Historisch Archief 1877-1940
DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND
No. 2516
DE REIS VAN CAILLAUX NA4R LONDEN
Teekening voor de Groene Amsterdammer" door Joh. Braakensiek
MARIANNE: LAAT DIE OPVRETERS NOU MAAR THUIS, ANDERS MAKEN ZE ER NOG HEIBEL OVER!"
HOOZEN EN GYCLONEN
door Dr. H. G. CANNEOIETER
Op den rampzaligen avond van 10 Augustus
toonde de natuur ons haar vernielende werking
in al haar verschrikkelijkheid. Lezen we van de
cycloon, die in de Mississippivallei verwoestingen
aanricht en mensch noch dier ontziet, dan worden
we even getroffen ; komt een dergelijke natuurramp
in onze gmgeving voor, dan beseffen we eerst
recht het verschrikkelijke van het gebeuren.
En wel heel ernstig worden zij tot nadenken ge
bracht, wier taak het is de natuurverschijnselen
te bestudeeren en met verwachtingen voor het
komende weer te waarschuwen voor gevaarlijke
weersomstandigheden.
In de eerste plaats toch is het de zaak van de
meteorologen om na te gaan wat er gebeurd kan
zijn in de natuur, dat zulke ernstige gevolgen
na zich s'eepte. Hier moeten verschillende niet
te voorziene oorzaken samengewerkt hebben,
die zuiver plaatselijk verwoestend optraden en wel
juist boven de streek van het dorpje Zeeland
over Ruurloo en Borculo naar Noord-Duitschland.
We willen trachten in het volgende een overzicht
te geven van de voorstellingen, die men zich
in de meteorologische wereld maakt van wat zich
in de atmosfeer afspeelt bij onweers en hevige
buien. Immers soms is het onweer zelf van bij
komstig belang. In het geval van 10 Augustus
lezen we overal van ernstige stormschade doch
nergens van groote schade door blikseminslag.
Kenmerkend voor een onweerachtige weers
toestand is de bijzondere onrust die blijkbaar in de
bovenlucht moet heerschen en die zich uit in de
snelwisselende bewolkingstoestanden. De
hagelWolken, die op een mooien zomerdag zich in den
morgen vormen en overdag als groote gevaarten
door de lucht drijven, groeien uit tot enorme
wolkgevaarten met hooge koppen en dreigend
donkere bases. Doch boven deze stapel Wolken,
die hun basis in den regel op omstreeks 800 meter
hebben en hun toppen op 2000 a 2500 meter hoogte,
is het blijkbaar ook niet rustig. Immers ook in
hooger niveau's vertoonen zich wolken van snel
Wisselende vormen. Langs het hemelblauw
trekken witte sluiers, die, als ze langs de zon
trekken, aanleiding geven tot bijzondere optische
verschijnselen; de anders bijna schaapjeswolken
hebben een grove structuur en komen in uiterlijk
meer overeen met de stapelwolken van lager;
niveau. Het best wordt het aanzien van de lucht'
bij het onweersachtige weer getypeerd door de
voor den leek wellicht Weinig zeggende en toch
teekenende term der Franschen del chaotique,"
waarmede wordt uitgedrukt hoe de observator,
die op een bepaald oogenblik in eenige code cijfers
het aanzien der lucht moet beschrijven, met de
handen in het haar zit, daar de wolken met het
kwartier andere aspecten te zien geven.
De regelmatige Waarnemingen van temperatuur
en vochtigheid der lucht in de bovenlagen die
dagelijks op onze militaire vliegvelden te
Soesterberg en Helder door de vliegers van
luchtvaartafdeeling en Marineluchtvaartdienst worden ver
richt, hebben een groot materiaal bijeengebracht
voor de studie der temperatuurverhoudingen in de
bovenlucht bij verschillende weersomstandig
heden. Wolkenstudie's bij vaarten met vrije
ballons en wolkenfoto's bij de meteorologische
hoogtevluchten hebben licht verspreid over den sa
menhang der wolkenvormen met de temperatuur
verhoudingen in de bovenlucht. Daarnaast staan
theoretische natuurkundige beschouwingen die door
berekening aangeven welke toestanden in de natuur
mogelijk "zijn en Welke de grenzen zijn waarbij
toestanden van stabiel evenwicht overgaan tot
toestanden van labiel evenwicht, waarbij het
kan komen tot plots;linge gebeurtenissen bij het
herstel van den stabielen evenwichtstoestand.
Het is niet anders denkbaar of de atmosferische
toestanden moeten normaal zoodanig zijn, dat,
althans boven de niveau's tot waar zich de
dagelijksche verwarming der aarde doet gevoelen, een
stabiel evenwicht in boven elkaar gelegen lagen
gewaarborgd is. Dit stabiele evenwicht is geken
merkt door een bepaalde mate van de afname van
de luchttemperatuur naar boven, die afhankelijk
is van de absolute waarde van de temperatuur
der lucht in verschillende niveau's en van het
gehalte aan waterdamp, dat in de lucht aanwezig is
Deze beschouwing houdt echter in zich, dat er
een grenswaarde moet bestaan voor de afname
der luchttemperatuur in boven elkaar gelegen
niveau's, welke grenswaarde door bepaalde oor
zaken kan worden overschreden. Als zoodanig
geldt sterke verlichting der lucht in lagere niveau's
terwijl anderzijds een krachtige luchtstroom de
bovenlagen vullen kan met koude lucht, uit ver
afgelegen streken aangevoerd. In beide gevallen
herstelt de normale toestand zich op gelijke wijze
en wel doordat de te koude lucht van boven van
plaats wisselt met de te warme daaronder, waarbij
het dus komt tot verticale verplaatsing van
luchtmassa's, dus de warme lucht omhoogstijgt en de
koude neervalt.
Zonder alle complicatie's te beschrijven, die
zich hierbij voordoen moet alleen vermeld worden,
dat dit opstijgen der warme lucht aanleiding geeft
tot temperatuurdaling daarvan, die op haar beurt
een oorzaak wordt van condensatie van aanwezige
waterdamp, m.a.w. leidt tot vorming van wolken.
Deze Wolken zijn van het type der stapelwolken
met hooge toppen en donker grondvlak. Elke nauw
keurige beschouwer van de wolken
zal meermalen getroffen zijn doqr
de groote snelheden, waarmede de
toppen der stapelwolken zich op
heldere voorjaarsdagen in de blauwe
lucht kunnen verheffen en ver
wonderd zijn over het korte tijds
verloop, waarin een onbeduidende
wolkflard uitgroeit tot een wolk
gevaarte van kilometers hoogte,
feiten die aantoonen welke
stijgkrachten hier worden ontwikkeld
en tot welke vertikale snelheden
het in de atmosfeer kan komen,
wanneer het temperatuurevenwicht
verstoord wordt.
De waterdroppeltjes, waaruit de
wolken bestonden, zijn in den
regel slechts klein. Wanneer de
wolken zich vrij omlaag kunnen
ontwikkelen Worden ze door de
machtige stijgende stroomen mee
omhoog gevoerd. In bepaalde ge
vallen echter treft men in de
atmosfeer bepaalde grenslagen,
waartusschen de verticale omzet
tingen van warme en koude lucht
begrensd blijft. De bovengelegen
grenslaag speelt de rol van een sta
bilisatieniveau, waaronder de op
stijgende lucht van beneden met
haar condensatieproducten zich
ophoopt. Een dergelijk stabilisatie
niveau: kan echter een zwakke
plek hebben. In dat geval kan
het gebeuren, dat het plaatselijk
doorbroken wordt, Waarbij de lucht
die zich onder dit niveau heeft op
gehoopt gelegenheid krijgt naar
boven te ontwijken. Van alle zijden
uit de omgeving stroomen de lucht
massa's aan diealsdoor een schoor
steen door het gat omhoog trek
ken en zich neerstorten in de
hoogere niveau's, waar ze tot rust
komen en door de bovenwinden
worden weggevoerd.
Wanneer men bedenkt, hoe een opspuitende
waterstraal in staat is een licht glazen kogeltje
te dragen (bekend als mikpunt voor den geoefenden
schutter in de schiettent op de kermis) dan kan
men zich voorstellen hoe een geweldige stijgende
luchtstroom, als zich in het bovenomschreven
geval kan ontwikkelen, in staat is niet slechts
groote regendruppels doch ook zware hagelsteenen
te dragen, die bij vermindering van de intensiteit
van de stijgende beweging in den luchtstroom
geleidelijk of plotseling worden losgelaten, naar
de aarde vallen en aanleiding geven tot wolk
breuken en zwaren hagelslag. Van den grond at'
ziet men slechts de inktzwarte onderzijde der
regenbezwangerde wolken. Een enkele maal
echter zijn luchtvaarders in staat geweest de
doorbraak van boven het evenwichtsniveau te
aanschouwen en te fotografeeren, wat zeker een
grootsch aspekt geweest moet zijn. Als bewijs
van de juistheid der ontwikkelde theorie kan
ook gelden de waarneming die op 10 Augustus
van verscheidene plaatsen gemeld werd, dat de
slagregens eerst begonnen tevallen na het voorbij
trekken der onheilspellend zwarte wolken.
Het is niet moeilijk in te zien, daar het aan het
grondvlak van den opstijgenden luchtstroom tot
enorme horizontale luchtverplaatsingen moet
komen. Immers hier stroomt van alle zijden de
lucht aan die den stijgenden stroom moet voeden.
Wanneer men verder denkt aan de wervels die men
ziet ontstaan in een vloeistof, die snel uit een
trechter Wegstroomt, dan kan men zich voorstellen
hoe ook de lucht, die van alle zijden naar de basis
van den opstijgenden luchtstroom aangezogen
Wordt in Wervelende beweging geraakt en hoe zich
aan de basis der dreigende wolken cycloonachtige
wervels kunnen vormen. In het middelpunt van
een dergelijken wervel ontstaat een
luchtverdunning die door werking van middelpuntvliedende
kracht in de roteerende lucht steeds grooter
wordt Deze luchtverdunning echter zal maken,
dat een lucht uit lager niveau wordt opgezogen
en aan de snelle werveling gaat deelnemen. Deze
lucht koelt daarbij af, wat weer een condensatie
van den waterdamp ten gevolge heeft welk feit,
echter maakt dat het verschijnsel aan het oog
zichtbaar wordt en dat men den wervel als een
trechter of slurf uit de donkere wolkenbasis ziet
hangen. Soms neemt de slurffigutir de afmetingen
van een zuil aan, die hier en daar den grond
raakt. Waar het uiteinde aan den grond komt
worden slooten leeggezogen, worden boomen door
den wervelwind uit den grond gerukt, de daken van
de huizen gelicht en spelen zich de verschijnselen
af bekend uit de beschrijvingen en afbeeldingen
van Zeeland en Barculo. In de Mississippivallei
liodorl. Munt
Holland» bomt o tO oontm