Nö. 2490 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 13 Porte d'honneur. In aanbouw DE AANSTAANDE TENTOON STELLING TE PARIJS (Mtt teekeningen voor de Amsterdammer" door S. L. Schwarz) Er is chaos en rommel. Het verwoeste gebied vlak na den oorlog was de baarlijke baaierd, rom mel is het tegenwoordig aan beide Seine-oevers, waar ze op zijn mooist zijn. Rommel is iets veel ergers dan chaos. Uit een warboel van modder en zandhoopen, kalk en steenstapels, huizen in aan bouw en verwoeste straten, stellingen en witte roomtaartachtigheden moet de internationale ten toonstelling van sierkunst en moderne industrieën groeien. Da zwier der oeverlijnen in die weidsche harmonie over de zachtkronkelende rivier met aan weerskanten in teere nevelen de afslui ting van de verre huizengroepen, meer naar voren ?en erboven uit de massieve Louvredaken boven het grijsgroen van tengere boomen aan den waterkant en naar het westen het moor se hèsilhouet van het Trocadéro, dat verrukkende geheel van allengs ge groeide decoratieve pracht is ermee verminkt en stuk geslagen. De ijle lijnen van den Eiffeltoren stijgen op den achtergrond als een waarschuwing en een her innering aan. een vorige tentoonstelling boven dit klein gedoe, en verder-op is de Place de la Concorde met haar monumentale ver gezichten ongerept geble ven, maar voor het overige dringt en jaagt het verkeer langs de Seine door nauwe geulen tusschen gore hei ningen. ^Het bestuur had te kie zen of te deelen. Ofj,een tentoonstelling buiten de stad met de bezwaren, die vastzitten aan gebrekkige verbindingen en een natuurlijk banale, zoo niet afzichtelijke omgeving, of ze aan te leggen in het hart van de stad en dan al het gemopper over zijn kant te laten gaan om de opstoppingen en de schennis aan het stadsbeeld, die er onafscheidelijk van zijn. Het heeft het laat ste gekozen, wat insluit, dat het publiek de vorde ring of langzaamheid van den opbouw dag aan dag kan volgen. De gaande en komende man desavou eert liefst wat de hooge heeren onderling beslisten en zijn ontevredenheid is recht evenredig aan de grootschheid van den opzet. Het is makkelijk afdingen op wat er nu al staat. Zoo min als een vrouw is het geraden een ten toonstelling, die zich optooit, waar te nemen. Een j Chineesche muur had erom heen moeten staan, maar dan was het getier eirst recht los gebroken. Een enkele firma heeft de voorzichtigheid ge had, haar paviljoen te sluiten in een loods nie lu-t geheel om hult. Natuurlijk is ze aan re clame dienstbaar gemaakt en daarbinnen gaat de bouw rus tig door. Het is La Maitrise, de meubelafdeeling van de Galeries Lafayvtte. Bij andere bouwsels is die verheimelijking onmogelijk en al is het terrein tusschen het Maison des Invalides en de Seine voor den gewonen man versperd,hij kan zich van de werkzaamheden daar zonder moeite rekenschap geven. De teekenaar heeft enkele krabbels van die voorbereidselen op papier geworpen. Aller eerst de ecrepoort, die aan de Place de la Concorde tot de laan van de nationale inzen dingen toegang geeft. Bijden bouw van dezen ingang is oorspronkelijkheid betracht. Een nader oordeel blijve voorbehouden, maar die stoere strakheid van de zuilen maakt indruk en verrast door een wreedheid van blik, die de bezoeker elders tevergeefs kan zoeken. Er komen meer afsluitpooi'ten aan beide oevers, welke minder voldoen.Bij het Grand Palais is ereen zoetelijke, die ook om het witte van de stuc aan gespoten suiker doet denken. Een fonteinmotief heeft den ontwerper blijkbaar als leidraad gediend. Die kwestie van de bouwstof moet hoofdbrekens hebben gekost. De Pont Alexandre lII.wordt ge deeltelijk met fraaie kramen, of hoe die dingen heeten, volgezet, die den belangstellende dringend verzoeken, niet aan de Ponte Vecchio te denken. Het is alles maar voor zes maanden en tot vluchtige oogbekoring bestemd. Dan wordt wat nu ten deele een kwaadaardige uitslag lijkt weer weggewerkt en de oorspronkelijke toestand hersteld. Stuc met moderne" sier breekt ook de lijnen van die brug met een voozen gevel, welke voor een carousel schijnt gebouwd. En wie de brug over komt staat op het eigenlijke tentoonstellingsterrein met de Hildo Krop aan het werk bij liet Nederl. Paviljoen ver zal onderscheiden, dat het paviljoen in het levende baksteenrood met al dat andere levendige van constructie en versiering een beeld is van zuive re intimiteit en sterke echtheid. Men weet wel. dat architect Staal het heeft ontworpen en Nederland's eerste sierkunstenaars er in onderling overleg iets bizonders van gaan maken. In al dat groote en ge-. zwollene gezien kan het overvleugeld lijken, maar nu al is de indruk, dat dit paviljoen voor zich zelf instaat, niet meer wil schijnen dan het is, en in het toegewezen kader honderd procent wil geven. Hildo Krop is er al weken aan het werk in de open lucht. In hout en steen hakt hij men ziet het hier koppan en anderen tooi, die het pavil joen verlucht en verscheiden andere kunstenaars, althans hun werkstukken, worden binnenkort ver wacht. De dicht er omheen staande boomen dragen bij tot die intimiteit, maar de vrees is geoorloofd, dat die intimiteit opdringerig wordt. Voor het overige heeft ons land daar een mooie plaats tusschen Tsjecho-SIowakije en Polen. In de meeste gevallen dient het paviljoen als t entoonste H ings ruimte, ter wijl ons comitéop het in- en uitwendige van dit bouwwerk zelf den nadruk legt, wat verspreiding van de inzending onvermijde lijk maakt. Ook aan den buitenkant is nu al te zien, dat bouwmeesters van an deren landaard met de eisenen, door iets als b ton-constructie gesteld, vrijmoedig omgaan. Maar die verschillen behoevtn den nationalen trots van het beter te weten nut te streelcn. Met ontvanke lijk kijken is die meer ge baat. H. VAN LOON Pont Alexandre III vier plompe torens van Plumet, die aan de vier groote Fransche wijnsoorten gewijd worden. Men mag niet vragen, wat zij met het eigenlijke doel te maken hebben. Als een onderneming ziet menig Franschman ze. Op het leeuwendeel der beschik bare ruimte hebben zij de hand gelegd. Wie er een plek voor afstaat, eenig ter wereld als deze, mag te eer onbescheiden zijn, daar de voorloopige be langstelling, voor zoo ver die zich in klinkende munt of overeenkomstige beloften uit, niet aan de verwachting beantwoordt. Maar genoeg beknibbeld. Wie iets ontzaglijks als deze tentoonstelling tegemoet treedt, zie de dingen groot. Hij beginne met zich van het doel ervan te doordringen. Dit bereidt hem op een soort Lbazar voor, waarin ons land zich in elk geval in zoo VAN NELLESV4RJNAS GOUDZEGEL 3O Hs. perPflkje. II Een aangename Bezuiniging een HALF ONS vervangt vele GOEDE SIGAREN II