X1 No. 2524 DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND PAULINA JOHANNA WILLEKES MACDONALD REYNVAAN f EEN ONZER door ELISM. ROGGE 't Was 20 October de sterfdag van Paulina Willekes Macdonald-Reynvaan, de vrouw die te Haarlem en elders in de vrouwenbeweging een zoo goeden klank had. De ziekte was toegenomen week aan week. Toen kwam er een tijd van be rusten, van wachten tot de krachten niet meer toe reikend zouden zijn en de rust zou zijn ingetreden en eindelijk 't heengaan. Een onzer ! Hoe zal 't zijn in de vrouwengroepen, waar nu de ledige stoel staat en de hartelijke be langstelling van die ne vrouw voor alle vrouwenbelangen zal worden gemist? Want van Mevr. Macdonald ging uit, de bezieling die kracht tot handelen geeft. Haar steun en hulp, ze waren van zooveel waarde omdat ze zuiver altruïstisch nooit gepaard gingen met eenig eigenbelang. Langzaam groeide haar taak. In steeds ruimer kring werd gearbeid, in meer colleges werd zitting genomen, 't Ging boven de krachten ! Vrouwen werk zóó met volle liefde gedaan, stelt hooge eisenen ! Mevr. Macdonald was een stoere werkster, die als 't er op aan kwam, waar ook, op de bres stond voor haar beginselen. Toch zag en vond men in haar altijd de beschaafde, echt vrouwelijke vrouw". Zou dit 't toch niet zijn, wat ons 't liefst in de herinnering zal blijven? MEVROUW P. J. WILLEKES MACDONALD-REYNVAAN f door Jhr. J. C. MOLLERUS Toen mij het verzoek bereikte eenige woorden te wijden aan de nagedachtenis van Mevrouw Willekes Macdonald-Reynvaan heb ik me meer dan eens afgevraagd of ik de aangewezen persoon was die moeilijke opdracht naar behooren te ver vullen. Tal van Haarlemmers die deze eminente vrouw zooveel langer kenden dan ik, die haar doen en laten, na 1885, toen Mevrouw Willekes Macdo nald zich in de Spaarnestad vestigde, beter kunnen beoordeelen, zouden daarvoor m.i. eerder in de termen vallen. Toch waag ik het enkele regels op schrift te stellen, omdat ik uiting wil geven aan de groote bewondering voor de vriendelijke, gastvrije en goed-doende vrouw, die van ons is heengegaan. Zonder overdrijving meen ik te mogen spreken over: wij. Niet alleen dat Haarlem haar in de meest verscheidene geledingen zal missen, dat tal van armen en behoeftigen haar opbeurend woord niet meer zullen hooren, neen, ook haar meest felle politieke tegenstanders vrouwen zoowel als mannen zullen niet kunnen en willen ontkennen, dat een hoogst beschaafde vrouw aan de samenleving is ontvallen. Vóór allen zal het kind Mevrouw Macdonald hebben te betreuren. Zij toch had een liefde voor het kind opgevat, die zij op alle mogelijke manieren aan het toekomstig geslacht ten goede liet komen. Het kind en de vrouw hadden haar zeer bij zondere sympathie. Als voorzitster van de afdeeling Haarlem van den Nederlandschen Kinderbond heeft zij door daden getoond de kinderen lief te hebben. Bij haar zeer drukke werkzaamheden vond zij bijna altijd nog gelegenheid de kinder tuintjes te bezoeken en het werk gade te slaan, hetwelk in de kinderclubjes werd gedaan. Ik ben meer dan eens daarvan persoonlijk getuige ge weest en hij, die ook maar iets voelt voor jeugd en blijde kindergezichten kon daar zien, wat Mevrouw W. M. tot stand heeft weten te brengen en op welke wijze de jeugd haar lief had. Is het niet verklaarbaar, dat zij ook daardoor haar belangstelling in zoo hooge mate toonde voor het onderwerp en is het niet begrijpelijk, dat de plaatselijke Commissie van Toezicht op het Middelbaar Onderwijs in haar een der meest voor aanstaande leden vond? Daarnaast ijverde zij voor de belangen van het huishoudonderwijs en bewaarschoolonderwijs. In den gemeenteraad was zij een geziene figuur. Haar redevoeringen ken merkten zich niet door lengte, maar wel door inhoud. Zij sprak alleen dan, wanneer zij het onder werp beheerschte en wist bij de replieken meer malen opnieuw met waardevolle gegevens naar voren te komen. Vervuld met de gedachte om de idealen, welke zij had, te doen verwezenlijken, deed zij zich kennen als de vrouw, die de zonzijde van het leven naar voren wist te brengen. Met groote, van tijd tot tijd bijna ongebreidelde blij moedigheid verdedigde zij de belangen, die zij meende te moeten voorstaan. Haarlem zal Mevr. Willekes Macdonald missen, maar buiten den kleinen kring van personen, die haar meer van nabij kenden, zullen velen in den lande treuren om haar heengaan. Haar plaats zal zoo meteen door anderen worden ingenomen, maar haar blijmoedigheid zullen wij niet meer kunnen bewonderen en in menig huisgezin zal voor het groote publiek onzichtbaar een traan wellen in de oogen van de vrouw en het kind, die zij zoo innig lief had. Zich zelf op den achtergrond stellend en anderen, die zij apprecieerde op den voorgrond plaatsend, dat was een der kenmerkende eigenschappen van deze vrouw, die inderdaad op juiste wijze verstond het algemeen belang te dienen. Een der invloedrijke personen uit de vrouwenbeweging is ons allen ontvallen, maar onomstootelijk staat vast, dat zij in onze her innering zal blijven voortleven, als de vrouw, zooals wij die in den meest idealen vorm gaarne zien. HET BLOEIENDE CEDERTJE door T i N E C o o L WJ7 \g De Cedrus atlantica glauca bloeit! Vreemde boom, wie bloeit er in den herfst nu nog, een ieder heeft toch gezorgd, dat straks als de winter komt, alles tijdig klaar zal zijn en rijp de vruchten en veilig het zaad. Welke boom bloeit er nu nog als het begin October is ! Zie ze daar nu zelf eens staan te pronken ! Uit de verte, van den weg af, was het al opge vallen, dat er iets vreemds gaande was daar in dien tuin, een grijsblauw boompje leek overpoederd en lichter van tint dan anders men het wist, en eigenaardige, opstaande gevalletjes waren er vele, zoo op de takken van onder tot aan den top. Kwam het door de versierde dennen, die hoog boven het Cedertje uitsteken en van hem terug getreden, ruimte latend, de ook al niet alledaagsche omgeving vormen. Kwam het door hen, dat men stil bleef staan? De dennen die daar laaiend rood lieten druipen van hunne eerbiedwaardige kruinen, of het ten deele verstopten om het felle te ver zachten, angstig toch temperend tegen het blauw van de lucht, die vreemde kleedij van wingerd welke den dennen niet betaamt! Alleen in die tuin stonden zij zóó, men dacht in een ander land te zijn, waar de wingerden, de klimmers geen maat meer wisten en alles overgroeiden, van de huizen, de muren, van de boomen de kronen om dan daar boven geen vat meer vindend, het wilde feest van kleur toch niet te staken, maar voort te zetten door in guirlandes naar beneden te vallen zoo van de boomen. Was het voor hen dat men de stap inhield en wachtte? Och, boompje, was al dat geflonker zoo aanstekelig, dat zonder tooi van bloei een Cedertje er moeilijk tusschen kon staan? Mij leek het juist of op het grijzige blauw van je verschijning de omringende boomen te wijzen hadden, zoo bizonder toch was je in mijn oogen en ik ben dan ook dichterbij gekomen. Moest daar het gras niet voor worden overge stoken, dat fluweelig overdauwd zijn gewone kleur verloren had en in den vroegen ochtend, zacht en vochtig lag? Moesten niet de vele rag fijne kanten kleedjes, die lagen gespreid in de strui ken en onder het streelen van de eerste zonne stralen, glanzend overwaasd leken met teere regenboogkléurcn, moesten al die spinnewcbjes niet worden voorbij gegaan? Om dan toch heusch te zien, dat het de waar achtige waarheid was en dat je werkelijk te bloeien stond en de naaldengroepjes bepoederd door het stuifmeel waren. Boompje in den herfsttuin met al de witte astertjes in de nabijheid, hoe was het toch een verkwikking die zonnige morgen, och wis, hadt je in den zomer er zoo geen gevonden. iDROSFE Caramel Mou chocolade metpoomcapamel OVER BOEKEN EN TIJD SCHRIFTEN MlJN AQUARIUM." Een nieuw Verkade albuml Uitgave van de Ver kade-fabrieken Zaandam. Met veel vreugde zal deze aankondiging worden gelezen. Tien jaren liggen tusschen het verschijnen van het laatste plaatjes-album en dit. Is het wellicht door de blijheid van het wederzien, dat alles in dit nieuwe werk ons zoo frisch, zoo mooi voorkomt, of overtreft dit nieuwe werk de vorige uitgaven? Mijn aquarium". Zooals 't daar reeds volge plakt vóór ons ligt, is 't in waarheid een boek om te willen bezitten. De zoo genoegelijk populair geschreven tekst is boeiend voor oud en jong. Geen wonder, 't is van de daartoe bevoegde pen van den heer A. F. J. Portielje, Inspecteur van de levende have van Artis". Jac. J. Koeman en J. Voerman Jr. teekenden in aquarel naar de natuur de in- en uitheemsche bevolking van het aquarium. Hoe gevoelig-wazig zijn die onder-water tafreeltjes, hoe hebben de plaatjes door het z.g.n. offset-procédévolkomen het karakter van de aquarel behouden met haar zachte ineenvloeiende verven, hoe bijzonder geslaagd is ook de band versiering van den heer C. Rol met het mysterieus vischbeweeg, in de aquariumtinten fel groen, zwart en wit. Mijn aquarium" is een boek van een leerzaam ontwikkelend genot, dat langzaam maar met vreugde door oud en jong zal worden geïllustreerd, om ten slotte te bereiken de voltooiing. Wellicht gaat deze samen met het houden van een eigen aquarium in eigen omgeving. Dit ware zeker het hoogste succes. E. M. R. De Verzoening Lief, ons bloeden rauwe wonden en ons schrijnen felle pijnen , en de dag ging openschijnen en zijn goud raakt U ten monde. Zie, ten luiden hemel hangen leeuw'riks, rap omhoog gevaren. drijvend op hun eigen klare fijn-veranderende zangen. Lief, het leed heeft ons gebogen en wij bukken in zijn boeien , en de dag kwam npenbloeien en zijn goud vlamt in Uw oogen. Heel een woiid're wijde aarde ligt in bloemen uitgebroken, en wel duizend milde roken wolken op uit blonde gaarden. Lief, ik kan niet eenzaam blijver,, langer wranger pijnen vreezen , want de dag staat schoon verre/ei'. en zijn goud stroomt aan onz' lijvvi:. Lief, hoe zuudeii wij nog haten midden deze liefde-landen....? Kom, reik mij Uw trouwe hand;;: en vergeet dat wij vergaten ." J A >; l f. L L K i! o u T Wie YOGHURT van OUD BUSSEM eet, wordt oud, maar blijft jong. Kerkstraat 187. Tel. 49344.