DE GROENE AMSTERDAMMER/ WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2496 f VANJCHAICKT ! MEUBELTRANSPORT-MT BERGPLAATSEN v. INBOEDELS BINNEN-EN BUITENLANDJCH j TRANSPORTEN j l OVERBRENGEN v.MEUBUAJR OOK PER AUTO TAPISSIEBE BOOTHSTPAAT, UTRECHT TEL 163 HOE DIKWIJLS ?« ziet men niet in Hotels en Restau rants dat het tafel- enbeddeg^ed niet naa' eisch is? DE PELIKAAN' te GOUDA levert de HOTELWASCH even keurig af als voor particulieren. Volle garantie voor onschadelijke behandeling! Vraagt eens om onze prijs courant No. 106. Spoor s Mosterd >r tf _ C u i « rr PICHT l TOT <SSSK9*»>»EOOJTKBKK VOOR /PECIAIE WOON INLICHTINGEN DE GROENE AMSTERDAMMER Weekblad voor Nederland kost slechts f 3.?per kwartaal of f 10.?per jaar bij vcornitbeUling. De Nieuwe en Verbeterde Rem- en Koppeling-Bekleeding HET BESTE VOOR HET MINSTE GELD Alle maten uit voorraad leverbaar. Vraagt prijzen. J. A. HUSSER.Technisch Handelsbureau AMSTERDAM, Prins Hendrikkade 174 Telegram-adres MEDIATOR" TELEFOON Nr. 46337 BIJKOMSTIGHEDEN CLXVI. ,Neen mevrouw," zei de kapper somber, terwijl hij mijn hoofd met een menthol-oplossing masseer de, die de verrukkelijke sensatie gaf, dat mijn huid bevroor, neen, de menschen in Holland interes seeren zich niet voor Indië. Ze zeggen dadelijk tegen je, dat je zeker goed geld hebt verdiend, en bedenken, dat ze dan ook wel eens een dtiitje van je kunnen leenen, maar verder.... ho maar !" Ik overpeinsde: dat is een droevig geval.... Ik schrijf week aan week, wat ik zie en beleef in deze nieuwe omgeving, en Holland geeft er niet om, Holland vindt: dat is me te ver; daar kan ik niet heelemaal naar toe denken.... En ik ben nu een maal niet van de menschensoort, die dan flink rechtop gaan zitten, en met overtuiging zeggen, dat ze juist daarom een roeping te vervullen heb ben. ... En over versterking van de banden tusschen het moederland en de koloniën", en het wekken van belangstelling, die al te lang heeft ge slapen". Ik ben soms bang, dat ik heelemaal geen princi pes heb, en nooit iets kan doen in het algemeen belang". Ik schrijf alleen maar prettig, als ik me daar aan den anderen kant van de wereld, waar deze gelukkige papiertjes heenreizen mogen, oogen voorstel, die met verlangen naar m'n verhaaltjes uitkijken.... Maar ik was zelf immers vroeger niet anders. Ik herinner me nog heel goed, hoe onverschillig het me liet, toen ik den dood las van den sultan van Deli, in het najaar, toen ik nog in Holland was; hoe ver af zijn begrafenis meieek, met al zijn praal en luister. Kan ik nu van u ver wachten, dat u laait van belangstelling voor de kroning van zijn zoon? En ons leven is de vorige week door dit feit beheerscht: maandag de eigen lijke kroning, waarvan ik niet veel mér merkte, dan dertien kanonschoten, met zóó lange tusschcnruimten, dat je het vorige al lang vergeten was, vóór het volgende kwam, en het klokgelui van onze drie kerken (vrouwen waren bij deze plechtigheid niet toegelaten; alleen een paar uitverkorenen mochten door de tralies toekijken); dinsdag de ver heffing van de vrouwen van den sultan tot princessen; dag aan dag kermis rond het paleis voor de inlanders en eindelijk zaterdag tot slot het bal. Dat was weer een eigenaardige vermakelijkheid, en ik geloof, dat ik den tocht er heen en weer terug, onder den besterden hemel, in de koelte van den open wagen verreweg het prettigste heb gevonden; we moesten op weg naar het paleis heel lang in de file staan; aan beide kanten van den auto stroomden rustig en stil de in landers voorbij, op weg naar de tentendrukte; niemand, die een opmerking maakte over de Euro peanen in grand gala, en we haalden herinne ringen op aan roeien onder Leidsche bruggen door, of aan een gesprongen band in Rotterdam.... Overal langs den donkeren weg stonden kraampjes met olielampen verlicht, waar visch en vruchten en rijst te koop lagen, en fleschjes limonade en zuurtjes in stopflesschen. . . . We zagen vaag in de verte, op een hoog platform, het langzame, deinende beweeg der Javaansche danseressen; iets als een Chineesche volkscomedie, en de schimmen der wajangpoppen onder het liefelijk gedroppe! der gamelanklanken; maar de kenners zeiden, dat dit alles maar namaak was; het mooiste was dan ook het stille, aandachtige staan kijken van al die honderden inlanders, mannen, vrouwen en kinde ren, en soms opeens een salvo van gelach, als de comedie heel grappig was. Eindelijk waren we bij het verlichte paleis aan geland. Door het boek van Couperus: Oostwaarts" was ik er al een beetje op geprepareerd, dat ik niet te veel moest verwachten: zulk een paleis, zulk een ontvang-paleis van een sultan van Deli, moet ge u niet voorstellen als een ensemble van smaak en pracht, air, een decor uit Scheherazade's toovcrvertelling. Maar ik had de paleizen van den Bev gezien te Tunis en was dus voorbereid. Ook hier vreemdsoortige meubelen en ornamenten en spie gels, die u doen vragen: waar komen ze vandaan? De Oosterling heeft alleen een zondeloozen smaak als hij zijn eigene sclioonheidstraditie volgt. Dan is alles mooi, ge-eigend, sierlijk, zelfs weelderig. Ent hij Westersche begrippen op zijn Oosterscheii stam, dan ontspruit er maar al te vaak een smakelnoze mengeling". De ontvangzaal zelf ging nogal, al was de frissche verf naar onzen smaak vee! te druk en te kleurig en al maakte het groote draaiorgel met de vergulde beelden en bazuinen, dat achter den sultan stond opgesteld, op zijn zachtst gezegd een eenigszins eigenaardigen indruk; maar toen we naar de zijza len en de galerijen afdwaalden, waar het buffet was aangericht en waar bridgetafeltjes stonden, wachtte ons de eene verrassing na de andere; want daar was het niet gezelliger dan in een stations wachtkamer derde klas: schunnige rieten stoelen op kalen grond, hier en daar een leege piedestal, en op een soort schoorsteenmantel een verwarde chaos vazen en bakken uit een guldensbazar. Vanaf de galerij boeide weer de aanblik van het groote plein met de honderden aandachtige inlanders in hun lichte baadjes met kleurige hoofddoeken en op een afgeschoten balcon zagen we de vrouwen uit de harem, die door de tralies naar het feest mochten kijken; maar toen we ons omdraaiden, stonden we voor tafeltjes met blauw en wit geblokte hand doeken belegd, met hun bestemming netjes inge weven in den rand: aan die tafeltjes moest men zich neerzetten, om de spijzen en dranken te ge nieten, waarop de sultan ons zou onthalen. Dit scheen dan ook de eigenlijke clou van het feest te zijn, want zooals in Holland de volgorde der dansen op balboekjes placht vermeld te worden, stond hier op onze waaiert ies gedrukt: van af 't uur koffie en likeuren; van af 10 uur: vatbier. kloster- en koentjibier, Gingerale, Whiskey split, cognac fine; van af 11 uur: Turquo sorbet, gepralineerd ijs, Plombiére ijs. Van af half twaalf: sandwiches. Vuurwerk. Na afloop vuurwerk: Pasteitjes, Hom mers1 en Greno; van af l uur: Timbales modernes; vanaf half twee: roulade van getruffeerde ganzenlever, vruchtensalade; van af twee uur: bouillon. Ik kan vrienden en kennissen tot hun gerust stelling meededen, dat we alleen de soliede boter hammen, die men hier sandwiches" noemt, nog voorbij hebben zien dragen; toen hadden we genoeg van de zaal. vol menschen in danszwijmel, van heel dit heterogene en onzekere" feest. Maar toen we in de koele hall stonden te wachten, terwijl een fietser er op uit was om onzen auto uit den chaos te zoeken, wist ik opeens weer. waarom ik toch blij was, dat we gegaan waren, en wat me znn bij blijven als iets moois: ons binnenkomen langs de hooge trap, waar de prinsen van den blorde en de leden van de hofhouding en haie geschaard ston den, in hun kostbare Batoe Balira weefsels, don kerblauw met matzilveren sterren of donkerrood niet dofgoud, een enkele sterkere noot er tusschen: hei helle paars van den kroonprins en n/ze rood met zilver en brillanten sterren van een jongeren zoon van den sultan, die een Europeesche moeder heeft. En dan onder de hoog opgehouden Mnleische hoofddoeken de stille, beleefde gezichten; om de tengere schouders de breede sjerpen, zooals de schutters bij Rembrandt en bij Frans Hals ze om hadden, en het ingetogen afwachtende staan. En dan, als tweede moment, het Wilhelmus, dat gespeeld werd, toen de Gouverneur verscheen: de melodie als een plechtige psalm, als een bede voor het heil van het verre vaderland en van allen, die er ons lief zijn. A N N i E S \ i. o M o N s