No. 2468 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 11 HERINNERING EENER TACHTIGJARIGE Ongeveer tegelijkertijd dat in Holland de Her inneringen van dr. Aletta Jacobs" het licht zagen, verscheen in Duitschland een boek getiteld: Herinneringen eener Tachtigjarige" geschreven door dr. med. Franziska Tiburtius Deze vrouwelijke dokter was ook de eerste in haar land. Haar studietijd viel haast gelijk met dien van dr. Jacobs, in de jaren 1871?1876; maar zij begon hare medische studiën, toen zij tien jaar ouder was, vandaar dat hare herinneringen van een tachtigjarige zijn. Reeds in haar prille jeugd was zij als gouvernante werkzaam. Een broer, met wien zij zeer symphatiseerde, medicus van zijn vak, wekte hare belangstelling voor zijn werk en werkkring. (Ook hier de overeenkomst met dr. Jacobs, die steeds door haar broeder Julius op die wijze beïnvloed werd). Nadat zij eenigen tijd als gouvernante in Engeland vertoefd had en daar ook den geestelijken invloed der feminis tische beweging had ondergaan, besloot zij in de medicijnen te gaan studeeren. Doch voor haar waren de moeilijkheden nog veel grooter dan voor dr. Jacobs, want in Duitschland werden de vrou wen aan de Universiteiten niet toegelaten. Zij moest daarvoor in Zwitserland gastvrijheid in roepen en ging in Zürich studeeren. Na hare promo tie vestigde zij zich te Berlijn, waar tegelijkertijd een andere vrouwelijke dokter, dr. Emilie Lehmus zich ook gevestigd had. Zij beiden waren de eerste vrouw-artsen, die den weg voor vele anderen gebaand hebben. Dr. Franziska ging daar samen wonen met haar broeder en schoonzuster en praktiseerde met hen samen, daar hare schoonzuster Henriëtte Tibur tius, de eerste vrouwelijke tandarts in Duitschland was. Naast een uitgebreide praktijk heeft zij nog altijd tijd gevonden voor socialen arbeid. Door haar invloed kwam een polikliniek tot stand, waar aan alleen vrouwelijke 'artsen verbonden waren, die duizende vrouwen tot zegen is geweest. Gedurende de oorlogsjaren heeft zij nog altijd gepractiseerd. Thans leeft zij in Wilmersdorf alleen, daar broeder en zuster haar zijn voorge gaan. In deze voor Duitschland zoo donkere jaren, teert zij op hare herinneringen en ziet nog vol opgewektheid terug in het verleden en haar weibesteed leven. Haar huisje is vol van die herinne ringen, blijken van dankbaarheid, die zij in haar jarenlange praktijk mocht ontvangen. Evenals de Hollandsche jeugd veel kan leeren uit het boek van dr. Jacobs, wordt de Duitsche jeugd vermaand dit boek van dr. Tiburtius met aandacht en dankbaarheid te lezen. N. MANSELD T?D E WITT HUBERTS KINDERKLINIEKEN IN AMERIKA Eenige weken geleden kreeg ik de gelegenheid tot 't bijwonen van de opening van een kinderkliniek in een klein plaatsje in 't N.W. van Amerika.Allang was daar een groote behoefte aan, maar steeds werden de plannen uitgesteld. Eindelijk dit jaar, als resultaat van de Child's Welfare week, werd alles voor elkaar gebracht. De county of provincie zuster met de werkster voor 't Roode Kruis vroegen alle doktoren eenige van hun kostbare uren te willen afstaan ten behoeve van de kliniek, evenals de tand- en oogartsen, hetgeen graag gedaan werd. Daarna werd de hulp van eenige vrouwen inge roepen om de doktoren bij 't onderzoek van de kleinen te helpen en onderwijl de rapporten in te vullen, moeders te ontvangen en kinderen te wegen en te meten. Nadat toen alle persoonlijke hulp verzekerd was, kon men beginnen met de verzorging van de kleinere details, welke zoo weinig mogelijk geld moesten kosten. Voor de reclame van de gratis kliniek voor kinderen beneden schoolleeftijd, werden de dames verzocht zelf aanplakbiljetten te vervaardigen. Daarvoor knipte men fleurige, kleurige platen uit de magazines, welke op wit carton geplakt, met datum en plaats er onder geschreven, in de ver schillende winkels werden opgehangen. 't Roode Kruis stuurde de verschillende invulbiljetten, die voor elk kind noodig waren, zoodat er verder nog overbleef, de weegschalen, babymeetplanken, papieren handdoeken,- houten spatels en papieren hoedenzakken, waarin tijdens 't onderzoek de babykleertjes zouden worden ge borgen. De tuberculose-vereeniging leende haar flanellen omslagdoeken, en met dit, was alles compleet, voor een kinderkliniek noodig. Den eersten dag,'s morgens om 10 uur, stroomden moeders met kinderen naar 't stadhuis. De speciale kamer van de countynurse was klaar voor de ont vangst. In de ruime gang, daarvoor aan tafeltjes, zaten een paar zusters die de eerste papieren moesten invullen, naam, leeftijd, voorkomende ziekten in de familie, welke ziekten en gebreken 't kind gehad had, welke voeding 't kreeg, hoe lang slaap, met open of dichte ramen? etc. etc. Was dat afgeloopen, dan werden ze naar 't uitkleedkamertje gebracht, om vandaar uit hun beurt af te wachten voor 't onderzoek. Voor ze bij den dokter kwamen werd nog eerst de maat en het gewicht opgenomen en nagekeken of dat met 't gemiddelde klopte. De meeste moeders straalden, als hun kind, al was 't maar een half pond, over wicht had, maar o wee als de wijzer naar den anderen kant doorsloeg. Vervolgens 't onderzoek van dokter, tand- en oogarts. Over 't algemeen waren er flinke kinderen, weinig ondervoede stakkertjes, ook al doordat hun moeders 't moeilijkst er toe te bewegen zijn naar de klinieken te gaan. Toch kreeg ik 't gevoel dat dit een prachtige opzet was. De doktoren geven alleen raad en in geval van ernstige gebreken wordt er op aangedrongen het kind onder behandeling van den huisdokter te stellen. De voedingskwestie is ook altijd een groote moeilijkheid, zoodat dan ook vele moeders met babies, al vanaf 3 weken oud, naar de zuster, een voedingsspecialiste, werden doorgestuurd. Allerlei inlichtingen werden door haar gegeven en allergezelligste boekjes (door den staat uitgegeven) met veel plaatjes en korte wijze lessen rondgedeeld. Menigeen trok dan ook vol moed en goede voor nemens met een slap kind weer naar huis. Iedereen ziet hieruit, hoe eenvoudig 't is, ook op kleine plaatsen gratis hulp voor zieke en zwakke jonge kinderen te krijgen, als-een beetje goede wil gevonden kan worden en hoe vele kinderen be schermd zullen worden voor kwalen, uit zuinigheid of armoede ontstaan. C. MEURSING E?W A R N s i N c K VERSIERDE KAMERS Hoe vriendelijk zijn de kamers door de bloemen, als het buiten maar onophoudelijk regent, dan hebben wij ze afgesneden, nietwaar en een feest in het huis er mede gemaakt en dan zijn wij zoo tevreden! Staan zij niet mooi, de klokjes van de Galtonia's bij het beeldje van een klein meisje, zij zijn blanker dan het marmer, maar toch is hun wit minder doorschijnend en zuiverder dan dat van de Gladiolen, neen, het is niet het werk van de zachte zalmkleurige die er bij zijn gezet, de zwaardlelies zijn waarlijk zoo lichtend daar, hoewel zij met de hagel witte gordijntjes aan den erker, niet te vergelijken zijn. Zooveel nuancen zijn er in dit spel der bloemenkleur, welke wij door eenzelfde woord te gebruiken dachten te kunnen vastleggen, wit! Galtonia's snijdt men anders niet af, men is er rijk mee in den tuin, maar zoo in huis hebben zij iets van de lente, als groote sneeuwklokken hangen zij, maar de Dahlia's en de asters doen het je wel anders weten, ook de weerspiegeling in het zwart van den schoorsteenmantel, daar verschijnen de Phloxen en de zonnebloempjes uit het voortuintje en brengen bijna overdaad in de versierde kamers, maar zij geven toch geen voorjaarsgeluid. Bloemen, die veilig weg zijn uit den regen, hoe vangen ook jullie het licht, dat er ondanks het sombere nog is, het is verwonderlijk hoe stralend jullie worden. . Nu zijn de Dahlia's bijzonder, dit is de waarde van de groote bloemen, dat ze daar stil staan en ontvangen, de een tegemoetkomend, opgeheven, verklaard, zijig glanzend; de ander gebogen, geheel, met een schouwen naar beneden en een derde, ten deele afgewend en het is een probeeren van het licht door te dringen in het hart dat ge heimzinnig donker is, rijk ambergeel zijn de blaadjes die door laten en tot een oranje gloeien wordt het tegenhouden. Zoo staan de bloemen, waar anders de groenblijvende planten zijn, die zich nu verheugen buiten te wezen. Het kan soms zijn dat de nachten hier in ver schillen van de dagen, dat het uit is met de regenOUD-HOLLANDSCHE MANNENKLEEDING De heer Simons te Laren streeft er naar, de schilderachtige mannendracht uit de 16e en 17e eeuw weder ingang te doen vinden en in de plaats te stellen van de tegenwoordige weinig sierlijke heerendracht. Het allereenvoudigste pak, hierbij afgebeeld, bestaat uit: jas,' korten broek, leeren riem, alles naar eigen smaak en figuur, min of meer kostbaar te kiezen. Mevr. Simons draagt een japon rijk met open naaisel versierd, afkomstig uit Las Palmes, waar dit handwerk als volkskunst wordt beoefend. De heer en mevr. Simons stellen zich tevens ten doel in Laren het oude weversgrlde te doen herleven. |^,K*i'!iillillllllll!!!!IIIIW 3inii| MEYRG y&BHNÏviiBi "ËICORSETIERE \3~ KEIZERSGRACHT P^AMSTERDAM [31TELEF. >7151 [5 Hr^- ATEÜER5VOORREPACATiÉN IN DEN MAAG ELKEN VRIJDAG MOTELCENTRAL vlagen, als men dat eenigszins kan weten aan de sterren die aan den hemel staan, dan is het goed voor het slapen gaan, al de bloemen op het plaatsje te zetten in emmers met versch water, dan gaat men wel weg uit ontredderde kamers, maar tot besluit ziet men dan in den tuin nog even, waar een herademen is en men verheugt zich in den mor gen, want dan zal het frisch zijn het gezicht en kleurig van zooveel bloemen bij elkaar, zacht overwaasd van vochtigheid. En men denkt dat 's zomers in een klein tuintje of op een binnenhofje, waar geen zon genoeg is voor de groeiende planten, er op deze manier te werken zou zijn: door te nemen potten in kleuren ook en hen te vullen met afgesneden bloemen, die men koopt of krijgt uit vriendenhanden. Of dat dan niet een fleurig plekje werd met Zinnia's, groot, en zoo telkens een week van gansch wat anders? Als het regent is er een mogelijkheid om ge lukkig te zijn en wanneer men weinig ruimte heeft, kan het kleinste plekje toch uitgroeien tot een hartverruimend zoet verblijf als wij de bloemen maar niet vergeten. T i NE COOL Wenscht U Boter mat Rijksmerk? O U D-B U SS E M" bezorgt U dia dagelijks tegen marktprijs. Kerkstraat 187. Tel. 49344.