DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2473 ZIlffiQ KOSMOS! POPULAIR 6ct; KISTJES VArï255Tuitt 4%fltf4fZ>ff- + f. 1.5Of c/?2.«i 2.5 O DE AMSTERDAMMER Weekblad voor Nederland kost slechts f 3.?per kwartaal of f 10.?per jaar bij vooruitbetaling. LICHT U TOT VOOR /PECIAIE WOON INRICHTINGEN Zooeven verschenen: NORBERT JACQUES Natuur en Volk van de Stille Zuidzee Geïll. met 35 Autotypieën VERTAALD DOOR ALICE VAN NAHUYS Prijs ingen. f3.25; geb. f4.50 Vraagt Uw leverancier uitsluitend Oelftsche Slaolie EXTRA t ? 1.20perheele. /0.75per halve Iflesch (verpakking inbegrepen). Delftsch Plantenvet DELFIA ?0.58 per tablet van Vs K-O. netto. LET OP HET GEDEPONEERD HANDELSME RK Het feit, dat er dagelijks meer WHITE VRACHTWAGENS EN OMNIBUSSEN op den weg verschijnen, spreekt voor zich zelf. De prijzen zijn concurreerend. ALLEENVERTEOENWOORDIOINO VOOR NEDERLAND: N.V. Gebrs. NEFKENS' Automobiel Maatschappij ALLEEN: AMSTERDAM, Jacob Obrechtstraat 26, Tel. 22507. UTRECHT, Nachtegaalstraat 55, Tel. 3061. Geen filialen, ook niet in andere plaatsen. 1NEHUNDS VOLKSLEVEN Uitgave EM. QUERIDO, Am;,terdam het eerste grcote populaire werk over de Nederlandsche folklore, geschreven door den bekenden des kundige op dit gebied, den Heer D. J. v. d. Ven, is in prijs verlaagd, zoodat het nu verkrijgbaar is: ingenaaid a ? 11.?, gebonden in linnen stempelband a ? 15.?en gebonden in leer ? 30.?. Wij vertrouwen, dat zeer velen, wien het boek tot nu toe te duur was, deze gelegenheid zullen aan grijpen, om dit door en door Neder landsche werk te koopen. Een uitvoerig prospectus zenden wij gaarne op aanvrage. Vraagt Uw boekhandelaar Nierlands Volks leven ter inzage. N.V. Uitg.-Mij en Boekhandel v h P. M. WINK, Zalt Bommel NAAR MAAT Fr. SINEMUS 20 Leidschestraat 22 - Amsterdam Da TENTOONSTELLING van WERKEN door dan Kunstschilder G. ALOZËRIJ is dagelijks geopend fot 6 uur tot en met 15 November in de Kunstzaal F ETTER Weteringschans 79, A'dam T t LEF OON 43617 ^ «* ?> *> l l* l> l> 1V »> '-> l» l> l> ?> 'V lv l* BIJKOMSTIGHEDEN r f -4 CL Tenslotte is het alleen mogelijk een oordeel te hebben, dat op pooten staat, over dingen die je niet heelemaal kent. Geen geestiger critiek, dan over een boek, waar we slechts even in hebben ge bladerd; geen vermakelijker karakteristiek, dan van iemand, die we slechts eenmaal hebben ont moet. Noch menschen, noch dingen, plegen in werkelijkheid zóó dwaas, zóó goed, of zóó be koorlijk te zijn, als voor onze pakkende" uit spraak aangenaam zou wezen; wie een beweging, een moderne religie, een mode of een methode van dichtbij beziet, voelt zijn vreugdevolle zekerheid, dat er nog nooit zóó iets mals ter wereld is ver toond, afbrokkelen; en als we de gebeurtenissen, waarover we nu zoo geanimeerd onze tong kunnen roeren, inderdaad in hun verband kenden, zouden we waarschijnlijk zwijgend terneerzitten, omdat alles tegelijk simpeler en grootscher bleek te zijn, dan onze op jours en kaffeeklatsch ingestelde gees ten konden bevroeden. Want het leven, dat wonderbaarlijke, veel ver guisde geschenk, waarover we telkens weer een stevige" meening hebben, omdat we het toch nooit zoo ver brengen, dat we het doorgronden het houdt niet op ons op nieuwe wijzen tegemoet te treden, en ons telkens opnieuw te zeggen: ook op deze wijze manifesteer ik mijn schoonheid. Tot we, met onze handen open van verbazing, zeggen: o, verscheidenheid in eenheid; laten we bescheiden en stil zijn; want in alle menschen beweegt het zelfde, en dat we het op zoo verschillende wijze uiten en langs zoo verschillende wegen trachten te realiseeren, dat komt doordat onze onvolmaaktheid zich altijd weer een beetje vergist, en langs allerlei tegenoverelkaar liggende kanten van het rechte pad afdwaalt. Maar in elke vergissing zit de goede bedoeling, in elk mislukt boek de droom van een kunstwerk, en in elke malloot een gedetailleerde idealist. En als ik er dan over doordenk, hoe je alleen een vast oordeel hebt over het vreemde, dan voel ik, hoe ik dezen midadg mijn ,,impressies van Indië" zou moeten beginnen, omdat ik zeker nooit in staat zal zijn, u sterker te suggereeren hoe warm het is, en hoe ver" dan nu ik het nog alleen in den droom heb aanschouwd, als n lange spanning van puffen en terugdenken aan het leven in Hol land. Want dit is het verschil tusschen gedroomdverdriet-en-gedroomd-geluk en de werkelijkheid, dat we het ons denken als n lang aangehouden oogenblik, terwijl in de realiteit er telkens leegten van verslapping, of uren van afleiding en vergeten tusschen vallen. Zoo zijn voor menschen met wat fantasie, alle voorvoelde rampen feller, dan be leefde ramt en; en vreemde dingen zijn veel vreem der in het licht van onze verbeelding dan onder het schijnsel van de meest meedoogenlooze tropen zon. Over dat licht zou ik nu goed kunnen schrijven, over de geheimzinnigheid van die stil zich op bloote voeten voortbewegende bedienden; over het zingen van de insecten in den nacht, over den eigenaardigen geur van Indië; over de europeesche samenleving, als van zeeofficieren op een schip, die elkaar niet kunnen ontloopen en dus charmant tegen elkaar moeten zijn; maar als ik er een maal zit en er u weer over wil gaan vertellen, zal ik gemerkt hebben, dat er, net als in Holland, een kruidenier op den hoek van de straat woont; dat je niet je dag doorbrengt met zwijgend te lijden onder de hitte, maar dat je leest en lacht en je agiteert en iets zoekt en teut en opeens aan iets prettigs denkt, net als hier; en dat je heimweh niet zoo heel veel anders is getint, dan dat, wat je nu over valt, als je terugdenkt aan het huis, waar je kind bent geweest of de dierbare kamers van je studen tentijd. Maar dan zal ik Holland ook pas kunnen zien, zooals het eigenlijk is, het eindeloos teere. wee moedige Holland, dat ik altijd veel te lief heb ge had, en dat in dezen laten herfst zoo langzaam zijn tooi aflegt, dat het een verheerlijkte zieke lijkt, die niet sterven wil. De hoornen worden al ijler, de luchten hangen laag, en de blaren, die voor mijn voeten vallen, zijn er niet afgerukt duur een feilen vlaag, maar ze sterven, omdat ze niet meer leven kónden. En het wordt al maar lichter langs de wegen, doordat de kruinen het niet meer weren kunnen, zoo onwezenlijk, ontroerend licht, als de stemming vóór een afscheid, als niemand wil schreien en elke glimlach een bovenaardschen glans krijgt En ik denk, hoe, als ik weer Bijkomstight-deii" boven aan een bladzij zal teekenen, ik op een heel ver weg plekje op de globe zal zitten, waar hii up zijn allerbreedst is, op dat rare gekronkelde eiland waar je op school van leerde, maar zeker nuuit gedacht had nog eens ooit te zullen aanlanden. n ik knik tegen al mijn onbekende en bekende lezers: tot dan. A N N' i E S A L o M (' ?'? ^ Geen afscheid voorgoed, maar: tot weerziens! Een blijde tijding voor de zoovelen, wien Ann;e Salomons ook door haar Bijkomstigheden" liet' was geworden, en waaronder er wel geweest zullen zijn, die vreesden dat haar vertrek uit ons land een einde zou maken aan het genot, elke week hare stem hier te hooren. Als over eenige maanden Annie Salomons met de 151ste Bijkomstigheid" de nieuwe reeks uit Indiëopent, zal zij daarmede vreugde bereiden aan al haar getrouwen van de Groene. REDACTIE.