DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2479 BOUWT IN HET OOSTERPARK TE BILTHOVE1 HUCITIWEI IERSTIEIT DE DIRECTIE TEL. INT. :?No. 6538 Clichés Van Leer AMSTERDAM VERZORGT m WEINIO KO/TEN UWE WOON iNnemiNj Zooeven verschenen: EDNA FERBER Moeder's Jongen (SO BIG) VERTAALD DOOR 0. J. WERUMEUS BUNINQ-ENZINK Prijs ingen. f2.25; geb. f2.90 Uitgave E M. QUERIDO - A'dam HET LEVEN BEGINT... DOOR GUIDO DA VERONA Uit het Italiaansch vertaald door CHR. MORESCO-BRANTS Geïllustreerd omslag van Is. VAN MENS De H en W-Serie Deel VI. Derde druk Ingen. f 2.90 Geb. f 3.75 Uitgave van VAN HOLKEMA & WARENDORF Amsterdam Abonneert U op: De Vrouw BD haar Huis Geïllustreerd Maandschrift ONDER REDACTIE VAN EL I S. IMI. IR, O G-O-IE Prijs per jaargang f 10.?, franco per post f 10.75. Buitenland f 13.?. Gratis proefnummer bij de Uitgevers VAN HOLKEMA & WAEENDOBF Amsterdam INSTITUUT OVERTOOM Amsterdam Rotterdam Overtoom 57 en 93a Kruisstraat 40 Typen-Steno-Talen-Boekboiden Leverbaar met zeer ruime 6-pers. koetswerken Coupélimousine Conduite intérieure Landaulet limousine / 8OOO.?f 9OOO.?f 1O1OO. J. LEONARD LANG, AMSTERDAM BIJKOMSTIGHEDEN CLIl Den vorigen dag had liet bijna onophoudelijk geregend, en niet zoo'n klein beetje, maar zóó, dat het water langs de treden van de uitgeloopen trap pen kletterde en dat de inboorlingen met hun pan toffels in klompen door de modder slifferden. Ik geloof trouwens, dat hel een land is, waar de hemel vee! water geeft, want iedereen is er hier voortreffe lijk voor geëquipeerd: de mannen zitten op den bok onder grootc blauwe parapluies en zelfs de tram bestuurders doen mee aan de mode van Torn Po uc e's. Nu had de dronken bewaker van het versterkte kasteel, die de heele wereld heeft omgezworven en nu slecht gehumeurd de maisbrooden en de oude sjawls aan de vreemdelingen vertoont, ons wel verzekerd, dat regen en zonneschijn hier allerverrassendst wisselen, maar wij zijn nu eenmaal te veel aan noordelijke vasthoudendheid gewend om aan zijn woorden geloof te slaan, en toen ik 's avonds insliep onder het luidruchtige geklok en geklaterdacht ik: dat is minstens vooreen week", Maar den volgenden ochtend.... dat kon toch de lucht niet zijn, die ik blauw en blij in mijn spiegelkast zag hangen ! De balcondeuren open.... daar waren de Pyreneeën, die gisteren aldoor onder een nevelzak hadden gestaan; daar was de omroeper met zijn trommel, en met een stem, alsof hij niets anders te zeggen had, dan : menschen, sta toch op, het is verrukkelijk weer !" en daar kwam een ge roep uit de badkamer boven het lawaai van de kranen uit: Zullen we om negen uur naar Gavarnie rijden? vind je een open wagen te koud?" En daar reden we al, door de dochter des huizes zelf verzorgd met plaids en dekens, en nauwelijks het stadje uit, kwamen we al Maria tegen op haar ezeltje; we zagen het allebei en schrikten er van; ik wou er nog even over doonnijmeren, of Timmer mans zijn Kindeken Jtsus" niet beter in het ZuidWesten van Frankrijk had kunnen laten leven, omdat ik nooit ergens ben geweest, waar het heele, gewone leven zoo sterk met Christelijke romantiek is doortrokken; ? maar daar begonnen de be sneeuwde bergtoppen al op te duiken ; dichtbij ons Waren ze roestbrtiin, er graasden schapen langs de hellende weiden; en hier en daar stond een herder in een vacht, zooals ik alleen den pleegvader van Shakespeare's bekoorlijke Perdita had zien dragen. Geiten balanceerden over een smal muurtje; het water van een kleine rivier, groenblauw, borrelde onstuimig over de stcenen, en elk goed oud huis hield onze gedachten even vast: hier te wonen"; nee, nog liever hier"; nee, nóg liever hier". En plotseling dachten we aan lief, verkouden Holland, waar het nu bijna St. Nicolaas is en alle straten vol zijn met gezellig-winkelende menschen; maar toen scheen de zon net door een teer berkje; de schoonheid is over de heele wereld en ze is overal vertrouwd; en toen een dorpsch muziekcorpsje juist een marsen inzette, schenen Appingedam en Cauterets vlak naast elkaar te liggen. Maar koud was het wel; de vroolijke wind blies door onze jassen als door een baljapon; en bij een klein restaurant, het ecnige, dat buiten het seizoen open was, hielden we stil om un bol de chocolat bien chaud" te drinken. De moederlijke madame leidde ons dadelijk naar de linnenkamer, en we zaten om het kleine strijkkacheltje met de poes tusschen ons in, terwijl we de blinkend-witte sneeuwbergen door de ramen zagen. Zelfs de witte wolken leken er groezelig bij. De mannen deelden broederlijk hun sigaretten en, om iets terug te doen, bood het aardige chauf feurtje ons van zijn zeekleurige zuurtjes aan. Toen ging het weer verder: langs karren met champagne"-kleurige ossen, langs romantische rooverhoofdlieden met rooden ceintuur, die voor het oogenblik vredig den weg aan het herstellen waren, al maar de schitterende sneeuw te gemoet. In het hotelletje, waar we aten, bediend door een fleurige, donkere, jonge vrouw, wier glimlach bij elk bedrijf van het lange menu breeder werd om ons enthousiasme, deden we een lieven, ouden abb op, die juist ook naar Gavarnie moest en graag met ons meerijden wilde. De goede man had anders vijf uur moeten loopen en zou dan het laatste van den langen, natten weg op een muilezel naar boven zijn geklommen. Nu zat hij, na veel beleefde voor stellen onzerzijds, welgemoed naast den chauffeur, en boven het glas uit'woei het zacht zijden pumponnetje van zijn kalotje in den blijen wind. Daar nis nu toch eenmaal een vehikel tot zijn beschikking had, hielden we telkens stil om zakken nut geheimzinnigen inhoud op te nemen, alsof hij nu maar ineens voor den heelen winter fourageeren wilde, en tenslotte laadden we zelfs een gezellige dikke boerin op, die den weg niet had kunnen oversteken, daar hij gedeeltelijk overstroomd was. Toen stonden we eindelijk in de sneeuw, bij het kleine kerkje, tusschen de oversmeuwde bergen, en ineens wist ik het woord voor dezen heelen dag: Zien de matelooze wereld Stralen nog van zoom tot zoom. Heel de matelooze weield Bleef uw ongerepte droom". Zooals elke, echt goede dag had ook deze geen climax. We reden terug tusschen wilde, druipende rot sen en langs diepe afgronden. De chauffeur hield midden op den weg stil, om ons den bres te toonen, waardoor Roland de Pyreneeën overgetrokken was, en wij wisten, dat we onze hand maar hoef den uit te steken om aan onze chateaux en Espagne te raken. Maar we verkozen door de schemering terug te stormen naar het veilige dorpje beneden in het dal en de huiselijke haard, in casu een calorifère, die we met onze verkleumde handen omklemd hielden, terwijl madame ons hette theemet rhum bracht en wij met verbazing ontdekten dat onze gezichten rood verbrand waren, als n;i een zomersenen middag op Scheveningen. A N N I E S A L O M O N HETBOEK fVAN DEWEEKf 4&^^>^>^J'-*SSJJ>^S~g>'S!l Marcellus Emants GEUREN Tooneelspel in drie bedrijven | PRIJS f 1.25 SJ Ultgiva vin VAN HOLKEMA i «AlENDOIF.A'dim L: