringende kijken en op dezelfde wijze hebben teruggehuiverd voor zijn warme hand; maar zelfs deze smaad aan haar trots, dit ridicule van in een kudde mee ,,bè, bè" te roepen, ter eere van den meester, die zijn snorren draait, kan haar niet van haar roes genezen. Er bestaat een caricatuur van den charmeur, die den vrouwen een kleine kans op revanche geeft: dit is de naïf ijdele man, die met zijn oogen werkt, complimentjes fluistert en zich onweer staanbaar gelooft; die meent dat hij maar een vinger zou hoeven op te heffen om de heele schare aan zijn voeten te zien. De chte charmeur is niet ijdel en doet geen moeite; misschien dat hij bij het begin van het spel even zijn aandacht spant om de tegenpartij te schatten; weldra is hij nonchalant en onberekenbaar, en juist in de momenten, dat hij haar volkomen vergeten schijnt, klauwt haar slaafsche onderworpenheid zich het meest vertwijfeld aan hem vast. Want dit is een groot verschil in de wijze van liefhebben tusschen man en vrouw,dat liefde bijeen man als een motor werkt, waarvan hij zoo nu en dan den stroom uit schakelt, terwijl het bij een vrouw een lied is, zonder eind en zonder onderbreking. Een vrouw kan jaren sterk en zuiver en onaantastbaar staan, maar als iemand haar eenmaal tot een gevoel van teederheid heeft gedwongen, dan kan ze dat niet meer van tijd tot tijd stop zetten; dan kan ze niet weer de verstandige kameraad, de intelligente raadgeefster, de zachte, teruggetrokken vriendin worden; dan helpt het haar niet, of ze Kant begrijpt en vlot Dante leest; haar gedachten zullen onder de verhevenste lectuur vervuld blijven van het probleem, of hij nogeens spelend zijn hand op de hare zal leggen of niet; ze is, als deze kant van haar wezen eenmaal naar voren is gedraaid, voor al het andere verloren; terwijl een man niet minder belang stelt in de Relativitatstheorie, omdat hij een kwartier geleden tegen een aardig meisje heeft gelachen. ROOKT-' PATR&M En dit is voor mijn gevoel het tragische in het leven van den charmeur: dat hij geen vrouw ont moet, die haar persoonlijkheid tegenover hem weet te bewaren; dat de domsten en de intelligensten, de liefsten en de dwaasten onder zijn blik allen eenvormig worden; dat er van hun uiteenloopende charmes niets anders overblijft dan nauwelijks ontveinsde verwachting en hulpelooze onderwor penheid. Ik stel me dan ook voor, dat don Juan bij elk nieuw meisje dat hij tegen kwam, hartstoch telijk heeft gehoopt, dat deze nu eens zou lachen om den toover van zijn oogen; dat deze nu eens in zichzelf verdiept zou blijven, en hem eindelijk de genade zou doen deelachtig worden van een onvervulbaar verlangen. Maar al hopende, moest hij natuurlijk toch zelf voortdurend dat zeggen en doen en zwijgen, wat er toe zou leiden haar kracht te breken; omdat een charmeur nu eenmaal in een sfeer leeft, die geladen is met droomen van teederheid, zooals een ander geladen is met mag netisme; en zoo zag hij altijd weer de fiere en klare oogen zich vertroebelen, een onzekere trek zich afteekenen om de frissche lippen, en hij voelde met vermoeienis, dat hij ze allen, allen nemen kon, en daarom door geen enkele getroost kon worden, zoomin als hij er ne troosten kon, maar ze allen moest breken.... Aan dit alles moest ik denken, met een angstig voorgevoel, toen de heel jonge meisjes met de zachte, droomende oogen verlegen lachend langs mij waren gegaan. A N N I E S A L O M O N S BATENBURG l FDLMEI Dm Haag ?:? Huijganspark 22, SPECIALITEIT: Verhuizingen onder Garantie Bergplaatsen voor Inboedels

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl