No. 2513 DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND DAS EWIG. . . . UNWEIBLICHE 1825 1925 Teekeningen voor de Groene Amsterdammer" door H. Schotel. UIT EEN JONGE REPUBLIEK door HENRIETTE SNOEK. E?n geritsel bij den hoogen rozenstruik terzijde van den erker daar blinkt iets. Even later zet Maja, die bij ons Marie zou nee ten, den stoomenden samovar op tafel. Terwijl zij er voorzichtig den theepot op zet, Wisselt Maja een blik van verstand houding met mijne charmante gastvrouw, zij mompelt iets, er straalt spot uit haar oogen Maja keert zich om en terwijl ze bijna in den looppas verdwijnt; hoor ik haar proesten van het lachen: samovar samovar! Mijn oogen worden twee vraagteekens! Wat is er nu aan een samovar te zien!" is de vertaling die mijn gastvrouw glimlachend geeft van Maja's woorden en gedrag; in eens moet ik het ook uitproesten zoodat Maja omkijkt en wij in trio lachen tot zij om den muur naar de keuken verdwijnt. Wij zitten in den tuin aan de achterzijde van het huis, waar we een paar gemakkelijke stoelen en een tafel door de ramen van den erker neer gelaten hebben. Van de stadsdrukte der hoofdstad bemerkt men hier niets. Het is bladstil, wij ge nieten na een snikheeten dag van ons zalig niets doen. Tusschen de struiken en over de tuinhaag, waarachter een weg loopt die ons scheidt van een kleine haven, zien we de blanke zeilen van pleizierjachten en verder nog een zilveren streep de zee, de Finsche golf. Het theewater stoomt; in de verte hoort men het ronken van een motor en boven ons in de boomen sjilpen de vogels, een autoclaxon loeit en af en toe bereiken ons de stemmen van voorbij gangers. Vreemd, ik vang slechts klanken op en ik kan zelf niet bij benadering verstaan wat er wordt gezegd. Het is dwaasheid mij daar moeite voor te geven, men leert niet zoo en passant Finsch. Ik begrijp het Finsche dienstmeisje niet en zij mij nog minder; als wij elkander 's morgens vriendelijk toeknikken buigt zij even in de knie, ,wat zij altijd doet bij begroetingen en verder behelpen wij ons met gebarentaal. Maar ze vindt de vreemde dame die uit het kleine verre land is gekomen, stellig dom en achter lijk. Stel je voor, die laat zich in de keuken uit leggen hoe men een samovar gebruikt! Het meisje van kindsbeen vertrouwd met den zelfkoker", zooa'Is onze dienstboden van een halve eeuw geleden met een theestoof, acht mijn bijzondere belangstelling voor dit nuttig en prak tisch voorwerp op zijn minst zonderling en over dreven. Doch mijn leergierigheid is zeer. verklaar baar, als ge weet dat ik met veel moeite een exem plaar bemachtigde, dat ik mee Wil nemen naar het vaderland, en ik dus moet weten hoe men er mee omgaat. In een Russisch gezin ontbreekt de samovar nooit en het gebruik in Finland, dat zoo lange jaren deel van Rusland uitmaakte en waar zooveel Russische ambtenaren en militairen woonden, is gemakkelijk te verklaren. Hoe inheemsch de zelfkoker hier is, kan men afleiden urt het grapje dat een vriend der familie hier maakte, die een niet gemakkelijke vaak sputte ende en pruttelende vrouw bezat. Hij bel ;e den heer des huizes op na een korte afwezigheid, om mede te deelen dat hij weer in stad was en deze verzocht hem een plaats van samenkomst te willen opgeven Gjaag", luidde het geestig antwoord, maar 'mijn samovar komt mee". Bij de Russen echter, staat de th e den ganschen 'dab op de samovar en daar geldt het voor onheusch wanneer men verzuimt een gast het gebruikelijke glas thee aan te bieden. Bovendien geldt in Rus land nog van de thee, dat ze per karavaan met het schip der woestijn moet worden aangebracht en vooral niet over zee mag worden aangevoerd, waardoor ze het fijne aroma zou verliezen. Op mijn uitstapje naar Estland, een andere jeugdige republiek, kwam ik tot op een klein uurtje van de tegenwoordige Russische grens en ik had er gaarne een wandeling heen en terug voor over gehad om dat grensgebied nader te bekijken. Maar het werd mij ernstig afgeraden met de op merking dat ik zeker de wandeling heen zou kunnen maken, maar dat het de vraag was of ik ooit terug zou komen. 4 Van Estland en de badplaats Narova-Joesuu (Hongerburg) de hoofdstad Reval en het oude Narva met de Russische en de Deensche vestingen ter weerszijden van de Narova, hoop ik later eens iets te vertellen. Thans ga ik met mijne gastvrouw een reis maken door: ,,Tusen sjoars land". Het land der duizend meren". Wij zullen hier en daar op landgoederen de gasten van familie en vrienden zijn en waarschijn lijk ben ik dan in de gelegenheid het leven op het land te leeren kennen. Dat men zeer gastvrij is staat bij mij reeds vast, dit heb ik reeds in Helsingfors gedurende mijn kort verblijf ondervonden. Overal wordt men hartelijk welkom geheeten en gastvrij ontvangen en onthaald. Mij dunkt de Hollandsche journalisten die gisteren vertrokken met rozen in 't knoopsgat en ruikers in de hand zullen zich hun bezoek aan Finland niet beklagen. Met de Ariadne" vertrokken via Stettin ook vele verpleegsters die het internationaal Congres hier ter stede hebben medegemaakt. De presidente der Finsche verpleegsters Baronesse Marmerheim deed in het elegante Finsche verpleegsters kostuum, lichtgrijs met een blauwen hoed en sluier, ver scheiden buitenlandsche gasten uitgeleide. Baro nesse Mannerheim is de zuster van den bekenden Generaal Mannerheim die de roode troepen ver sloeg. Het was zoo levendig aan den steiger, er werd zoo druk gekiekt en er werd zoo hartelijk afscheid genomen, dat men haast vergat hoe hevig de zon brandde en hoe de keien onder onze voeten gloeiden. Er was zooveel te zien dat ik bijna verzuimde vriendelijk" te kijken, toen ook wij door een paar landgenooten die wij uitgeleide deden, Werden gekiekt. De Nederlandsche journalisten riepen hiep hiep hoera ter eere van Finland en in antwoord op de toespraken die nog tot hen werden gericht. De boot werd losgemaakt en langzaam gleed het vaartuig met de wapperende vlaggen en de vele wuivende zakdoeken de haven uit. Helsinki (Helsingfors) Juli '25. SENECIO CLIVORUM door T i N E C o o L Paviljoen Vondelpark" Tel. 24190-27595 Groote en kleine Zalen voor Déjeuners, Diners, Soupers, Bals en Recepties J ZOMERDIJK BUSSINK wij zijn het", neen hier is het" en daarin hebben zij gelijk. Want het is de manier waarop zij daar geplaatst zijn ; het is omdat zij bij elkander geschikt zijn met de Zinnia's, dat zij dit welkom kunnen geven. Tevens doet dit, zich zelve terzijde stellen, niets af aan hunne eigen waarde. Senecio's! Het is maar een eenvoudige grijze gemperpot, met een donkere vlek en een lichtglans ook, waar gij in staat, en het is maar een simpele zwarte schoorsteenmantel, waar de pot is opgezet. Maar zie, uwe bloemen! Twee zware stengels waren genomen, weg van de vele die groeiden aan den waterkant vóór de groote weide, waarover de wolken zich stapelden,, machtig. Twee, dat is een moeilijk getal om te schikken, maar twee van uwe stengels, dat is zooveel; dragen zij niet elk elf, twaalf van die groote, gouden bloemen met de lange slippen en dan nog de schutbladeren en een zijscheut met knoppen en blad? Het is zooveel en dan te denken dat iedere bloem op zich zelf als elke composiet, aan vele eigenlijke bloempjes woning biedt. Zóó zijt gij gezet: een ter rechter en een ter linkerzijde en daar tusschen de Zinnia's. Het was niet gemaklijk om bloemen te vinden die uwe nabijheid duldden en die niet verkleind werden en niet te niet deden, maar mede konden stemmen in den welkomsgroet. Maar zie, dit daar tusschen", dat is de goede noot geworden in het geheel en verre van onbelangrijk is het spel dat de Zinnia's nu spelen. Verstopt de een zich niet, de warm getinte, in de schaduw van het blad, steunt niet de ander tegen den stengel en is de chamois gekleurde er niet om te wijzen op den gloed van het goud? Er zijn er meer en ieder heeft zoo zijn plaats gekregen, want immers een welkomsgroet, dat is een spontane daad van vreugde; maar ook, als hier, het resultaat van voorbereiding, geboren uit een blij verwachten. Welkom! Het zijn de bloemen die mede helpen om veel te zeggen op het oogenblik van het elkander weerzien. VERZOEKE ALLE STUKKEN VOOR DE RUBRIEK VOOR VROUWEN" IN TE ZENDEN AAN HET SECRETARIAAT VAN DE GROENE AMSTER DAMMER" KEIZERSGRACHT 333, AMSTERDAM. Als men nu de kamer binnen komt, dan valt allereerst het oog op de Senecio's; men toeft wat op den drempel omdat men gansch verrast is door hunne verschijning. Dit is het ware welkom, dat bloemen geven kunnen; het even stil doen staan vóórdat men binnen treedt, door als het ware te zeggen: hier is het bijzondere!" Zij roepen niet De voedingvan een zuigeling met KARNEMELK van OUD BUSSEM kost 3O cent per dag. :-: Kerkstraat 187. - Tel. 49344. : -;