6 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2461 BIJ HET NADEREN VAN HET PROCES MATTEOTTI Vandaag ben ik naar de plek gegaan waar Matteotti voor het laatst gezien Werd door een kleinen jongen, den eenigen ooggetuige, die bij zonderheden omtrent de misdaad heeft kunnen geven. Bij het verhoor vertelde hij als volgt: Een kwam er achter hem aan en gaf hem een slag op zijn schouder, hij keert zich om en meteen vuistslag gooit hij den ander op den grond. Maar vier anderen springen op hem toe en geven hem een slag hier (en hij wijst op zijn rechter slaap) en toen een schop tegen zijn buik " Matteotti,al schreeuwend, trachtte te vluchten langs de trapdie naarde rivier voert; waarschijnlijk wilde hij in het water springen om aan zijn ver volgers te ontkomen. Maar hij wordt ingehaald, beetgepakten in de auto gesjord ; hij gilt, worstelt en slaat nog de achterruit der auto stuk. Dan zet de motor aan dan niets meer. In de brandende zon staan den heelen dag twee caribinieri naast het gulden kruisje dat men in het lage, grijze muurtje gemetseld heeft, op de plaat» waar Matteotti worstelde. De wachters moeten opeenhooping van menschen voorkomen; het is geoorloofd bloemen op den muur te leggen er waren verschillende kransen en vele losse roode anjelieren en wanneer de kransen linten of opschriften dragen, dan worden deze aan de weduwe Matteotti gebracht. Ik zie in deze stille vereering van honderden menschen, die zonder misbaar een eere-groet brengen aan deze plek, een verschrikkelijke aanklacht, een aanhoudend verzoek om opheldering voor de gewelddaad, die een toestand heeft kenbaar gemaakt aan een groot aantal van het volk onbekend was. Deze dagen zijn vol gisting; er worden des avonds bijeenkomsten op publieke plaatsen ge houden, een courantenartikel droeg den titel: De natie moet gered worden ten koste van het fascisme". Maar zie, vanmorgen verschijnt 11 Messaggero met de rüstherstellende verzekering: De slag is gewonnen." De thermometer rijst en daalt nog te snel. Intusschen blijft het een mysterie, wat de moordenaars met het lijk van Matteotti gedaan hebben. En het volk wil het weten, het eischt het lichaam op. Talrijke anonieme brieven geven aan wijzingen en de justitie haast zich telkenmale, die aanduidingen na te sporen. Dat het lichaam clandestien naar de morgue en vandaar naar het kerkhof zou zijn gegaan, is nu uitgesloten. Men heeft die ongelukkigen, die in de dagen van de misdaad begraven werden, opnieuw opgegraven, gefotografeerd, bekenden hebben moeten verge lijken: alles nutteloos. De laatste anonieme brief vermeldt, dat het lichaam met zware lasten in AL MARFIRIO EO AHA OIOR1A 't^J^ PtH IÏA6CHAIO 3tX> *SM39*JQ' ~^ A3SHRIO CiACOMO MATTEOTTI ALBINO VOLPI.EEN DER AANVALI.ERS'VAN MATTEOTTI Voor hen die belangstellen in graphologie is het merkwaardig de handteekening van Volpi nauwkeurig te vergelijken met het handschrift van moordenaars, in de boeken van Lombroso en Crépieux als voorbeelden aangegeven. «"AFKAART, AAN DE NAGEDACHTENIS VAN MATTEOTTI GEWIJD ae Tevere is geworpen en opnieuw gaan de duikers beginnen, zooals zij dagen lang in het meer van Vigo aan het werk zijn geweest. Dezer dagen is er een boek van Roberto Cantalupo verschenen: Fatti europei e politica italiana". Het lijkt mij belangrijk met zijn hulp. de daden te memoreeren die door Mussolini zijn verricht. Want de moord van Matteotti heeft Mussolini en diens partij een zwaren knauw toegebracht, en het groote woord mar telaarsschap" dat men aan Matteotti's dood ver bindt, doet al te graag verkleinen hè: werk, door Mussolini tot stand gebracht. v Ik citeer Cantalupo; Mussolini wilde de revo lutie niet. Aan de regeering gekomen toen Itali op den rand van den afgrond stond, wilde hij in den beginne meer vrijheid van beweging geven. De daden der nieuwe politiek zijn bekend: de bezetting van Corfu, de slag geleverd tegen den Volkenbond, de annexatie van Fiume en het vriendschappelijk verbond niet Yugoslavië, de vriendschapsbetrekkingen aangeknoopt met Span je, het verbond tusschcn Italiëen Rusland en ItaliëCzecho-Slowakije. In deze reeks van daden spreekt een langzaam, maar zeker streven om onze vrijheid van handelen onder de groote staten te vestigen." Mussolini is door zijn medewerkers: Volpi, Dumini en consorten in de zaak-Matteotti verraden geworden. Mussolini voor wien het gemakkelijk geweest ware een revolutie te ontketenen en die den storm deed luwen, heeft zijn vertrouwen gegeven aan een Albino Volpi, die zich germaanscHkrijgshaftig-patserig, laat fotografeeren, gewapend met hand-granaten en geweer. Mussolini liet zijn kracht door Geweld ondermijnen. Binnen twee maanden zullen we zien, of zijn stoere romagnolennatuur nogmaals overwinnen zal. MARIA F A v A i-K i K v i T s Kom toch, o Dood . . . Kom toch, o Dood, ik zal u goed ontvangen; Ik wacht u nu met stijgend ongeduld. Gij Weet niet, hoe oneindig groot verlangen Mij bij het denken aan uw komst vervult. Vaak was het mij als ging er over straten Van uw gewaad de zachte ritseling, Maar immer hebt gij nii alleen gelaten, Alleen met pijnen en vertwijfeling. Wanneer zult gij verschür-pn ., te blusschen De brandend-felle o.....poosde smart; <^ Wanneer zult gij bij mij zijn om te sussen Dat rus t-verlan gend, lijdend menschenhart? Alleen uw liefde en groot medelijden Brengen verlossing van oneindig leed. Kom als een bruidegom mijn hart verblijden Gij die alleen mijn ware nooden weet. J. 3. MEUWSEN, Hofl. A'DAM-R'DAM-ÜEN HAAG DE BESTE HOEDEN IN HOLLAND Ik zal uw nadering geheel niet vreezen, Maar stil en vreugdig met u medegaan. 'k Zal in uw veilig huis gelukkig wezen Aan 't einde van de harde levensbaan Gedenk toch, Dood, deez'eindloos moede leden; Mijn hart staat open en mijn ziel versmacht. Gij weet niet hoeveel leed er wordt geleden, Terwijl ik u in deze stonde wacht. Gij zijt mijn lief; ik heb u uitverkoren. Ik zal gelijk de vrouw uws harten zijn, Alleen voor u, alleen in u verloren; Uw liefde is mijn eenig medicijn. Zie toch die ringen aan mijn vingers prijken ! Zie toch dien haartooi zorgzaam opgemaakt! Om nog mijn schoon voor u wat te verrijken Heeft men mij dezen halssnoer omgehaakt. Ik liet mij slechts om uwentwille smukken Met de juweelen uit mijn vroeg bestaan, Om u met al mijn schoonheid te verrukken, Als straks uw blikken langs mijn leden gaan. Aan u alleen wil ik mij overgeven, Ten volle met mijn liefde en mijn lust; Alleen aan u vertrouw ik gansch mijn leven; Dit veege lijf zoekt slechts bij u zijn rust. Ik zal u volgen, Dood, trouw en eendrachtig Waar ik mag vinden uwe zaligheid, Geloof mij Dood, ik zweer u gansch waarachtig: Aan u blijf ik nu eeuwiglijk gewijd Toen is de dood.haar heimelijk gekomen En heeft de wenschen van haar hart vervuld; Hij heeft haar smarten zachtjes weggenomen En haar in rusten vredigheid gehuld. Toen zij hem wist gekomen op haar bede Glimlachte zij in gelukzaligheid En ging met hem, met haar geliefde mede In de onmetelijke eeuwigheid M. P o P P E L H o u w E R DRAMATISCHE KANTTEEKENINGEN DI-: TKAAN. Toen Josef Kainz, op rijperen leef tijd, eens den Orestes speelde, stroomden plotse ling de tranen, welke hem overigens niet licht meer in de oogen kwamen, over zijn wangen. Was het Orestes'noodlot dat hem zoodanig aangreep? Geenszins. Hij had zich deze rol alleen maar zóó volkomen eigen gemaakt, dat hij naar Orestes luisteren kon, en toen weende hij van vreugde om de schoonheid der verzen inden klank van zijn eigen stem. HET GEHEIM OER TOONEEi.KUNST. Toen Taluia eens een groote, tragische rol speelde, bemerkte hij dat zijn voord ra:ht, doordat hij aan een mach tig huiselijk leed moest denken, onwillekeurig een bewogenheid verkreeg als nooit te voren. Aange zien deze zuivere intonatie het publiek diep scheen te treffen, besloot hij haar in het vervolg kunstmatig aan te wenden. Op grond var deze ervaring zou iren een boek kunnen schrijven. Het geheim der tooneelkunst." DE ABüERiETEN. Van de Abderieten wordt verhaald, dat zij zich van den indruk der eerste iuou"elvoorsteHing binnen de muren hunner stad, niet wisten te herstellen. Zij zouden den geheelen nacht en nog den volgenden dag als waanzinnigen door de straten hebben geloopen, al-maar verzen van den Griekschen dichter na-galmcnd. Hoe konden zij ook tot bezinning komen in een tijdperk lang vóór de invoering van de Ochtendblad kritiek? A. ELOESSER V.f^OSSEM'S J