De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1925 19 september pagina 6

19 september 1925 – pagina 6

Dit is een ingescande tekst.

DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2519 VAN SCHAICK's METTBELTRANSPORT-MV BERGPLAATSEN VAN INBOEDELS BINNEN- EN BUITENLANDSCHE TRANSPORTEN OVERBRENGEN van MEUBILAIR ook per AUTO-TAPISSIÈRE BOOTHSTRAAT, UTRECHT. TEL. 163 Cleveland-Six One-Shot" smeersysteem Door een druk op den knop bij Uw voet worden 23 smeerpunten van het chassis in 2 seconden grondig gesmeerd. Chandler-Six Traffic-Transmlssion" Geruischlooze overschakeling op alle snelheden. De wagen waarvan de Koning van Spanje schriftelijk ver klaart: I drove more expensive, but never better cars." VIER-WIELREMMEN BALLOONBANDEN GARAGE ANCHELON Havenstraat 12-14 Ateliers Weteringschans 103 Showroom TE 00/TER5EEK LEVERT LEVERT GETIMMKINtfN WOON INRICHTINGEN EN VEI/IEGIN<iEN MooiTAFELGOED vereischt een aparte waschbehandeling om er ALS NIEUW uit te zien. DEPELIKAAN" te GOUDA zorgt voor uw tafelgced BETER DAN U VERLANGT! Vraagt eens om onze prijscourant No. 106. LAS TRES REINAS. (HAVANA CONDITIOM) Reinas Grandea Kei D as Reina» Chicaa Verpakt in kisten van ICO stuks. Prijs / 120. per mille. Proefkisten / 12. franco per post. J. G. HASEKAMP Inporteur vai Havanasigaren. 23 Glashaven ? Rotterdam Telefoon 7347. DE AMSTERDAMMER Weekblad voor Nederland kost slechts f 3 per kwartaal of f 10 p-j. bij vooruitbetaling. Clichés Van Leer AMSTERDAM BIJKOMSTIGHEDEN door ANNIE SALOMONS. CLXXXIX Dat het Zondag is, merk je aan boord alleen aan het krentebrood bij het ontbijt en de pistaches na het eten. Maar dan kan het ook nog Woensdag zijn, want dien dag krijgen we de tractaties ook. Het bruisen van het water is altijd mooi; toch kun je dan ineens zoo hartstochtelijk verlangen naar het gelui van kerkklokken en naar andere muziek dan het vroolijke ochtendstrijkje. Overigens is het hier eigenlijk eiken dag Zondag : geen werk, geen plicht, en de eene feestelijkheid na de andere. Voor de kinderen is het een paradijs tenminste zoo lang ze aan dek zijn; in de hutten Waardeeren ze hun bestaan minder, en eiken och tend in de vroegste schemering word ik gewekt eerst door een fanatiek gejammer aan mijn lin kerkant, onmiddellijk overgenomen door een duo rechts. Nur mit Entsetzen wache ich morgens auf", zeg ik zuchtend, en ik weet, dat ik daarmee zoowel het diepste gevoel van het jongetje met de blonde krulletjes, van de twee donkere meisjes als van derzelver respectieve ouders vertolk. Alleen in mijn hut blijft het rustig; daar ligt mijn hutgenootje dwars door haar bed, den duim fanatiek in haar mond geklemd, de stevige, bruine beenen bloot, en slaapt, slaapt, tot ze opeens zonder over gang rechtop zit, me met haar lichte oogen diepzin nig aankijkt en, alsof we al voortdurend in gesprek waren geweest, opmerkt: Mijn eene tand zit heusch los", of: Dat jongetje moest fietsen leeren, maar opstappen is het moeilijkst." Van het eerste oogenblik, toen ze weigerde de hut van die vreemde mevrouw" binnen te komen, zijn we als menschen met elkaar omgegaan en die verhouding bevredigt haar volkomen. Uw haar waait over uw gezicht," zegt ze, klimt op de bank, schroeft het raampje los, hijscht het een eind op, en zet het wiel weer vast. Ik heb er drie reizen over gedaan om die raampjes-mechaniek te doorgronden ; zij grijpt feilloos in. Ze belt zelfstandig voor den boy; Klapt haar waschtafel neer en wascht haar handen; als ze zich 's middags verveelt, trekt ze de eene jurk na de andere aan en uit, kiest er kousjes en schoentjes bij, ze draait het elecfrische licht aan,en het verbaast me bepaald, dat ze niet op de klok kan kijken. Ze is even oud als het liefste, kleine meisje van de wereld", maar ze is zeker twee keer zoo dik en anderhalf keer zoo groot; ze lijdt niet aan geestelijke preoccupaties; ze verdiept zich in geen enkele beschouwing, maar ze is practisch, handig, gemakkelijk en inschikkelijk; ze vertoont alle voordeden van een nonchalante en vrij hardhandige opvoeding, en eiken avond, als ik haar nog eens even toedek, en een oogenblik blijf kijken naar haar ontspannen, rond gezichtje, peins ik over het probleem, hoe jonge menschen het beste voor het leven worden toegerust en voel me geneigd aan een gematigde verwaarloozing de voorkeur te geven boven het vertroetelend en verontrustend geredder, dat een andere kategorie ouders aan hun kinderen ten koste legt. Want deze onafhankelijke jonge dame, die zich niet gauw eenzaam voelt, en nietkleinzeerig is, kordaat en fideel kameraadje, moedig en onder nemend bij spelen, zonder rancune wanneer ze in een hoek wordt gezet, zal in haar later leven zeker tot een flinke zorgelooze vrouw opgroeien, die zich even roekeloos in haar vreugden en plich ten stort, als nu in den afgrond onder de trap. Maar al die angstig behoede, angstig levende bleeke kindertjes zullen nooit durven. Alleen zou mijn nonchalant, forsch vriendinnetje, dat me verbaasd aankijkt bij een liefkoozend woord, ooit warmte kunnengeven, die ze zelf niet ontving? Is het goed voor een kind, als de ouders zich niets van haar aantrekken? En dan denk ik aan die andere moeder met haar teere, hartelijke gezicht, die óók niet veel aan haar kinderen kan doen, omdat ze er te veel heeft en al weer een nieuw babytje verwacht; ik denk aan het zachte gebaar, waarmee ze de kleinere meisjes aan den grooten zoon aanbeveelt, aan de vanzelfsprekendheid, waarmee ieder in die familie meewerkt om moeder te helpen, tot het kereltje van twee jaar toe, dat haar kluwen opraapt, kruipend over het dek; en dan weet ik weer: de moederlijke moeder van een groot gezin is de ideale opvoedster tot sterke, harmonische menschen, omdat ze warmte genoeg heeft voor allen, en niet ongerust of o ver-bezorgd kan zijn over elk apart, als er zooveel jong leven om haar heen krioelt. Intusschen kijkt de scheepsdokter bedenkelijk en zegt: Als we maar niet met een passagier mér in Holland komen, dan we verwacht hadden.... Enfin, er isaltijd wel ietsaardigs in, alser een kindje aan boord wordt geboren. En we komen bier wel voor moeilijker dingen te staan.... Eigenlijk moest u eens een beetje ziek worden, U hebt nog nooit miin installatie gezien." Ik schild angstig mijn hoofd. Ik ben altijd bijgeloovig, maar op zee erger dan ooit. Ik begrijp niet, dat de jeugd 't heeft gewaagd, naar den kapi tein te klimmen om om een stormpje te vragen en om n boeiend aanvaringkje; ik begrijp niet, hoe mijn tafelbuurman grapjes kan maken over riffen, waar we over heen zouden glibberen, en ik zeg snel tegen den dokter: mag ik zoo maar 'es komen kijken?" Er is iets beminnelijks in, dat ieder trotsch is op zijn departement van het schip: de keukens en koelkamers heb ik dui vorigen keer al mogen bewonderen; de eerste machinist is er bepaald be kommerd over, dat ik er tegenop zie, in de machine kamer af te dalen: maar u schrijft toch?" (en wat weet je van een schip als je zijn binnenste niet hebt gezien, denkt hij er bij) en nu mag ik dan in de grootc, lichte kamer van den doktcr rondgaan, waar hij, stoere, blozende figuur in zijn lange, witte jas, type van eenvoudigen, eerlijken Hollander, mij mét voldoening zijn microscoop toont, de laden vol instrumenten, de operatie tafel, de sterilisator, de broedstoof voor bacillen en alle mogelijke soorten medicamenten in tabletvorm, in poedervorm in kleine huisjes gesloten of als steriele vloeistof in ampullen, ieder voor n injectie. Ja, we hebben wezenlijk een heel uitge breide apo'theek," zegt hij voldaan, en ze moesten het nog eens zoo ver kunnen brengen, dat je speci ale medicijnen ook naar een ander schip kon over maken, zooals ze nu al dikwijls om adviezen telegrafeeren,als ze geen dokter aan boord hebben". De zuster in witte japon met witte kap staat er glimlachend bij, en even raak je weer aaneen heel ander domein van die aparte wereld van een schip, een rijk, waar uren van spanning en pijn en levensgevaar voorkomen, maar waar mannelijke ernst en vrouwelijke zachtheid troost en redding brengen willen. de meest volmaakte wagen. AUTO-CENTRALE - HAARLEM

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl