De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1925 11 juli pagina 6

11 juli 1925 – pagina 6

Dit is een ingescande tekst.

r 4 'S t 't ' DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2509 REPARATIE VAN GEBROKEN KUNSTVOORWERPEN N FREDERIKSPLEIN 15 AMSTERDAM Zooeven verscheen de 2e DRUK van Nieuwe Gids van Parijs DOOR LEO FAUST Prijs f 1.95 Eindelijk is dan de nieuwe Gids van Parijs verschenen, waarnaar van alle kanten zooveel navraag was. Een aanbevelenswaardige practische gids, die werkelijk noodig is, daar Parijs na t en oorlog in elk op zicht veranderde. De Kampioen. Men gaat er als aan de hand van een ervaren gids, met wien men gezellig uit kan gaan. De schrijver wijst ons de fijnste plekjes aan, maar vergeet ook niet de goedkoopere, waar men goed kan eten. Algem. Handelsblad. Een alleraardigste, bijzonder practische gids. Haagsche Courant. J. M. MEULENHOFF, AMSTERD. TEOO/ÏEMEEK VERZOET m WtlNIQ kO/TEN UWE WOON INHÜITINtj VDMdT FOTg/ EN BEOBOOTINa Naamlooze Vennootschap Uurwerk, Goud- en Zllverhandel v/h Gebr. BREEN NIEUWENDIJK 172 ROZENGRACHT 53 HAARLEMMERSTRAAT 64 Groote sorteering in Trouw-, Verlovings- en Zegelringen. Zilveren Couverts en diverse Schepwerk tegen scherp concureerende prijzen. UurwirkeimetVutinintt» Hdivtrte oongtlig» RUIME KEUZE HORLOGES 1ste Klas reparatie-inrichting voor Goud, Zilver en Uurwerken. DE REIS VOOR U! -:-. HEEN OVER ZEE .:mat h at weelderige Stoomschip, PATRIA" van de ROTT. LLOYD naar MA.»»KILLE Vertrek 22 AUGUSTUS -:- TERUG OVER LAND -:door do WONDERBARE DAUPHIH Inlichtingen en Prospect! N.V. LISSONE & ZOON's REISBUREAU Leidschestraat 5 - AMSTERDAM - Dam 10 Clichés Van Leer AMSTERDAM VEILINELOIUUILJEZON" KL.Gijselman&Zoon Singel 118 A'dam. Tel. 40432 Gevestigd sedert 1823 ledere maand Velling van Inboedels Inbrengen dagelijks DE GROENE AMSTERDAMMER Weekblad voor Nederland kost slechts f 3.?per kwartaal of f 10.?p. j. bij vooruitbetaling. Mijnhardls ZenuwlableHen Zenuwslillend -Zenuwsterkend Glazen Buisje75cl. Bij Apolh.en Drogisten BIJKOMSTIGHEDEN door ANNIE SALOMONS CLXXIX Natuurlijk, hier in Holland hebben de menschen ook hun zorgen en waarschijnlijk meer dan wij in Indië; zorgen over huizen, die te duur of te klein zijn, zorgen over baantjes, over het uitblijven van promotie, zorgen over personeel, dat er niet is, of dat humeuren heeft, (ik weet niet, of onze kokkie ooit uit haar humeur is, maar ze is in elk geval te welgemanierd cm het te toonen); geldzorgen, schoolzorgen, kinderzorgen en gezondheidszorgen, maar er is altijd dit groote ding, dat ze in hun onwetendheid misschien niet genoeg waar deeren: ze mogen al die moeilijkheden doormaken in hun eigen land, in een omgeving en een tempe ratuur, waarbij ze behooren, die hun toelaat te werken, zich, onbekommerd te bewegen en zich thuis te voelen. Ze leiden, ondanks nauwe kamers, lange kantooruren, en benauwende kasboekjes toch in zekeren zin een natuurlijk leven en van hun opstaan tot hun naar bed gaan denken ze niet aan hun verhouding tot de lucht, die ze inademen of de zon, waaronder ze loopen. Bij ons in Indiëis dat alles anders; zoodra je wakker wordt, herinnert het kussen tusschen je knieën je er al aan, dat je hier zelfs niet gewoon kunt slapen; je kijkt om je heen: het melancho lieke vliegenkastje moet je tegen het hongerig muskietenheir beschermen Zoodra je in de gewone kamer gaat zitten, moet het stinkende reukvat naast je branden, of de electrische fan moet ze wegwaaieren. Als je gaat wandelen, moet je voortdurend voorzichtig manoeuvreeren met je pajong, want de zon is er niet de vertrouwde, bekende zon, waarheen je behagelijk je handen uitstrekt om ze te warmen, maar het is een ge vaarlijke, vijandige macht, die je kan schaden en TABA SIGAREN /.1JN TOCH DE BESTE «?* kwetsen.... Alles lijkt hier trouwens gevaarlijk te kunnen zijn; een onschuldig wond je aan je voet moet je verbinden, uit angst voor infectie; een even aangestoken vrucht, een onnoozel kropslaatje, zou je dood kunnen zijn; een dor takje in het bosch, waarnaar je kijkt, omdat het schijnt te bewegen, blijkt een kleine, vergiftige slang; je mag er niet lekker in den regen loopen, omdat tegen die stroomen geen parapluie en geen regen jas baten; als je eene week verzuimt je koffers in de zon uit te laten stallen, zijn ze van boven tot onder beschimmeld; en als je eiken dag zorg vuldig met je oogen langs alle ruggetjes van je boeken streelt, en er uit pikt, wat maar een beetje begint uit te slaan, dan komt er toch nog opeens een ochtend, dat je een heelemaal vochtig en wittig bandje ontdekt.. .. Boeken hóoren niet in Indië; het is een land voor analphabetcn, die, als ze hun maaltje voor dien dag bij elkaar hebben geschar reld, lekker gaan liggen soezelen in de schaduw. En wij hóoren niet in Indië. De natuur mag er ons niet lijden en wil ons er uit hebben; ze denkt: waarom konden jullie mijn bergen, mijn mijnen, mijn moerassen niet met vrede laten? Waarom al die drukke beweging over mijn ongereptheid? Dit i's geen land en geen klimaat, waar energie op zijn plaats is en wie zijn doortastendheid hier niet kan laten varen, zal ik wel uitdrijven met ziekten, met lichamelijke en moreele ellende. Als ik er wandel, moet ik zoo dikwijls aan het kleine meisje denken, dat voor de groote, groote zee stond en schreide en zei: De zee is boos op mij". Het leek zoo dwaas, dat heel kleine kindje en het matelooze water; maar menig Europeaan, die in de tropen te land is gekomen, zal de kinder lijke sensatie met een huivering herkennen: deze natuur haat mij; ze legt me alles in den weg, om maar te maken, dat ik geen oogenblik kan ver geten, dat ik er niet hoor, dat ik er een indringer ben; en dat ik wél kan trachten het normale leven op alle mogelijke manieren te forceeren, maar toch nooit n oogenblik van echte harmonie zal weten te bereiken". jj,. i [-:. i* Neen, ik zeg dit niet uit ethische overwegingen". Ik geloof niet, dat het de inlander is, die in de eerste plaats het loodje legt. als er gekoloniseerd wordt, vooral niet op den duur, als de verhouding is verzacht en vermenschelijkt; dan heeft hij er zelfs nog wel winst van. Het zijn de arme kolonisten zelf, die de straf voor hun nieuwsgierigen onder nemingslust te dragen krijgen. Ik kan onmogelijk zoo heel veel waardeering voelen voor die voor vaderen van ons, die met dikke boezemenen aan op het Koningsplein van Batavia liepen te zweten. Als er overbevolking is, mott je maar een beetje tegen je buren over de grenzen aanduwen, zoodat ze allemaal een klein beetje opschuiven, znodat de menschen, die tenslotte in het zuiden van Spanje en van Italiëte land komen, de zee overvallen naar Afrika en zij, die in Aziëtot aan Mnlakka en Singapore waren opgestuwd, vanzelf onzen archi pel kwamen bevolken. Maar je moet niet tegen iemand, die zijn leven lang tegen stormen heeft opgetornd, die in bont heeft geloopen en heeft gedraafd om warm te worden, opeens zeggen: Ga nu maar verder leven, vlak bij den aeqnator.. omdat je voorvaderen daar op een kwaden dag de Hollandfche vlag hebben geplant. Ga daar, in plaats van je actieve leven van vroeger, nu maar eiken middag op je rug ggen wachten, of het ook weer een klein beetje wil opkoelen". Want voor hem is de overgang en de afstand te erg. Hij is opgegroeid in de overtuiging, dat Zondagmiddagen er zijn om te wandelen, om te pic-nicken in zonnige weiden vol boterbloemen, - en als dan die zoo verlangde vrije" middag toch weer uitloopt op suf in je bed liggen, omdat de hitte niet anders gedoogt; als elk fleurig bedenksel uitloopt op een .,te warm", dan denkt hij: Hollanders, met al jullie zorgen, klaag toch niet, en pruttel toch niet, want jullie hebt het echte leven. Want bij ons is alles kunstmatig opgezet, om toch maar te kunnen blijven ademen; de thee, de koffie, de tabak en de nootmuskaat worden wezenlijk te duur gekocht". HOOFIEN'S ROOMBOTER WORDT SPECIAAL BEREID

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl