No. 2526 DEjGROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD^VOORgNEDERLAND VERTROUWELIJKE GESPREK KEN VAN ADVOCAAT EN CLIËNT door HENDRIK WESTERLAOEN. BETWISTING VAN STAAT (Art. 341 B.W.) Personen : de advocaat. de cliënt. Plaats der handeling: spreekvertrek van den advocaat. Cliënt, een stoere kwant van omstreeks vijf en twintig, type zeeman, komt binnen; hij blijft even staan en kijkt verlegen rond; als hij in het licht treedt ziet men, dat hij ondanks stroeve ouwelijke trekken, kinderlijke oogen heeft. Adv.: Gaat u zitten. Hoe is uw naam? Cl.: Peters, meester, Jan Peters. Adv.: En wat is er van uw dienst? Cl.: Van me dienst eigenlijk niks, meester, maar ik wou u e's wat vrage over een gevalletje; ik heb uw adres van een bootsman, daar heb u ook e's wat voor opgeknapt. Adv.: En wat is dat voor een gevalletje? CL: Late we 't kind maar bij z'n naam noemen: Jantje hiet 't. Adv.: Uw kind? Cl.: Om u te dienen, meester. Adv.: En wat is er aan de hand? Wordt u misschien aangesproken voor onderhoud van dit kind? Cl.: Niks geen onderhoud, meester, 'k zal u het heele geval van haver tot gort vertelle, (gaat breed uit zitten); u mot dan wete, ik ben zeeman en 'n jaar of vijf terug had ik kennis an 'n meissie, 'n schat van 'n meissie. 'k Gong er mee hierheen en daarheen, afijn u begrijpt er alles van: 't was al heel gauw mis. 'k Had de duvel in, want van trou we mos ik niks nebbe. As de maan zoo gauw heb ik me late anmonstere en ik ben stilletjes gedrost. Ik docht bij me eige: d'r zijn er zoo veul, die tege die tijd uitknijpe. En me maats zeie, dat ze 't ook gedaan zoue hebbe of al e's gedaan hadde. Goed, dan ik maak eerst 'n reis naar Nieuw York en verder gaan ik geregeld vare tusschen Nieuw York en Buenos Aires. Fijne reize, 'n beste ouwe en alles kedin en netjes an boord. En an me meissie denk ik heelegaar niet; je staat er zelf van versteld dat je zoo ies kan vergete. Maar nou mot Jioore ! Op 'n avond ben ik in Nieuw York; 't was dreinerig, mieserig weer; de skyscrapers stingen mit d'r nokkie in de wolfeke en 'n slokkie kon je niet krijge van weges die drij-beweging daar. 'k Sjokte maar zoo'n beetje deur de stad. Nou heb u daar me neer zal d'r wel niet bekend weze 'n straat, die ze de Bowery noemen; meneer kan 't 'n beetje ver gelijke met de Zeedijk, maar veel grooter; meissies van 't luchtige hart' danse, movies"!) enetcetera meer. Ik was al 'n beetje deur me cente heen en 'k sting te kijke voor 'n anplakbiljet van movies" en opeens zie ik dat 't movies" benne van de Salvation Army", zoogeZeid van 't heilsleger. Meteen komp er 'n ouwe vent naar me toe: come in, young man", zeit ie teuge me. Ik na binne. 't Was 'n klein zaaltje en 'r zat 'n troepie heilsoldate op 't podium; ze maakte 'n beetje meziek. Toe ging 't licht uit en 'r kwamme movies" op Christelijk gebied; ik verveelde me zwaar, me kake deje d'r zeer van. Maar opeens daar benne de filleme afgeloope en daar begint die ouwe vrijer, die me binne gehaald had hij scheen zooveel as number one" of poehaan te Wezen bij de heilsoldate te klesse van belang ! En, meester, hij kleste toch zoo verduveld mooi, van 'n zeeman uit 'n vreemd land,die z'n meissie in pesiesie had achtergelate en dat 't meissie zich verdaan had en 't kind was opgegroeid tot 'n groote booswicht. En dat die zeeman toch tejuggekomme was en bekeerd deur 't leger, maar die zoon (die booswicht) had 'm vervloekt en nog 'n heeleboel meer. Ik wier d'r effetief beroerd van, want ik docht an me eige. En die ouwe had 't direkt in de smieze, want ik griende en hij wees naar me en riep: come to Jesus, you sinner"! Alle menschen keke me an. Of ik me nou schaamde of dat ik van die giebeleguichies niks mot hebbe, omrede ik die fijne beginsele eigelijk niet ben toegedaan, dat Weet ik niet, maar as de duvel liep ik vort. Die ouwe vent riep me nog wat na, maar ik verstond 't niet; en 'n zuster, die an de deur sting, trok me an me jassie, maar ik weg ! Maar van stonde af an, meester, 1) movies" (moving pictures) is een americanisme voor bioscoop. most ik an me ouwe meissie denke en of ze zich ook verdaan had en of 't wurm tot 'n booswicht zou opgroeïe en of ie me later ook vervloeke zou. 'k Zag regelier 's nachts die ouwe poehaan van de heilsoldate voor me. In me slaap hoorde ik 'm roepe: joe-oe-oe-sinnerrr...." ! 't Ging me deur merg en been; 't was of ie deur 'n scheepsroeper schreeuwde. Sinner", gilde ik in me kooi en de maats vroege al of ik wat op me kerfstok had. Afijn, meneer, ik hield 't niet uit Adv.: Zou u zich niet wat bekorten? Komt u ter zake ! Cl.: Afijn dan, om kort te gaan, ik hield 't niet uit. Ik ben naar me land en naar Mokum terugge keerd om ereis te loeke^wat er van me meissie geworde was en van me jongetje. Wat dat 't 'n jonge was, sting vast, net as die ouwe kerel 't ook gezeid had. In Mokum ga ik derèk hoore bij de bure, en daar verneem ik, dat ze zich heelemaal niet verdaan heb, maar bij d'r ouders inwoont met 't jog, maar dat ze weer kennis an iemand had. 't Was 'n pak van me hart. Ik tippelde 'n paar keer de straat op en neer en jawel, daar kwam ze ansjeeze. Ik d'r angesprpke. Ik doch dat ze 't zou besterreve. Maar ze hield zich haaks. We loopen samen 'n straatje om en ze geeft me 'n~arm: 't was of ik nooit was weg geweest'. Hoe gaat 't met 't jog?" zeg ik. Hoe weet jij dat 't 'n jongetje geWorde is"? komt ze. Dat is Gods vinger; van 'n ouwe kerel, de poehaan van de heilsoldate in Ame rika ik zal je er later wel van vertelle" ! En zeg ik past die jonge nou nog al goed op"? me adem stokte, want ik docht weer an die booswicht. Jawel" zeit ze, en als ie 't niet doet, krijgt ie van z'n groovader op z'n falie: wie mot 't anders doen as de vader de spat zet?" Maar meteen lachte Sjaan. Ja, ze heet Sjaan, dat heb ik u nog niet fezeid. Is het waar dat je kennis an iemand heb, jaan?" vroeg ik. Welzeker", zeit ze, maar dat maak ik uit totdat je me weer laat stikke". Ik Iaat je nooit meer stikke, Sjaan", zeg ik, ik trouw met je; ik zal zelf 't kind wel op z'n falie slaan, dat ie geen booswicht wordt". Hoe hiet ie eigelijk", vroeg ik. Jan", zeit ze, net as jij natuurlijk". 't Dee me goed, meester, ik kon wel griene. Maar uwe zal zegge: wat kan mijn dat gesnotter van die zeeman schele; waar blijft nou 't gevalletje; maar daar ben ik nou juustement an toe. Sjaan zeit: hij heet Jan, maar z'n va;; is anders". Hoe meen je dat, Sjaan"? Ja, weet ik dat jij terug zal komme; die jonge waar ik nou mee ga, heb 't kind op z'n naam late schrijve, echten noeme ze dat". O, is 't anders niet, dan schrijve we 'm er weer af, net as wanneer je gaat verhtiize". Ik de volgende dag naar 't Singel, naar de Burgerlijke Stand. Maar dat ging zoomaar niet; de heere an 't loket moste lache; ik wier nog nijdig ook. En daar hei-je 't nou, meester, ik wil trouwen met me ouwe meissie en me kind op me naam hebbe. Met die jonge, die 't geëcht heb, heb ze 't uitgemaakt. Maar die jonge heb 't kind alleen geëcht op voorwaarde, dat ze met 'm trouwe zou; hij zal 't er ook niet bij late zitte, 't is contractbreuk, zeit-ie. Wat motte we nou beginne, meester? 't Is eigenlijk allemaal de schuld van die ouwe kerel uit Nieuw York. Adv.: 't Is inderdaad een eigenaardig geval, maar volstrekt niet hopeloos. Maakt u zich alvast niet ongerust over die contractbreuk. Zulk een afspraak is ongeldig en men kan er geen rechten aan ontleenen. De groote vraag is: hoe aan Uw kind, dat reeds door een ander is erkend, uw naam te geven. Cl.: Juustement, meester, hoe ken ik nou as vader optreje en 'm op z'n zielement geve en zorge, dat ie geen booswicht wordt, als ie niet eens me naam draagt. Dan gooit ie 't me ommers later voor me voete ! Zou er werkelijk raad op weze, meester? Adv.: Zeker, u moet een proces voeren om den staat van uw kind te betwisten d.w.z. er moet aan getoond worden, dat die erkenning door uw medeminnaar onjuist is. Art. 341 B.W. geeft aan belanghebbenden het recht een gedane erkenning te betwisten. Als u dit proces gewonnen hebt, kunt u opnieuw uw kind erkennen. Dat is alles. Ik heb goede hoop: die ander zal wel weinig bezwaar hebben tegen de amputatie. Cl.: (verschrikt): Ampetasie?? Adv.: 't Is maar bij wijze van spreken; ik bedoel, dat die ander wel graag van dat opgedrongen vader schap bevrijd zal willen worden. Cl.: 't Is te hopen, meester! Een half jaar later; in het spreekvertrek treden binnen man, vrouw en een kleine jongen van om streeks vijf jaar, miniatuur-beeld van zijn vader. CL: We komme u gedag zegge, meester! Adv.:?? Cl.: We gane met z'n alle naar Amerika. Ik heb 'n aardig possie daar gekrege an de wal en we gane er nou saampies na toe. Me vrouw is, zoo as u ziet, al 'n eindje op weg van nummer twee, maar da's niks; in twaalf daagies zijne we over en zeelucht is heel goed voor vrouwe in die toestand. U wordt nog wel bedankt voor alle moeite: u kan nou wel an die jonge z'n snuit zien, dat ie z'n vaders naam draagt, hèmeester? Ik hoop dat ik die poehaan BOUWT IN MET OOSTERPARK TE BILTHOVEN INLICHTINGEN VERSTREKT DE DIRECTIE TEIEF.INT. NS 6538 van 't leger in Nieuw York ook nog e's tegenkom om 'm de vijf te geve, want ik heb 'n boel an 'm te danke, maar hij zal wel dood weze, want, u weet, 't was al 'n oud ventje. GRIEKSCH ! dooi' K U M G R A N O S A L IS De volkeren sloten een Volkerenbond, en de toekomst was schoon en aanminnig: toen bleek, dat er nog kans op oorlog bestond, betreurden zijn leden dat innig. Toen zetten zij trots en-vooroordeel opzij, en ze zeiden in koor (en ze bleven erbij): Heel dat oorlogsgeweld is Waanzinnig !" Dit streven naar eenheid en vree is klassiek, en dateert uit de dagen der Oudheid: geen Wonder, dat 't sprak tot het hart van den Griek, Wien de cultus van 't Attische zout wijdt. Dies kwam uit 't klassieke Athene het woord: Wij gaan met het Volk'renbonds-streven accoord; -natuurlijk: zoolang 't elke fout mijdt!" Toen trachten de leden in ernstig beraad het steeds-dreigend gevaar te beperken: zij gaven hun woord (en zij gaven hun daad) om een blijvenden vree te bewerken. Zoo sloot men, ten koste van offers, 't contract, dat een elk onzer kent als't Locarno'sche pact" (om in Holland het Hollandsch te sterkeu !) Zoo heeft men daar 't monster des oorlogs bebetoomd, en men pacificeerde er 't Fatum: er is weer van 't komend Millennium gedroomd, na dien hyper-historischen datum. Wij voelden het Leven; wij roken het Licht; en wij werden den volgenden morgen gesticht door 't bericht van een Griekscii ultimatum ! Daar kwam dan bij 't kruit weer de helroode vlam; en bij alles deed dit nog het meest pijn: 't bericht van die droeve gebeurtenis kwam bij het sprankelend rood van den féstwijn: nog trilde de nieuwe, de ernstige leus, of Griekenland trok tegen 't Bondsvolk een neus (al moet het een Griéksche geweest zijn !) Want Griekenland is een uitzonderlijk land: voor de vredes-idee een soort kwékkas; en het heeft er zijn Bondsformulier niet ver brand: 't is papier nog (al schijnt het den leek asch): ook daar neemt de wijze-van-doen dus een keer, mits de Bond van de Volkren ('s lands wijze, 's lands eer slechts nog wacht ,,ad calendas hm graecas" HETBOEK VAN DE WEEK ^^>-f«>^g^>^jep's^Sy!g'S LIEFDESPEL Een Roman van Liefde en Tennis DOOR Mademoisselle SUZANNE LENGLEN Da ongeslagen lawn-tennisspaelster. Geïllustreerd omslag in vierkleurendruk Prijs in prachtband f2.50 Uitgivi vin VAN HOIKEM»& WARENDORF.i'dim.