"DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2462 **; si BOUWT IN HET OOSTERPARR TE BliTHOM IILICBTIKEI fERTIEIT DE DIRECTIE TEL. INT. :?No. 6538 DE AMSTERDAMMER Weekblad voor Nederland kost slechts f 10.?per Jaar N.V. HAARLEMSCHE SODAFABRIEK HAARLEM - TELEFOON 30 - H. S. F. ZUIVERE KRISTALSODA IN KRISTALLEN EN IN POEDERVORM DUBBEL KOOLZURE SODA NATRIUMSULFAAT (WATERVRIJ) GLAUBERZOUT VOOR TECHNISCHE DOELEINDEN ZONNEHOEK' INSTITUUT OVERTOOM Amsterdam Rotterdam Overtoom 57 en 93* Kruisstraat 40 _ Vo°r vacantie - Doorloopend (Goede scholen Huisonderwys. TfPOn - StenO - Tllen - Boekhouden J, KIEPT,Tafelbergweg, Laren N.-Hf VANJCHAICKs l j MEUBELTRANSPORT-MI [ BERGPLAATSEN v. INBOEDELS BINNEN-EN BUITENLANDSCHE TRANSPORTEN j OVERBRENGEN S v.MEUBIlAIR OOKPER AUTO TAPISSIEBE BOOTH5TPAAT, UTRECHT. TEL.163 Hotel de Mallejan" VIERHOUTEN, Telef. 2. O a. f IR; eBtaiJ.ra.z3. t. ZEER RUSTIG EN GEZOND BUITENVERBLIJF In de laatste jaren de gezochte plaats. Modern ingericht hotel. 33 Kamers, deels stroomend water. Voor- en najaar f 4.50 p. p. p. d. H. MOLENAAR. HOTEL-PENSION Oafé-Restaurant D E CAN N EN BURCHT VAASSEN. Telef. 4. Van ouds het huis ter plaatse. Geheel verbouwd. Modern ingericht. 14 kamers. Ruime zalen. Pracht zitje. lederen Zondagmiddag ThéDansant. H. MOLENAAR. BIJKOMSTIGHEDEN CXXXIX Als ik merk van hoe groot belang voor mij het contact is met menschen, die maar even langs ons heen gaan een juffrouw in een winkel, een badvrouw, een tramconducteur, dan moet ik altijd met een glimlach aan Van Deyssel denken, omdat hij me die heele wereld vol allersubtielste nuancen heeft geopenbaard. Waarschijnlijk was ik, vóórdat ik zijn beschouwingen over zijn zér ge compliceerde verhouding met den kellner, die hem een glas bier brengen moest of met den kapper, die hem zijn haar knipte, had gelezen, al even schichtigbang, om niet den goeden toon te vinden met een fruithandelaar of een behanger als tegenwoordig; maar hij heeft me die vage benauwenis leeren zien en objectiveeren, zoodat het niet een angst-zonder meer bleef, maar een boeiend spel van zielsbewe gingen werd. Hij heeft, zooals in vele andere opzichten, mij ook hierin bevrijd van een onbegre pen obsessie en mij een nieuwe belangstelling in het bestaan gegeven. Want dat gaat den heelen dag maar door: ons even samenkomen met menschen, die we nog nooit gezien hebben, van wie we niets weten, en die zich toch een oogenblik met ons in hetzelfde geval verdiepen moeten. Soms lukt het onmiddellijk; we zien elkaar even aan, onze stemmen vangen elkaar, we begrijpen elkaar's bedoeling in een glimlach, en als we uit elkaar gaan, zijn we allebei een beetje opgewonden over het succes. Ik herin ner me een fruitvrouw in Weenen, wie we den weg vroegen, en die me zonder meer onder den arm nam en een eindje meeliep; we hadden vriendinnen kunnen worden, zóó goed pasten wij bij elkaar. Maar er zijn ook menschen in winkels b.v., die, als we rustig en stil zeggen, wat we verlangen, die weinige woordenrijkheid op zich zelf niet ver trouwen en naar ons blijven kijken, alsof er van koopen toch wel niets komen zal en we zeker iets anders in den zin hebben; en als we betrekkelijk gauw zeggen: dank u, doet u maar geen moeite meer; ik neem dit," dan worden ze nóg geagiteerder, omdat een makkelijke" klant het allerverdachtste is, dat hun kan overkomen; ze verwachten blijkbaar nog steeds, dat we op het laatste oogen blik zullen zeggen, dat we geen geld bij ons hebben, of ,dat we de lade zullen lichten. Waarschijnlijk worden die pas vriendelijk, als we al weer op straat staan. De klank van een stem is ook een zeer belangrijke factor om een eerste ontmoeting te doen slagen. Wie dikwijls met keelaandoeningen sukkelt, weet, hoe de houding van de menschheid verandert, wanneer we heesch en vermoeid moeten fluisteren, wat we anders hoog en vriendelijk konden vragen. Als je iets mist, merk je pas, wat het waard is in den omgang. Bijna alle menschelijke contact gaat langs woorden, klanken; wie niet spreken kan, voelt zich een paria. Een bizonder pijnlijke mislukking is het, wan neer we de verhouding met iemand, die stug blijft, een beetje willen forceeren, door iets te vragen, waartoe we eigenlijk geen recht hebben, b.v. of ze moe is; en als ze ons dan met groote, koele oogen aankijkt, en zegt: Neen, we zijn het gewoon." En ons dan nog korteraf verder helpt, omdat ze op al die onechte" belangstelling niets gesteld is en het zoo'n vreemd mensch immers toch niets zou kunnen schelen, al viel ze er bij neer.... Zoo'n relatie is dan, door onze eigen schuld, reddeloos bedorven, want wie lastig is, wordt veel eer geaccepteerd, dan wie.er van verdacht wordt valsch vriendelijk te zijn. Toch brengt het leven ook, waar het deze broze banden betreft, soms treffende verrassingen, zooals vanmorgen met den jongen man, die de fietsen in bewaring neemt: ik ken" hem al vier jaar, spreek hem den heelen zomer vrij wel geregeld twee keer per dag, en ik was er nog nooit in geslaagd tot een bevredigende verstandhouding met hem te gera ken. Eerst had ik hem eiken keer een dubbeltje gegeven, (de vaste prijs is vijf centen,) en hij, meenend, dat ik dat niet wist, had het telkens met stug gebaar in zijn zak laten glijden: hij had min achting voor mijn onnoozelheid en hij mocht me niet. Later bedacht ik hem 7|- cent aan te bieden; het was lastig er vooruit aan te denken, en ergens geld te wisselen, maar zonder moeite is nu eenmaal nooit iets te bereiken op de wereld, en deze fooi waardeerde hij; hij zag in, dat ik wél wist, wat het eigenlijk kostte; dat deze 2J- cent een vriende lijkheid beteekende, en een enkelen keer reed hij mijn fiets voor me over het trottoir, toch steeds zeer teruggetrokken en onverschillig. Maar van ochtend, ik was laat en wat gehaast, werd ik door een kleiner ventje geholpen, en ik zei, terwijl ik snel mijn tascii er af nam. terloops: Zoo, moet jij het vak ook al leeren?" En toen ik van m'n bad terugkwam en geen bizondere verras sing verwachtte, stond daar de groote al naar me uit te kijken met, voor 't eerst menschelijke, oogen en hij stak onmiddellijk van wal: ,,1J zei daar zoo van het vak leeren. . . . maar de gemeente .... en als het druk loopt..." En dat hij 's winters zand kruide; en dat hij een ouêmoeder had. Ik was te blij-vcrbaasd om veel terug te zeggen, en begreep eigenlijk nog steeds niet, hoe ik dit nu opeens, door dat eene zinnetje, had verdiend. Waarschijnlijk door de onbevangenheid. Goeie bedoelingen zijn uit den booze. Met onze nieuwe brabantsche huisgenoote heb ik óók nog niet den juisten toon gevonden. Ik was nu eenmaal ingesteld op den wijsgeerigen zin van het Duitsche volk, en philosopheerde met onze Clara diepzinnig over het begrip Substanz" en over psychisch monisme. Met deze heibewoonster raak ik geloof ik het beste op streek, als ik me aan spreekwoorden en overgeleverde zegswijzen houd zooals, over het weer, dat na regen zonneschijn komt, en over den Zondag, dat alles zijn vóór en zijn tegen heeft. Maar toen ik haar voor de maansverduistering wilde interesseeren en zij me zakelijk te verstaan gaf, dat maansverdtiisteringen in Maart behoorden te gebeuren en zonsverduisteringen precies om twaalf uur, met een verwijt in haar stem, alsof het heelal van zijn geregelde werklijst was afgeweken, toen was ik wel een beetje bang, dat het niet zoo erg gauw tusschen ons zou vlotten. Maar sindsdien heb ik haar eigen portret in een mooi lijstje, midden op haar tafeltje bij het raam ontdekt; ze staat in quasi losse houding, haar eene voet bijna van den grond, en kijkt met zielige, gedoofde oogen.... God, dat is nog erger, dan het coeur simple van Flaubert; hier is zelfs geen pape gaai om van vervuld te zijn; niets dan de eigen, navrant naar fleurigheid strevende, beeltenis. En ik durf maar niets anders te zeggen, dan: Na volbrachten arbeid is het zoet rusten" of: Alle begin is moeilijk"; van die heel-otide wijsheden, die zeker goed zijn, want zóó'n arm, verlaten hart zou je misschien met een nieuw en niet ver trouwd woord ten doode kunnen kwetsen. A N N l E S A I. O V ? N *