DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2546 BIJKOMSTIGHEDEN DOOR ANNIE SALOMONS CCIX EIGENLIJK is het heel gek, want terwijl we er woonden, heb ik het er nooit zoo heel prettig gevonden: ik had een afkeer van de donkere mandikamer, waar de muskieten bij legioenen op mij aanvielen; ik griezelde in den regentijd van de klamboekamer, waar dan een muffe graflucht hing, en ik had er mijn dagen gekend, dat de wandeling langs de bijgebouwen, die altijd weerkeerende weg voorbij het rek, waar borden en glazen hingen te drogen, voorbij de messenplank en het rijtje schoenen, dat gewit moest worden, mij tot volkomen hopeloosheid deed ver vallen. De middagen, dat ik, zonder slaap, het warm lag te hebben achter de gesloten luiken, had ik het scherpe geluid van het bezemen der goten, en de auto van den dokter aan den overkant, die snerpend het hek ingicrde, gehaat. Hoc kwam ik dan nu ineens rnet weemoed door de ontredderde kamers te dwalen en terug te zien op de -voorbije maanden, alsof me iets liefs ontging? Was het, omdat de Aaronskelk juist in bloei stond wie heeft in Holland ooit AaroiiSkelken gezien dan bij den bloemist? was het, omdat de wind lekker koel door de dunne gordijntjes speelde, of bedacht ik te laat, dat er in heel de stad niet zoo'n prachtig wijd uitzicht was als over ons gazon, en dan de vier kanten uit van vier mooie, breede wegen? Ik staarde met genegen heid naar de huizen aan den overkant. Het eene 'was van den dokter: hoeveel Satémiddagen, als ik naast de theetafel in de voorgalerij zat, had ik daar niet 'auto, sadotje en hongkong zien voor rijden, en patiënt na patiënt de verlichte voorgalerij zien ingaan ! Maar veel boeiender dan die file 's middags was het bezoek op iederen donderdagochtend. Al terwijl we nog aan het ontbijt zaten, hoorden we de stemmetjes van krachtig verzet van de babies, die gewogen moesten worden, en wel tot elf uur toe bleef het een druk va-et-vient van jonge moeders met een zuigeling op den arm, die overvoorzichtig uit haar vehikel stapten en met trots het pakje de trap op droegen. Het is een van de beminnelijke dingen van deze snel veranderende samen leving, dat er een ononderbroken toe vloed is van jonge gezinnen, en dat we altijd midden tusschen de peuters zitten. Ik heb er nooit een statistiek van gezien, maar ik denk, dat, wat het aantal geboorten betreft, (ik bedoel hierbij Europeanen) Indie Holland verre over treft; en zoo is het aantal sollicitanten op den weeg-dag onoverzicnlijk. Meestal kwamen er eenige vrouwtjes naar ons huis, om den uitslag van het belangrijke onderzoek mee te deelen; en je kon uit de manier van loopen al opmaken, hoe het afgeloopen was. Als het kindje ,,gewogen en te licht be vonden" was, liep het moedertje zoo vermoeid, alsof het vrachtje haar daar door juist te zwaar was geworden; maar als de dokter tevreden was geweest, straalde het moedergezicht hoven het INFORMEER EENS naar hel GRIJS AHORN SLAAPKAMERAMEUBLEMENT VAN KI. Mf>.?BI] J, J. ZIJFERS & CO. MODELHUIS: KEIZERSGRACHT 525 MAGAZIJN: P. C. HOOFTSTK. -\7 gezichtje van het kind van plechtige dankbaarheid. En de babies werden op den divan gelegd, zij aan zij; hoe ver zou het leven hen waarschijnlijk uit elkaar drijven; hoe uiteenloopend zou hun toekomst zijn !.... en nu lagen ze naast elkaar, met allemaal dezelfde lieve bloote pootjes en dezelfde garnalenvingertjes. ... Wanneer zou ik in onze nieuwe omgeving weer zoo'n veelvoud tegelijk op bezoek krijgen? En dan het andere witte huis, recht tegenover ons, het huis, waaruit bij elke bizondere gelegenheid een afgezant werd gestuurd, zóó statig, als ik ze nooit in Holland heb gezien: als de groote savoeboom vruchten had gedragen, of als ik ziek was geweest, of als we een gedenk dag hadden, dan kwam een waardige Klingen-jongen over den viersprong aanschrijden, blinkend in zijn blanke pak, met een witte muts op zijn zwarte hoofd, en voor zich uit, onder een kanten kleedje, eerbiedig geheven, alsof het een doopeling was, droeg hij de versnapering. Waar zal ik nu nog zoo'n imponeerend eenmansstoetje kunnen bewonderen? Zoo moet Scipio naar de ruinen van Carthago hebben zitten kijken", zei een stem naast me. Ik keek even ver baasd om, naar de kast, die in drie deelen op de voorgalerij lag; naar de boeken, die overal op den grond verspreid lagen om lekker te luchten in de zon. en naar de platen, die in een hoek neergelegd, onwezenlijk naar de zoldering leken te staren, en toen begreep ik ineens, wat de ander in mijn oogen had gezien, dat hem aan dien Romein had doen denken, die heel zijn leven had gestreden voor de verwoesting van Carthago, en die, toen het machteloos aan zijn voeten lag, een vreemde leegheid moet hebben gevoeld: het verlies van iets vijandigs, waarmee. hij zóó lang geworsteld had, dat het tenslotte een stuk van hemzelf was geworden. Want dit is het wel, dat ons het meeste aan een inensch, aan een huis, aan een plek op aarde bindt: de zorgen, het verdriet, de vertwijfeling, die we om hem of in hem hebben moeten dragen. En dit maakt het afscheid van sommige kamers zoo smartelijk, omdat we nog precies weten op welke plank we stonden, toen het witte, smalgevoiiwen telegram werd binnengebracht, dat het leven tot zijn grondvesten veranderde; en waar we dien ochtend naar de palinboomen stonden te staren, vóór we het waagden het cmivert open (e maken van den brief, waarvan we wisten, dat het onherroepe lijk en voor eeuwig de laatste zou zijn. En daarom is dat andere huis ons nog zoo vreemd, omdat we er nog geen ver driet hebben gehad; en ook omdat we nooit meer van al dat nieuwe, van al de kleine, onbelangrijke bedenkseltjes en nieuwe aanwinsten zullen kunnen ver tellen aan die oude, trouwe harten, die geen dieper belangstelling hadden, dan voor wat bij ons gebeurde. Verhuizen is iets heel gewoons in Indié' en het komt te veelvuldig voor, dan dat iemand er zich over zou kunnen op winden. Maar als je op het punt bent een episode af te breken en weer iets nieuws te gaan opbouwen, dan kan het leven zoo onbegrijpelijk lang en vermoeiend schijnen, dat de kracht je bijna ontzinkt. Maar over een groote kist gebogen, waar ons stille Javaantje den eenen stapel boeken na den anderen in had laten verdwijnen, overviel me ineens deze troostrijke gedachte: als ik dit huis heb liefgekregui, om alle verdriet, dat er ons in heeft gevonden, zou ik dan, op dezelfde manier, ook eens leeren houden van dit vreemde, verbijsterende land, dat me zoo vijandig is en waar ik dag aan dag, op leven en dood mee moet vechten? 7P.K.,4cyl.,57/97, Kleppen in den kop SPIDER Normaal f 2350, Luxe . . f 2550.Ballonbanden Vierwielremmen TORPEDO Normaal f 2600. Luxe . . f 2800.DE IMPORTEUR J. LEONARD LANG Stadhouderskade 114 - AMSTERDAM EOOSÏBBttK IVERT EN VEB/lEBINCiEN JACCBSON 6 MANUS (Eenig riiniant I'h. MANI'S) tijdelijk adres We es pe r zij de 1<>5 AMSTERDAM '532 + J Jr && Tafel- en Bedlinnen H u i s h o u d d o e ken Lingeries Trieotgoederen enz. enz. OEI) ^i: ^:z o E i) K o o P EEN ANDER Huwelij ksuitzetten ge heel compl. vanaf f300.YRAAUT I'Rl ISCOURAXT E N Z IC I1TZ !?: N D l N (i Onbepeckte levens duur en fraaie s, zijn hoofdkenmerken i'ïin Gero-Aipacca. Vraagt prijscourant bij Uw ievertincier. CEROFABRIEK DE GROENE AMSTERDAMMER Weekblad voor Nederland kost slechts f3. per kwartaal of f 10. per jaar bij vooruitbetaling Snelschrift ~ ?> *r^.jf^£ '" dcn Bod<h- H" na DTÜMT'CR A r TT ?""? J"s^ ^* -**^ postwissel bij RIENTS RIENTSBALT _ _ ^^ 'BAn. ^ Zelfond. 95 Ct. fr. * ^"\L*^e»~ _ L)agut,rrcstraat 2S;: DEGELIJKE OPLEIDING, mond. en schrift, aan bovenstaand adres. l'itstekcntl te verinengen met wij ii <>1 vruchtensappen