De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1925 4 juli pagina 6

4 juli 1925 – pagina 6

Dit is een ingescande tekst.

DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2508 PEEK&CLOPPENBURG Zomer-Vacantie aan Zee Een heerlijk verblijf vindt ge in: HOTEL D'ORANGE, ZANOVOORT. Tel. l HOTEL DRIEHUIZEN", ZANDVOORT. Tel. 11 LAS TRES REINAS. (HAVANA CONDITION) BADHOTEL, WIJK AAN ZEE. Tel. 3006 ZEE-DEPENDANCE, WIJK AAN ZEE. Tel. 3005 Keinas *»randes Kei»as Reinas Chicaa Verpakt in kisten van HO stuks. P. ijs / 12O per mille. Proefkutcn ? 12. franco per post. J. G. HASEKAMP NAAR MAAT Fr. SINEMUS 20 Leldschestraat 22 - Amsterdam OOK DE GROOTSTE WASCH van Hotels, groote inrichtingen, enz. leveren wij helder en frisch onder volle garantie tegen bij zonder tarief, binnen eiken verlangden tijd! Stoom-Wasscherij «S Bleekerij DE PELIKAAN", GOUDA Vraagt eens om onze prijs courant No. 106. I npnrtcur va i Hj.vanasigaren. 23 Glasben ? Rotterdam Telefoon 7347LAAT m DOOR De TEOO/TERBEEK VERZORGEN* «Tl Mosterd ^?^?^?^??^?^??k HHf 'itf' f O _ " ? <r» . W. A. Spoor Jr, Culemborg. TORPEDO 4 Cylinders, 10,15 P.K-, 4 Zitplaatsen, Ballonbanden, Schokbrekers. UIT VOORRAAD LEVERBAAR. Zonder voarwielremmen f 3400.?| Met voorwielreminen f 3600. De Importeur: LANG, Stadhouderskade 114, A'dam, Tel 210. I BIJKOMSTIGHEDEN door A N N I E S A L O M O N S. CLXXV11I Ik moet beginnen met u de verzekering te geven, dat de afdeeling postpakketten naar Indië" me niet heeft omgekocht, om propaganda te maken voor haar, naar alle waarschijnlijkheid kwijnend, bedrijf. En ik moet er bijvoegen, dat deze regelen sine ira et studio" worden geschre ven, want een waschzak is een zeer gewillig receptaculum en alle uiteenloopende pakketjes, die aan mijn zorgen werden toevertrouwd, hebben daarin hun plaatsje gevonden in een allergenoeglijkst hutje-mutje. Dat ik er dan toch over ga wïpakken, (terwijl ik 't allemaal best inpakken" kon), is te danken aan het feit, dat men zijn psychologische studiën over de menschheid zelfs naar aanleiding van de onbelangrijkste en nietigste gebeurtenissen kan verdiepen; dat men uit de manier, waarop iemand een tramcoiiducteur antwoordt, evenveel omtrent zijn diepste wezen kan leeren, als uit de wijze, waarop hij een moreele nederlaag aanvaardt; en dat, omdat ik een vrouw ben, ik iemand makke lijker leer kennen uit zijn wij/e van groeten dan uit de uiteenzetting van zijn philosophische principes. Er was mij al vóór mijn eerste reis naar de tropen verteld, (ik word een bereisde dame, met veel ondervinding van booten en hutten en de voor's en tegen's daarvan), dat de menschen zoo buiten gewoon onbescheiden konden zijn met de aanbie ding van pakjes, pakken en enormiteiten, en mijn eigen ondervinding was, dat, zoodra onze verloving gepubliceerd was, den eersten ochtend den besten, een, mij bijna onbekende, dame mij op straat staande hield, om te vragen, of ik een pakje voor haar zou willen meenemen voor iemand op Java, (meer dan een week reizen van ons vandaan). Ik had, in mijn zachte stemming, de opdracht gaarne aanvaard, maar er later niets meer van gehoord. Het was Waarschijnlijk een zuivere reflexbeweging van die mevrouw geweest; zoodra ze hoorde, dat iemand naar Indiëzou varen, zag zij daarin slechts de mogelijkheid, «m gratis een pakje poetspommade of een potje gelei getransporteerd te krijgen. Het Was zuiver: l'art pour l'art. Ze had geen presentje^en£erj^was niemand aan wie ze het geven kon. Dat het, wat den afstand betreft, bovendien nog hetzelfde was, om iemand, die naar Londen overstak, een doosje met een adres in Spanje niet te geven, kwam natuurlijk niet in haar hoofd op. Toen ik nu dezen keer bezig was mijn koffers te vullen, voelde ik weer een klein beetje appreciatie voor de menschheid in mijn hart ontkiemen: hoe fijngevoelig van hen om te begrijpen, dat dit toch geen zorgeloos plezierreisje was geweest,en daarom de Weck-flesschen en de electrische stofzuigers en de luiers te bewaren voor een vroolijk jong getrouwd paar, of een dankbaar van regelmatig verlof terugkeerende familie, en mij met niet meer te belasten dan een onschuldige sardinebus en een paar schortjes. Ik had toch al moeite genoeg om een geweldig omvangrijke spuit en een blik met petroleumachtig vi.cht te verwerken, welke attri buten een Amsterdamsche firma, op het gerucht in de Groene", dat ik zoo onder de muskieten souffreerde, mij eerst in een groote kist naar Medan had gestuurd, die me toen ongeopend naar Den Haag werd nagezonden en die nu ten tweeden male den tocht over de groote wateren moest onder nemen. Als het wijn was, zou hij langzamerhand ten buitengewone geurigheid hebben gekregen ! Maar toen werden mijn vijf koffers en mijn dckstoel en de rol met de plaid weggehaald en nauwe lijks had ik verlucht opgeademd, of daar kwamen de eierdopjes en het olie- en azijnstel, daar kwamen de mattenklopper en het klokje, de bus cacao en het tafelschuiertje, een schilderijtje en twee antieke glazen Eerst /.eg je: Nee, niets meer, 't is te laat"; maar Indiëheeft nu eenmaal dezen eigenaardigen invloed op een mensch, dat zijn familiegevoel er \ertienvoudigd wordt. En zijn de lastige laatkomers met hun onwaarschijnlijke p<"kken niet allemaal moeders, die lederen dag vechten om het verlangen naar hun kind in bedwang te bonden? Of stille vaders, die zich niet uiten willen, en hunkeren naar de aanraking \an hun dochtertje? Ligt in de dwaasheid van hun cadeautjes niet de aandoen lijke redeloosheid van een liefde, die het onbereik bare stelt boven alles, wat ze nog om zich heen heeft ? Zoo heb ik de pop, gebreid dooreen liefhebbende grootmoeder, gevoegd hij liet blocmcn/.aad en de puddingpoeder, en ik hebjhet pakje, dat me per post gezonden werd, (waarom moest het eerst van Sittard naar Den haag'reizen en^niet ineens door DOOKT naar Biliton?) zuinig ingepakt gelaten, al zou er misschien, als het van papieren en doosjes was ontdaan, niet meer overblijven dan a nutshcH". Maar elk papiertje en elk touwtje uit Holland heeft zijn waarde; en het is, of je een wei met boter bloemen ruikt, als je daar in die vreemde wereld je voorstelt, hoe het werd verzorgd en ingerold en vastgebonden in de verre, lieve huiskamer. Als je je in dit alles goed indenkt, smelt er iets in je; je zit met die bultende, ongelijkmatig gezwollen waschzak op je schoot en je denkt: Ach,lieve hemel, waarom moet er toch op deze wereld zoo jammerlijk veel verlangd worden? Waarom moet, wat zoo onverbreekbaar bij elkaar hoort, ouders en kinde ren, zusters en broers, gescheiden van elkaar leven? Waarom moeten er in heel Holland ineiischen zijn, die van week tot week leven op een brief, een goed bericht, en die sidderen bij cie gedachte aan een slecht? Waarom in al die stille straten langzaam oud \\ordende menschen, die maar n grooten wensch kennen, die niet meer zal worden vervuld? En ver, ver op de eenzame kebons, felle, jonge harten, die nu eenmaal kie/,eu lunetten, die niet anders kónden kiezen dan dit; --en die toch ieder uur voelen, dat een stuk van hun hart verkwijnt . .. En om dit alles ben ik eigenlijk toch blij, dat ik als een Sint Nicolaas Medan mag binnenrijden. Maar tegelijk zou ik alle mensclicn in Holland er aan willen herinneren, dat nok het /enden van pn:-tpakketjes naar Indiëniet de minste n-ocilijkhiid oplevert, en dat, wie ze krijgt, zeker zoo ..dankbaar ais mijn kleine hond" zal zijn. DEN HAAG LUNCHROOM DE BIJENKORF" WAGENSTRAAT 45-45a LUNCH 75 et. VAN 12?2 UUR

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl