?Nu. 2536 DE ROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND i? TOEGEPASTE KUNST door OTTO VAN TUSSENBROEK AANPLAKBILJET R.A.I. De ontwerper Marien schijnt (tot zelfs in zijn signatuur) het werk onzer Oostelijke naburen tot nee plus ultra" te hebben verheven, want dit is nu Wel zoo Duitsch als het maar kan ! Een geheel bruine automobilist staat tegen een geheel gele lucht met een speelgoedwagentje in de handen en laag onder hem, in wit en lila, ontdekt men het R.A. I.-gebouw met een handjevol menschen en auto's ervoor. En natuurlijk zijn er ook de bibberende, grove letters zooals wij deze van de Duitschers kennen.... Ook dat nog, zelfs dat nog ! Het is de pers van Senefelder onwaardig, maar deze is uitteraard geduldig en men kan het alleen maar betreuren dat de goede ontwerpers, die in Holland legio zijn, zonder opdrachten blijven.... AANPLAKBILJET MEUBELBEURS. ^'Als^men ten slotte het laatste biljet, dat mij werd toegezonden, mag beschouwen ais het visite kaartje van de a.s. in het R.A. 1.-gebouw te houden eerste Jaarbeurs voor meubileering, decoratie en woninginrichting, dan kan er slechts dit van worden gezegd, dat wel niemand daarvan een goeden indruk zal krijgen. Het is maar goed dat het niet gesigneerd is, de drukker dezer doodzonde is de firma Luii te A'darn. Het is wel om mistroostig van te worden, vooral als men b.v. eens het mooie Affiche-nummer van Wendingen" (Nr.: 2?1923) erop naziet Welk een schat aan schoonheid in zoo'n simpel vel papier kan worden opgeroepen!! Toorop, Holst, Cachet, Jongert, Sluyters, Schwarz, Wijdeveld en vele anderen, gaven zij niet een nobel voorbeeld en is het dan geen dure schande dat de schund" overheerscht? EEN SLECHTE VERTALING door W. L. LECLERCQ De Zeewolf, door JACK LONDON. Eenigen tijd geleden werd er in deze kolommen protest aangeteekend tegen het onoordeelkundig vertalen van Conrad's Nigger of the Narcissus. Thans wordt onze zeevarende natie verblijd met de algeheele verminking van een ander klassiek werk van de zee: The Sea Wolf van Jack London. Algeheele verminking, want golden de tegen de vertaling" van Conrad's werk te berde gebrachte bezwaren hoofdzakelijk het technische gedeelte, hier is van het gehcele toch totaal niets overgeble ven. Persoonlijk stel ik The ScaWolf 'm alle opzichten hooger dan The Nigger of the Narcissus. Wie in The Sea Wolf niet meer ziet dan schei-gekleurde romantiek, die praat of anderen na óf weet niet te lezen. Laat men de overbodige Robinson-Crusoehistorie van het slot weg, dan is dit een boek, dat als roman uitstekende kwaliteiten heeft. De wijze waarop We het geheele boek door voelen, dat de held van het verhaal eigenlijk een laffe praatjes maker is, bang om zichzelf zijn zwakheid te beken nen en deze daarom maskeerend met afgezaagde leugens, zonder dat dit ook maar met een enkel woord gezegd wordt: het is niets minder dan mees terlijk. En het tragische in het boek is, dat wij menschen allen zijn als die held". De tragedie der menschelijke kleinheid: het willen en niet kunnen, uit povere eigenbelangetjes. Er was hier meer te bederven, dan in het relaas van de reis der Narcissits. De heer De Hoop Scheffer heeft van deze gelegenheid een ruim gebruik gemaakt. Ik wil hier niet al te zeer uitweiden over zijn volslagen incompetentie wat het zeevaartkundig gedeelte betreft; de zeevaart geniet bij de nazaten van Tromp en De Ruyter nog slechts in zeer beperkten kring belangstelling, en het gros der Nederlanders is er al even goed mee op de hoogte als de admiraal der Zwitsersche vloot. Aan de technische fouten zal niemand zich storen. Men leest daarover heen. Trouwens, men behoeft geen woorden te verspillen aan iemand die forecastle" met voorkasteel" vertaalt, en stateroom" met statiehut"; die geschutpoort-boeg" schrijf t voor bakboordboeg" (port bow), en met verlengde kluivers zeilt. Een enkel voorbeeld (pag. 84): Vier den takel van den voormast, zet die dwars, lukt dit, reef dan 't zeil en bind 't stevig vast aan den takel." Deze mysterieuze manoeuvre wordt door den kapitein verklaard met: We willen den wind vangen op onze^bakstag." Een andere manoeuvre waarvan het geheim wel eeuwig des vertalers zal blijven (pag. 182): De kluiver was opgeheschen en toen dejvind haar opblies, moest ik gauw het roerrad een paar spaken ronddraaien, om het schip vast te leggen. Maar genoeg. Van meer belang is de verrijking onzer moe dertaal, waarmee de vertaler ons verblijdt. Enkele vermakelijkheden wil ik den lezer niet onthouden. Lees deze, en gij leest het gansche boek ! De cursiveeringen zijn van mij. p Hij schudde het hoofd met kwaadaardiger! schrik", 't Geeft een zekeren geur van 't leven, dat leven te laten waggelen in de weegschaal." Iets verder: Ieder atzonderlijk waggelde weg." Rep u vooral," wordt iemand achterna geroepen. De Ghost lag een halve mijl af van de loozing van een afgelegen beek." Dierbare vrouw !" riep ik uit en krabbelde Weer op." Na zoo'n inspanning ook ! Een wind woei tegen mij." Ergens anders laat hij den wind Titanische meppen uitdeden. Sealing" is volgens het woordenboek jacht maken op robben. De geheele handeling wikkelt zich af op een rpbbenvaarder; toch Wordt sealing" herhaaldelijk met zeilen" vertaald, waardoor combinaties ontstaan als stoomzeiler" en zeilschoener". Wanneer de robben naar hun rookeries" trekken, denkt de heer De Hoop Scheffer onweerstaanbaar aan bosschen met roekennesten", waarschijnlijk geinspireerd door de klimpartijen van den zeeleeuw in Artis. Aan boord vvordt in plaats van Yes" veelal gezegd: Aye, aye, sir." In het Hollandsen van den heer De Hoop Scheffer wordt dit Ai, ai, mijnheer." Blazing" substitueert hij door blazend", hetgeen wordt gezegd zoowel van den tropennacht als van dolfij nen. Wanneer de menschen in dit boek boozig" Worden, praten ze Wel eens schorrig". Die emotie ook ! De schoener Ghost, van San Francisco, zeilt ettelijke malen met den wind recht van voren. Misschien omdat hij bijzeilen" vaart ! De stad, waar dit wonderschip thuis hoort de vertaler deelt dit in een noot mede wordt ook wel the Golden Gate" genoemd, evenals kaap Hoorn de Horn"-eilanden." Hij stelde orde op de herrie. Een sterk stukje, zelfs voor een Uebetmensch als Wolf Larsen. Three oilers and the fourth engineer" ??lijkt Waarschijnlijker dan drie insmeerders, de vierde een machinist". Waarom moesten er nu ook net drie oliemannen zijn? Seal-hunter" wordt vertaald met opjager", echter bezigt de vertaler in een helder oogenblik ook wel het woord robbenslager." Kunsthandel D G. UIIEE UÜDWEER Heerengracht 396 Amsterdam Perm. Tentoonstelling van Schilderijen en Prenten THE CALL OF EDUCATION" door M. J. A. KOELEMAN Daar ik met de Montessori-methode niet zelf practisch heb gewerkt, de ontwikkeling van deze richting in 't onderwijs echter met aandacht volg vond ik 't prettig met bovengenoemd tijdschrift 1) kennis te maken. Ik ontving een der nummers ter aankondiging. Het tijdschrift is internationaal en waarschijnlijk daarom in verschillende talen gesteld; jammer dat er van het Italiaansche opstel Relazione Russa geen vertaling in Engelsen, Duitsch of Fransch is bijgevoegd, waar dit toch wel is gedaan met het artikel van Bernhard Alexatider, dat in 't Fransch en in 't Duitsch voorkomt. Het Italiaansch is b.v. voor ons Hollanders en misschien ook wel voor andere volkeren toch niet zoo'n gangbare taal. Het nummer opent met een artikel van Dr. Maria Montessori La nouvelle maitresse" waarin in eenige regels het geheele geheim van 't onderwijs (en niet alleen van 't Montessori, doch van elk onderwijs) zoo duidelijk wordt uitgesproken. ,,C'est donc a la maitresse qu'est due une grande part du résultat de ces stimulants, c'est par Ia f a 50 n dont elle présentera les objets a l'enfant qti'elle leur donnera tout leur effet. Si donc elle trouve a sa portee un moyen de donner de la valeur aux objets, la fagon dont elle les présente devient aussi importante que les objets eux-mémes. Nous appellerons donc: Lec.ons de la maitresse, sa maniere particuliere de présenter Ie matcriel". In hetzelfde artikel wordt meteen ten duidelijk ste het nog altijd wel bestaande denkbeeld weer legd, dat de kinderen in een Montessorischool maar mogen doen, wat ze willen. Integendeel. Het leermateriaal mag niet gebruikt worden, om er mee te spelen, noch ook mogen de kinderen nu eens dit en dan weer dat ondernemen. Montessori heeft veel eerbied voor de werklust van 't kind (l'activitéintime et normale de l'enfant) maar het is geen werklust, wanneer een kind nu naar 'l een, dan naar 't ander grijpt. De taak van de onderwijzeres is het weer om hier in te grijpen en het bezig zijn in goede banen te voeren. Het voorbeeld heeft voor Montessori groote waarde. Men moet het kind toonen, wat men met 't materiaal kan en moet doen en dus niet zeggen: Doe dit, doe dat, maar aan de voorwerpen zelf demonstrecrcn, wat men er mee doen moet en het kind moet zich oefenen en zich in eiken arbeid, dien 't verricht, trachten te volmaken. Dit nu vindt Montessori hetgeen haar methode onderscheidt van de bestaande, op de scholen toe gepaste werkwijze. Maar elke ecnigszins ervaren onderwijzeres der lagere schoolklassen zal zeer zeker ook haar leerlingetjcs niet in de eerste plaats met het woord doch met de daad trachten te be reiken. Iets verder spreekt Montessori over la hitte contre les petites choses afin d'obtenir de grands résultats". Doch dezen strijd kan men bij eiken onderWijzer, die 't goed met zijn leerlingen meent, op elke gewone school vinden; doch dit werk wordt door de ouders zoo heel licht geteld en heel dikwijls Wordt er door hen een beetje medelijdend spottend over gesproken. Dat een autoriteit als Dr. Montes sori hierop zoozeer den nadruk legt zal zeer zeker ook de onderwijzers, die niet volgens haar methode Werken, verheugen. Een onderwijzer moet takt, intuïtie, doch vooral liefde voor het kind bezitten, zegt Bernhard Alexander in een volgend artikel. Het zijn de nood zakelijke eigenschappen voor den onderwijzer. Dach ik wil niet elk artikel zoo uitvoerig be spreken, daar dit bij een tijdschrift natuurlijk veel te ver zou voeren. Verschillende kindertypen en hunne ontwikkc1 ng op een Montessorischool worden in andere opstellen behandeld; zij deden mij ecnigszins aan zooals de Uit de Klasse's" die men wel eens in andere paedagogische tijdschriften vond of vindt. Ik kan dergelijke uitingen voor den buitenstaander nooit zoo heel belangrijk vinden: wat n.I. een be paald onderwijzer met een specialcn leerling onder vindt is zeer zeker van belang voor dien onderwij zer en dat kind; maareen ander zou met een geheel andere behandeling misschien dezelfde resultaten bereiken. Met eenige opnamen uit een Montessorischool in China en een kinderteekening van een meisje van 9|- jaar is dit nummer versierd. Jammer, dat er niet bij vermeld staat, of deze teekening uit 't ge heugen, of naar de natuur of naar een voorbeeld is geteekend. Trouwens, de bedoeling van deze repro ductie is mij ontgaan. Moet het illustreeren hoe men in de Montessorischool teekent? Dan wijkt dit niet af van dat, Wat kinderen op de gewone school produCeeren, wanneer men ze vrij laat teekenen. Voor allen, die belang stellen in het Monlcssorionderwijs, beter gezegd voor allen, die belangstel ling hebben voor het onderwijs in 't algemeen, lijkt 't mij een aanbevelenswaardig tijdschrift. I) The Call of Educatioii. Psycho-Pedagogical Journal, International Organ of the Montessori Movement. Edited by Dr. MARIA MONTESSORI with Coöperation of Prof. Géza Ri'-vész and Dr. J. C. L. Godefroy. VERBETERING Onder de photo's van den mid-conimandani van de Luchtvaartafdeeling Walaardt Sam en den commandant Hardenberg (op bind/, (i van het vorige nummer) waren de daarbij behoorende namen verwisseld. E. J. VAN SCHAICK MAKELAAR Korte Jansstraat 25"" - Utrecht WONINGBUREAU ASSURANTIES TF ? E POO N 12B