De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1926 20 februari pagina 12

20 februari 1926 – pagina 12

Dit is een ingescande tekst.

12 DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2542 n o n D o n a D Q D D n n n a D n n D a Q D D n D D D n D a D D D D n D n D D n n D m n n m n n D n D n D m m D n H f T'O BUITENBOORDMOTOREN EU-J l ^J BINNENBOORDMOTOREN De Elto voor Sport, Toerisme en Zaken De ELTO-motor ontwikkelt volle 3 P.K. en is op het gebied van bootmotoren de krachtigste bij het geringste gewicht. Pracht afwerking, eenvoudige bediening, gemakkelijk hanteerbaar ONTSTEKINGSSTOORNISSEN KOELINGSSTOORNISSEN Buitenboordmotor 24" as Binnenboordmotor . De ELTO maakt van elke roeiboot een SNELLE MOTORBOOT . . f 365, . . 275,Hoofdvertegenwoordiger: Technisch Handelsbureau E. EKKER Jr TeL 130 - HENGELO (O). E] [5] [5] [n] [5] 13 El [H] E] annl n nnoj D n n n n n D n D D o D n D D n n n \m n D D n o D n n D n n D D n DE PRACTIJK VAN HET STADSLE\EN De Verkeerstentoonstelling te Amsterdam DE jubelende verkeerspolitie heeft haar bedreiging ten uitvoer gebracht en zoo hebben we in het Stedelijk Museum een tentoonstelling gekropen, die werkelijk zér bezienswaardig is. Behalve een histori sche heeft zij, en dit is het voornaamste,een paedapogische strekking en hongerigen van geest kunnen zich aan de verkeersspijs een indigestie eten. Over het tentoongestelde zouden boekdeelcn te vullen zijn, al was het alleen maar over de ontwikkeling van vervoernvddelen in het algemeen. Zelfs het ontstaan van het wiel is niet vergeten; evenmin dat van den ver keersagent, den beschermengel in het verkeer, die men da?r in levende lijve kan aanschouwen en wiens wijsheid men map vernemen omtrent verschillende brandende vraagstukken op het gebied, dat deze ten toonstelling bestrijkt. Eigenlijk blijkt, dat te deze opzichte weinig nieuws onder de zon is. Maximum snelheid? Die was er reeds in het jaar 1827, toen omtrent eenige straten bekend werd gemaakt, dat zij slechts stapvoets bereden moch ten worden. Eén-richtingsverkeer? Is er ook al ge weest en wel in het jaar 1639, toen bleek, dat twee voertuigen elkaar in een of ander nauw straatje niet konden passeeren. Bussen? In 1839 exploiteerde de Hollandsche Ijzeren Spoor een paar lijnen door de stad. Verkeerscontrole? Juist honderd jaar geleden bemoeide de politie zich er mede, vandaar dit jubi leum. Taxameters? De hoofdinspecteur Bakker staat voor niets en aan de hand van een teekening verklaart hij plechtig, dat het niet onmogelijk is, dat Demosthenes reeds in een voertuig met een taxameter heeft gereden. Verkeersagenten? Zij waren al aanwezig wan neer de schouwburg Felix Meritis uitging en er honder den rijtuigen op de vertrekkende gasten wachtten. Doch, om strikt eerlijk te zijn, er bestaan ook nog dingen, die er tevoren nooit waren. Eén voorbeeld hiervan is de paddestoel, een bolvormig voorwerp met een groen licht, dat men op plaatsen denkt aan te brengen, waar een vluchtheuvel geen nut heeft en waar men toch door oen of ander teeken de grens tusschen de verkeersbanen wil kenbaar maken. Den Atnsterdamsche Gemeente Electriciteitswerken komt de eer toe het stopbord te hebben ver beterd. Weggebruikers hebben er herhaaldelijk over geklaagd, dat de borden bij avond niet voldoende zicht baar zijn; een klacht die volkomen gegrond is. Op de tentoonstelling vinden we dan ook een geperfectio neerd model van het Kopenhaagsche bord, dat we hier in de hoofdstad hebben overgenomen. Hot woord stop is nu op twee glasruiten aangebracht. De ruimt" tusschen de glazen wordt ingenomen door een sterke lamp, zoodat er van verwarring geen sprake meer kan zijn. Zulk een bord is bedoeld nacht en dag op de kruising te blijven staan. Is liet huilen functie clan dooft de beambte het licht, laat twee klepjes over hei glas vallen en ontsteekt in den voet van het toestel een lamp, welke vier groene glaasjes verlicht. Ook deze uitvinding bestond ten tijde van Demosthonjs niet. Een derde nieuwigheid, die ook ten onzent ingang zal vinden, is het duidelijk aangeven van de stoplijn, dat is tot dusver in onze goede stad de gele verfstreop die op de plaats getrokken wordt, waar de voertuigen moeten stilhouden, wanneer de semaphore een on veilige stand heeft. Onwillekeurig moest men de hardnekkigheid bewonderen, waarmede de politie eiken ochtend de lijn trok. Geen kruispunt of er lag een gele streep over het plaveisel, die 's avonds door het verkeer wcggedoezeld was. Dat zal nu uit zijn, omdat men witte poreeleinen knoppen in het asfalt gaat schroeven en aldus de stoplijn permanent ken baar maakt. Ook het aanzien der vluchtheuvels gaat er op vooruit: gekleurde tegels zullen voortaan deze veilige plekjes in de stad aangeven. Als het zoo doorgaat kan het een vroolijke boel worden. Tegels met landschapjes, zee- of meisjesgezichten er op zouden niet misstaan en zonden on getwijfeld een aangename tijdsbekorting beteekenen voor hen, die op de tram wachten. Nog een stapje verder en men zou eenige schilderijtjes aan de lan taarnpalen kunnen hangen en vaasjes met bloemen op den rand van den heuvel neerzetten. Dit zon zich eenigszins aanpassen aan het idee van onzen teekenaar Johan Braakensiek, die zich des zomers de verkeers agenten voorstelde onder een parasol, met een syphon spuitwater en een koelte toewuivende ventilateur. Minder te spreken is men over eenige verkee.splaten die helaas in tal van scholen te vinden zijn. De ontwerper is blijkbaar een gelukkig monsch, die zich nooit kopzorg heeft gemaakt over de regelen van hot verkeer. Zijn gekleurde teekening van het Rembrandtplein is daar een voorbeeld van. Xu is het een bekend verschijnsel, dat juist op dit plein velen liet goede pad verlaten. Doch dat hier dames in quipage, statige hoeren mot lange bakkebaarden, ja zelfs de bereden politie op klaarüchten dag er niet een verheugd gezicht aan meedeed, hot was ons niet bekend. !n elk geval kan dit een nauwere samenwerking tusschen verkeers- en zeden-politie rechtvaardigen. De ruiters galoppeeren lustig aan de linkerzijde van den weg en het wandelend publiek gedraagt zich in het algemeen dusdanig, dat de inspecteurs en man schappen van de verkeorspolitio do oogen neerslaan, wanneer ze deze prent passeeren. Ook doen zij dit, wanneer ze in de nabijheid komen van een tweede schoolplaat, die eveneens een verheerlijking is van andere verkeerszonden en die in gezelschap van een derde prachtexemplaar een vorkoorsplaat van de Tuchtunie notabene -? natuurlijk op de index zijn geplaatst. Neen, dan zijn de ,\nierikaanschc safety-first-platen heel wat anders. Wat hier geteekeud is, pakt. doet nadenken. Kernachtige korte opschriften doen on middellijk begrijpen wat de bedoeling is en elke uit legging dienaangaande is overbodig. Daarom is ook de serie foto's van auto-ongelukken in Nederland, die we iets verder zien, zoo raak. Het bewijst tevens, dat de automobilist niet altijd die verdrukte onschuld is, waarvoor men hem zoo graag verslijt. Uiterst leerzaam is het muurvlak, dat ingenomen wordt door ongeveer honderd verkeersborden uit twaalf gemeenten des lands afkomstig. Het is een Babylonische verwarring gelijk. Bijna geen bord is hetzelfde: alle gemeenten hebben hun eigen borden waarvan liet model en de kleur onderling afwijken. Elk vogeltje zingt zooals het gebekt is, zegt men wel, doch hier is het: elke gemeente spreekt zooals zij ge woon is. Er zijn borden met vleiende opschriften, die hot doel hebben min of meer paaiend te werken : er zijn overmatig beleefde -- doch deze zijn uitzondering -er zijn nuchtere, droge en brutale. Er zijn er ook, die lang van slof zijn en er zijn er, die op verkeersgebied een rebus zijn. Als men deze kakelbonte collectie ziet vraagt men zich af, hoe een automobilist of fietser daaruit wijs moet worden. Zelden werd een dwaas systeem zno doorslaand aangetoond als op deze expositie. Tenslotte eenige mooie Duitscho inzendingen, die in maquettevorm een indruk geven van de drukke vorkoorscontra in Berlijn. Beter dan een kaart geeft zoo'n maquette een idee van de banen, welke het grootsteedsehe verkeer beschrijft en van de bedoeling welke men daarmede heeft. Bij deze enkele grepen uit de zoo leerrijke stut' uillen we het laten. En gezien liet paedagogiscii karak ter van deze tentoonstelling mag de politie verwachten. dat onderwijzers en leerlingen in hooge mate blijk van hun belangstelling zullen geven. Wat hier te loeren valt is 1111 eens geen theorie: het is de harde practijk van het groote-stadsleven. V. T.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl