No. 2459 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 21 De Arabische vrouw die drie en twintig kinderen kreeg. Baadila met de schoone dochters. Het stille kerkhof met de oude namen. De bloemen op het kille graf. En aan de overzijde lagen de bloeiende perken, op Groot Banda. Met daarboven de dreiging van den vulkaan. Toen verlieten wij dit eiland van herinnering, met een gele vrucht en vuurrood omwikkelde pit, die eruit wilde springen. Het blad was groen. Welk een land ! De zee. Ambon in zicht. Telkens was ertusschen de speling van het licht op het water. De ondergaande zon met gouden groeten uit het Westen. Nu was er een stralende morgen. Reden wij langs de nog gesloten winkels over zanderige wegen. Door oude, typisch-oude buurtjes. Langs trotsche Chineesche woningen. Langs het graf van den grooten opstandelingDiepo Negoro. Waar de nazaten stonden, vereerd door het talrijke bezoek. Bijdragen geschonken voor het onderhoud der graven. Hoe zonderling, hoe tragisch dit alles. De avond viel in de woning van den resident. Daar een bonte wirwar van nationale, verwesterschte en desondanks typisch Oostersche costumes. Danseressen met boorden. Het Westersche huwelijk nagebootst. Oud-strij ders defileerden en het enthousiasme steeg. Het bonte tafereel viel niet zoo opeens te ver werken. Maar zette zich in het geheugen vast als bekoorlijke herinnering van de zoo snelle, zoo emotievolle reis. En men werd moe, men zag te veel opeens. Men kon het niet meer verwerken. De warmte overal ontnam ons een ge zonden slaap. Des morgens waren wij weer om vijf uur op om in Qorontalo, de al tijd overstroomde stad, kleurige vogels te zien en zelf over het water te drijven in versierde bakbeesten van schuit3n, geroeid door arme zielen. Het groote meer,de blauwe hemel en de wazige bergen. Houtsnijwerk aan de huizen, kunstige klee ding, geweven doeken. De fotograaf en de bank van leening be zocht om oude herin neringen en foto's op te diepen, die vergeten lagen in de kast. Toen weer snel naar de boot om verder te trekken. Rusteloos. * * De Heemskerk" was vastgeloopen met zonder linge passagiers. Die zich aan de afscheiding tusschen eerste en tweede klasse krampachtig, ook in den tijd van nood, wisten te houden. Hetgeen pleitte voor hun energie. De redding, die onwelkom was. Kendari, een parel aan de kust. Met een alles-overheerschende gezaghebberswoning. Militair bestuur. Daarachter de To-lelaki. Zooals overal, behalve in Menado en Ambon, bleef ook hier de bevolking op den achtergrond. Want aan de kust vindt men alleen de vermengde sporen. De bevolking zelve zag men nergens, behalve aan het oude slot: opBali. # * * Makassar, een klein Soerabaja. Het verleden terug te vinden in de oude huizen. Het nieuwe in de ruime boulevards, de wandelpier met uit zicht over verre zeeën. Nauwe straatjes in de Chi neesche buurt. Tientallen goudsmeden achter elkaar en slechts n bank van leening. Het dwalen langs den pasar met zonderlinge visschen. Makassaren, een zeevarend, energiek volk, zon der hechtheid en aaneensluiting. De boot werd bezichtigd, zooals overal, door vele Inlandsche en Europeesche burgers. Koop lieden overstroomden het dek. Ieder trachtte iets mede te nemen uit deze stad. Het filigrain tegen ontzettende prijzen. Want Boeton was overgeslagen, daar had nie mand haast den tijd. Boeton was de karikatuur van ons snelle reizen. Daar bleef de gelukkigste passagier een kwartier en hoorde toen de boot voor de tweede maal fluiten. Zoo kwam dan het slot, het eiland Bali. In de vaart, waarmede wij reisden, was het niet zonderling, dat wij met dertig kilometer snelheid langs de poeri's suisden, af en toe gestopt door de ontvangst van een regent, of het uitzicht op een waterval. En steeds klommen de wagens naar boven. Tot bij de wit-bewolkte Goenoeng Batoer de koelte in den morgen om elf uur precies ons om de ooren woei en een lunch van boerekool met worst de poëtische indrukken in vaster substantie trachtte te doen vergeten. Welk een land! Waar de menschen levende kuikens aten na door sterken drank te zijn bedwelmd. Waar het een verdienste was om het lichamelijke te vergeten, waar alles dienstbaar bleek gemaakt aan de ver sieringskunst. Want uit de eenvoudige huisjes staken deco ratieve takken, over aarden wallen lag een be schermend kleed van spitse blaren. De ongehuwde jonge menschen droegen vuurroode bloemen achter het oor. Devotie, goden dienst schenen hier alles, zelfs den handel en landbouw te beheerschen. Zoo werd Bali, door zijn schoonheid, door zijn kaal-gebouwde, doch imposante bergen de schoon ste herinnering van al. Dit was de reis, waarvan wij tevoren niets wisten. En ik geloof, dat de eenige manier is om ervan Een Balisch huis te vertellen in den stijl, waarin wij alles hebben gezien. Impressionistisch, bliksemsnel. Vandaar deze impressionistische bliksembrief. J. A. VAN B o v ENE PEDANTE PIET JE'S PAED AGO GISCHE PEINZINGEN (Ongecorrigeerd) (13 jaar) (Niew-neederlans) XIII Dats nou toevallug dat ik deeze week me der tiende hoofdartiekel voorde groene schrijf, en dat voor n schrijver van 13 jaar, dat doe me denke aan dat fijne boek van suul verne met zn kapitijn van 15 jaar dan ben ik teminste neig 2 jaar jonger, en boovedien ben ik liever sjoernaalis dan kapitijn. of t mos n echte kaapitijn zijn zooas kaapitijn doemaar Vantwis, want die is me iedeaal. vooral as die spiest oovcr ncederland en oranje, oover vaaderslandliefde en eendragtige burgerzin, oover t verbond tusse God en Neederlant. Zoon kaapitijn is me liefste voorbeelt. maar paa zeit dat t gedaan is met alle kaapitijns en dat de moobilisasie-herdenking van 31 juli hun laaste stuiptrekking is gewees. generaal terwisga had zn uuniform nogges opgepoes en de minister van oorlog had zn hooge hoed gladgestreeke want die draag vanwee ge de algemeene ontwapening al lang geen uuniform meer en kaapietijn Vantwis had zn sportblikjes OOCTfRED: J ROESKE ZANDBLAD - SIGAREN 8 enIO ets allemaal op zn breeje linkerborst gespelt. teege n paar heilige huissies waare maanisveste geplak om t vollek van neederlant" te wijze op al de heerlukhijt die we in de laaste 10 jaar te geniete hebben gehad, ik was 3 jaar toen de groooote europeese oorlog in servieje begon en de duitse kaiser zn snorre op streek, maar nou ik 10 jaar ouwer ben geworcie is t doornse devies geworde es ies nog niet, erreichfen niet alleen in servieje maar ooveral is t huile met de pet. ook in ons dierbaar vaaderland, en daarom heeft de nationaale herdenkingskommissie geredeneerd dat dr maar is n lulletje mos op touw gezet worde om de mense hier uit de naarigheid te haaL. vandaar al die oranje aanplakbieljette gedrenk in vaaderlandsliefde en eendragtige burgerzin, in de kerke wier overal ge pree k en as kardienaal Van rosse m met de Italiaanse boot al niet weggevaare was haddie ons allemaal meteen nog effetje kenne zeegene vanweege t ge zeegend oproepingsbevel van 31 juli 1914 toen de duitsers, franse, engelse en helse voor onze poorte laage. maar zooas paa zeit we hebbe onze maane geschut en alle listige aanvalle onzer vijande afgeslaage dank zij onze saamenhorighijt en burgerdeugde. vandaar dat t verkeerd zou zijn die nasionaale ijgeschappe te verstikke, maar inteegedeel moe te ze worde aangekweek. daarom lui je overal de klokke onder lijd ing van sjef de klokkeluijer en meer loosjes van buite. maar t karriljon op de dam is weer is kapot en daarom mos de beurs bengel t alleen doen. en van \1 tot £3 het dat ding dan ook as n be zee te ne ge luit zood a t zelfs de aandeelhouwcrs van de rotterdamse bank dr van schrokke want die dagte dat dr alweer l van hun dierekteure door meneer vissering an de dijk wier gezet, maar ditmaal was t ter cc re van de oiiwe gemoobielieseerde die tusse 1914 en 1918 onderde waapens hebbe geleege. Dr is ook nog gekoliekteer. maar dat heef niet veel opgebrag omdat de offisieele kollektante in opdrag hadde zich voornaameluk te vervocge an de aadresse var de duitse millioenairs in amsterdam rotterdam en de haag. want dat zijndeenigediemetopregte dankbaarhijt terrugdenke and ie groote jaare uit t verleeje die hun Vaaterlant van zn staatsschulde afhielp en hun neederlant liet ontdekke waar je zoo lek kertjes op de gragte woont en zoo fijn met hollanse guldens in franse franks op de beurs kan gokke. maar dat is daarom nog geen reede dat onze mofse landgenoote in dr bus blaaze. want die zegge (op zn duits maar ik spreek uit prinsiepe geen duits) blaasen sie mier in mein aug. an neederlanse nasionaale kollektes doene ze liever niet mee. ze wachte liever nog n paar jaartjes tot ze ons heele neederlanse vaaderlant gemobielieseert hebbe en dan plakke ze onze hollantse muure vol met duitse plakaate en luije onze hollaiitsc tooreklokke en kollektecre bij roojaalc PIETJE VANNELLCSVARINAS GOUDZEGEL 3O ets. per Pakje. l Een aangename Bezuiniging een HALF ONS vervang vele GOEDE S