No. 2458 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 21 UIT DEN GEMEENTERAAD (met teeheningen voor de Amsterdammer" op de lei van Jantje) Het zijn drukke dagen voor den Machtige, die thans waarnemend Burgemeester ook nog is. De eene fuif volgt op de andere en het malle is dat al die fuiven min of meer een kapitalistisch luchtje aan zich hebben. Eerst het bezoek der Amerikaansche zeeofficieren, met Wibaut's financieeleconomische speech en het Wilhelmus", staande aangehoord en vanmorgen, nadat het grootadmiraalsuniform uit de rokwas aangetrokken, de opwachting bij Kardinaal Van Rossum, des Pausen Legaat. Het lot heeft zoo zijn ironieën en de, pas uit Moskou bruin en geschoren teruggekeerde, Wijn koop grijnsde als een sater. En, waaratje, de Machtige heeft zooveel aan zijn hoofd, dat het geen haar gescheeld had ofhijhaddenRaad rne t het Wilhelmus geopend en met gebed gesloten, doch telkenmale wist de weer in ons midden zijnde secretaris hem te bewaren door hem onder tafel een schop te geven. Het begon als altijd met den heer Alexander Lisser aan het woord. Indien de communistische partij een dokter rijk is, moet ze hem toch eens laten onderzoeken. Nu betrof het een rrielkkeuken, die de Geneeskundige Dienst al gesloten had en die de Raad daarom nog eens te sluiten had. Het ding diende nergens meer voor, sprak Wethouder Vos, wiens aangelaat steeds diepzinni ger huisplooien gaat vertoonen, Waarin langzamer hand heel de Vrijheidsbond, als hij nog een paar onfortuinlijke verkiezingen doormaakt, opgebor gen kan worden. De moedertjes", voor wie vroe ger de melk gekookt werd om ze aan haar kin dertjes" te geven de VerklelnWoordjes waren Van het Wethotldertje voeden de baby's thans Zelf en het gaat moedertje en kindje voortreffelijk. Getuige de lage zuigelingensterfte-cijfers in Amster dam, een laagte-record dat geen Olympisch spel ons kan afnemen. Maar Alexander, zelf eenmaal een voordeellg flesschenklnd, hield niet op te betoogen dat een melkkeuken, of er gekookt Wordt of niet, niet opgeheven mag worden en hij Vond het een schandaal en mevrouw van Zelm steunde hem krachtig en achter hen stonden Wijnkoop en Doornbüsch te schreeuwen en het Was of Moskou In de zaal neerdaalde om te strijden Voor deae hielkkeuken, die dagelijks drie kan melk kookte. Dr. Vos verloor zijn geduld en vond Wat mevrouw van Zelm gezegd had mal", welk woord hij onmiddellijk in een van zijn huidplooien had weg te bergen en noemde Lisser een Don laatste zitting is vóórdat zij aftreedt verdween en stemde niet mede, een houding die te denken geeft aan ieder, die de belangstelling kent van mevrouw Pothuis voor de zuigelingen-consultatiebureaux. En daarop zaten we midden in het gepacifi ceerde onderwijs. En vrede heerschte alomme ! Het was weer dezelfde kwestie, die al een paar keer zulke aangename tooneelen in den Raad te voorschijn tooverde het aantal leerlingen per klas. Indertijd kon men het niet eens worden of het 36 of 42 moest zijn. De vrienden van het openbaar onderwijs zwoeren bij 36. En de bizondere" vrienden van het openbaar onderwijs vonden 42 een pracht-cijfer en de Raad was zoo ten einde raad, dat hij B. en W. vrij liet in de bepaling van het cijfer. Van welke vrijheid B. en W. een gepast misbruik maakten door het cijfer voor September op 37 te bepalen. Dit is tevens het op n na goed-' koopste cijfer, want zoo kost het de gemeente maar n onderwijzer op elke school. Wethouder Polak, knap ter tonge, had dit haar fijn uitgerekend doch de katholieke heer Romme was verre van overtuigd, noemde heteen gevaarlijk cijfer, dat de gemeente op tonnen zou kunnen komen te staan, vond het eenige veilige getal Quichbt, die tege'n windmolens storm liep. En nauw had hij dit gezegd, of mevrouw Carry Pothuis door de partijgeI}oof:en met roode rozen vereerd omdat dif haar 45 en heette dit hèt n ie u we ge t a l" en hij deed dit met het gebaar, waarmede vroeger aan minnige jonkvrouwen handschoenen in de arena's wierpen, die bezet waren met wilde dieren. En opnieuw brandde de strijd los. De heer Romme, aie een kordaat en jeugdig katholiek is en. zijn meening allerhoffelijkst weet te uiten, sprak geheel naar het hart der Vrijheidsbonders en hoe meer hij sprak, hoe opgetogener het gelaat van den anti-revolutionairen heer Spier deed, zoodat het niemand verwonderde, dat hij en mevrouw Koek-Mtilder tenslotte met Romme het drietal vormde dat voorstelde 42 als cijfer te nemen. Het prettige van deze interpellatie was dat op den achtergrond een nota van B. en W. lag, waarin alles haarfijn wordt uiteengezet, doch aangezien dit schriftuur pas een dag te veren was ingediend, mocht er niet over gesproken worden, onderwijl iedereen die sprak, er hardop over dacht. In den jeugdigen wethouder vond de jeugdige katholiek een hem volkomen waardig portuur en het was genoeglijk te hooren hoe Polak het nam voor de soepele eenheidsschool, de vrucht van al het gepacificecr. Hij won den strijd, dank zij den generaal, mejuffrouw Katz en den heer Meerveld, die van 42 niets moesten hebben, toen het dezen christelijk-historischen gebleken was Jan ter Haar was afvallig en voorde 42 dat 37 niets meer zou kosten dan 42. Het openbaar onderwijs is thans afgezakt tot een zaakje van meer of minder geld en het doet het harte goed te ervaren, dat de Vrijheidsbonders, getrouw aan de liberale tradities, schouder aan schouder met de zeer bizondere" vrienden van het openbaar onderwijs staan en erop beknibbelen wat zij kunnen. Waarna een geheim stuk aan de orde kwam, waartoe de Machtige de deuren sloot, na al het gemeen de zaal uitgewerkt te hebben.'Ik],verneem dat het de vraag betrof, of het niet wenschelijk zou zijn voor den waarnemenden Burgemeester een speciale uniform vast te stellen, die hij bij plechtige gelegenheden te dragen heeft. Het denk beeld is van den Machtige zelf, die meent dat zijn colbertje en zijn deukhoedje niet genoeg indruk meer maken. De keuze is gevallen op een, door mejuffrouw Crielaers ontworpen, statiekleed dat van boven een Kardinaal en van onderen een Admiraal te zien geeft. Zooals mevrouw BlotzBlim na afloop aan de Pers verzekerde, staat het hem om te gappen. Een belangrijke vraag werd nog behandeld : moet een werkelooze kosteloos toegang hebben tot het zwembad, ja, dan neen? Wie tegenwoordig in Amsterdam kosteloos zwemmen wil, betaalt een paar centen. Er is hier iets hards in voor den werkelooze. Een bad is het eenige verzetje dat hij heeft. Doch aan den anderen kant is het te begrijpen dat de Wethouder voor de badinrichtingen en de volksvoeding redeneert: een werkelooze die zwemt, krijgt een gezonden honger en zoo'n honger is met de tegenwoordige werkeloosheidsuitkeering niet te stillen, en daarom laat hij ze twee cent betalen. En dan was er een adres waarin de o p r i c htingvaneenvolksmuziekinstituut werd gevraagd. Zachie Jansen kwam in het vuur en bepleitte een vijfjarigen harmonica-cursus, een twee jarigen voor occarinospelers en een drie jarigen voorde r.rgeldraaiers. En hij bood aan in deze vakken ccnlectoraat te vervullen. Nu Amsterdam danst kan dit niet uitblijven. Doch ik vrees het ergste Het concert gebouw heeft te machtige vrienden in den Raad. B A R B A R O S S A. HEEREN-SCHOEISEL BERNARD ELI AS. 51 LEIDSCHESTRAAT XX'DAM