De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1925 14 november pagina 17

14 november 1925 – pagina 17

Dit is een ingescande tekst.

No. 2527 DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR&NEDERLAND 17 UIT DEN GEMEENTERAAD door BARBAROSSA Met ieekenlngen voor de Groene Amsterdammer" door B. van Vlijmen Tot den Aanvang !" .. Daar zit de schoone in haar kleedkamer en legt de laatste hand aan zich zelf. Nog een tikje rouge" en ze is klaar. Zij weet het de heeren houden van kersenroode lipjes en van roode koontjes. Rood is haar kleur! En terwijl ze het stiftje aan haar lippen brengt, denkt ze terug aan de jaren harer jeugd en slankheid, toen ze alleen nog maar liberale aanbidders had. Een enkele maal liep er een Wilde, een rare, door heen, maar zoo wild en raar kon hij niet zijn, of hij was en bleef van fatsoenlijken huize. Wat is dat allemaal veranderd! Haar slanke lijn is verdwenen en zij Weegt nu 96 millioen harde Hollandsche guldens en haar aanbidders telt ze nu in alle kringen van den laatsten der Mohikaansche aristocraten, Walrave Boissevain via den Rembrandtpleinschen middenstander Majoor Solkesz naar den Jordaner Zachie en den Betondorper Doprenbusch. En ze legt nog maar wat rood , want zij is l?45 eigenlijk met 45 min of meer rood op de graat. | De deur gaat open en de regisseur roept ze door de kier. Ja, ze is klaar, ze komt. Er ontbreekt geen haakje aan haar toilet. De zes kleedsters hebben haar best gedaan. De regisseur monstert haar met tevreden blik. Alks sluit als een bus ! En wat een reserves, denkt hij, als zijn blik langs haar,, rondeurs" glijdt. Zijn laatste zweempje zenuwach tigheid is verdwenen. Zij zal een succes zijn, Madame Begrooting 1926! & . Vóór Sinterklaas is het gepiept, zeggen ze boven en zij zijn goede-weerkenners. Maar ze betreuren het, want nu loopen ze de banketletters mis, die het ex-Raadslid Sta'hle altijd met milde hand den dag vóór Sinterklaas uitdeelde. Zijn gemis wordt wel gevoeld, hoeveel moeite Walrave Boissevain zich ook geeft om hem te ver vangen. Maar zijn boterletters smaken naar blue band en liggen zwaar op de maag. Hij heeft zijn rede op papier en leest. Zoo gewichtig is het. Het gaat enkel en alleen tegen het beleid van den Machtige. Belastingen ! Belastingen ! Belastingen ! Ze hebben den in Noordwijk teruggevonden geeselkolom, waaraan oudtijds de heksen werden vastgebonden en afgerost tot ze piepten", midden in de Raadszaal opgesteld. Tot schrik en leering van de Raadsleden? Walrave bindt er den Machtige aan vast en ranselt hem. Belastingen! Belastingen! Belastingen! Hij jaagt de groote vermogens weg ! Hij belet ze nog rijker te worden ! en democratie kan alles vernielen, niet scheppen. Een lid van de schilders-vakvereeniging kan geen Nachtwacht" schilderen. Een lid van den Bond van Losse schippers geen Op Hoop van Zegen" schrijven. En een lid van den Vrijheidsbond geen speech Het is alsof hij roept om een economischen Mussolini. Is het 't vallende licht in de Raadszaal, waar hij met zijn rug naar toe zit of wordt werkelijk zijn hemd bij elke zitting zwarter? En hij zal niet rusten voor het ideale der ware democratie bereikt is: dat iedere arbeider leere steunen op eigen kracht, dat hij geen volmaakt economisch staatsburger is zoo hij niet zijn evenredig deel draagt in de kosten der gemeenschappelijke uitgaven ! Hoe het met zijn inkomsten moet gaan, daar zwijgt deze economist over. En hoe hij Amsterdam ziet? Als een herstellende zieke". De leider der sociaal-democratische fractie is zijn tegenbeeld. Eén en al rooskleurigheid. Zouden wij het niet eens zijn met Wibaut's politiek? Me neer, Wij zweren er bij ! Staat hij marxistisch op zijn hoofdj?Wij gaan mee in den hoogstand. Het is ons heelemaal niet om de zetels te doen ! Maar wij zitten toch graag waar we zitten. Als de katholieken twee zetels willen hebben in het college van B. en W., dan gaan wij op den tweeden zitten. Een knap mensch die ons er afkrijgt. En hij sprong naar de drie burgerlijken"en verweet ze gebrek aan moed. En Samuel Pothuis, deze MEEREN-SCHOEISEL BERNARD ELI AS. 51 LEIDSCHESTRAAT A'DAM En weer knipt de Machtige vergenoegd. Denkt hij misschien aan zijn ondernemerswinsten uit de Bedrijven? Deze indirecte belastingen, Volgens de Marxisten uit de oude school. Hoe dikwijls heeft P. L. Tak het daarover niet gehad? Maar[ wie is Ie reactionnaire de ses premières constructions" Het is niet alleen Treub niet, denkt Ketelaar enjhij kijkt onder zijn oogleden uit over het krantje heen trouwe schildknaap van den Machtige, op Wiens schouders de mantel van Vliegen niet gevallen is, die de jeugd telkens voor zag gaan EduardPolak, Wethouder, Boekman fractie-leider luisterde met gemengde gevoelens een cocktail van gelaten heid, weemoed en herinnering, geschud met een scheut lichte afgunst. Deze Raad is democratisch en heeft Amsterdam niet voor 45 pCt. bij de verkiezing van dezen zomer op rood en rose gestemd? Wat wil meneer Boisse vain dan? Zoo vraagt de veelbelovende. Hoe is de toestand van den arbeider nu en toen de liberalen de macht hadden? En de Machtige knipte ver genoegd. Wordt er niet prachtig voor hem ge zorgd? Let Miranda niet op den broodprijs en op den prijs der aardappels? En beperkt hij niet de ondernemerswinsten van bakkers en aardappel handelaren? naar de tafel van B. en W., en gaan zijn gedachten niet terug naar den tijd der eerste radicalen, die met zijn vieren veel en veel sociaal-democratischer waren dan het anderhalf dozijn dat thans hier zit? Prijst Boekman dan niet het sluitende budget van Wibaut? Is Amsterdam, dank zij Wibaut, niet meer een gaarne geziene gast op de Rialto, op het Damrak? Laat de toekomst van Amsterdam zich niet schoon aanzien? En houden wij niet rekening met den nieuwen tijd, met den dag van Morgen? En de wierook trok van den neus van Wijnkoop, die proestte en hoestte. Toen zij op getrokken was, vulde de stem van den generaal de zaal. Een vriendelijk, vlot speechje, met zachte vrouwelijke zinswendingen, te midden van het martiale geluid. Voorzichtigheid is de grootste deugd van den krijgsheld en de generaalibevee-lt het betrachten van deze deugd, B. enJW. en den Raad warm aan. Er is weinig critiek op deze Begrooting, de ver kiezingen voor den Raad zijn pas in 27, waarom zouden we dus niet spelenvaren op deez' kalme plas, te midden van liefelijke beemden, waar de boom al lang niet meer tot in den Marxistischen hemel groeit? Gelukkige volken hebben geen historie.* De Begrooting voor 1926 zal geen historie hebben. Zij is een gelukkige.... VAN NELIE S VARINAS GOUDZEGEL 3O ets. per Pakje. l Een aangename Bezuiniging een HALF ONS v vele GOEDE SIQ AREN l

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl