No. 2460 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR]NEDERLAND 23 DAGBOEK VAN EEN AMSTER DAMMER UIT HET KLADSCHRIFT VAN JANTJE Generaal, BRIEVEN Dit staat er natuurlijk boven, bij AAN wijze van spreken. Wij, kameraden OROOTE van 1914, zeggen tont court", Van MANNEN Terwisga. En daarom, van Terwisga, hoe hebben wij ons jaren lang verheugd op deez' glorierijken dag, waarop het wakkere ISiederlandsche leger zijn mobilisatie zou herden ken ! En hoe verheugen wij ons reeds op den dag, twee en een half jaar later, als wij het twaalf en een halfjarig herdenkingsfeest zullen vieren ! Om niet te spreken van de twintig- en de vijfentwintig-jarige gedenkdagen, die als marmeren zuilen zullen gegrondvest worden in de geschiede nis onzer natie. Reeds toen wij uw eerste bloemrijke ontboe zemingen lazen, waarin gij land en volk opriept ter herdenking, begon ons het hart sneller te kloppen en hoe hebben wij het betreurd, dat in ons Nederland geen gemeenschappelijk middelpunt is, waarheen alle blikken en alle harten en alle gevoelens zich kunnen richten en waar zij allen samenkomen ter herdenking van het wonder baarlijke gebeuren, het wonder, dat Nederland, dank zij zijn weermacht, buiten den oorlog bleef. Laat de laffelingen en de kleinzieligen en de kleinzeerigen maar brallen, wij weten beter, Wij, die, op den eersten oproep, huis en haard en hof verlieten om in natte greppels en tochtige schuren en bij hebzuchtige vaderlanders, die wat aan de mobilisatie" verdienen wilden, een onder dak vonden, wij allen hebben de overtuiging dat het slechts de wering onzer levende borsten was, die de schending onzer grenzen wist tegen te houden. En daarom, nog eens, doet het ons zulk een leed, dat wij geen onbekenden soldaat, zelfs geen onbekenden generaal hebben om onze kransen op uit te leggen en hem, tot diep in het hiernamaals, onze vaderlandsche toespraken toe te galmen. Want de Haagsche Malie-baan moge nog zulk een fraai grastapijt zijn, er is geen graf enjgeen triomfboog en geen cenotaaf, al deden de houten kansels waarop gij en uw mederedenaars de schare toespraken, dit gemis minder voelen. Nu woeien al de schoone, troostwijke woorden de blauwe lucht in en ook de hulde gebracht aan het Scheveningsche monument moest er onder lijden, dat de badgasten de twee daar uitgehouwen, levensgroote beelden verslijten voor de uitvinders van het gemengde badkoetsje, dat het Haagsche Gemeentebestuur alsnog geweigerd heeft op het strand toe te laten. Roemvolle dagen waren het, van Terwisga. Wij voelden hoe heel het hart der natie trilde op deez' herdenkingsdag, hoe de zielen geschraagd werden door de gedachte, dat, als weer de ure des gevaars naakte, opnieuw het volk als n man den roep zou gehoor geven, ondanks alle van Embdens en Heerings. En hoe steeg de geestdrift bij het aanschouwen der drieduizend gemobiliseerden, deze garde, die zich niet overgaf en niet gestorven is. Want ook dat is onze pech, dat, behalve enkele verkeerd behandelden in onze militaire hospitalen, geen enkele onzer soldaten op het veld van eer gebleven is. En hoe streelend is de gedachte dat onder de honderdduizenden, die thuis waren gebleven, er velen, in stilte lijden, gebrek lijden, nog altijd tengevolge der mobilisatie. Neen, dat men ze niet helpe! Dit zou verkeerd geplaatste vaderlands liefde zijn. Omdat de ware vaderlandsliefde niet ?vraagt om een belooning of het moest die zijn van den dood op het slachtveld en wij hebben het uit den mond van vele leden der feest-commissie: hoe jammer dat ons neringtje niet verliep, onze gezondheid niet knakte, onze positie niet was ingenomen, opftat wij te midden der nooddruft en des levens teleurstelling, toch hadden kunnen blijven roepen: Leve de Mobilisatie, leve de Nederlandsche Weermacht 4 Wij hebben geen onbekenden soldaat. Wij hebben echter meer en beter. Wij hebben eenige duizend tallen slachtoffers der mobilisatie. Laat ons deze helden tot het middelpunt onzer vereering maken en hen in hun bestaan zooveel mogelijk bemoei lijken, opdat wij ons op de krijgsmannelijke borst kunnen slaan en zeggen: ziet ook dit land heett zijn helden, al zijn ze niet onbekend en niet dood. En daarom van Terwisga, leve de Mobilisatie, leve de Nederlandsche Weermacht!! Met handdruk 1914" namens allen KEES DE LlJNTREKKER Kunst Bronsgieterij De Kroon" Haarlem Tel. 3899 Houtmarkt 23 Bronzen Beelden en Plaquettes. PEDANTE PIETJE'S PAEDAGOGISCHE PEINZINGEN (13 jaar) (Ongecorrigeerd) (Niew-neederlans) XIV De portier van de grote klub op de Dam van amsterdam is geen pedagoog. Of meschien beWeertie juist dattie 't wél is. Afijn 't is niet pietjes schuit dat ik deeze week ies onvrindelluks an zn aedres moet schrijve. Want toen ik me offisjieel kwam aanmelde om teegewoordig te zijn bij de huldiging van de olimpiese landgenote zee cie portier dat ik onder de jaare was om an olimpiese huldebetoginge deel te neeme. Nou ben ik niet vangistere en zoo zeg ik zoo : Uw schijnt de groene niet te leeze anders moes u wee te dat de mooderne jeugt van zijn regte weet gebruik te maake en in mijn persoon haar woordvoerder het." Maar ik had me zin, die ik uit me hoofd geleert had nog niet uit of de purtier had me al tusse tl ie draaideur van de grote Klub gewronge en meteen draaide ik de trappe af en stond tusse de blinde beedeljuffrou en de blinde beedelmeneer. Mot je mijn nebbe ! Ik ben naar Vanlaar gestapt niet om te lunsje (daar heb je anders de lunsroem voor) maar om van dat kleine portiertje zn unieform te leene. Zoo sting ik daar verkleet as buttonbooi. Ik ben de kalverstraat overgestooke en langs de doktrienaingang an de andere kant de grote Klub binnengestapt. En zoo heb ik toch de huldiging van onze olimpiese landgenote bijgewcon. Zoodat die strenge portier beneej me gestoole kan worde. Maar omdat ik nou inkognietoo verkleet was kon ik naames de vaaderlanse jeugt niet me spiesj afstecke. Dat is natuurluk wel jammer omdatte uover 4 jaare as me de olimpieaade in Amsterdam krijge 't juist de jonge neederlanders van mijn leeftijt zulle zijn die dan de neederlanse vlag au de middelmas omhoog motte hyse. Afijn ik ben blij dat ik al die spies je van de manne van 'tolimpies koomietee heb aangehoor al sting ik dan as eenvoudige buttonbooi achter de eeretaafel. En ik heb 'n hoop deelneemers van onze nasioonaale ploeg achter in hun nek gekeeke terwijl ik met de hoorduiver en de taart rondging. Verschillende drvan kende ik allang. Maas, Meyer, Willemse, Peeters, Draakenbos van de stadionbaan, Paulen, Broos, Boot en de andere lopers en springers van de atletiekwedstrijje. Maar die vier offesiere Voortvanzijp, Pahuuttdemortanse, Koolebrander en Kruif zaage dr anders uit dan ik gedag had omdat je 'n ruiter nooit zonder zn perd moet zien. Ook de schermers hadde hun zwaarde onder taafel afgedaan. Kaapitijn Vanderlinden van de Krachtbond had 'n paar mouwe over zn biseps. De bemannink van de wullem VI" hadde dr zeiltje gereeft. En de zwemmers hadde hun zwemvlies en hun zwemtrieko afgedaan. Zoo zaage al die gehuldigde sporthelde dr niet zoo heldhaftig uit as pietje gehoop had. Maar tug poopelde me nasionnaale hart toen 't wilhellemus wier angeheeve. Zoodat meneer Sjaakoo teege me uitviel en me snotneus nuemde toen ik van puure vaaderlansfiefde 'n sauskom oover z'n unieform en ridder ordes morste. Maar dat neem ik'm niet kwaalluk En as ie over 4 jaare me de olimpiese lauwertak op me slaape druk omdat ik dan in 't amsterdamse stadion Noermie en Wijsmuller me hiele heb laate zien zal ik 'm grootmoedig op de vlekke op zn pakkie wijze en teege m zegge: Majoor of kooloonel (dat moste ze m teege die tijt maar inake beveelt Pietje an) indertijt heef 't jonge neederlant in vlek op uw gemors maar hierbij herstelt de neederlanse jeugt de onhandighijt van n kleine buttonbooi door geen enkele smet op de vaaderlanse 3kleur te morse !" Maar teege meneer Jantje vandenberg van 't stadion zal ik zegge dattie die hardvogtige portier van de groote Klub niet toelaat. Want die is (Je oorzaak dat ik me spiesj niet aan taafel heb kenneuitspreeke maar me toevlug ditmaal heb moe te neeme tot me lijfblad de groene van P l ET.) E N.B. Pietje heeft deze huldiging waarschijnlijk in een visioen gezien, daar zij eerst heden, bij het verschijnen van,,de Groene", en dan in het gebouw der Industriecle Club plaats heeft. Red. NIEUWE UITGAVEN Beknopte Economische Geographie van Neder land en Indiëbenevens een overzicht ven het wereldverkeer (uitgave N.V. Uitgeversmaatschapij voor heen G. Delwel te WAssenaar) is de titel van een handboek van DR. C. TE LINTUM, dat in de eerste plaats bestemd is voor de leerlingen van de hoogste klasse der H.B.S.S. met 5-jarigen cursus. Het is voortgekomen uit een dictaat door deu schrijver opgesteld voor zijn lessen aan de Ie H.B.S. met 5 j. c. te Rotterdam. Het geeft in het kort een beeld van de plaatselijke verbreiding der econo mische verschijnselen in Nederland en de Indien, zooals vereischt wordt voor de hoogere burger scholen met vijf-jarigen cursus. Het tweede deel van den leercursus der Neder landsche Handelscorrespondentic, door P. J. MÜLS, Directeur van den Eersten Gemeentelij keu handelscursus en leeraar aan de Handelsdagschool te 's Gravenhage en L. F. VAN MEEUWEN, docent aan de Ned. Handelshoogeschool (uitgave N.V. Uitgevers Maatschappij voorheen G. Delwel te Wassenaar) bevat lo. correspondentie in de'i groothandel-, en 2o. verschillende examen-brieven en correspondentie. IR. L. TH. SciiEUKiioLTS BOLRMA, tandarts te Utrecht, stelde een populair wetenschappelijk werkje samen over de kennis der mondverzorgitig, die in het algemeen zoo uiterst gering, is. De schrij ver zegt in een voorwoord: Geen enkel specialis tisch terrein van de medische wetenschap telteen zoo groot aantal beoefenaren als het tandheel kundige, een verschijnsel, dat op zich zelf reeds boekdeelen spreekt. Nu zou men allicht vermoeden, dat ook de kennis der mondverzorging even redig hiermede zou zijn ontwikkeld. Dit is niet het geval." Daarom heeft de schrijver, die tevens de uitgever is, gemeend, zijn ideeën en ervaringen van een twintigjarige praktijk in boekvorm te moeten uitgeven. DE KON.FABR.F.W.BRAAT-DELFT VERZIN KT.VERLOODT, VERKOPERT ONAFHANKELIJK VAN VORM EN AFMETING TEGEN BILLIJKE PRIJZEN. LOONSCHOOPEERAFDEELING.