DB AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND] No. 247? EEN SURPRISE VOOR DEN SINT De Sint is gekomen; de Sint Is gegaan; en hij is weer gehoond en gehuldigd: hij is weer vereerd om z'n heillgheids-waan, n van anachronisme beschuldigd ! Den n was Hij steeds nog der kinderen vrind", en diens stemming werd milder en zachter; maar anderen meenden: Die rijdende Sint loopt onloochenbaar twintig jaar achter!" De Sint is gekomen, de Sint is gegaan, ais een oude geluksopenbaring: hemzelf heeft de ommegang waarlijk voldaan, want die schonk hem een nieuwe ervaring. Wij laten den heilige-zelf hier aan 't woord (want als vorsten, acteurs, diplomaten, heeft ook onze Sint zooals 't heden behoort zonder vraaggesprek" 't land niet verlaten !) Meneer", zei de oude goed-heilig-man stug, en hij leek wat vermoeid en wat mager, ik kwam (volgens 't versje hier) over de brug, want de prijs der cadeaux wordt niet lager ! Enfin! 'k Heb m'n jaarlijkschen plicht weer gedaan, 'k liep het vuur uit m'n heilige sloffen; maar óf jullie jeugd kan geen Spaansch meer verstaan, of ik heb het niet bijster getroffen ! Zoo ben ik geweest in een aardig gezin om een tienjarig jongske te spreken; ik kwam heel goedsmoeds daar de huiskamer in, maar m'n komst is onnoodig gebleken ! Het jongske-in-kwestie was namelijk thuis, doch 't jongmensch was m'n feestdag?vergeten er klonk geen gezang en geen feestlijk gedruisch, want hij las: Wat een jongen moet weten l" Er is bij hun buren een meiske van acht, en ik ben me dus daar gaan vervoegen; maar hemel ! ook daar werd ik geenszins verwacht als promotor van 's meiskes genoegen ! 't Was donker in huis, en 't was stil bovendien, toen 'k al tastend m'n koek en m'n gard zocht: 't gezin, naar me bleek, was een f lim-stuk gaan zien Om Haar Eer" of: Het Drama der Harts tocht"!*) Zoo heb ik nog menige poging gewaagd om het kinderlijk hart te verrijken, maar kleuters van zes hebben grijnzend gevraagd: Dat de Sint??Laat nou gauw naar je kijken!" Een baby alsmede zijn kinderjuffrouw boden eindelijk, scheen het, weer kansen; maar 't huis bleef gesloten, al wachtte ik trouw, want Papa en Mama waren dansen ! Dus heb ik dien avond m'n tocht maar gestaakt, en 'k ben over de daken gaan rijden: m'n avondbezoek had geen indruk gemaakt, als in vroeger, gelooviger tijden !" Toen vleugde een lach langs 't gelaat van den Sint, en z'n wang bloosde blij en roos-tintig ,,'k Vond ind'lijk een kind, dat geloofd' aan den Vrind, die haar 't suikerhart schonk; ze was twintig!" K u M o R A NOSALIS *) Ondertitel: In den macht der bandiet!" DE BEL Nou maar heel gewoon doen, waarschuwde Van Delden nog, enkele oogenblikken voordat Henk binnen zou komen. De kinderen hadden de kaarsen van den kerst boom aangestoken; de vlammetjes waren nog niet tot rust gekomen; ze flakkerdansten met grillig uitschieten, en vonkten weerschijnen in den zilverkleurigen tooi, die slingerboogde van tak tot tak. Er was onder de Van Deldens lang over beraad slaagd of er dit jaar een kerstboom zou komen f niei. De moeder had er zich aanvankelijk tegen verzet,- aanvoerend dat het bij den zoon een al te pijnlijke herinnering zou wekken aan den kerst avond van twee jaar geleden, den kerstavond, waaraan zij-zelf nog geen oogenblik kon denken zonder dat de navrante heugenis haar het hart toekneep; en het leek haar zelfs nu, in dit oogenblik, T~aan den bewogen kaarsenschijn, aan den harsigen geur van den boom, aan de luide vreugde van de kinderen onafscheidelijk verbonden was, dat aanstonds misschien over een uur. misschien over een minuut, misschien over een seconde het snerpen van de bel zou waarschuwen, dat de politie hem kwam halen, net als voor twee jaar. Ze was eindelijk bezweken voor de overreding van haar man en haar beide oudste dochters, die beweerden, dat ze maar net moesten doen als altijd, dat het Henk juist als iets vreemds, iets opzettelijks, zou opvallen, als ze nu geen kerst boom hadden, in tegenstelling met andere jaren. Ze had toegegeven, weifelend nog wat het beste was, en Henk zelf konden ze er natuurlijk niet naar vragen; trouwens, hij sprak bijna niet; hij was eenzelvig geworden in de twee jaren van stilte en volstrekte eenzaamheid, en geen enkel woord van vertrouwelijkheid was nog, in de twee weken, die hij nu weer thuis had doorgebracht, tusschen hem en een van de huisgcnontcn gespro ken. Een onderwerp van zorgvolle bespreking was het geweest, wie men tot den kerstboom noodigen zou; geheel zonder vreemden te zijn, zou Henk's achterdocht kunnen opwekken, terwijl men toch bij het bepalen van de keuze niet voorzichtig genoeg kon zijn: alleen vrienden, van wie men niet de geringste, ook onwillekeurige toespeling, hoefde te vreezen, konden genoodigd worden. Na lang beraadslagen was beslopen, dat behalve Willem van Voorden, den verloofde van Truus, alleen de Makkinga's gevraagd zouden worden, een kinderloos echtpaar, vrienden sedert jaren, van wie men met zekerheid mocht aannemen, dat het gebeurde met Henk geen verandering in hun toegenegen gevoelens veroorzaakt had. Willem van Voorden was al gekomen, zat bij Truus voor de piano, bezig muziek uit te zoeken; Betsy was er ook, stralend-mooi meisje van even twintig, een trotschen trek om den mond, een trek, dien de moeder vreesde en bewonc'erc'e tegelijk. De jongere kinderen, vier, tusschen acht en vijf tien, hadden meer belangstelling voor de ge schenken, die ze 's middags al gekregen hadden, dan voor den kerstboom, al hing er voor ieder nog wel iets tusschen de beweeglooze takken. Henk kwam ook binnen, liep glimlachend rondom den pralenden boom, zei iets waardeerends tegen de kinderen over het werk van de versiering. De moeder maakte een onwillekeurig gebaar naar een stoel, noodigend tot gaan zitten; maar dadelijk trok ze haar hand terug; hij kon immers plaats nemen waar hij wou; hij was geen vreemde. Maar een pijnlijk trekken om zijn mondhoeken bewees haar, dat hij het gezien en gevoeld had. De Makkinga's kwamen binnen, bewonderden den kerstboom met uitbundig-prijzendc woorden, druk-doend, joviaal-hartclijk. Betsy schonk thee. Makkinga en Van Delden vielen dadelijk in een gesprek over de politiek van den dag; voorzichtig werd een enkele maal het oordeel ingewonnen van Henk. Ze moesten voorzichtig wezen: geen enkele maal laten blijken dat ze wisten, hoe zijn tweejarige afwezigheid hem onbekend moest doen wezen met tal van gebeurtenissen van den laatsten tijd. De moeder werd rustiger, nu zij zag hoe de tijd verstreek met kalm en gemoedelijk praten. Alles zou goed gaan.... Een gevoel van dank baarheid ging door haar heen bij de gedachte, hoe alles nog weer terecht gekomen was ir.et den zoon, wiens schuld voor haar nooit iets ergers geweest was dan zwakheid, een niet bestand zijn tegen de verleiding. Een dief ais andere dieven was hij niet, kó.i hij niet zijn, al was hij dan wegens diefstal veroordeeld.Zij kende zijn karakter, zijn fouten, zijn neigingen van kind af .aan; haar begrip verontschuldigde, waar dat van anderen te kort schoot. Ja, alles was nog weer goed gewor den, zóó goed als ze nooit had durven hopen. De vader had zich tot volkomen verzoening bereid verklaard; een familielid had Henk een betrekking bezorgd in Amerika, waarheen hij over twee maan den zou vertrekken; tot zoolang mocht ze hem^bij zich houden, hem dagelijks laten voelen, dat hij voor haar niet veranderd was. Ze betrapte zich er op, dat haar gedachten af dwaalden. Dat mocht niet, het mocht niet om Henk. Niets mocht hem immers doen veronder stellen, dat men dacht aan dat vroegere; het was gebeurd, nu ja, maar het was voorbij. Iedereen kon fouten begaan, en hij was nu weer thuis.... Met moeizame opgewektheid mengde ze zich in de vlottende gesprekken, betrok ook Henk er in, waarop hij dan telkens, met een achteloos woord, antwoordde. Bezorgdheid stuwde weer achter haar woorden, toen ze de bleekheid van zijn gelaat opmerkte, en het lustelooze van zijn houding. Natuurlijk dacht hij aan den kerstmis van verleden jaar; dat kon wel niet anders; er was een concert gegeven in de gevangenis, had hij haar geschreven, en op haar verzoek had hij haar de nummers opgegeven, die men had uitgevoerd. Toen al had ze met Truus afgesproken, dat die muziek de eerste maal als hij terug was, nie!. gespeeld zou worden. De vader trok de eerste flesch wijn open. Dat was goed.... dat gaf weer wat afleiding; OOKT|RED:JROESKE ZANOBLAD - SIGAREN 8 enIO ets en dat kun hem tenminste niet herinneren aan het afschuwelijke.... Dan moest Truus maar weer eens wat spelen, iets vroolijks. . .. Toen werd er geheld. Een lang snerpend geluid, dat door de gemoede lijke woorden van Makkinga heen scheurde. Betsy gaf een korten scherpen gil. De omlaag gehouden wijnflesch schokte in de hand -van den vader, zoodat het roode vocht in een kort straaltje op de tafel stortte. Het hoofd van de moeder schichtte omhoog; haar boven'ichaam strakte recht, tot luisterhouding. De kinderen keken ver schrikt op. Een hittere glimlach kwam om Henks mond. ??Tien uur, zei hij. niet een blik op de klok. Toevallig; toen was het ook om tien uur.... -- Kom, kom, suste Makkinga joviaal; daar moeten we 't nou niet over hebben. Maar de jongen, opspringend, stootte nu hijgend uit, met huilerig aanzetten van zijn stem: ? Ja. daar moeten we 't wel over hebben ! Jullie denken d'r immers allemaal aan!.... Dat is het allerberoerdste, het ellendigste, dat ik er niet over pi aten mag.... jullie weten niet, hoe ik er mar snak om er over te beginnen, elke dag, elk uur.... en hoe jullie me martelen met aldoor over andere dingen te praten en vriendelijk en lief te doen. ... jullie maken me gek... . gek!" Hij snelde de kamer uit. De anderen zagen elkaar aan met verschrikte e;ezichten. Alleen de moeder keek star voor zich uit. den smallen mond vertrokken tot een plooi van allerdiepste bekommering. Dansend waaierden de kaarsvlammen aan den kerstboom uit op den wind van de opengeworpen deur. H E K M A N M l D D E N D OR I' Paviljoen Vondelpark" Tel. 24190-27595 Oroote en kleine Zalen voor DJjeuners, Dinjrs, Soupers, Bals en Recepties J. ZOMERDIJK BUSSINK INHOUD: Partijstemmingen, door Prof. Dr O. W. Kernkamp 2. Tijdgenooten, door Dr. W. U. C. Bijvanck 3. Keyserling en Ford, door B. G. Meijer Dz Amsterdaimche Gemeente begrooting, teekening door joh. Braakensiek -4. Indië's toekomst, door Prof. Dr. J. C. Kielstra Het tyrannieke kadaver, teekening door Jordaan5. Dr. A. W. Bronsvehi f door Prof."dr. J. de Louttr 6. De agrarische toekomt van Polen, door Boris Raptschinsky 7. Uit de Natuur, door Dr. Jac. P. Thijsse ? 8. Bijkomstigheden, door Annie Salomons Overwegingen, door Mr. J. Holleman Weenincks - 0. Dramatische Kroniek, door Top Naeff D.' S.D.A.P. en de R.K-, teekening door George van Raemdonck 11. Mannen over Vrouwen: Rie Cramer, door Jhr. Jan Feith Mode, teekening door W. Heskes --12. Toegepaste Kunst, door Otto van Tussenbroek Schildcrkimstkroniek, door A. Plasschaert 13. Boekbespreking, door Prof. Dr. H. Brugmans-15. Muziek in de Hoofdstad, door Constant van Wessem Boekbespreking, door Ds. W. Mackcnzie en H. MidJendorp?17. Schilderkunstkronkk, door A. Plasschaert, Mr. M. F. Hennus en O. v. Tussen broek?10. Op den Economischen uitkijk, door Jhr. Mr. H. Smissaert ??Dierstudie, teekening door H. Verstijnen?-20. Uit den Gemeenteraad, door Barbarossa, met teekeningen door B. van Vlijmen 21. Bioscopij, door Jordaan -- 22. Riiizc-Rijm en Charivaria, door Charivarius 23. Dagb:>ek van een Amsterdammer, door Bar barossa Pietje's paedagoeische peinzingen Uit het kladtchrift van Jantje 24. Rijm, door Kumgra Nosalis -- Feuilleton: de Bel, door Her man Middendorp. Bijvoegsel: Voor de opining van dj steinbjs in Duitschland, teekening door Joh. Braakensiek Typ. Amst. Boeta en Steendrukkerij. voorheen luierman, Harms & Co.