BOUWT IN HET DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2481 BILTHOVEN iUnTIREI fEKTIEIT DE NIECTIE TEL. INT. :?No. 6538 Clichés Van Leer AMSTERDAM INSTITUUT OVERTOOM Amsterdam Rotterdam Overtoom 57 en 93a Kruisstraat 40 lypen - Steno - Talen - Boekhouden TE 00/TECBKK LEVERT . BETIMMERING WOON INPKHTINÜEN IN VEG/IERINCÏEN GALL & GALL'S Wijnen, Likeuren, Gedistilleerd, enz. zullen u ongetwijfeld voldoen op de a.s. Feestdagen. Om een Smakelijke Warme Groc te bereiden zijn onderstaande artikelen zeer geschikt. Wij zijn zoo vri] ze U bijzonder aan te bevelen. PUNCH VAN RHUM. LITER FLESCH ? 6.00 ? 4.80 4.50 ,.4.CO 3.60 PUNCH VAN AR AC. LITER FLESCH / 6.00 / 4.80 ,,4.50 ,,350 FRANSCHE CITROEN-PÜNCH. LITER FLESCH ?600 / 4.4.0 4.50 3.50 OUDE JAMAICA RHUM. LITER FLESCH / 6 00 / 4.80 5.00 400 COGNAC. Cognac (l ster) per Liter / 4.80 p. flesch / 3.70 (2 ster) vieux (3 ster) vieux (Bifquit Dubouché) 3 ster . . . (Bisquit Dubouché) 4 ster . . (Hennessv) 3 ster (Martell) 3 s4er (Bijquit Dubouché) V. 0. C. B. (Courvoisier) (3 ster) .... ,, ,, .. 5 50 600 ,. 440 .. ,. 4.80 6 00 ,. ,, 7.00 ., 750 ,, , 7.50 v 00 ., 7.25 Telefoneer s. v. p. 21198 Ferd. Bolstraat 85. ? 22852 Ceintuurbaan 235. | BIJKOMSTIGHEDEN CLIII. Dien avond spraken ze er over, waar ze, op weg naar Marseille, het beste een dag zouden kunnen halt houden. Well, of course", zei de jonge Amerikaan, ,,it is fourteen hours by train from here to Marseille, and from that point of view Carcasson makes a good stop in the middle. But l really don 't see what you expect to do there. You have of. course the old city there, but no casino, no dan cing quite a dead little out-of-the-way town, I'm sure". Maar zij hadden toch aan hun plan om juist daar te pleisteren vastgehouden, en niet alleen omdat het a good stop in the middle" was, n zoo stonden ze, anderhalven dag later, op een stillen, klaren winterochtend bij het kasteel op den berg, waar de oude stad omheen gebouwd was, en zagen de wereld aan hun voeten liggen. Gras groeide, waar eens de gracht was geweest en er weidden vredige koeien; maar je kon nog zien, tot hoe hoog het water had gestaan, en van de smalle kijkgaten in de muren, van waaruit ze eens den vijand hadden bespied, was nog geen steen afgebrokkeld. Op den ouden ophaalbrug begon hij met en thousiasme te vertellen: Hier reden ze met de zware karren over, getrokken door breede paarden met kettingen, en o, wat moet ik hier aan Adriaan van Oordt denken, weet je nog: die kerel, die zich te veel bloot gaf en uit. zoo'n kijkgat door een pijl werd getroffen, midden in zijn rug.... Hij flad derde als een kip, maar hij kon er niet bij, om hem er uit te trekken, er liep over zijn wambuis een donkerrood lint, en de mannen die er om heen stonden lachten". Maar toen ze het oude stadje in dwaalden, langs de kronkelige straatjes, toen hoorde zij voortdu rend de teederder stem van Arthur van Schendel: want langs deze hobbelige keien moest de arme monnik Tamalone hebben gedwaald, tot zijn voeten hem pijn deden; daar was net een winkeltje voor de ouden Simon en Josse, en kijk, /at daar niet Melena zelf, bleek en tenger, achter het raam en sujde haar kleine kind.... Ze bleven tegelijk staan en knikten; het meisjes achtige moedertje, gevleid, lachte terug; juist ging er tegenover een school uit: kleine, breedgebouwde jongens tuimelden naar buiten; en toen gebeurde er iets zonderlings in de hoofden van de vreemdelingen; ze verloren n duizelend oogenblik het besef van de werkelijkheid: waren zij, moderne wereldburgers, hier plotseling in een betooverde stad te land gekomen, waarvan de bewoners negen honderd jaar geslapen hadden en nu juist waren ontwaakt, met hun middelecuwsche harten en hun middeleeuwsche gezichten? Want dat die kromme, oude moedertjes met hun zwarte doeken en de kleine, mismaakte kerels in de elfde eeuw thuis hoorden, dat zag iedereen vanzelf. Of was hun eigen drukke bestaan met auto's en trei nen en grammofonen niets dan een booze droom geweest en waren ze juist wakker geworden in de schoone werkelijkheid, waar ze eigenlijk bij be hoorden? Op hetzelfde oogenblik vloog er een vliegtuig hoog boven de oude burcht: het. metaal flikkerde in de zon, en tegen het diepe blauw leek het een zilveren visch. Wordt de wereld dan altijd mooier!" vroeg ze onlogisch, ,,al die oude schoonheid en dan dit er nog bij !" Maar in de kathedraal moesten ze om dat opti misme wel even bitter glimlachen; want naast den nobelen eenvoud van de oude beelden leek het nieuwe opgesmukt als kinderachtige poppen; tot ze bij een Mariabeeld een witte strik vonden hangen, met het opschrift: Merci a notre dame du perpétuel secours 1014?1919". Hoe zou dit meisje vijf jaar lang van slechts n gedachte, n gevoel, n angst hebben geleefd, en met wat een engel achtige dankbaarheid zou ze eindelijk, eindelijk, op een gezegenden ochtend het lint van haar bruids japon aan Maria hebben gegeven.... Verzoend liepen ze door, en bleven dan in de schaduw van een pilaar staan om te l;«:.;-en, hoe een zuster niet vogulblanku huif aan een koor van jonge meisjes de oude misliederen instudeerde, die liederen van vele eeuwen, terwijl hut nonnetje met haar bleek verstorven gezicht en dun smallen, zachten mond een tijdgenoot van zuster Bertken of van Hadewijch had kunnen zijn. Uien middag konden zu het niet vinden op de gewone wereld en de chauffeur die hen door de Cevennen reed, was de eerst:, die «een dikke vrienden met hen werd; de eeuwen tuimelden nog door hun hoofd; ze vonden een auto een \ ervelend, rumoerig vervoermiddel; op een onredelijk oogenblik wilden ze uitstappen en een eind lo.-ipen over den kouden, winderigen weg: de chauffeur kwam hoofdschuddend achter hen aan. Hij was maar vervuld van ridders MI sterke paarden en fantaseerde liederen, die di minstreel 's avonds zingen zon; ;//' bleef er hij. dat ze non had willen zijn; en pas, toen ze in de duisternis terugkeerden en vaag in de mist nog iets van de contouren der torens ontwaarden, raakten ze weer tot eenstemmigheid in de dankbare ork'j'.Mung, dat het een heerlijke dag was ewecst. Den volgenden middag vertrokken om de ..tweede helft" van hun we» na;1.!' af te leggen. Nauwelijks de kap van het statior. u ze het rumoer der Tartarin-sclie pnrtei hun ooren hadden, begon de trein kt:; rijden, om den inzittenden een langen blik te gunnen op het kasteel op den heuvel, niet ziin torens en zijn muren, niet Ue herinnering aan strijd en ridderlijkheid, aan minstreels, \\achterliedcren, vroomheid en uitbundigheid. Het lijkt heelemaal niet", zei ze toen, maar om de atmosfeer, urn hut fata morgana-achtige doet dit me zoo denken aan. ..." De oude toren van Veere", vulde hij onmiddel lijk aan, zooals die nog eens oprijst. En ze glimlachten beide om de schoonheid van Holland, die de schoonheid van hun jeugd was, en waarvan ze overal een afglans zagen. A N N I E S A I. O M O N S i, terwijl rs nog in izaani te