No. 2518 DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 17 REDE VAN HUGO GROTIUS ter vergadering van den Volkenbond te Genève, in September 1925 O, nageslacht van Vredesdemagogen En dwazen, Wat spreekt gij toch, en spekt met list en logen Uw frazen ? Gij veinst wel veel van mij en mijn gedachten Te weten, Maar de praktijk wordt al door tien geslachten Vergeten. Gij spreekt zóó veel van Recht, dat er niet veel schijnt Te raden, ' Maar woorden bleven altijd nog een hél eind Van daden. Gij galmt in koor om 't hardste dat geen macht stoort Uw rechten, En als het er op aankomt is uw wachtwoord Weer vechten. Ik beeldde in mijn boek ,,De Jure Belli Ac Pacis" Een wereld, waar voor een Machiavelli Geen plaats is. Gij schenkt den vredeswijn met grooten luister Per okshoofd, Maar 's werelds loop wordt altijd nog in 't duister Bekokstoofd. Mijn hart wordt koud als ik, in zijn voornaamheid, Uw Raad zie, Zooals gij hier van heind' en ver te zaam zijt, In statie, Al uwe volkeren, van Turk tot aapmensen En verder, Maar wolven in uw hart, die 'k aan geen schaap wensch Tot herder. Ook de Gemeenschap heeft voor goed en kwaad 'n Geweten. Wat recht is voor een mensch, moet ook voor Staten Zoo heeten. Gij draait dat om, en volgt, met allerhande Citaten, Bij wanbetaling, moord, geweld en schande Uw Staten. Ik leerde dat men oorlog ook fatsoenlijk Kan voeren. Gij zit met gifgas zoo venijnig doenlijk Te loeren. In mijn tijd kon men na 't gevecht de dooden Nog tellen. Uw massamoord doet Mars en alle goden Ontstellen. Gij hebt mijn naam tot schild voor uw gekonkel Genomen. Hoe zijt gij in uw hersens aan die kronkel Gekomen Men huldigt mij met veel vertoon van deemoed En eerbied; Een poppenkast waar wie er niet aan meedoet, Op neer ziet. Ik ben een uithangbord voor valschen vrede Gebleven, Tot harlekijn, van politieke rede Verhe en Een arend die in 't nestje van een grasmusch Gelegd heeft 't Is zotheid al, zooals het leeds Erasmus Gezegd heeft. M. CÜARIVARIA DE WONDEREN DER NATUUR Geboren Hans, z. v. Jan Smit en Hendrik Muller." (Mepp. Nbl.) Men kon daar zoo gezellig broodjes met voor de deur gevangen gerookte zalm eten." N. R. C.) Vriendelijk tehuis gevraagd voor zindelijk, mooi geteekend poesje, tevens schildpad voor tuin." (Adv. O. H. Ct.) DE WONDEREN DER TECHNIEK Ingesteld is een staatscommissie, ten einde te onder zoeken de wijze, waarop een belasting ware te heffen, drukkende op de ruwe tabak, bestemd tot vervaardiging van tabaksfabrikanten." (Hbl.) De kruiser Java is gisteren te Trondjem aangekomen, waar het schip 6 Aug. denkt aan te komen." (Hbl.) DE WONDEREN DER JOURNALISTIEK Ik bladerde er in, bekeek de plaatjes, zag de inhouds opgave even door, en daarin zag ik hoe verschillende vrouwen de meest uiteenloopende onderwerpen duidelijk en met goede kennis van zaken behandelen." (Gr.) Men kan er ook heerlijk de groteske versiering van de Oroote Markt gadeslaan." (O. H.C.) We hebben 't wel eens maller gezien, bv. die roode draaimolendoek aan het Paleis te Amsterdam. RADIOFONISCHE HULDE? Hoewel niet aanwezig, zong de schare de Koningin na het gebed de bekende zegenbede toe uit Ps. 134." (N. C.) De GEBEURENS Wij zijn nog geheel onder den indruk van het ont zettend gebeuren. Wij konden met moeite gewaar worden, hoe het gruwelijk gebeuren gisteren avond moet zijn geweest. Zoo zie ik het gebeuren van de laatste jaren in de vrijzinnig godsdienstige beweging, als een aarzelend allengs verder tasten naar de zonnevangst." (Hbl.j Het schandbord, dat hen dreigt, die den toestand misbruiken tot eerlijkheid, draagt nog geen enkelen naam." (Kath. 111.) Geen wonder! bromt de pessimist. DE VAN AALpÊr^ . ZUffNIGE KEUKENMEID. dOOr A L I D A Z E V E N B O O M Ik was aan 't stofafnemen in den kleinen salon en de deur van den grooten stond toevallig op een kier. U kent me genoeg om te weten dat het toe vallig was. Ik houd niet van luistervinken. Ik ben niet als Mevrouw, gelukkig, die op haar teenen de keukentrap afgaat, om te luisteren of wij het over haar hebben ! Maar als een deur op een kier staat, luistert een mensch onwillekeurig en wat je onwillekeurig doet, is nooit kwaad, als je zelf van binnen maar zuiver op de graat bent. Zoo leeraarde dominéde Gaay Fortman het ons en ik ben dit altijd dankbaar indachtig. Er werd veel gelachen. En het was nog geen elf uur. Dit vind ik bijna op het zondige af. Lachen is goed maar in de ochtenduren past het niet. Dan moet de mensch nog tot zich zelf ingekeerd zijn. Als Mevrouw lacht, is er altijd een heer op visite. Dat gaat steevast samen. Ik had hem niet open gedaan en wist niet wat voor een snuiter het was. Ik zette het Japansche vaasje voorzichtig neer en keek eens door de kier. Waar is een kier anders voor? Neen, ze zaten niet vlak bij elkaar. Zoo ver waren ze nog niet. Zij zat op de poef en speelde met Doep, het mormel, en de visite zat in een fauteuil. Ik zag hem op zijn rug. Een grijze kop, die geen seconde stil stond. En zij lachte achter in haar keel. Dat vind ik onfatsoenlijk. Dat geeft een man maar bijgedachten. Als ik achter in mijn keel lachte, zei meneer Pierre altijd.... Maar dat was meneer Pierre en geen visite. Eén woord van u, zei de grijskop, en 't is gepiept. Ze lachte. Waarom weet ik niet. Toen lachte hij ook. Denkt u werkelijk dat wij vrouwen zooveel invloed hebben? vroeg zij. De vrouwen, die achter de schermen blijven, regeeren de wereld, zei hij weer. Die in 't openbaar mee-regeercn, zitten er voor spek en boonen bij. Een compliment voor Frida en Suze en hoe heeten die andere van voren ! lachte Mevrouw. Dus u zoudt denken?.... Ik denk al lang niet meer, nu ik hier zoo ge zellig zit, zei hij. Ik weet het zeker. En uw aanspraken? vroeg zij. Geen enkele! riep hij, en stond met-een op. Een lange kerel maar meer zag ik niet want hij was weg van de kier. Dat is een warme aanbeveling, hoorde ik haar zeggen. Toen lachten ze weer. Hij stond nu voor den schoorsteen, dacht ik. Daar staan ze altijd als ze dichterbij komen. Maar weet u zeker dat er nog niemand aan gezocht is? Ik meende van mijn man gehoord te hebben Pardon, zei hij en ik hoorde een krant ver frommelen. Mag ik u dit even voorlezen: Naar wij van de meest bevoegde zijde vernemen, zijn de geruchten, als zou tegelijk met de benoeming van den heer Welter tot minister van Koloniën reeds voorzien zijn in de vervulling van den in het a.s. voorjaar vacant wordenden gouverneur-generaals zetel van Nederlandsen-Indië, van eiken grond ontbloot. Tot dusver zijn geenerlei besprekingen aangaande de benoe'ming van den nieuwen gouver neur-generaal gevoerd". Dat verandert, zei zij. Maar uw beginselen?.. Heeft u ze nog? Toen lachten ze weer. Helaas, zei hij. Een mensch moest het zonder beginselen in de politiek kunnen doen.... ik bedoel openlijke beginselen. Die zonder innerlijke be ginselen in de politiek zijn, zou ik niet graag de kost geven. Blijft u lunchen? vroeg ze in eens. Zou u mij dus wel de kost willen geven? vroeg hij en ik voelde dat hij een stap naar de poef deed. Toen zei ze iets in 't Fransch dat ik niet ver stond. Ze spreekt altijd Fransch als ze iets zeggen wil dat een fatsoenlijk christen-mensen niet mag weten. Ik vind het verdacht en niet netjes. En natuurlijk lachten ze weer. Het is anders mijn beurt, zei hij. Eerst hebben we van Heutsz gehad. Militair en Katholiek. Katholiek? vroeg zij verwonderd. Nou ja.... Toen kwam Idenburg. MilitairPoliticus. Anti-Revolutionair. Daarna van Liniburg-Stirum, Diplomaat-Edelman en ChristelijkHistorisch. Toen Fock, Advocaat-Politicus en Liberaal. En nu moet er eindelijk eens een Sociaal democraat komen.... Ik vrees.... zei zij. Niet bang zijn, zei hij weer. Er zijn geen beteren om communistische relletjes te onder drukken dan de sociaal-democraten. Als van Kol was blijven leven, zou het zijn beurt geweest zijn. Nu is het de mijne. Over een maand of wat promo veer ik op een dissertatie over het werpen van pisangschillen op den openbaren weg". Een koloni aal-juridisch onderwerp, waaruit mijn belangstel ling voor de Koloniën blijkt. Verder weet ik van Indiëniets. Zelfs naar de redevoeringen van de Waal Malefijt heb ik nooit geluisterd. Ik viel er altijd bij in slaap. Maar dat is de beste aanbeveling. Ik ga als blank papier en sta onbevooroordeeld tegenover al de kwesties. Behalve de kwestie van het salaris en het pensioen. Vooral dat pensioen trekt me erg aan. En ze zijn u hier zes jaar kwijt, lachte zij. Dat alleen is het pensioen al waard, ant woordde hij en hij deed weer een stap al zag ik het niet. Ja, zei zij langzaam, waarom u niet eens, een andere nul wel.... U zegt? vroeg hij en ik zag het puntje van zijn neus door de kier. Een rood-blauw geaderd puntje. -?Ik bedoel, zei ze dat ze wel weer een antirevolutionair zullen trachten te nemen. Ik heb er al zoo iets van gehoord. Maar ze durven niet goed. Als Aalberse maar wat decoratiever was, zouden de Katholieken die wel willen.... Decoratief ben ik genoeg, zei het neus-puntje. En ik kan goed tegen de warmte. Wat heb je aan een gouverneur-generaal die driekwart van den tijd in appelflauwte ligt? Dus serieus? vroeg ze. Met al den ernst die in me is, zei hij. Dan weet ik het, zei ze. En ze lachten weer. Toen zag ik hem heelemaal. Hij stond nu achter de poef en keek op haar page-kop neer. En ik moet u eerlijk zeggen dat ik zoo verschoot dat ik een bordje Delftsch, een van 't stel van Mevrouw Zaliger, liet vallen. Toen ging in eens de kier dicht. Toen hij wegging en ik hem in de gang beneden bij het aandoen van zijn jas, het lusje onder de kraag stopte, keek hij me over zijn schouder aan. Alida, niet waar? vroeg hij. Ja, meneer, zei ik. Nou kind, als ik gouverneur-generaal word, neem ik jou mee als Hollandsche boe-ba. Afge sproken? Toen lachte hij weer met zijn tanden en ik. die anders niet op mijn mondje gevallen ben, wist zoo gauw niet wat te antwoorden en eerst 's middags onder het vleesch braden, schoot het door me heen. Ik had moeten zeggen: Zeker om uw bruine kinderen een luier aan te doen". Dat had ik meneer Jan Diiys moeten zeggen. WNNEUESVARINA* GOUDZEGEL 3O ets. per Pakje.