DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2456 AMERIKAANSCHE BRIEVEN door Dr. HENDRIK WILLEM VAN LOON (Met teekeningen voor de Amsterdammer" door den schrijver) HET BEROEMDE CONCILIE VAN CLEVELAND Het valt niet te loochenen, dat de gewone Amerikaan alle politieke meetings, en zelfs het heele samenstelsel van vertegenwoordigers en volksregeering, met hoon en spot bekijkt, en weigert zijn kostbaren tijd te verdoen met een dwazen gang naar de stembus. Waarom?" zegt hij wat is het nut?" ik stemmen?" No Sir, dat klinkt heel mooi op school, maar waarom zou ik' stemmen als ik weet dat het eten al klaar op tafel staat. Politieke meetings, wel wat je zegt. Vertél dat de zuigelingen in hun wieg, maar niet ons. Wij werden te vaak voor den gek gehouden. Tienduizend afgevaardigden in een zaal en zes doorgefourneerde heeren ergens in een klein kamertje. De tienduizend in de zaal roepen: Wij willen Jan." De zes doorgefourneerden zeggen: Wij willen Piet." En wat gebeurt? Wordt Jan benoemd? Natuurlijk niet. Het noodige stof wordt opgewaaid en onder een keurig hokuspokusje staat Piet daar als de redder des Vader lands, en al hetgeen ons te doen staat is het kruisje. achter Piet zijn aardigen naam zetten. Daarna is het ons veroorloofd driemaal hoera te roepen en alles te vergeten tot over vier jaar. Denk je soms dat ik overdrijf? Kijk naar de cijfers. , In 1920 gaven precies de helft der stemge rechtigde burgers zich de moeite te stemmen. Twee jaren later, bij de Statenverkiezingen, was het percentage in vele staten nóg lager. Wat er dezen herfst gebeuren zal mag de Hemel weten, maar te oordeelen naar den huldigen toestand zal Jiet nog een graadje erger zijr). De publieke tribunes zullen bij de conventie natuurlijk zijn ?gevuld. Een ?kostelooze voor stelling met veel muziek heeft .steeds veel aan trekkelijks. De meerder heid echter, de groote meerder heid onzer buren, heeft wel iets anders aan 't hoofd," ; Zij hebben de ?roepstem ge hoord. ; Dit is hun land en het is een goed land. Doch op de een of andere manier gaat de zaak niet naar behooren. Wat zullen ze eraan doen? .Dat weten ze nog zoo precies niet. Maar het is een voorzichtig volk, en daarom zullen ze het zoeken en vinden. ? Zonder haast en zonder kwaadheid, maar ze zullen het vinden. De groentewinkel op den hoek is de plaats van hun conventie. Een werkbroek de officieele klee ding voor deze meeting. .Ongetwijfeld, het is heel raar. Maar let op mijn woorden: Het zou niet de eerste keer zijn dat geschiedenis gemaakt werd in werkbroeken of dat de waarheid uit een stal kwam. Zij, het volk der Vereenigde Staten, denken evenmin als vroeger aan Derde Partijen", Buiten issige Partijen" of politieke proeven gebaseerd op onbeproefde theorie. Maar zij, het Volk der Vereenigde Staten, in hun roerend geduld zijn ongeveer het punt genaderd waar ze er genoeg van beginnen te krijgen. Wat er.,nu gebeuren gaat, dat weten ze nog niet. beze zomer zou het begin kunnen worden van een nieuwe ijsperiode. < Ik ben geen geoloog, en kan het u daarom niet zeggen. Maar het zal ook het einde zijn van de humbugperiode. En wanneer dat waar is, wie zal er dan nog om wat ijsbergen geven? '-' Enthousiasme is aanstekelijk, en dus is mijn verlangen sinds gisterochtend een politicus te zijn. Alles wat je te doen hebt is van stad tot stad te trekken en ontvangen te worden. Daar men vier jaren tijd heeft om van Baltimore naar Chicago en van Chicago naar Cleveland en van Cleveland naar Terre Haute te reizen, is het rustig werken na de inspannende laatste vijf dagen is dat zeer aantrekkelijk. Maar n ding is me opgevallen, treurig genoeg: je moet je voor je rol kleeden. Ik zou na eenige jaren kwellend oefenen aan een sigaar kunnen wennen. Maar de kleeren ! ai, dat is het teere punt! Ze moeten niet rg goed zijn, noch rg slecht. Het is iets heel aparts. Ik kan het niet beter beschrijven dan te zeggen dat zij eruit moeten zien alsof er in geslapen was, er in gegeten was, en in 't algemeen in geleefd was in den tijd dat de candidaat vijfentwintig harde uren van de vierentwintig wijdde aan het belang zijner kiezers. Ik dacht daarover dezen morgen toen de Edel achtbare Theodore Burton het podium betrad ten einde eenige woorden te zeggen. Ik zal u nu een trouw verhaal doen van de gebeurlijkheden van dezen ochtend. 11 v.m. Mooi en helder weer. De weerprofeet voorspelt regen, maar tot nog toe alleen maar stof. Een dubbele eerewacht van souvenirverkoopers staat opgesteld voor den feestingang. 11.02. v.m. De meeste krantentnenschen zijn tegenwoordig, de afgevaardigden in hun zetels. De triburtes zijn driekwart gevuld. Alles is rustig in zijn werk gegaan, ten einde de gevoelens der treurende achtergeblevenen te sparen. Waarlijk dit is de best georganiseerde begrafenis die ik sinds lang bijwoonde. 11.03. v.m. Daar gaat het eerste verzoek om de stemmen der kleurlingen. De muziek speelt de Marche Triomphale uit Aïda en de 379 afgevaar digden uit South Carolina, Kentucky, Louisiana en andere plaatsen uit de suikerrietlanden poetsen met hun mouw dapper hun eereteekens op, een trotsche glimlach op het gelaat, terwijl zij de welbekende melodie meeneuriën, en zeggen Ha dat waren de roemrijke dagen." 11.04. v.m. Een tweede verzoek orn de stemmen der kleurlingen. Een grootsche vertooning van gekleurde lichten. 11.04 v.m. Het orgel staakt. Aïda gaat weer ter eeuwige ruste. Nu verschijnt er een mijnheer in een mooie zwarte uniform met gouden klimopbladen op mouwen en kraag. Ik dacht, te oordeelen naar den gouden klimop, dat hij een afgevaardigde was van de Fransche Academie, gekomen om ons alles te vertellen over leeningen en Lafayette. Toen ont dekte ik een paar witte handschoenen. Ik wist 't. Het was Sousa. Ergens kwam een muziekkapel vandaan. Sousa steekt zijn handschoen op ! Stilte f Het volkslied ! Nauwelijks zijn de laatste accoorden weggestorven, of Sousa steekt zijn ande ren handschoen omhoog, en speelt, ja je raadt het The stars andstripesforever." Haastevenveel enthuasme als in 1894. Daarna opnieuw stilte. Het wordt laat. Het is nu 11.07 v.m., meer stilte. Een meneer in een zwarte jas komt naar voren. Langzaam leest hij een bericht voor waarin hij alles over deze conventie meedeelt. Het stukje is vier bladzijden lang. Hierna weer Sousa in actie. Maar de menigte kende alleen maar het eerste couplet, zoodat de rest in de muziek verloren ging. 11.20 v.m. Iemand in een confectiepakje las iets voor dat klonk als het gekrijsch bij een wed strijd. Afgevaardigden afgevaardigden ver zamelde afgevaardigden. Afgevaardigden, afge vaardigden, verzamelde afgevaardigden. Doch niemand viel in. Zoodat ook dit weer zonder verdere moeilijkheden te veroorzaken voorbijging. 11.25 v.m. John Philip Sousa is weer bezig. Ik begin mezelf af te vragen of dit een muzikaal avondpartijtje is of een eerlijke politieke conventie. Het stuk dat hij nu speelde deed me denken aan de croquetjes op Zaterdagavond. Alle melodieën der laatste veertig jaren waren erin verwerkt, veel moois was 't niet. 11.30 v.m. De muziek trekt zich terug en valt in slaap. Een andere meneer in een confectie pakje komt naar voren. Hij zegt Dames en Heeren". De dames en heeren roepen: harder." Hij herhaalt Dames en Heeren" en vertelt dan dat dit de achttiende conventie van de O.O.P. is. Dit wordt gevolgd door een warm applaus van J de toehoorders, die gezegend zijn met hersens voor. de statistiek. Hij praat over voorspoed" (warme bijval) en volkswelvaart" (meer bijval). De kran tenfractie fluistert Wie is 't?" Eindelijk wordt ontdekt dat de naam van den gelukkigen spreker Adams is. Driehonderd Western Union jongens en telegrambestellers rennen weg om het verslag te verspreiden. En nu is het groote oogenblik van den dag aan gebroken ! Het regeeringsprogramma. Daar dit reeds in de kranten heeft gestaan, zal ik er verder maar niet over uitwijden, behalve dat de heer Burton elk woord heeft voorgelezen en enkele 3 x herhaalde om het goede rhythme te verkrijgen. Hij deed er precies een uur en veertig minuten over. Hij deed het zoo gevoelig, dat ik spoedig den draad kwijt was. Ik werd een keer wakker toen een verslaggever van zijn stoel viel. Men moest hem gerust stellen dat hij niet het slachtoffer van een misplaat ste grap was, toen hij zich in een leege zaal bevond. Maar de meeste der afgevaardigden waren lang daarvóór reeds op de vlucht geslagen. Misschien ben ik oneerlijk. Het regeeringspro gramma is gelijk een assurantiepolis. Ook zij moet alle gebeurtenissen vooruitzien en op alle onmoge lijkheden voorbereid zijn. Toen afgekondigd werd dat de zitting morgen voortgezet zou worden, waren er drie boden en twee kleurlingen-afgevaardigden om ja" te zeggen. Dat was het einde van den eersten dag. De Heere zij gedankt, ik heb mijn plicht gedaan, en het stukje geschreven. Het is wat vervelend en suffig uitgevallen. Een dag later. Het is treurig. Het is heel treurig, 't is waarlijk zoo treurig dat de deelgenooten zelf zich schamen. Dat komt van den drank," merkt de medeuitgever van de Nation op, terwijl hij zijn Panama bekijkt die voor de gelegenheid gewasschen is. Cleve land is zoo droog als de Sahara. Elke politieagent in de stad heeft het recht op eiken ^ burger met een flesch teschieten. Deze menschen hebben geen vrij heid meer. That's the trouble." Helaas, ik wou dat Henry gelijk had. iw-Th ' W J i Maar hij is hier 11 l'. f ( . l maar 'sinds gisteren,en ikheb achter de scher men gekeken. Ik ben dezelfde menschenalachttienhonderd zevenenveertig maal tegenge komen. En ik weet beter. Deze conventie lijdt aan een ziekte van het geweten. Hier is een candidaat die over net zoo veel persoonlijkheid beschikt als het spoorboekje van verleden jaar. Hier is het machtigste, rijkste en mooiste land van de wereld. En met voorbedachten rade gaat het iemand kiezen voor wien niet n derde van de verzamelde afgevaardigden ook maar het derde deel van een percent persoonlijke gevoelens of bewondering koestert. Er hangt iets ongezelligs in de lucht. Het is allemaal te makkelijk. In de oude dagen toonden de leiders van deze voorstelling ten minste het uiterlijke respect voor de gelegenheid. Er waren ontvangsten en insignes en sigaren en muziekkapellen en geïmproviseerde speechen en voorbereide verklaringen. Alle requisieten voor dit grootsche schouwspel waren in orde. Dezen keer hebben ze al die kleinigheden maar achterwege gelaten. De stumpers zouden ge hoorzamen als je ze zou zeggen dat ze drie mijl Lake Erie in moesten zwemmen om hun biljet in te vullen. En waarom dan geld verspillen? Dat klinkt heel verstandig. Maar er is een verhaaltje van een kruik die te water gaat. loninUÜkalauliBltianspait-llaatschappi DEGRUYTER&Co. DEN HAAQ AMSTERDAM ARNHEM Verhuizingen per Auto-Trein