DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2542 DE BOLSJEWIKI EN CHINA DOOR DR. BORIS RAPTSCHINSKY De bolsjewiki bevorderen den chaos in China, maken zich Engeland en Amerika tot vijand en spelen in de kaart van Japan; hun politiek verhoogt het gevaar van een oorlog in het Verre Oosten. TOEN het voor de bolsjewiki duidelijk werd, dat de toestand in West-Europa met den dag beter werd en de kans op een algemeene revolutie in de Westersche staten geheel verdwenen was, vestigden zij hun aandacht op het verre Oosten, vooral op China. In China heerschte anarchie en het kwam den bolsjewiki voor, dat het bij een handige politiek niet moeilijk zou zijn de Chineezen voor de bolsjewistische zaak te winnen en is dat gelukt, dan is China een sovjetstaat geworden en natuurlijk een bondgenoot van de Sovjet-Unie in het Westen, dan openen zich voor de beheerschers van Rusland zulke schitterende perspectieven ! Het Oosten [zou onmid dellijk in opstand komen tegen het Westen, Indié' zou zich haasten het voorbeeld van China te volgen, Engeland zou met machteloosheid geslagen worden en het gevolg van het verlies van Indiëzou een ont zettende werkloosheid zijn, die tot een revolutie zou moeten leiden, Japan zou in bedwang kunnen ge houden worden, Amerika zou op de knieën geworpen worden Het waren vooruitzichten om van te watertanden ! De bolsjewiki wisten, dat zij in China met het leninisme, de dictatuur van het proletariaat enz. geen successen zouden behalen en daarom begonnen zij hun actie op een andere wijze. Het ontwakende land van het Midden voelt zijn afhankelijkheid van de Westersche mogendheden als een nationale ver nedering; de exterritorialiteit der vreemdelingen is den nationalistische/i Chinees (en de nationalisten zijn in China de revolutionairen, de opstandigen) een doorn in het oog, een voortdurende herinnering aan de machteloosheid van zijn land. De bolsjewiki besloten daarom op de Chineesche nationalisten den indruk te maken van de eenige werkelijke en onbaat zuchtige vrienden van China te zijn. Zij overstroomden China met vlugschriften, waarin het imperialisme van de groote mogendheden nog erger werd afgeschilderd dan het al is en het Chineesche volk tot den strijd tegen het imperialisme werd op geroepen zij aan zij met de Sovjet-Unie, het eenige anti-imperialistische land in de wereld, het rijk van arbeiders en boeren, van rechtvaardigheid en eerlijk heid. Om hun onbaatzuchtigheid aan te toonen en hun anti-imperialistische gezindheid te demonstreeren deden de bolsjewiki uit naam van het Russische volk afstand van bijna alle rechten, die Rusland door tractaten in China heeft verkregen, o.a. van de ex territorialiteit van Russen. Dit laatste heeft de duizenden Russische emigranten, die naar China waren gevlucht om aan de bolsjewistische terreur te ontkomen, in een wanhopige positie geplaatst. Voortaan waren zij in alles met de Chineezen gelijk gesteld en aan de jurisdictie van de Chineesche rechtbanken onderworpen. Wat dit laatste beteekent begrijpt iedereen, die iets over de practijken van de Chineesche rechters heeft gelezen, over de barbaarsehe straffen, die in China toegepast worden. De sovjet-regeering heeft op deze wijze twee vliegen in n klap gevangen: zij heeft den Chineezen de overtuiging bijgebracht, dat de sovjets de eenige niet-imperialistische macht in de wereld waren en tevens heeft zij den Russischen migrés een leelijken poets gebakken. Deze daad heeft de bolsjewiki zeer populair bij de Chineesche nationalisten gemaakt en schiep voor de heeren uit het Kremlin de mogelijk heid een bondgenootschap met de Chineesche revo lutionairen te sluiten. In een minimum van tijd werd de vertegenwoordiger van de sovjets in China, de beruchte Karachan, het middelpunt van alle intriges en samenzweringen, die in China den laatsten tijd schering en inslag zijn. De sovjet-regeering smeet met het geld van de Russische belastingbetalers, voor het grootste gedeelte straatarme menschen, steunde nu den eenen militairen avonturier, dan den ander, en hitste deze gouverneurs" tegen elkaar op, rakelde het vuur van den binnenlandschen oorlog op, telkens als het dreigde uit te gaan, deed al het mogelijke om de conflicten te verscherpen. De dui zenden agenten en propagandisten van de bolsjewiki zwerven door het ommetelijke land en houden op ruiende toespraken, waarin de haat tegen de vreem delingen en het verlangen naar wraak tegen deze vreemdelingen werd gepredikt. Op deze Wijze hopen de bolsjewiki het Chineesche volk van een vreedzame oplossing van de geschillen met het Westen af te houden, en een revolutionaire uitbarsting onvermijdelijk te maken. Wat er verder in China moet gebeuren, welke resultaten een derge lijke ,,revolutie", d.w.z. een uitmoorden van alle Europeanen en Amerikanen en een verwoesting van de nederzettingen der blanken, zal hebben, weten de bolsjewiki zelf niet, althans het is mij nog nooit gelukt een antwoord op deze vraag in de ellenlange artikelen van de bolsjewistische scribenten te vinden. Het is alsof de bolsjewiki bij zich zelf denken, dat als de toestand zoo ver is, de gang van zaken wel een oplossing zal aanbieden. In hun redevoeringen en geschriften verklaren de bolsjewiki telkens, dat hun hoofddoel het herstel van de souvereiniteit van het Chineesche volk is. Zij doen echter al het mogelijke om de verwezenlijking van dit plan te beletten: zij maken het instel len van een sterke centrale regeering onmogelijk, zij intrigeeren tegen allen en iedereen, zij stoken, zaaien onrust, haat en wantrouwen. Het gevolg hiervan is een steeds toenemende chaos en alleen een herstel van normale toestanden, de invoering van meer moderne rechtbanken, de instelling van een sterke centrale regeering, die met gezag zou kunnen optreden, kunnen China helpen de souvereiniteit te herkrijgen, de voorrechten van de vreemdelingen afgeschaft te krijgen, baas in eigen huis te worden. Behalve het verafgelegen doel: de revolutie in Azi te verwekken, streeft de sovjet-regeering nog een ander doel na, een meer bescheiden en minder ver heven": zij hoopt door haar stoken in China Engeland te dwarsboomen, de Engelsche diplomaten in moeilijk heden te brengen. Tot op zekere hoogte lukt dit den bolsjewiki ook en de gebeurtenissen van het laatste jaar hebben bewezen, dat de bolsjewistische agitatie in China voor Engeland zeer onaangename gevolgen kan hebben. Het zijn echter grootendeels speldeprikken, die den Britschen leeuw nu en dan wel razend maken, maar hem geen gevaarlijke wonden kunnen toebrengen. Voor het Russische volk heeft deze politiek echter zeer onaangename gevolgen: zij maakt het machtige Britanniëtot een verbitterden vijand van Rusland en dat kan in de toekomst zeer slechte resultaten hebben. Nog erger is het volgende. De politiek van de bolsjewiki treft de belangen van Amerika nog sterker dan die van Engeland. Amerika toch heeft juist belang bij een herstel van de orde in China, bij het scheppen van meer normale toestanden in dat land. Een natuurlijke, nationale Russische politiek inliet Verre Oosten moest naar de toenadering met Amerika streven, naar het tot stand brengen van een bond genootschap hisschen de twee groote rijken, die dooi den Stillen Oceaan gescheiden worden: Amerika en Rusland. Een dergelijk verbond zou tevens een waar borg voor de werkelijke onafhankelijkheid van China beteekenen en den toestand in het Verre Oosten kunnen doen ophelderen. Daardoor zou ook het gevaar van een oorli g in het Verre Oosten tusschen Amerika en Japan aanzienlijk kleiner worden. De bolsjewiki doen het tegenovergestelde: zij steunen in China den chaos, maken niet alleen Enge land, maar ook, wat veel erger is, Amerika tot vijand van Rusland en spelen in de kaart van Japan. Japan toch is het eenige land, dat, door de onlusten in China te steunen, er bewust naar streeft, zijn imperialistische doeleinden in China te verwezenlijken, de ingepalmde Chineesche gebieden te behouden en wellicht nieuwe streken te bezetten of economisch aan zich te onder werpen. En nu zien wij, dat de vijanden van het imperialisme," de bolsjewiki, al het mogelijke doen om met de Japansche regeering, de meest imperialis tische, in de ergste beteekenis van het woord, in de wereld, tot een overeenkomst te geraken, om China in twee invloedssferen", een Japansche en een Russische, te verdeden; een meer imperialistisch plan was toch waarlijk moeilijk te bedenken !. . In het Westen wordt vaak beweerd, dat de bolsje wiki hierin de oude Russische politiek voortzetten, nl. de politiek van machtsuitbreiding in het Verre Oosten. Dit is tot op zekere hoogte waar, maar niet minder waar is, dat een dergelijke politiek door en door verkeerd en schadelijk is, van Russisch standpunt bekeken. Rusland heeft geen nieuwe gebieden in het Verre Oosten noodig, omdat daar geen kolonisatiegebieden voor de overtollige Russische plattelands bevolking (in Rusland heerscht een overbevolking) te vinden is. De geheele Russische maatschappij veroordeelde dan ook de imperialistische plannen van de tsaristische regeering in het Oosten en eischte, dat er een einde aan zou gemaakt worden. Ook de bolsjewiki hebben in 1904 en later herhaaldelijk op de gevaren van een dergelijke politiek in het Verre Oosten gewezen, maar nu zij aan het bewind zijn, herhalen zij de oude fouten van de tsaristische regeering. Evenals tijdens de tsaristische regeeriug leidt een dergelijke imperialistische politiek in China tot een botsing met Japan, waarbij de bolsjewiki veel zwak ker staan tegenover het eilandenrijk dan het oude Rusland. Een verdeeling van China in invloedssferen' zou alleen dan mogelijk zijn, indien Japan het oog op het Zuiden des lands had geworpen en Rusland op het Noorden, zooals het geval was tusschen Rus land en Engeland bij de verdeeling van 1-Vrziëin invloedssferen. In China zien wij echter het volgende: beide landen, Japan en Sovjet-Unie, streven naar heerschappij over Manüzjoerije, dus over hetzelfde gedeelte van China, en dit moet onvermijdelijk tot wrijvingen tusschen beide landen leiden. Er ontstaat dus een vreemde verhouding. Beide staten streven naar de bevordering van den chaos in China en worden daardoor op elkaar aangewezen, maar de wedijver in Mand/.jocrüe veroorzaakt voortdurend wrijvingen tusschen hen en dus verwijderingen haat. Dat is de oorzaak van hel vi\ etude verschijnsel, dat de twee stalen nu eens bijna bondgenooteii zijn en dan «ver fel vi_;a ulig tegenover elkaar slaan. l)i! is BATENBURG 6 FOLMER (G. W. FOLMER) DEN HAAG, HUYGENSPARK22 BERGPLAATSEN VOOR INBOEDELS MET SAFE-INRICHTING VERHUIZINGEN ONDER GARANTIE INTERNATIONALE TRANSPORTEN de sleutel tot zeer veel vreemde gebeurtenissen in China. Van de twee staten is Japan ontegenzeggelijk de sterkste: dat weten zoowel Japan als Rusland en China. Komt er een botsing tusschen Rusland en Japan, dan staat de Sovjet-Unie alleen tegenover den goed gewapenden en uitstekend georganiseerden tegenstander en de eenige bondgenoot van de Unie zou dan de Chineesche militaire leider zijn, die op dat oogenblik door de sovjet-regeering ondersteund wordt. Dat zijn echter zeer slechte en onbetrouwbare bondgenooten. te meer daar zij weten, dat de bolsje wistische trouw ook niet zoo echt is. De sovjet-regeering heeft in de enkele jaren, ge durende welke zij aan groote politiek" in het Verre Oosten doet, reeds herhaaldelijk haar sympathieën gewijzigd. Slechts twee jaren geleden nog steunden de bolsjewiki samen met Japan den potentaat van Mandzjoerije, Tsjang-Tso-Lin (dien de sovjet-bladen nu als een baren duivel voorstellen) tijdens zijn worsteling met Woe-Pei-Foe, die er naar streefde te Peking een stevige centrale regeering te vestigen. Toen Woe-Pei-Foe de nederlaag leed en de kans voor een herstel van de Chineesche eenheid dus verdwenen was, kregen de bolsjewiki van den gouverneurgeneraal" van Mandsjoerije Tsjang-Tso-Lin (een gewezen rooverhoofdman) den Russischen OostChinccschen spoorweg. Tegelijkertijd werd de Japansch-Russische ,,entente-cordiale" gesloten. Deze entente duurde echter niet lang, want de vriend", Japan, verkreeg van Tsjang-Tso-Lin feitelijk slechts een werktuig in de handen van Japan. het recht spoorwegen te bouwen, die met den Rus sischen Oost-Chineeschen spoorweg zonden concurreeren. Japan wilde dus ook Noord-Mamlsjoerije inpalmen. De bolsjewiki besloten toen hun vrienden" een poets te bakken en steunen sindsdien de vijanden van den Mandzjoerijschen maarschalk". Het lukte hun echter niet hun doel te bereiken, nl. Tsjang-TsoLin te verslaan, maar zij geraakten in vijandschap met den gouverneur-generaal van Mandzjoerije en, wat veel erger is, niet zijn beschermers, de Japanners. De wrijvingen tusschen de bolsjewiki en TsjangTso-Lin moesten vroeger of later tot een botsing leiden en die bleef ook niet uit. Zooals bekend, wei gerde de bolsjewistische directeur van den spoorweg soldaten van Tsjang-Tso-Lin te vervoeren, indien hun chef de kosten niet betaalt. Dat was natuurlijk slechts een voorwendsel en Tsjang-Tso-Lin dacht, dat het oogenblik was gekomen den bolsjewiki te toonen, dat hij hen niet vreesde. Hij liet den directeur arresteereu, waarop de sovjet-regeering hem een ultimatum zond, terwijl, naar het heet, Russische troepen in allerijl naar de grens werden gezonden. Hoe zwak de Sovjet-Unie ook moge zijn, een oorlogje tegen Tsjang-Tso-Lin zou voor haar geen moeilijk heden opleveren. Het was echter duidelijk, dat het binnendringen van het Russische leger in Mandsjoerije onvermijdelijk tot een landing van Japanners zon leiden, dat de Sovjet-Unie in plaats van de slecht gewa pende en in militair opzicht niet veel beteekeneiide Chineezen de goed gewapende en geduchte Japanners teger.over zich zou vinden. Japan wilde echter op dat oogenblik geen oorlog en daarom lukte het den bolsje wiki een min of meer eervullen" terugtocht te houden. De directeur van den Russischen spoorweg werd in vrijheid gesteld en de kosten van het vervoer zullen in liet vervolg vergoed worden uit de sommen. die de spoorweg aan de Chineesche regeering te Peking jaarlijks moet betalen. De resultaten waren dus zeer pover, al belet dat den bolsjewiki niet in eigen land victorie te kraaien, hetgeen des te makkelijker is, wijl er in Rusland geen andere pers dan de bolsjewistische bestaat, l let i# echter voor iedereen duidelijk, dat een dergelijke oplossing ware te vinden ook zonder een ultimatum en het dreigen met een oorlog. Wat zon echter ge beurd zijn, indien Japan wel iets voor een botsing met de Unie zou voelen V Rusland ware verpletterd en Japan had zich in Siberiëgenesteld. Wat nu niet gebeurd is, kan een volgenden keer gebeuren. De bolsjewistische politiek in China kan vroeger of later tot een oorlog in 'net Verre Oosten leiden, zij is dus gevaarlijk zoowel voor het Russische volk als vooi de «eheele wereld. IV .8.1111 , Hollnnd's beste 10 cems siaaar