Nö. 2526 DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 15 T tekeningen voer de Groene Amsterdammer" door B. van Vlijmen Muziek in de Hoofdstad Bohemers. Wij hebben in de laatste jaren vele strijkkwartetensembles gehoord. Het kwartet-spel is een edele, fijne ,veelal zelf s verfijnde kunst geworden. Wanneer men daarnaast de oude Bohemers weer hoort, die al een kwart eeuw ten onzent komen concerteeren, vinden wij hun spel niet zoo aangesloten, niet zoo opgeheven tot n zooals waaraan sommige uit stekende Fransche kwartetten (Capet b. v.), ons gewend hebben. Maar hun groote charme blijven zij behouden, de charme van het Warme rond borstige musiceeren, dat rechtstreeks van het strijkje afstamt. De Bohemers hebben in hun spel de allures van een gesublimeerd strijkje. Men begrijpe mij niet verkeerd. Deze vaststelling bedoelt niet de minste depreciatie. Zij bevat zelfs groote If, zij wijst er op dat het spel der Bohemers in de eerste plaats uit het spel van muzikanten is voort gekomen. Zij musiceeren met hun vieren, maken muziek, geven zich met ziel en lichaam aan de muziek over, zij veeren met ziel en lichaam mee in iedere toon, die hun felle opstreek maakt." Zooals de Tziganen van het strijkje het zoo zoete heimwee in de oogen van mondaine, taartjes etende dametjes weten te spelen, zoo wordt bij het spel der Bohemers in echt Tsjechische muziek (O. v. Smetana, Dvorak), echte volkschmelodische en rythmische muziek de melancholie in onze harten of de rappe dans-lustigheid in onze voeten wakker. Dit is een kracht, die tot medeleven dwingt met een dieper deelnemen dan met onze aesthetische zin alleen en het deert ons ten slo tte wei nig of de toon van Hoffmann (de eerste violist) Wel eens wat ruw uitschiet en in het vmir van een uit bundig en soms al te lyrisch spel nietaltijdevenbeheerschtklinkt. Het is muziek, vooral muziek, menschelijk-wild, menschelijkteeder. Doch dit legt den Bo hemers ook tevens de restrictie op alleen muziek te spelen. Wagen zij zich, om de een of andere reden, aan b. v. Reger, eerder noten en arbeid dan muziek, dan schijnen ze zelf als verlamd en maken ons den toch al onaannemelijken Reger, ondanks een enkele gretig opgehaalde speelbare passage (zooals aan het slot van het Es-dur kwartet) niet aan nemelijker. Schubert, dat is muziek voor hen, Beethoven, de Tsjechen. Aan Smetona heb ik dezen laatsten Zaterdag avond de verrukkelijkste indruk ken bewaard. Hier klonk in een rijkdom van echt gevoel en enthousiast spel alles superieur ! ITAL. OPERA. DE DIRIGENT Trio-avond-v, d. Sluijs, Beekhuis, Feltkamp. Een interessante combinatie: fluit, piano, zang en een interessante avond van muziek voor deze combinatie bracht dat concert van Maandagavond ITALIAANSCHE OPERA: LA TRAVIATA SCÈNE ISTE BEDRIJF in de kl. z. Concertgebouw. Het trio Feltkamp, Hanna Beekhuis, To v. d. Sluijs bracht een goed programma, aangename omstandigheid om onder te debuteeren. Dit programma bevatte naast een Weinig gehoorde fluitsonate Van Bach, liederen met fluit-begeleiding van Salo, Ravel, aria's van Handel, stukken voor fluit van Roussel, Spaansche liedjes bewerkt door Joaquim Min en liederen van Moussorgsky. Van het kunnen der zangeres Tp v. d. Sluijs die wij reeds, niet zoo gelukkig, hadden hooren debuteeren in de Waalsche Kerk kon men thans een vollediger en gunstiger indruk krijgen. Zij heeft in aanleg een mooie stem met een fraai timbre en haar gevoel is zuiver. Zij heeft ook blijk baar hard gewerkt. Het uitbeel dingsvermogen is echter nog te zwak ontwikkeld. In verband hiermede greep zij met de liede ren van Moussorgsky en de Spaansche liederen die eersteen Seroen of een Janacopoulos waarlijk naar de voordracht kan beheerschen, zeker te hoog. Het sternt sym pathiek, dat de jonge zangeres waar zij te kort moest schieten niet door trucs dit gemis aan gevoelsuitbeelding poogde te be dekken. Het beste leek zij mij in Ravel. Het Was jammer, dat hier juist Hanna Beekhuis als begeleidster op de piano met te weinig terughouding een en ander bedierf. Haar spel zal mej. Beekhuis nog geducht moeten herzien. Het is veel te onsoepel en te schokkerig. Haar Bydlo" voordracht (van Moussorgsky) was veel te zwaar op de hand ook let terlijk : het leek een begra fenis, deze ,,Ode aan de zware arbeid" (volgens het program ma) en ook in de begeleiding der Spaansche liedjes deed de pianiste ,veel te luidruchtige dingen. ?? t De fluitist Feltkamp r blies wederom een prachtige : f luit. De delicaatheid van zijn spel kan een gevaar hebben op plaat sen waar die niet gevraagd wordt. In de sonate van Bach (geen ', Rokoleo-sonate !) krijgt dit verfijnde musiceeren iets te gemanieerds. Het prachtigst was Feltkamp in Ravel. Zijn fluit laat in die korte inleidende passage een geheele wereld van heimwee en melancholie op leven. Ook de ,,Joueurs de flüte" van Roussel waren mees terlijk. Ik denk mij deze Mon sieur de Pejaudie" alleen iets zwieriger. Alles bij elkaar een interessante avond en een zeker Wat beloovend debuut van mej. v. d. Sluijs. Maazel De beste pianisten spelen bij ons meestal voor een vrijwel leege zaa^-terwijl-zij. veet beter verII DE TENOR BARRA MUZIEKHANDEL PIANO'S l VLEUGELS A" 1835 D U D A UB D Tel. 443 AchterSt.PiBter4 ". "MIHI UTRECHT dienden. Maazel speelde voor een vrijwel volle zaa, terwijl hij veel minder verdiende. (Over de trucs van een zaal te vullen spreken wij maar niet). Voorloopig had Koczalsky het record geslagen in nonchalant en slordig pianospelen, meenden wij. Maazel overtreft hem verre. Het is niet alleen nonchalant en slordig, het is vervelend en aanmatigend bovendien. Zijn dit zoo de methoden van den heer Maa zel: mir nichts, dir nichts? Wij hebben er hem toch niet omgevraagd. Hoe het ook zij, er valt weinig verkwikkelijks van dien avond van gevoelloos, mecha nisch en zonder eenig zelfbedwang spelen te vertellen. Het is geen genoegen te luisteren naar hard en zacht spel als louter au tomatische tegenstellingen, noch naar eel1 systeemloos en barbaarsch pedaalgebruik (geen pe daal in Brahms, aldoor pedaal in Bach !) Deze willekeur in tempo, deze rare vertra gingen alsof de pianist er eerst over dacht er mee uit te scheiden, doch dan in godsnaam maar Weer doorzet, dit slordig phraseeren en af spelen derpassa ges?maakt tureluursch. Komen daarenboven ook de smakeloosheden in optima forma: de Es-dur wals van Chopin a pivot in driekvVartsmaat a Ia Viennoise gespeeld, een etude van Chopin voor twee handen, daarna in een linkerhand-wonderbewerking van Godowsky uitgevoerd, de overbodige chaconne bewerking van Busoni (waarin de pedaal flink liggen bleef). Maazel heeft ons bij voorbaat al een tweeden avond beloofd. Of hij nu al een Russisch Ameri kaan heet of een Amerikaansche Rus (zooals hij in de kranten liet verzekeren) hij zal ons niet meer interesseeren. Eén avond als deze is ons al genoeg. CONSTANT VAN W E s s E M AAN DE MEDEWERKERS Brieven en bijdragen bestemd voor het redac tioneel gedeelte moeten Worden geadresseerd aan het secretariaat der redactie, Keizersgracht 333, Amsterdam, zonder vermelding van persoons namen. BESTEVARINAS p.half ons pa.kjf. ,J